Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Αυτογνωσία χρειάζεσαι, όχι αγάπη στον εαυτό σου.
Νομίζω πως είτε σε αγαπήσεις είτε όχι ,κάποιοι θα σε αγαπήσουν θες δεν θες . Αρκεί να τους δώσεις την ευκαιρία να περνούν χρόνο μαζί σου .
Βολικές οι αόριστες δικαιολογίες για την έλλειψη έρωτα.
Πρακτικά (γιατί έχουμε πήξει στη θεωρία) μπορείς να πεις τι κάνεις και έβγαλες το συμπέρασμα ότι δεν θα σε αγαπήσεις ποτέ αληθινά;
Συνεχίζεις να ξυπνάς, να τρέφεσαι, να πίνεις νερό, να εξυπηρετείς τις καθημερινές σου ανάγκες, να ψωνίζεις και να φροντίζεις το σπίτι σου, να ευαισθητοποιείσαι πάνω σε διάφορα θέματα, να αλληλεπιδράς με ανθρώπους στο περιβάλλον σου, να βοηθάς όσο μπορείς και με όποιο τρόπο μπορείς σε διάφορες καταστάσεις, να προστατεύεις έμπρακτα τον εαυτό σου από άσχημα πράγματα , να αποφεύγεις κακοτοπιές, να δραστηριοποιείσαι με διάφορες ασχολίες, να ζεις δηλαδή;
Αν ναι, τότε το να κάνεις κάποια σχέση είναι και θέμα τύχης , επιλογών και λίγης προσπάθειας οπότε αν μπορείς κι έχεις διάθεση ενεργοποιήσου προς αυτή την κατεύθυνση και σου εύχομαι να έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ελπίζω το ''χρόνια μοναξιάς'' που γράφεις να είναι σχήμα λόγου (για κάποιους ανθρώπους δεν είναι) και να το εννοείς από άποψη σχέσης ενώ η ερωτική σου ζωή, έστω κι εφήμερα να προχωράει κανονικά.
Αν το εννοείς πραγματικά το ''χρόνια μοναξιάς'' καλή δύναμη, αγωνιστικούς χαιρετισμούς, καλή τύχη, να ζεις για να ελπίζεις και να ελπίζεις για να ζεις. Καλή συνέχεια και να βρεις ό,τι ποθείς.
