ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι φοιτητης στην θεσσαλονικη εν ετει 2κ18, παράλληλα ειμαι αθλητής και πηγαίνω και φροντιστήριο γιατι μαθαινω γαλλικα. Οπως καταλαβαινει κανεις, ειμαι τσιμα τσιμα οικονομικα, με ολα μου τα λεφτα πανε στο φαι, και στα διδακτρα για τη γλωσσα. Οσες φορες εχει τυχει να βγω πρωτο ραντεβου με μια κοπελα, δεν ειχα την ανεση να πληρώσω, για να κεράσω, γιατι κακα τα ψεματα τα ποναω τα λεφτα. Και σεβομαι και τον κοπο των γονιων μου. Μετα λοιπον απο την αβολη στιγμη του λογαριασμου, το αμεσως επομενο λεπτο με εβρισκε αντιμετωπο με μια αυθορμητη ξινίλα που φυτρωνε στο βλεμα της εκαστοτε κοπελας, και με αφηνε με ενα τεραστιο συναίσθημα αδικίας. Δηλαδη ρε κορίτσια, ο αλλος κρίνεται απο το αν θα κερασει η οχι? Και αν κερασει δηλαδη τοτε τι? θα του κατσετε? Με οσες εχω μιλησει μου λενε ''κοιταξε ο αντρας στο πρωτο ραντεβου πρεπει να κερναει.'' Ε οχι! Δεν το καταλαβαίνω αυτο! Εγω απεναντι σε μια γυναικα εχω να παραθέσω την καρδια μου, την ευθυτητα μου, και την ειλικρίνεια μου! Οχι το πορτοφολι μου! Ειδικα στην παρουσα φαση της ζωης μου! Παντα ημουν ανοιχτοχέρης, και πάντα έδινα, αλλα τωρα εχω πεισμώσει! Τοσο με την νοοτροπια της πλειοψηφιας των γυναικων οσο και με τα στερεοτυπα που κυκλοφορουν. Εαν τα κριτήρια των γυναικών ειναι τόσο ματαιόδοξα, τότε οσες το κάνουν ειναι άξιες της μοιρας τους!