Ναι είναι πανδύσκολο να πιάσει κάποιος το νήμα από εκεί που το άφησε και να κάνει μια καινούρια αρχή.
Ειδικά στις ανθρώπινες σχέσεις.
Το μόνο που σώζει τους ολομόναχους ανθρώπους είναι η ενασχόλησή τους με κάτι που τους αρέσει ώστε να μην πολυδίνουν σημασία στη μοναξιά τους.
Αν αυτή η ενασχόληση γίνεται καταναγκαστικά όμως και δεν αρέσει όντως σε αυτόν που την επιλέγει να ασχολείται με το αντικείμενο της επιλογής του, τότε πληγώνεται διπλά. Πρέπει να είναι συνειδητή επιλογή δηλαδή.
Αλλά δε νομίζω πως παίζει ρόλο η Αθήνα που γράφεις. Η αγαπημένη μου Αθήνα είναι η πόλη που μεγάλωσα και λατρεύω ολόψυχα.
Και σε χωριό αν ήταν κάποιος χωρίς παρέα που όλοι κοιτούν τις φαμίλιες τους, πάλι στην απομόνωση θα ήταν.
Καλή τύχη, να βρεις την παρέα που επιθυμείς.
2.2.2023 | 22:08
Πόσο εύκολο είναι να ανοίξεις τον κοινωνικό σου κύκλο στην Αθήνα;
Καλησπέρα παιδιά. Καθώς πλησιάζω τα 30 και κλείνοντας περίπου 6 χρόνια στην Αθήνα αναρωτιέμαι αν φταίω τελικά εγώ ή απλά σε αυτή την πόλη οι ρυθμοί είναι τέτοιοι που η αποξένωση είναι κάτι που μπορεί εύκολα να συμβεί. Κατέβηκα στην Αθήνα επειδή ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο. Η ζωή όμως αποδείχτηκε δύσκολη και μόλις τώρα ξεκινάω να βρω τα πατήματά μου γενικά. Ο στόχος λίγο χάθηκε και με πήρε η μπάλα σε άσχετα πράγματα. Κατεβαίνοντας Αθήνα απομακρύνθηκα και απο την παρέα που είχα κάποτε από τα φοιτητικά μου χρόνια. Ανθρώπους που τους θεωρούσα οικογένεια μου και τελικά τώρα δε μιλάμε. Αυτό μου κοστίζει και νιώθω ότι μέσα σε όλα ίσως ψάχνω να βρω άτομα σαν αυτά που έκανα παρέα που στο μυαλό μου ήταν το ιδανικό της φιλίας. Μου φαίνεται περίεργο που αρκετά χρόνια τώρα δεν έχω κάνει παρέες με το ζόρι έχω 2-3 άτομα γνωστούς και ανησυχώ ότι έχω ξεχάσει να κάνω φίλους. Μου λείπει αυτό και δε ξέρω τι φταίει. Δεν ξέρω πως και που θα γνωρίσω νέους ανθρώπους. Ταυτίζεται κανείς να μοιραστούμε απόψεις;
6
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [26.04.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-04-26/main.jpg?h=92cf7977&itok=jgt7YwQI)
