ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εγώ μόνος είμαι μπακουρι χωρίς σχέση καιρό δεν ξέρω άλλαξαν οι εποχές δυστυχώς άλλαξαν οι άνθρωποι

Νιώθω πολύ μόνη, οριακά δεν μπορώ να το διαχειριστώ πλέον.

Η παραπάνω φράση έχει πολύ ενδιαφέρον. Θα ήθελα να μάθαινα τι αισθάνεται κάποιος (κάποια στην προκειμένη περίπτωση) που δεν μπορεί να διαχειριστεί κάτι τέτοιο, γιατί αισθάνομαι (ίσως να κάνω και λάθος) ότι κάποιοι άνθρωποι νιώθουν πολύ πρόωρα στη ζωή τους κάποια πράγματα.
Θα ήταν ένα ενδιαφέρον θέμα έστω και για διαδικτυακή συζήτηση σε περίπτωση που οι ''συνομιλητές'' δεν ήταν ανθρωποφάγοι και δεν θεωρούσαν την ανάλυση χάσιμο χρόνου.
Όσο πιο αναλυτικός είναι κάποιος τόσο περισσότερο μίσος εισπράττει.
Τέλος πάντων.
Αυτό που γράφεις ξεπρνιέται βρίσκοντας νέες φίλες.
Αν δε γίνεται τότε βρίσκεις διάφορα χόμπι να βάλεις στη θέση των φίλων που δεν έχεις.

Ό,τι και να σου γράψω, η μοναξιά θέλει παρέα για να ξεπεραστεί πραγματικά. Όλα τα υπόλοιπα είναι υποκατάστατα. Από το γυμναστήριο, το διάβασμα, τη μουσική, τις βόλτες και οποιοδήποτε άλλο χόμπυ ή δραστηριότητα μπορεί να έχεις. Ακόμα και η εργασία ώστε να ξεχνιέσαι, υποκατάστατο είναι και αυτή.
Με όλα αυτά (ή και άλλα) που σου έγραψα παραπάνω θα την παλέψεις, και μπορεί να την παλεύεις μέχρι το τέλος. Ποτέ όμως δεν θα τη νικήσεις, μέχρι να βρεθεί η πολυπόθητη παρέα. Πώς θα τη βρεις ;
Άρχισε, από το γυμναστήριο. Δεν έχει σημασία που είναι πιο μεγάλες γυναίκες ή έρχονται δύο δύο φίλες. Το ότι έχετε εκεί κάτι κοινό μεταξύ σας (τη γυμναστική) θα σου επιτρέψει να χωθείς και να πιάσεις κουβέντα. Και ίσως στην πορεία, ανακαλύψεις και άλλα κοινά. Σίγουρα, μην κόψεις το γυμναστήριο !
Από εκεί και πέρα, φιλοσόφησέ το και λίγο. Στο κάτω κάτω, όλοι, μόνοι μας ερχόμαστε στον κόσμο και μόνοι μας τον αφήνουμε. Για αυτό και αναζητάμε παρέες, να ξεχνάμε αυτή την πραγματικότητα. Άμα όμως δε μπορούμε να ξεχάσουμε... απαιτείται η συμφιλίωση μαζί της.