ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν μερικά χρόνια έχασα τον πατέρα μου. Η απώλεια του κατάφερε να μου γυρίσει το μυαλό και αποφάσισα να διεκδικήσω όλα τα θέλω μου χωρίς να φοβάμαι τις συνέπειες. Ένα από τα θελω μου ήταν κι εκείνος. Είχα κρατήσει απόσταση μεταξύ μας επειδή ήταν σε σχέση με ένα κορίτσι που γνώριζα και αυτό ήταν από μόνο του ένα μεγάλο στοπ για την προσωπική μου ηθική. Ένα βράδυ βγήκαμε και δεν κράτησα καμία απόσταση. Είμαστε μαζί από εκείνη την ημέρα. Μαζί με τα καλά έμαθα να έχω τύψεις και να τις διαχειρίζομαι,παρόλα αυτά ακόμα και μετά από τόσα χρόνια αισθάνομαι λύπη απέναντι στο κορίτσι που αδίκησα. Δεν μπορώ όμως να ζητήσω συγνώμη γιατί ακόμα και αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω,θα έκανα πάλι το ίδιο πράγμα. Λυπάμαι που την πλήγωσα, λυπάμαι που η δική μου χαρά βασίστηκε στη δική της λύπη,αλλα. Και είμαι υποχρεωμένη να ζω με αυτό το αλλά για όλη μου τη ζωή.