ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...στο Ελλαδιστάν του 2000 γνώρισα μια Σουηδέζα. Σφοδρός έρωτας! Σε έξι μήνες παντρεμένοι, σε επτά χρόνια 4 αγόρια... Το 2002 ήρθαμε στη Σουηδία. Εβαλα τον κώλο μου κάτω και σε δύο βδομάδες είχα δουλεια. Η γυναίκα τότε ήταν στον 6ο μήνα στον πρώτο μας γιο. Όταν το 2004 ήρθε ο δεύτερός μου γιός έπεσα σε κατάθληψη. Ημουνα με ψυχοφάρμακα για περίπου 10 χρόνια. Στη δουλειά μου ήμουν πάντα ο καλύτερος αλλα όχι με την οικογένειά μου. Όχι, όχι δεν χτυπούσα ούτε μεθούσα. Απλά ήμουν κλεισμένος στην φούσκα μου και ουσιαστικά δεν υπήρχα.Με το ζόρι θυμάμαι πως αυτά τα παιδια μεγαλώσανε. Ήρωας η γυναίκα μου, να τους προσέχει, να προσέχει εμένα, τη δούλεια της και τις σπουδές της. Το 2009 ήρθε ο κόμπος στο χτένι και μου έδωσε τα παπούτσια στο χέρι. Κύριος εγώ - ας πούμε - πήρα μαζί μου μια τσάντα ρουχα μονο. Ότι είχαμε αποκτήσει - και οι δύο είχαμε καλοπληρωμένες δουλειές - τα άφησα σε εκείνη και τα παιδιά μας.Μένοντας μόνος και μέσα στις σκέψεις μου, "κατάλαβα" τι κάκο είχα κάνει και έπεσα σε πιο βαθιά κατάθληψη. Ζήτησα συγχώρεση απο την πρώην - πλέον - γυναίκα μου σε μια προσπάθεια να συνεργαστούμε για χάρη των παιδιών. Η φιλία έγινε και πάλι σχέση και ήμασταν πάλι μαζί. Δύο χρόνια αργότερα αρχίζει να γίνεται συζήτηση απο την πλευρά της να μετακομήσουμε σε ένα αλλο μέρος της Σουηδιας που απέχει γύρω στα 450χμ απο τη Στοκχόλμη που διαμέναμε. Εγω ανένδωτος, πιστεύοντας οτι τα παιδιά μας στη Στοκχόλμη θα έχουν μεγαλύτερες και περισσότερες ευκαιρίες και αυτή ανένδωτη με την σκέψη οτι σε μικρότερη πόλη θα έχουν μικρότερους κινδύνους και θα ζήσουν πιο ανέμελλα παιδικά χρόνια. Τελικά; Μετακόμησε με τα παιδια εκεί και εγω έμεινα στη Στοκχόλμη να δουλεύω 15 ώρες την ημέρα επι μιάμησι εβδομάδα τη φορά για να έχω 5 μέρες ρεπό για να πήγαίνω να τους βλέπω. Αυτό συνεχίστηκε για περίπου ενάμιση χρόνο, ώσπου τον Ιούλιο του 2014 ξαναπαντευτήκαμε. Το γιατί είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία. 10 μήνες μετά το γάμο μας χωρίσαμε. Αυτή τη φορά για τελευταία φορά. Το περασμένο οκτώβριο γνώρισα μια άλλη κοπέλα. Φαινότανε να έχει αυτο το κάτι άλλο που δεν είχα ξαναβρει. Την καψουρεύτηκα ως το κόκκαλο. Για να έχουμε περισσότερο χρόνο να βρησκόμαστε παραιτήθηκα απο τη δουλειά μου. Δύο μέρες μετά την παραίτησή μου - πλέων ανεργος - μαθαίνω οτι απο τη στιγμή που παραιτήθηκα μόνος μου η πρώτη πληρωμή απο το ταμείο ανεργείας είναι σε δέκα εβδομάδες. Οπότε κάθομαι με 800 ευρώ και έξοδα κοντά στο διχίλιαρο! Δουλειά βρήκα σε περίπου 2 βδομάδες αλλά αυτη στη στιγμή η κοπέλα μου μου κάνει κόνξες, έχω απλήρωτο ενοίκειο, δεν έχω βενζίνη να πάω στη δουλειά τη δευτέρα, έχω μακαρόνια και ρίζι και 55 ευρώ ως τις 20 του μήνα που θα πάρω τον πρώτο μου μισθό που θα είναι γελίος μιας και δεν εχω προλάβει να δουλέψω πολλές μέρες.Το ρεζουμέ της κατάστασης : Δεν εχει σημασία το τι θα κάνεις. Αργά ή γρήγορα θα έρθει μπούμεραγκ πίσω σε σενα. Θέλεις πές το κάρμα.Γιατί τα έγραψα όλα αυτά; Ηλίκρινα δε ξέρω. Απλά τα εβγαλα απο μέσα μου και ησύχασα!