ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
23.9.2021 | 17:27

Μακάρι να είχα προλάβει

Μακάρι να είχα προλάβει την κατάρρευση και την καταστροφή της οικογένειας μου. Μοναχοπαίδι με δύο γονείς τους οποίους δεν νιώθω να τους αποκαλέσω έτσι πια, όχι γιατί είναι κακοί άνθρωποι, απεναντίας την καθαρότητα της καρδιάς τους δεν την βρίσκεις συχνά. Αλλά δυστυχώς οι μεταξύ τους διαφορές είχαν τεράστιο αντίκτυπο σε μένα. Ένας σύζυγος ο οποίος δεν έδωσε την απαραίτητη προσοχή στην γυναίκα του και μια μητέρα η οποία εξαιτίας αυτής της κατάστασης αλλά και του δικού της τραγικού ιστορικού της ζωής της ξέσπασε στην κόρη της. Σήκωσα πολλά τα τελευταία τέσσερα χρόνια και το άσχημο είναι ότι δεν ζήτησα τίποτα περισσότερο πέρα από σεβασμό. Κάπου και εγώ βγήκα εκτός εαυτού και άρχισα να λέω και να κάνω πράγματα άσχημα. Ο κόσμος είναι πολύ διεστραμμένος για να μην σε υπολογίζει και η γυναίκα που σε γέννησε που η αγάπη της εν τέλει χαραμίστηκε. Σε έναν σύζυγο που δεν την είδε ποτέ και στο παιδί που ήθελε η ίδια να κάνει γνωρίζοντας ότι δεν θα έχει την απαραίτητη βοήθεια της βγήκαν όλα τα απωθημένα της. Έμαθα την κακία του κόσμου από εκείνη, έχουν υπάρξει φίλες που με στήριξαν, αλλά δεν προσδοκώ πολλά. Κατάθλιψη έπαθα και συναισθηματικα είμαι μπερδεμένη, είμαι πολύ καχύποπτη εξαιτίας αυτής της κατάστασης και ίσως το ότι δεν ενδιαφέρομαι για σχέσεις οφείλεται στην μεταξύ σχέση των γονιών μου και ελπίζω να αλλάξει αυτό. Κοντεύω τα 23 και νιώθω σαν παιδί, γιατί όλα αυτά από την μια με ωρίμασαν και κατάλαβα πολλα, από την άλλη με κράτησαν πίσω ψυχικά. Με αγαπούν σίγουρα, αλλά με βλέπουν και ως κτήμα τους, ειδικά η μητέρα μου. Η μόνη λύση από όλα αυτά είναι να φύγω, έχω περάσει εκτός Αθηνών. Μιλάω με δύο κοπέλες, ίσως πρέπει να φύγω για να σώσω τον εαυτό μου. Απλώς όσο ανόητο και αν ακουστεί φοβάμαι γιατί ναι δεν ξέρω τι θα συναντήσω εκεί που θα πάω.... αλλά πρέπει να γλυτώσω. Προτιμώ δεν ξέρω τι να πω να μην παντρευτώ γιατί θεωρώ ότι δεν θα γίνω καλή μάνα, θα επαναλάβω τα λάθη της δικής μου μητέρας. Έχω πολλά στον νου μου αυτόν τον καιρό... από παιδί ήξερα και ας μην ήταν τόσο έντονα όλα αυτά ότι θα διαλυόμασταν μελλοντικά και έγινε και κλαίμε όλοι κάποιες φορές και είναι άδικο. Εύχομαι εκεί που θα πάω να βρω δύναμη να διαβάσω να αντεπεξέλθω στην σχολή μου και να βρω και καλή παρέα όπως είχα και εδώ αν γίνεται και ίσως και μια σχέση, έναν άνθρωπο με τον οποίο αν μείνουμε μαζί και κάνουμε παιδί ή παιδιά να μην τα κάνουμε να αισθάνονται όπως εγώ τώρα. Νιώθω στα αλήθεια δυνατή και αδύναμη. Σας ευχαριστώ και κάθε καλοπροαίρετο σχόλιο καλοδεχούμενο.
1
 
 
 
 
σχόλια