ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
28.7.2020 | 01:14

Κοπέλες και γνωριμίες.

Αν θες να γνωρίσεις κοπέλες πρέπει να βγαίνεις έξω, σου λέει ο ένας. Τις κοπέλες θα τις γνωρίσεις μέσω φίλων, σου λέει ο άλλος. Ωραία τα λέτε ρε παιδιά, αλλά τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά. Στη δική μου περίπτωση τα πράγματα έχουν ως εξής. Οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφομαι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, όλοι άντρες και στην ίδια κατάσταση με εμένα, δηλαδή μπακούρια. Βγαίνουμε που και που για κανένα ποτό, συζητάμε τα ίδια και τα ίδια και εν συνεχεία γυρίζουμε στα σπίτια μας. Δεν κάνουμε προσπάθεια να προσεγγισουμε κοπέλες, δεν ξέρουμε άλλωστε και πως να το κάνουμε καθότι αδέξιοι και άπειροι. Όχι μικροί σε ηλικία, αλλά άπειροι. Απ'την άλλη ο κύκλος γνωριμιών μας περιορισμένος και συγκεκριμένος,άρα το να γνωρίσει ο ένας κάποια κοπέλα μέσω του άλλου δε φαίνεται να παίζει. Πιο πιθανό μοιάζει να περάσουμε και την υπόλοιπη ζωή μας κατά τον ίδιο τρόπο. Κάνοντας παρέα μεταξύ μας και με την απουσία ερωτικού συντρόφου να διαιωνιζεται. Πάμε τώρα και σε αυτό που με στενοχωρεί στους φίλους μου. Το ότι δε δείχνουν να τους ενοχλεί η όλη κατάσταση. Το αντίθετο μάλιστα. Μοιάζει να το έχουν αποδεχθεί, να τους έχει βολέψει. Να μη νοιώθουν την ανάγκη να βάλουν τις γυναίκες στη ζωή τους. Να έχουν μπει σε μία safe zone και να φοβούνται να φύγουν από αυτή. Να φοβούνται το ρίσκο της απόρριψης και να μην τολμούν. Και εδώ ακριβώς είναι η διαφορά μας. Εγώ δε θέλω να συνεχίσω να ζω σε αυτό το στυλ. Θέλω να εξελιχθώ. Θέλω η ζωή μου να αποκτήσει ένταση, θέλω να φλερτάρω, να ερωτευθώ. Θέλω να φύγω από την ασφάλεια του τίποτα και να διεκδικήσω αυτά που μέχρι σήμερα στερήθηκα. Έλα όμως που δεν ξέρω το πως. Νοιώθω εγκλωβισμένος. Νοιώθω ότι αυτές οι παρέες με κρατάνε στασιμο. Νοιώθω ότι πλέον θέλουμε διαφορετικά πράγματα και ίσως οι δρόμοι μας πρέπει να χωρίσουν. Έλα όμως που και αυτό είναι δύσκολο. Και το κάνει ακόμη πιο δύσκολο η έλλειψη εναλλακτικών. Θα πει κανείς πολύ εύκολα γιατί δεν προσπαθείς να δημιουργήσεις νέες παρέες, οι οποίες ίσως σε βάλουν και σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής. Όσο εύκολο στη θεωρία, τόσο δύσκολο στην πράξη, θα απαντήσω. Το έχω άλλωστε παλέψει και έχω φάει τα μούτρα μου. Θα συνεχίσω να το παλεύω δε λέω. Κακά τα ψέματα όμως. Όταν είσαι σε μία ηλικία και οι συνομιληκοί σου έχουν ήδη χτισει το μικροκοσμό τους, είναι δύσκολο να εισέλθεις σε αυτόν. Θα τεθεί ίσως και το ερώτημα αν στο χώρο εργασίας μου υπάρχουν ελεύθερες κοπέλες που με ενδιαφέρουν. Η αλήθεια είναι πως όχι, αλλά και να υπήρχε κάτι δε θα έπρεπε να λάβω υπόψη μου την ιδιαιτερότητα της περίπτωσης; Έβαλα πολλά θέματα το αντιλαμβάνομαι. Έγραψα και ένα μακροσκελές κείμενο. Και αυτό το καταλαβαίνω. Ήθελα όμως να μοιραστώ όλα αυτά που αισθάνομαι και είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα τα διαβάσουν. Εννοείται ότι θα χαρώ να διαβάσω τις απόψεις σας.Καλό ξημέρωμα σε όλους.
4
 
 
 
 
σχόλια
Τρόποι γνωριμίας είναι συνοπτικά οι εξής:α) Μέσω κοινής παρέας: θεωρώ πως είναι ο βασικός τρόπος γνωριμίας ακόμη και σήμερα, και μέσω αυτού του τρόπου δημιουργούνται ''σοβαρές'' κατά κανόνα σχέσεις.β) Στον εργασιακό χώρο: είναι παράλληλος τρόπος με αυτόν της παρέας, μέσα από την οικειότητα της εργασίας έρχεσαι κοντά με τον άλλο.γ) Διαδίκτυο: θεωρώ ότι έχει μικρά ποσοστά να δημιουργηθεί μία σοβαρή σχέση, για μία πλειάδα από λόγους που δεν είναι της παρούσης.δ) Στο δρόμο, στο μπαρ, στο καφέ κλπ κλπ κλπ: ομοίως θεωρώ πως είναι μικρά τα ποσοστά δημιουργίας ''σοβαρής'' σχέσης, εκτός τούτου αυτός ο τρόπος είναι κατά κανόνα για μικρότερες ηλικίες, από τα 30-35 και πάνω δεν είναι ο πλέον ενδεδειγμένος.
Σε καταλαβαίνω.Είσαι στη φάση μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.Από τη μια η παρέα που όμως σε κρατάει στάσιμο.Από την άλλη,αν τους αφήσεις θα μείνεις μόνος εντελώς.Θα σου έλεγα κι εγώ μέσω της εργασίας σου να ψάξεις για γνωριμίες,αλλά λες ότι κι εκεί δεν γίνεται.Για εναλλακτική,υπάρχουν τα social media με ότι πιθανότητες έχεις κι εκεί.
Μη ξεκόψεις είναι η γνώμη μου γιατί μετά θα λες ότι ούτε μια βόλτα δεν έχεις να πας. Οι παρέες δεν είναι μέσο για κάτι άλλο , θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός, εκτός αν τους βαριέσαι . Μπορείς να κάνεις άλλες δραστηριότητες μόνος σου , μήπως ανοίξει ο κύκλος σου .
Δυσκολίες υπάρχουν και στο γυναικείο φύλο, όχι μόνο στο αντρικό. Αυτά που γράφεις, θα μπορούσε κάλλιστα να τα γράψει και γυναίκα που βιώνει τα ίδια, η ίδια και η παρέα της. Το θέμα είναι να νιώθεις καλά ως μονάδα και να μην νιώθεις απελπισία. Η απελπισία θα σε κάνει να μην πάρεις σωστές αποφάσεις και είναι εκ φύσεως απωθητική. Την απογοήτευση και τη στεναχώρια τη κατανοώ, αλλά όπως και να το κάνουμε μόνοι μας θα κανακεύσουμε τον εαυτό μας, θα τον πάρουμε αγκαλιά και θα του δώσουμε κουράγιο.