Ναι βρε αγόρι μου, και εσύ όμως πρέπει να σταματήσεις να είσαι υποχείριο των γονιών σου κάποια στιγμή. Οκ, για το επάγγελμα σε επηρέασαν, ήσουν και μικρός τότε. Πλέον, όμως, είσαι ενήλικας άνθρωπος. Πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη των επιλογών σου. Δεν μπορεί να κρίνεται από τους γονείς σου με ποια κοπέλα θα είσαι και να τους θεωρείς υπεύθυνους για την τωρινή σου κατάσταση.
21.12.2019 | 20:51
Και κάπως έτσι οι γονείς καταστρέφουν τα όποια όνειρα των παιδιών τους...
Εντάξει, το δέχομαι...Οι συντριπτική πλειοψηφία των γονέων θέλουν το καλό των παιδιών τους. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν οι γονείς, επιβάλλουν στα παιδιά τους αυτό που θεωρούν εκείνοι σωστό. Και ναι, μπορεί να είναι πράγματι κάτι σωστό...Αλλά, ρώτησε και το παιδί σου βρε άνθρωπε, το θέλει όλο αυτό; Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους άλλους και οι γονείς δεν μπορεί και κυρίως δεν πρέπει να αποτελούν την εξαίρεση. Το ότι είναι παιδί σου, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς και να το εξουσιάζεις ολοκληρωτικά...Εντάξει, δεν είπα να το αφήνεις να κάνει του κεφαλιού του, αλλά χρειάζεται να έχει μια ελευθερία κινήσεων. Προσωπικά, ανήκω στους ανθρώπους -και λυπάμαι που το λέω- οι οποίοι μια ζωή οι γονείς τους ήθελαν (και είχαν) τον τελευταίο λόγο. Με έστρεψαν να σπουδάσω κάτι το οποίο δεν το ήθελα, εγώ το έκανα και σήμερα είμαι ένας ελεύθερος επαγγελματίας που δεν καλύπτω ούτε τις βασικές μου ανάγκες, μιας και είχα και την επιπρόσθετη ατυχία να δραστηριοποιηθώ επαγγελματικά μέσα στην οικονομική κρίση, πέρα από το γεγονός ότι δεν μπόρεσα και γενικότερα να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις ενός ελεύθερου επαγγέλματος. Στα προσωπικά μου μια από τα ίδια με αποκορύφωμα την γνωριμία μου προ περίπου ενός έτους με μια κοπέλα που είχε ως συνέπεια να μου κάνουν την ζωή μου δύσκολη (δεν τους άρεσε, όλο γκρίνιαζαν, όλο της έβρισκαν ελαττώματα κλπ.) με αποτέλεσμα να χωρίσουμε. Τώρα θα πει κάποιος, γιατί δεν τους παρατάς να σηκωθείς να φύγεις; Και που να πάω...Δεν έχω την οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο ούτε για αστείο. Και όχι, δεν το κάνω επειδή έχω βολευτεί με τον μπαμπά και την μαμά. Μακάρι να μπορούσα να είχα φύγει από... χτες. Αλλά, όταν παίρνω το χαρτί και το μολύβι και υπολογίζω πόσα χρήματα χρειάζονται πάνω - κάτω για να νοικιάσω σπίτι μαζί με τα έξοδά του και τα λοιπά έξοδα ενός ανθρώπου που μένει μόνος του, τα εισοδήματά μου (τα οποία δεν είναι και σταθερά λόγω του ελεύθερου επαγγέλματος που εξασκώ) δεν φτάνουν ούτε για αστείο...Αδιέξοδο λοιπόν, χωρίς να υπάρχει έστω μια χαραμάδα αισιοδοξίας...
4
