ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε καταλαβαινω απολυτα γιατι τα ιδια ακριβως εχω περασει κι εγω,με μονη διαφορα πως εγω ημουν στο δημοτικο.Θα μου πεις τι αγχος μπορει να εχει ενα παιδακι του δημοτικου; Και ομως εχει!Αρχικα καθε πρωι ετρωγα κανονικα μονο που απ το αγχος μου εκανα οτι ακριβως κι εσυ. Αργοτερα εκοψα και το φαι και ολα,κατι που κανω ακομα και σημερα που ειμαι Γυμνασιο και κοντευω να παω Λυκειο.Ακριβως επειδη ξερω λοιπον,το θεμα ειναι καθαρα ψυχολογικο και δεν εχει σημασια η ηλικια σου σ αυτο οπως πολλοι μου εχουν πει.Εσυ για να το σταματησεις αυτο θα πρεπει σιγα σιγα να τρως κατι ελαφρυ το πρωι (μια χουφτα δημητριακα το πιο απλο) και να προσπαθησεις να μη σκεφτεσαι πραγματα που σε αγχωνουν και δωσε χρονο στο στομαχι σοτ να ηρεμησει,γιατι αν κανεις εμετους καθε μερα θα του προκαλεσεις καθε αλλο παρα καλο. Στο θεμα της παρεας τωρα. Εγω ειμαι σχετικα γνωστη στο σχολειο μου δηλ σχεδον οποιον ρωτησεις με ξερει εκτος απο τα πρωτακια φυσικα που παντα ειναι καινουργιοι. Αυτο ομως δε σημαινει πως εχω πολλους φιλους και πως ταιριαζουμε με ολους. Συγκεκριμενα φιλους εχω μονο 2,ενα αγορι και ενα κοριτσι και ειμαστε συνομιληκοι. Παλιοτερα στο δημοτικο πολλα σχολια ειχαμε ακουσει κι εγω και το αγορι λογω της στενης μας παρεας αλλα ξερεις κατι; Δε μ ενδιαφερει γιατι αυτο το αγορι μ εχει πολλες φορες βοηθησει πολυ περισσοτερο απ'οσο ενα κοριτσι μπορει. Εσυ λοιπον κανε παρεα με τις φιλες σου και κλεισε τ αυτια σου στις βλακειες που σας λενε. Μα κυριως κοψε το αγχος! Ειμαστε σε ωραια ηλικια και ειναι κατι παραπανω απο ανοητο να την περναμε ετσι! Αν δηλαδη κανουμε ετσι στα 15 κ στα 16 μας χρονια στα 40 κ 50 μας τι θα κανουμε; Πηγαινε στο σχολειο με το κεφαλι ψηλα και μη σκοτιζεσαι για κανεναν!

Εσύ θα κάνεις παρέα με όποιον θέλεις και με εκείνους που νιώθεις άνετα. Και άσε τους άλλους να λένε ό,τι θέλουν. Αν πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει, μπορείς να ζητήσεις απ΄τους γονείς σου να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο. Θα σε βοηθήσει να νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου και με τον καιρό θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις το άγχος για το σχολείο. Είναι άσχημο να είσαι υποχρεωμένος να συμβιώνεις καθημερινά με ανθρώπους που δε σε συμπαθούν και δε σε αποδέχονται αλλά ευτυχώς είναι προσωρινό. Μπορείς, ακόμα, να αλλάξεις σχολείο. Εγώ μετανιώνω που δεν το έκανα γιατί γνώρισα αργότερα τα παιδιά που θα μπορούσαν να ήταν συμμαθητές μου και ήταν όλοι τους μια χαρά παιδιά και κάναμε εξαιρετική παρέα. Στενοχωριέμαι μόνο για τις ώρες που περνούσα μόνη μου κλαίγοντας στις τουαλέτες και το πόσο μειονεκτικά ένιωθα που καθόμουν μόνη μου στο θρανίο. Σκέψου του. Πρώτα τον ψυχολόγο. Μετά το σχολείο.

Δύναμη! Αν χρειάζεσαι κάπου να μιλήσεις ανώνυμα: Γραμμή Ψυχολογικής Στήριξης 11528 για λεσβίες, gay, αμφί, τρανς άτομα, τις οικογένειές τους κ.α.Επίσης εδώ: http://www.0-18.gr/gia-paidia/pos-mporoyme-na-se-boithisoymeκαι τα τηλέφωνα εδώ: http://www.0-18.gr/contact-info

Ψηλά το κεφάλι!!!!!!!!!!!!

Χες τους ολους! Να μη σε νοιαζει τι λενε η τι σκεφτονται! Σε λιγα χρονια ουτε που θα τους θυμασαι! Κ μην αφηνεις κανεναν να στην πει! Αυτοπεποιθηση!!!