ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
21.7.2020 | 08:09

Δεν αντεχω

αλλο τη κακοποιηση του συζυγου μου.Και να μου μαυριζει καθε μου μερα αλλα και να σηκωνει χερι πανω μου.Δεν ξερω πως να ξεφυγω απο ολο αυτο.Δεν μπορω να επισκεφτω ψυχολογο .μονη λυση για να φυγω ειναι οταν ειναι στη δουλεια γιατι αλλιως δεν ξερω που θα καταληξω.Αλλα δεν εχω το κουραγιο,τα κοτσια τον αγαπαω με ολο μου το ειναι.νιωθω χρεος να κανω καλα εναν αρρωστο.και εχω καταδικαστει στη ζωη μου.Και ολα αυτα ;;γιατι οταν συνεβη πρωτη φορα δικαιολογησα τα πραγματα και εμεινα και ελεγα συγγνωμη και οτι εγω φταιω και μου αξιζε...τωρα ειναι αναποφευκτο.
12
 
 
 
 
σχόλια
Επ'ευκαιρία αυτής της εξομολόγησης (προς εξ.: υπάρχει βοήθεια!), θα ήθελα να πω κάτι άλλο, συγγενές.Οι ορμόνες που απελευθερώνονται κατά την ολοκλήρωση της σεξουαλικής πράξης (π.χ. οξυτοκίνη) ενισχύουν το αίσθημα του συναισθηματικού "δεσίματος". Ταυτόχρονα όμως, θολώνουν και την κρίση μας σε βάθος χρόνου. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους για τον οποίο πολλοί άνθρωποι αδυνατούν να αποχωριστούν έναν κακοποιητικό σύντροφο ή (συνηθέστερα) να φύγουν από μια σχέση, στην οποία μπήκαν μεν με ερωτικο ενθουσιασμό αλλά που στην συνέχεια δεν τους προσφέρει συναισθηματική κι υπαρξιακή πληρότητα: γιατί ο εγκέφαλος αμφιταλαντεύεται και προτιμά ν'ακούει τις ορμόνες απ'την λογική, νομίζοντας πως "αυτό είναι αγάπη" και νιώθει ενοχές και γνωστική ασυμφωνία, όταν αναλογίζεται να φύγει για να γλυτώσει. Η συνήθεια φθάνει πιο βαθιά απ'όσο νομίζουμε. Αυτό προσπαθεί εν μέρει να αποτρέψει η (καλώς εννοούμενη) προγαμιαία αποχή, η οποία βέβαια ουδέποτε εφαρμόστηκε λειτουργικά σε άνδρες και γυναίκες, αλλά λειτούργησε ως ηθικιστικό εργαλείο ελέγχου και καταπίεσης, με τα γνωστά αντίθετα αποτελέσματα (άγνοια, αφέλεια, ανασφάλεια, νευρώσεις κ.λ.π.).Παράδοξο συμπέρασμα; Το "τέλειο σεξ" μπορεί εν τέλει να λειτουργήσει και παραπλανητικά, εάν γίνεται με άτομο που δεν έχει την ωριμότητα και τα προσόντα (για δικούς του/της λόγους) να παράσχει συναισθηματική κι υπαρξιακή φροντίδα/επικύρωση. Ας το έχουμε υπ'όψιν μας.
Προφανώς και την απόφασή σου να μείνεις εκεί (αν δεν τρολάρεις) την έχεις ειλημμένη, και απλά μας λες τον πόνο σου, μετά απλά θα συνεχίσεις να τρως ξύλο.Επιλογή σου είναι, τι θέλεις να σου πούμε;
Το μόνο που θα πω είναι πως είναι πολύ κρίμα να ζεις μια φορά και υφίστασαι αυτή την κατάσταση. Και λυπάμαι για εσένα γτ δεν θέλεις να ξεφύγεις από όλο αυτό. Πιστεύω κπ στιγμή στο μέλλον θα σκεφτείς πως χαράμισες την ζωή σου για κπ που δεν άξιζε. Κι όντως έτσι θα είναι.
Φευγεις αμεσως τοτε που μπορεις να φυγεις και λειπει και παιρνεις τηλεφωνο εδω Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900Απευθύνεται σε γυναίκες:που υφίστανται σωµατική κακοποίηση. που υφίστανται ψυχολογική, συναισθηµατική ή λεκτική βία (http://womensos.gr/15900-24ori-tilefoniki-grammi/ )ή πηγαινεις στην αστυνομια ή Αν δεν μπορείτε να μιλήσετε, στείλτε γραπτό μήνυμα (sms) στο 100, με:Ακριβή διεύθυνσηΟνοματεπώνυμοΕίδος επείγουσας ανάγκης (π.χ. «κινδυνεύει η ζωή μου», «δέχομαι βία από το/τη σύζυγό μου»)Εάν δεν μπορείτε εσείς να επικοινωνήσετε με το 100, ζητήστε από κάποιον άλλον να ειδοποιήσει τις Αρχές για εσάς (π.χ. από κάποιον οικείο ή το γιατρό σας)Αναζητήστε ιατρική περίθαλψη και πείτε στο γιατρό όλη την αλήθεια.Υποβάλλετε μήνυση στο πλησιέστερο Αστυνομικό Τμήμα.Για κατευθύνσεις και οδηγίες, τηλεφωνήστε ή στείλτε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) στις Υπηρεσίες Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας της Ελληνικής Αστυνομίας, που βρίσκονται σε όλη την επικράτεια. (http://www.astynomia.gr/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=2030&Itemid=421&lang )Μη μενεις αδρανης,γινονται πολλα,σωσε τον εαυτο σου μπορεις.Φυγε αμεσως σε παρακαλω και παρε τηλεφωνο ή πηγαινε στο τμημα.
Κι εσένα ποιος θα σε βοηθήσει ρε κορίτσι άμα σε στείλει στο νοσοκομείο ή σε σκοτώσει στο ξύλο καμιά μέρα; Δεν είναι άρρωστος, είναι βίαιος και κινδυνεύεις. Τρέξε να σωθείς, δεν του χρωστάς τίποτα.
Να φύγεις οσο πιο γρήγορα γινεται και φεύγοντας βούτα όσα περισσοτερα χρήματα μπορεις γιατι θα σου χρειαστουν. Και εννοειται φεύγεις μονο οταν θα λειπει στη δουλεια για να μην εχεις παρατραγουδα. Κριμα. Ευχομαι να βαλεις μυαλο και να σταματησεις να πασχεις απο το συνδρομο της νοσοκομας.
Καλή μου, σήκω φύγε τρέχοντας σε παρακαλώ πολύ. Ο εν λόγω άντρας σου ασκεί τόσο σωματική όσο και ψυχολογική/λεκτική βία και από την απελπισία σου έχεις θολώσει και έχεις ενστερνιστεί πλήρως τον ρόλο του θύματος. Από την μία το αναγνωρίζεις αλλά από την άλλη δεν θέλεις να κάνεις κάτι για αυτό. Ποιος σε εμποδίζει να φύγεις? Αυτός? Πρέπει να απευθυνθείς άμεσα σε όσους μπορούν να σε βοηθήσουν. Συγγενείς, φίλοι, γραμμή τηλεφωνικής υποστήριξης ακόμα και αστυνομία. Και σε επόμενο στάδιο κάποιος ειδικός ο οποίος θα σε βοηθήσει με τα τραύματα που (σίγουρα) σου έχει αφήσει αυτή η συμπεριφορά. Όσο συνεχίζεις και σωπαίνεις και δεν κάνεις κάτι, τότε θα είσαι και δέσμια σε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Δεν ξέρω τι θέμα υγείας έχει ο συγκεκριμένος άνθρωπος (επειδή αναφέρεις ότι είναι άρρωστος) αλλά δεν είσαι υποχρεωμένη να τον προσέχεις και να τον φροντίζεις. Δεν έχεις ΚΑΝΕΝΑ χρέος! Και όχι, δεν τον αγαπάς. Κανένας ποτέ δεν αγάπησε παίρνοντας πίσω βία. Είναι άλλα τα συναισθήματα που νιώθεις και που σε κάνουν να νομίζεις ότι τον αγαπάς (οίκτος, φόβος, δική σου χαμηλή αυτοεκτίμηση κλπ), ίσως δεν μπορείς να τα αναγνωρίσεις στην παρούσα φάση.Κάνε άμεσα κάτι και σώσε τον εαυτό σου και την ψυχή σου.
Φιλη μου, τον εαυτό σου σωσε. Ο αντρας σου δε σώζεται. Ισως δε μπορεις να το καταλαβεις, αλλα ετσι ειναι. Τετοιες καταστάσεις πανε απ το κακο στο χειροτερο με μαθηματική ακρίβεια. Δεν εισαι η σωτήρας του διοτι δε μπορεις να τον σώσεις. Δε σώζεται. Εχεις μπει σε μια μαχη της οποίας η έκβαση ειναι γραμμένη απο την αρχη. Ο, τι κ να αγαπας απ αυτον (σιγουρα εχει κπ καλα στοιχεια, οπως ολοι οι ανθρωποι αλλωστε- μη γελιέσαι κ μην τα μεγαλοποιεις, στην περιπτωση που το κανεις). Ειναι αρκετα ομως για να ζεις καθε μερα μεσα στο φοβο? Ειναι αρρώστεια αυτο το πραγμα. Αγαπά, σεβάσου κ σωσε τον εαυτο σου.
Δεν είναι δική σου ευθύνη να τον κάνεις καλά (και δεν μπορείς κιόλας, δεν είσαι ειδικός). Κοίτα τον εαυτό σου πρώτα απ' όλα, τον εαυτό σου να σώσεις και να κάνεις καλά. Φύγε με όποιο τρόπο μπορείς. Αν συνεχίσει να σε ενοχλεί πήγαινε στην αστυνομία. Μένοντας εκεί που είσαι τώρα δε θα αλλάξει τίποτα ποτέ.
http://womensos.gr/sumvouleutika-kentra-ggif/Τηλέφωνο: 15900https://kakopoiisi.gr/programs/%CF%83%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%83-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%BA%CE%B5/Μίλα μαζί τους, ΤΩΡΑ! Η μόνη υποχρέωση που είχες, έχεις και θα έχεις, είναι αποκλειστικά για τον εαυτό σου και τα παιδιά σου, αν υπάρχουν. Οι υπόλοιποι είναι υπεύθυνοι για τον εαυτό τους. Μην διστάζεις.
Δεν έχεις κανένα χρέος να υπομένεις και να ανέχεσαι. Χρέος έχεις να φροντίσεις τον εαυτό σου. Μη σου στερείς άλλο την ελευθερία σου και το δικαίωμα σου στην ευτυχίαhttp://womensos.gr/15900-24ori-tilefoniki-grammi/
Nιώθεις χρέος να κάνεις καλά έναν άρρωστο!!!!!! Δεν πιστεύω το τι διαβάζω! Πόσο λίγο αγαπάς τον εαυτό σου. Για να γίνει καλά θέλει ψυχοθεραπεία για χρόνια για έλεγχο θυμού. Και το πιο σημαντικό θα πρέπει να το θέλει. Και πρέπει να το κάνει μόνος του.Εσύ στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα θα πρέπει να σώσεις τον εαυτό σου. Δεν ξέρω τι ηλικία έχεις. Έχασες χρόνια απ' τη ζωή σου προσπαθώντας να τον κάνεις "καλά". Θα χάσεις όλη σου τη ζωή; Πρόσεχε μόνο μήπως η προσπάθεια να τον κάνεις "καλά" σε οδηγήσει στο νοσοκομείο. ΦYΓΕ. Μίλα σε ένα ψυχολόγο να σε βοηθήσει να ξαναβρείς την αυτοεκτίμηση σου και τη δύναμη να φύγεις.