ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πραγματικά, απορία το έχω εδώ και χρόνια. Πως γίνετε να είσαι σε σχέση με κάποιον/α για αρκετό διάστημα (1+ χρόνο) και να τα πηγαίνετε καλά σχετικά, να τύχει μετέπειτα να μαλώσετε, να αρχίσουν οι πρώτοι τσακωμοί και καυγάδες, και στο τέλος να χωρίσετε, και ενώ ο ένας από τους δύο να κάθεται να μιζεριάζει ακούγοντας τίποτα λαϊκά σε στυλ Καρρά και έτσι, ο άλλος να είναι σε στυλ "πάμε για άλλα και καλύτερα";;; Το έχω βιώσει, μου το έχουν αφηγηθεί (φίλοι και φίλες μου όταν συνέβη σε αυτούς) , το έχω διαβάσει. Δε ξέρω αν είναι κάτι που συνηθίζεται ή αν σε μένα επειδή έτυχε το βλέπω ως ένα μοτίβο αλλά ξέρω πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Δηλαδή, το σενάριο να κλαίνε/μιζεριάζουν και οι 2, είναι ασφαλώς χειρότερο καθώς 2 είναι οι δυστυχισμένοι, αλλά από την άλλη, κατά κάποιο τρόπο είναι δίκαιο και λογικό με την άποψη του οτί ήσασταν 2 σε αυτή τη σχέση, όχι ένας. Το να κλαίει ο ένας και να είναι ψυχολογικά χάλια (για να μη πω τίποτα πιο βαρύ) και ο άλλος μόλις μερικές μέρες (ούτε καν βδομάδα) αφού χωρίσανε, να βγαίνει σε κλαμπάκια και μπαράκια για να γνωρίσει νέα άτομα, σημαίνει πως προφανώς ο δεύτερος δεν υπολόγιζε τόσο την αγάπη του άλλου ή δεν εκτιμούσε τόσο τη σχέση που είχαν. Εντάξει, δε μιλάω και για τίποτα ακραίες περιπτώσεις τύπου "εφόσον με απάτησε, σήμερα τον χώρισα και σήμερα θα βγω να γνωρίσω άλλον, ούτε καν θα στεναχωρηθώ για αυτόν το μ.....α" που όσο να πεις, καταλαβαίνω το γρήγορο του thank you, next. Μιλάω για σχέση με τα πάνω αλλά και τα κάτω της, όπου -όπως γίνεται στις περισσότερες περιπτώσεις- και οι 2 έφταιξαν σε κάτι, κάπου. Πως γίνεται και ο ένας όταν χωρίσουν καταφέρνει όλα αυτά να τα πετάξει στα σκουπίδια, να κάνει μπλοκ το προφίλ του άλλου αλλά και το κινητό του, να σβήσει τις φωτογραφίες τους μαζί, που είχε στο κινητό του/της, και απλά να γυρίσει σελίδα χωρίς να μεσολαβήσει ένα διάστημα; Προσωπικά, όταν χώρισα τελευταία φορά μου συνέβη κάτι τέτοιο και μόλις συνειδητοποίησα πως το πήρε τόσο χαλαρά (λέγοντας "ε και ας χωρίσαμε τι έγινε, η ζωή συνεχίζετε" , το άτομο που μέχρι τη προηγούμενη μέρα θεωρούσες όλη σου τη ζωή και πίστευες πως θα είστε μαζί για πάντα) απλά απογοητεύτηκα. Ακούγεται λίγο εγωϊστικό λίγο αλλά φαντάζομαι θα ήθελα να τη σκέφτομαι να χωρίζουμε και να κλαίει στη φίλη της λέγοντας πόσο σημαντικός υπήρξα για αυτήν, πόσο μ'αγάπησε, κτλπ, να ήξερα οτί είχα κάποιο αντίκτυπο και όχι απλά να με προσπεράσει έτσι απλά.. περισσότερο δηλαδή με πλήγωσε αυτό το "πάμε για άλλα" παρά ο ίδιος ο χωρισμός που ήταν αναπόφευκτος να έρθει απλά επειδή δεν ταιριάζαμε σαν χαρακτήρες και αργήσαμε να το μάθουμε αυτό... εσύ να κλαις για κάποια και αυτή να είναι σε ένα μπαράκι με τις φίλες της και να περνάει καλά, σαν να μην υπήρξες ποτέ τίποτα για αυτήν, σαν να μην σε γνώρισε ποτέ της... τι να πω..