ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στις αρχές της γνωριμίας μας με το τωρινό μου φίλο,μου είπε ότι στην εφηβεία του (πριν 10 χρόνια) είχε αγοραφοβία.Δεν το συζητήσαμε περαιτέρω, μέχρι που κάποια στιγμή αρχίσαμε να βγαίνουμε σε πολυσύχναστο πεζόδρομο της Αθήνας και να πηγαίνουμε σε κάποια μαγαζιά. Ειδικά λοιπόν σε ένα μαγαζί, ενώ στην αρχή πηγαίναμε και τρώγαμε χωρίς προβλήματα, στην πορεία άρχισε να παθαίνει κρίσεις πανικού (όπως μου έλεγε ένιωθε ένα κενό μέσα του, πονοκέφαλο, ζαλάδα, ναυτία, ήθελε να φύγουμε να πάει σπίτι του κτλ). Αυτό έγινε μια-δυο φορές και αρχικά δεν θορυβήθηκα τόσο, γιατί γενικότερα δεν ήταν καλά ψυχολογικά. Στην πορεία όμως, που αυτό επαναλήφθηκε άλλες δυο-τρεις φορές, και δεν ήθελε να ξαναπάμε εκεί μήπως του ξανασυμβεί αυτό, άρχισα να αναρωτιέμαι τι μπορεί να φταίει και τότε θυμήθηκα αυτό που μου είχε πει. Εδώ να πω ότι στο μετρό και γενικά σε άλλα μέρη με κόσμο, κυκλοφορούμε κανονικά και το συγκεκριμένο μαγαζί δεν είναι ότι του θυμίζει κάτι και τρελαίνεται, καθώς δεν είχε ξαναπάει πριν πάμε μαζί. Έπειτα πήγε σε ψυχίατρο και του έδωσε μια αγωγή με αντικαταθλιπτικά, από κει και πέρα όμως δεν ξαναπήγε να τον δει. Επειδή κι εγώ δεν είμαι ειδικός, ούτε έχω τις γνώσεις επί του θέματος (μόνο ό,τι διαβάζω στο ίντερνετ) θα ήθελα αν κάποιος έχει περάσει κάτι παρόμοιο να μου γράψει μια γνώμη.