Μετά από μήνες που δεν έχει βρεθεί ο ένοχος στην υπόθεση δολοφονίας της κόρης της, μια μητέρα κάνει μια τολμηρή κίνηση, παραγγέλνοντας τρεις πινακίδες στον δρόμο που οδηγεί στην κωμόπολή της, οι οποίες έχουν ένα αμφιλεγόμενο μήνυμα για τον σεβαστό σερίφη της περιοχής.

 

Όταν η Μίλντρεντ Χέιζ νοικιάζει τρεις πινακίδες ακριβώς δίπλα στο σημείο όπου πριν από καιρό βιάστηκε και δολοφονήθηκε η κόρη της, λίγο έξω από την κωμόπολη του Έμπινγκ, στο Μιζούρι, όπου ζει με τον έφηβο γιο της και εργάζεται σε ένα κατάστημα δώρων, φαίνεται εντελώς αποφασισμένη να περάσει το μήνυμα πως δεν θα περιμένει άλλο τις τοπικές αρχές να βρουν τον ένοχο.

 

Η ανάρτησή της στις παλιωμένες επιγραφές, μια δήλωση που καταλήγει σε προσωπική ερώτηση χωρισμένη σε τρία μέρη, θορυβεί τον σκληρό, στακάτο διευθυντή της αστυνομίας Γουίλομπι (Χάρελσον) και τον ανισόρροπο, στα όρια του γραφικού, βοηθό του, Ντίξον (Ρόκγουελ), και προκαλεί ενοχλητικά τηλεοπτικά ρεπορτάζ, καταλύοντας την τάξη και την ασφάλεια μιας ξεχασμένης, αφιλόξενης επαρχιακής ζώνης με αυθαίρετο πρωτόκολλο εξουσίας και άτυπα ρατσιστική εσωστρέφεια.

 

Η Χέιζ δεν θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια. Θα κινήσει γη και ουρανό για να φτάσει στην κάθαρση, αλλά, για να το πετύχει, θα χρειαστεί έναν βοηθό.

 

Αντίστοιχα, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Μάρτιν Μακντόνα θα ενισχύσει έναν από τους περιφερειακούς χαρακτήρες μετά το δεύτερο μισό, επιστρατεύοντας την πιο γνωστή από τις ιδιότητές του, εκείνη του θεατρικού συγγραφέα, πλαισιώνοντας την ποθούμενη κάθαρση της Χέιζ με μια άλλου είδους λύτρωση.

 

Η επώδυνη μεταστροφή (που δεν αποκαλύπτω, για την απόλαυση του δραματικού μυστικού της ταινίας) δεν είναι ένα απλό τέχνασμα αλλά η προσωποποίηση της νέας τάξης πραγμάτων, η ματιά του Ιρλανδού δημιουργού στο φυλετικό ζήτημα της βαθιάς Αμερικής.

 

Με μια γυναίκα μεσήλικη, αλλά πολεμίστρια στην ψυχή, να εκδικείται για τον άδικο χαμό της κόρης της και έναν cool «σερίφη» να αναλαμβάνει να συγυρίσει το έκρυθμο καθεστώς του Έμπινγκ, η τράπουλα ανακατεύεται και η ανοχή φθίνει. Ιστορικά, ο νέος νόμος αντικαθίσταται, αλλά δεν εφαρμόζεται άμεσα ούτε καν διώκεται καίρια. Το πλήγμα που δέχεται χρειάζεται χρόνο για να αφομοιωθεί.

 

 

 

Το τέλος εποχής, που ενδεχομένως συμβαίνει τώρα στην Αμερική, σχολιάζεται από τον Μακντόνα με ευφυΐα και διακριτικότητα.

 

Δεν είναι ανάγκη να μπουν τα τανκς για να ισοπεδώσουν το άντρο της παραβατικότητας (ο Μακντόνα κατανοεί τα ημιτόνια της δράσης, σε αντίθεση με τους αδρούς χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν), γιατί τον άχαρο ρόλο της μπουλντόζας έχει καπαρώσει η Χέιζ και εκτελεί υποδειγματικά η σπουδαία Φράνσις Μακντόρμαντ στην παράσταση της χρονιάς.

 

Η Αμερικανίδα ηθοποιός, στον καλύτερο ρόλο της μετά το Φάργκο, στην απέναντι πλευρά του νόμου, με μια τεράστια, απολαυστική ερμηνεία, φτιάχνει χώρο από μόνη της και προσκαλεί τον θεατή σε ένα οδυνηρό road trip δικαίωσης και εκδίκησης με αδιανόητα καλογραμμένους διαλόγους, απανωτές ανατροπές, αλλαγές ταχύτητας χωρίς αυθαιρεσίες και μπαράζ από εκρήξεις χιούμορ από τον δημιουργό της Αποστολής στη Μπριζ.

 

Έχοντας πενθήσει την άδικα και βίαια δολοφονημένη κόρη της, η Μίλντρεντ Χέιζ, μια μάνα-άντρας και γυναίκα ευαίσθητη και απογοητευμένη μαζί, κουράστηκε να κλαίει σιωπηλά και είναι αποφασισμένη να τσακίσει, ψυχολογικά και στο ξύλο, όσους δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, δηλαδή τον Γούντι Χάρλεσον και τον Σαμ Ρόκγουελ, αλλά και όποιον της πάει κόντρα ή σκεφτεί να την προσβάλει, ανεξάρτητα από ηλικία, φύλο, ή συγγένεια ‒ η σκηνή με τον πρώην σύζυγο και τη νεαρή σύντροφό του, η οποία δουλεύει σε ζωολογικό κήπο και κάνει το λάθος να παίξει με τα λόγια και το νόημά τους, είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα.

 

Με μοϊκάνα, εργατική φόρμα και αρβύλες, η πρωταγωνίστρια του αδελφών Κοέν υιοθετεί μια sui generis εκκεντρικότητα με απόηχους του Τζον Γουέιν, γλαρώνοντας το βλέμμα και μισανοίγοντας το στόμα της, σαν να έχει κατέβει οπλισμένη στα χαρακώματα και να γνωρίζει εκ των προτέρων πως η βλακεία και η αδιαφορία του κόσμου θα της στοιχίσουν.

 

Σε κάθε της κίνηση δίνει μια μάχη πρωτότυπη, άνευ όρων, ανασαίνει βαριά, φτύνει τον αέρα στα μούτρα των αντιπάλων, κηρύσσει ανένδοτο σαν να πρωταγωνιστεί στην Αιχμάλωτη της Ερήμου του Τζον Φορντ, αψηφώντας τις συνέπειες, παρασύροντας το έργο σε γλιστερές, αστείες και πικρές πίστες.

 

Πότε μαύρη κωμωδία υψηλού επιπέδου και πότε δράμα που καίει τα σωθικά, η ταινία Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι, που απέσπασε 4 Χρυσές Σφαίρες για την παραγωγή, το σενάριο, την κυρία «Φραν ΜακΝτι» και τον φοβερά ψυχαγωγικό Σαμ Ρόκγουελ, δεν σταματά να ξαφνιάζει με τη ζωηράδα της, σαν αλλόκοτο γουέστερν που αγκαλιάζει μια αληθινή τραγωδία.