Σε αντίθεση με το παρελθόν του σκηνοθέτη Μιγκέλ Αρτέτα, που έχει δημιουργήσει διασκεδαστικές κωμωδίες βασισμένες σε καλογραμμένους χαρακτήρες, το Like a boss διακατέχεται από φτώχεια στο στήσιμό του, ακόμα και ως ηθελημένη camp σάτιρα για τις γυναίκες και τον άγριο χώρο της βιομηχανίας ομορφιάς.

 

Η Τίφανι Χάντις έχει καλή χημεία με τη Ρόουζ Μπερν και η Σάλμα Χάγιεκ δεν έχει πρόβλημα να κάνει αστεία για το στήθος της, όμως οι κωμικές στιγμές φτιάχνονται όχι τόσο για τη χαρά και το γέλιο της στιγμής αλλά για χάρη μιας άψυχης κορύφωσης με διακηρύξεις περί φιλίας που διαγράφονται γρήγορα από τη μνήμη, θύματα της προχειρότητάς τους και της αίσθησης του προκατασκευασμένου που αφήνουν πίσω τους.