Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter

Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη

0

Ο Κωστής Καπελώνης, ως πρωτοετής σπουδαστής της Δραματικής Σχολής, πρωτόπαιξε στην Επίδαυρο με το Θέατρο Τέχνης το 1979, στο Χορό των Ιππέων, την πρώτη σκηνοθεσία του Γιώργου Λαζάνη στην Επίδαυρο. Πήρε μέρος, επίσης, παίζοντας τον Στρατιώτη, στις Τρωαδίτισσες, σε σκηνοθεσία του Καρόλου Κουν. Έκτοτε, κάθε χρόνο, συμμετείχε σε όλες τις παραστάσεις που παίχτηκαν στην Επίδαυρο, στην αρχή ως ηθοποιός και έπειτα παίζοντας και τον ρόλο του βοηθού, στους φωτισμούς ή τη σκηνοθεσία.


«Είχα τη μεγάλη τύχη να μπω στη σχολή την εποχή που ο Κουν και το Θέατρο Τέχνης είχαν πια μια απόλυτη αναγνώριση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Εκείνη την πρώτη χρόνια της σχολής συμμετείχα σε τέσσερις παραστάσεις αρχαίου δράματος. Δύο στην Επίδαυρο, που ανέβηκαν για πρώτη φορά και δυο επαναλήψεις που παίξαμε στο Ηρώδειο και σε μια μεγάλη περιοδεία στο εξωτερικό. Δηλαδή πρωτόπαιξα, στο επαγγελματικό θέατρο, στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο και στο Φεστιβάλ των Εθνών. Ε, αυτό μόνο από τύχη μπορεί να συμβεί» θυμάται.

 

Ο Κωστής Καπελώνης δε θυμάται ποτέ να υπήρξε άρνηση από κάποιον να φωτογραφηθεί –πολλές φορές μάλιστα του πόζαραν. Όσο για τον Κουν, τα τελευταία χρόνια είχε πια αποδεχτεί την κάμερα απέναντι του και δεν υπήρχε πρόβλημα.


«Τα συναισθήματα ήταν έντονα και ακριβά, αλλά δεν είχα την αίσθηση ότι επρόκειτο για κάτι το ξεχωριστό. Αφού μπήκα στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης και ήμουν καλός μαθητής, ήταν απολύτως φυσιολογικό να συμμετέχω στους χορούς των παραστάσεων, εφόσον αυτή ήταν η πρακτική στο Θέατρο Τέχνης. Κι αυτό συνέβαινε είκοσι χρόνια με μια ή δυο παραστάσεις κάθε χρονιά στην Επίδαυρο.


Κάθε φορά ήταν ένα μεγάλο στοίχημα, κάθε φορά έπρεπε να αποδείξουμε ότι δικαίως το Θέατρο Τέχνης ήταν δίπλα στο Εθνικό Θέατρο στην ερμηνεία του αρχαίου δράματος και νομίζω ότι κάθε φορά καταφέρναμε αξιοπρόσεχτα, τουλάχιστον, αποτελέσματα. Μερικές φορές τα αποτελέσματα ήταν από τα σημαντικότερα του παγκόσμιου θεάτρου. Πραγματικά μεγάλη τύχη να είσαι εκεί.»

Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter
Μελίνα Μερκούρη, Ζυλ Ντασέν, Γιώργος Λαζάνης (πρόβα "Τρωαδίτισσες" Αύγουστος 1993)


Τον ρωτώ αν η Επίδαυρος, μετά από τόσα χρόνια παρουσίας, «συνηθίζεται». «Η Επίδαυρος δεν συνηθίζεται. Κάθε φορά είναι μια νέα μεγάλη πρόκληση και δεν υπάρχει καμία σιγουριά ότι έχει κατακτηθεί ο τρόπος αντιμετώπισής της» παραδέχεται.


Όπως αναφέρει, τα πρώτα χρόνια δεν ασχολούνταν σοβαρά με τη φωτογραφία, κυρίως λόγω έλλειψης καλής φωτογραφικής μηχανής. Το 1985 δανείστηκε μια Nikon με δυο φακούς από έναν φίλο του, τον Διαμάντη Κούκουτσα, και άρχισε να φωτογραφίζει πιο συστηματικά στο θέατρο, στις παραστάσεις που έπαιζε ή ήταν βοηθός, κυρίως του Γιώργου Λαζάνη.


Από πολύ νωρίς άρχισε να ασχολείται και με τους φωτισμούς, βοηθώντας τον Μίμη Κουγιουμτζή στις παραστάσεις του Κουν, με αποτέλεσμα η φωτογραφία να συνδεθεί με τους φωτισμούς στο θέατρο. Αν και αρχικά επικεντρώθηκε στη χρηστική αξία των φωτογραφιών, τις οποίες χρησιμοποιούσαν στα προγράμματα των παραστάσεων και σε δελτία τύπου, γρήγορα συνειδητοποίησε την ιστορική τους αξία.


«Οι φωτογραφίες της Επιδαύρου αποτελούν ένα συμπαγές σύνολο και με φωτογραφικούς όρους είναι μια ενιαία φωτογραφική εργασία. Είναι στον ίδιο χώρο, με το ίδιο φως και το ίδιο θέμα. Πρόσωπα που εναλλάσσονται στο ίδιο φόντο. Έκανα πριν πέντε χρόνια μια δοκιμαστική έκδοση με όλες τις φωτογραφίες, περίπου 3200. Τότε είδα ότι αυτό το σύνολο θα μπορούσε να ενδιαφέρει και ερευνητές της ιστορίας του Θεάτρου Τέχνης.

Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter
Κώστας Καζάκος, Αγαμέμνων, στην "Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Αύγουστος 1990


Δεν υπήρξε, ωστόσο, πρόθυμος εκδότης, λόγω κόστους και επειδή ένα τέτοιο βιβλίο απευθύνεται, προφανώς, σε περιορισμένο κοινό. Τώρα, με την ευκαιρία του Φεστιβάλ Βιβλίου και την ενθάρρυνση από τις εκδόσεις "Αιγόκερως" πήρα την απόφαση να προχωρήσουμε στην έκδοση των ασπρόμαυρων φωτογραφιών, που είναι πιο ενδιαφέρουσες.»


Πράγματι, ο Κωστής Καπελώνης επέλεξε να συμπεριλάβει στην έκδοση όλες ανεξαιρέτως τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες -ακόμα και τις «κακές»- και μικρό μόνο αριθμό επεξεργασμένων έγχρωμων.


«Οι ασπρόμαυρες είναι κατά κανόνα πιο καλλιτεχνικές, οπότε αισθητικά ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο. Η έκδοση όλων ανεξαιρέτως των φωτογραφιών είναι νομίζω κάτι που δεν έχει ξαναγίνει σε φωτογραφικό βιβλίο. Όμως το θέμα, που ενδιαφέρει και ερευνητές, έπρεπε να καλύψει κι αυτή την ανάγκη. Μόνο με το σύνολο θα είχε ενδιαφέρον.», εξηγεί.


«Κάποιες παραστάσεις είχαν λιγότερες ασπρόμαυρες φωτογραφίες και για την αντιπροσωπευτικότητα είπα να προσθέσω και μερικές από τις έγχρωμες, καμία ογδονταριά, αλλά μετατρέποντάς τες σε ασπρόμαυρες για να μη διαταραχτεί το αισθητικό ύφος. Συνολικά, το λεύκωμα φιλοξενεί 1985 φωτογραφίες, αριθμός που κατά σατανική σύμπτωση, συμπίπτει με τη χρονολογία που άρχισε αυτή η φωτογράφιση. Δεκατέσσερα χρόνια, δεκαεπτά παραστάσεις, μέχρι το 1998. Έχουν περάσει αισίως είκοσι χρόνια».

Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter
Ο περίφημος χορός των Ορνίθων, χορογραφία Ζουζού Νικολούδη (πρόβα, 31 Ιουλίου 1986)


Η πλειονότητα των φωτογραφιών είναι από τις πρόβες των έργων στο κοίλον του Θεάτρου, που άρχιζαν όταν έκλεινε ο αρχαιολογικός χώρος για το κοινό, στις επτά το απόγευμα –με αποτέλεσμα οι περισσότερες λήψεις να έχουν γίνει με το ίδιο μεταβαλλόμενο φως, από τη δύση του ήλιου μέχρι να νυχτώσει. Στην έκδοση περιλαμβάνονται, επίσης, φωτογραφίες από τις παραστάσεις και τα καμαρίνια, καθώς και μερικές από την μετά την παράσταση επίσκεψη των συντελεστών της στη ντίσκο «Καπάκι», στην Παλαιά Επίδαυρο.


Ο Κωστής Καπελώνης δε θυμάται ποτέ να υπήρξε άρνηση από κάποιον να φωτογραφηθεί –πολλές φορές μάλιστα του πόζαραν. Όσο για τον Κουν, τα τελευταία χρόνια είχε πια αποδεχτεί την κάμερα απέναντι του και δεν υπήρχε πρόβλημα. «Νομίζω ότι για όλους ήταν σα να μην υπήρχα», λέει χαρακτηριστικά.


Κλείνοντας τη συζήτηση, τον ρωτώ αν υπάρχει κάποια ιστορία από την παρουσία του Θεάτρου Τέχνης στην Επίδαυρο που θα ήθελε να μοιραστεί με τους αναγνώστες του LIFO.gr.

Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter
Κάρολος Κουν (πρόβα "Όρνιθες", Ιούλιος 1986)


«Πάμπολλα μικρά και μεγάλα. Η πρώτη χρονιά με τους Ιππείς, στην πρώτη σκηνοθεσία του Λαζάνη στην Επίδαυρο, που δυο ώρες πριν την παράσταση αδειάσαμε τα νερά μιας κατακλυσμιαίας βροχής από την ορχήστρα, σκορπίσαμε άχυρα, η παράσταση έγινε κανονικά και χορέψαμε τη μουσική του Θεοδωράκη το πιο πολύ γλιστρώντας.


Στην Ορέστεια, μια Επίδαυρος με γεμάτες ακόμη και τις σκάλες. Η παρουσία της Μελίνας με τον Ντασέν ιδιωτικά να δει πρόβα.


Η άφιξη του Τσαρούχη την πρώτη χρόνια που πήγαμε χωρίς τον Κουν, που άλλαξε το σκηνικό των Περσών, γιατί ήθελε να φτιάξει το σκηνικό που δεν τον είχε αφήσει να κάνει ο Κουν. Ο Τσαρούχης ήθελε έναν μεγάλο πέτρινο τοίχο, όμως ο Κουν, για οικονομία, ήθελε να χρησιμοποιήσει την πλάτη του σκηνικού των Ορνίθων. Έκανε λοιπόν τον τοίχο τη χρονιά που πέθανε ο Κουν.


Έπειτα, η μοναδική μαστοριά του μπάρμπα-Γιάννη του Στεφάνου να στήνει τα σκηνικά και να τα στριμώχνει στα φορτηγά. Η ζωγραφική του Μπάμπη Χρηστίδη, με το ίδιο πάντα σκουπάκι, στο τελείωμα της βαφής των σκηνικών.

Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter
Γιάννης Τσαρούχης (πρόβα "'Ορνιθες", 31 Ιουλίου 1986)


Η ιδέα του Νίκου Αλεξίου, στη Μήδεια, να θέλει να κατασκευάσει ένα σκηνικό αδιανόητο για την Επίδαυρο. Αυτό το σκηνικό δεν έγινε τελικά, γιατί ήταν πρακτικά αδύνατον να κατασκευαστεί ένας ιπτάμενος ήλιος πάνω από την ορχήστρα, που θα κατέβαινε να πάρει την Μήδεια.


Τα ξενύχτια να φωτίζουμε παραστάσεις, που τελείωναν το ξημέρωμα, μετά πηγαίναμε στη θάλασσα και το απόγευμα πρόβα κανονικά. Η μεγάλη έκπληξη με τον Λαζάνη στις Νεφέλες. Που πήρε, ως ηθοποιός, την παράσταση στην πλάτη του και κατάφερνε να επικοινωνεί και το ελαχιστότατο αστείο. Ο Φωτόπουλος με τον Τσαρούχη στη ντίσκο "Καπάκι".


Όλη αυτή η πληθώρα νεαρών ηθοποιών και φίλων που αγωνιστήκαμε μαζί κι έπειτα ξεχώρισαν στο ελληνικό θέατρο, ως μεγάλοι πρωταγωνιστές, συγγραφείς, σκηνοθέτες, θεατρικοί παραγωγοί και λοιπά.», αναφέρει απνευστί.


Ξεφυλλίζω το λεύκωμα. «Η έκδοση αυτή αφιερώνεται στον μεγάλο Δάσκαλο και στους μικρούς Δασκάλους. Με σεβασμό κι ευγνωμοσύνη. Γιατί, χωρίς αυτούς, το ταξίδι θα ήταν ακόμη πιο δύσκολο», διαβάζω στο εισαγωγικό σημείωμα του Κωστή Καπελώνη, που έχει παραχωρήσει τα δικαιώματα των φωτογραφιών για την επ' άπειρον επανέκδοση του βιβλίου, με σκοπό να καλύπτονται ανάγκες της συντήρησης του Αρχείου του Θεάτρου Τέχνης.

Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter
Γιώργος Λαζάνης & Μίμης Κουγιουμτζής (πρόβα '"Όρνιθες" Ιούλιος 1997)
Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter
Θύμιος Καρακατσάνης (πρόβα"Όρνιθες" Ιούλιος 1997)
Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter
Γιάννης Τσαρούχης και Ρένη Πιττακή, φορώντας τη μάσκα της Ίριδας (πρόβα "Όρνιθες", 31 Ιουλίου 1986)
Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter
Γιώργος Λαζάνης, Φιλοκλέων, "Νεφέλες", Αύγουστος 1991.
Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter
Μίμης Κουγιουμτζής, Δημήτρης Μυταράς & Γιώργος Κιμούλης (πρόβα "Ορεστης" Ιούλιος 1998)
Το Θέατρο Τέχνης στην Επίδαυρο μέσα από τις φωτογραφίες του Κωστή Καπελώνη Facebook Twitter
Ζουζού Νικολούδη (πρόβα "Όρνιθες", Ιούλιος 1986)


Info

«Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Επίδαυρος 1985-1998»

Κωστής Καπελώνης

Θέατρο Τέχνης - Αιγόκερως

Θέατρο
0

Κορίνα Φαρμακόρη

Γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στη Σαλαμίνα. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και εργάζεται ως εκπαιδευτικός.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου: H ιστορία ενός από τα σπουδαιότερα μνημεία της αρχαιότητας (σπάνιες εικόνες)

Αρχαιολογία & Ιστορία / Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου: H ιστορία ενός από τα σπουδαιότερα μνημεία της αρχαιότητας (σπάνιες εικόνες)

Tο τελειότερο θέατρο από πλευράς αισθητικής και ακουστικής βρίσκεται κάθε καλοκαίρι στο επίκεντρο του πολιτισμού και της τέχνης
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
10 βιβλία που διαπνέονται από 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Βιβλίο / 10 βιβλία για 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ξεδίπλωσαν και ενίοτε αποθέωσαν κρυφές ή φανερές μεριές της Ελλάδας και κατέληξαν να γίνουν συνώνυμα συγκεκριμένων τόπων. Από τις ονειρικές, σχεδόν ψυχεδελικές Σπέτσες στον Μάγο του Φόουλς μέχρι τη Μάνη του Φέρμορ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ