Πέθανε σε ηλικία 82 ετών ο Πάνος Κουτρουμπούσης, συγγραφέας, μεταφραστής και εικαστικός.
«Τον θάνατο δεν τον έχω φόβο. Προς το παρόν. Δεν φοβάμαι τίποτα για μένα προσωπικά, ίσως μόνο την αναπηρία ή να χάσω τη σύντροφό μου. Αυτό που φοβάμαι είναι η πιθανή ραγδαία κατολίσθηση των κοινωνιών των ανθρώπων», είχε δηλώσει ο Πάνος Κουτρουμπούσης στην Lifo και τον Μ. Hulot το 2009.
O Πάνος Κουτρουμπούσης γεννήθηκε το 1937 στη Λιβαδειά και σε ηλικία τεσσάρων ετών μετακόμισαν οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε.
Σπούδασε σκηνοθεσία στη Ρώμη και μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι χωρίς όμως τελικά να παρακολουθήσει.
«Μόλις τέλειωσα το σχολείο, πήγα στην Ιταλία, στη Ρώμη, στο Centro Sperimentale di Cinematografia που είχε ιδρύσει ο Μουσολίνι, για να σπουδάσω σκηνοθεσία. Απέναντι ακριβώς από την Τσινετσιτά. Κάποιες φορές μας έκανε διάλεξη ο Φελίνι, ενώ πολλοί σκηνοθέτες της ιταλικής παραγωγής ήταν καθηγητές μας σε διάφορα θέματα. Έμεινα εκεί δυο χρόνια, από το 1955 ως το '57» είχε αναφέρει για τα χρόνια του στη Ιταλία.
«Στο Παρίσι πήγα για πρώτη φορά για χριστουγεννιάτικες διακοπές το 1956. Εκεί μάλιστα γνώρισα τον Χρηστάκη, μαζεύονταν σε κάποιο καφέ και συζητούσαν. Το 1964 έμεινα έναν ολόκληρο χρόνο. Ο Φασιανός, που σπούδαζε στην Καλών Τεχνών, μου έδινε την κάρτα του για να τρώω στο εστιατόριο των φοιτητών και με έπεισε να γραφτώ για να τρώω φτηνά. Πήγα στο Τμήμα Χαρακτικής, με δέχτηκαν, αλλά ο καθηγητής με έστειλε στο ατελιέ, μου ζήτησαν 100 φράγκα για υλικά. Με δέχτηκαν για χαρακτική στην Καλών Τεχνών και δεν πήγα επειδή δεν είχα 100 φράγκα! Επέστρεψα έτσι στο φοιτητικό εστιατόριο με τις κάρτες των αλλωνών. Τότε ήταν καλά τα πράγματα για τους νεολαίους στο Παρίσι. Φτηνά όλα, ακόμα και τα ταξίδια, τα ξενοδοχεία, αν είχες και κάποιον να σε φιλοξενήσει, μπορούσες να ζήσεις με λίγα».
Στα τέλη της δεκαετίας του '50 ο Πάνος Κουτρουμπούσης άρχισε να δημοσιεύει δουλειά του σε έντυπα του Λεωνίδα Χρηστάκη και άλλα περιοδικά της εποχής, ενώ παράλληλα εργάστηκε στον κινηματογράφο ως βοηθός σε παραγωγή ταινιών.
Συμμετείχε στην παρέα των Ελλήνων Υπαρξιστών, μέλη της οποίας μεταξύ άλλων ήταν τότε ο Θεόδωρος Πάγκαλος κι ο Δημήτρης Πουλικάκος, με τον οποίο διοργάνωνε χάπενινγκς. Ανακατεύτηκε με το ελληνικό μπητ κίνημα και από το 1963 συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού Πάλι.
Με τον ερχομό της δικτατορίας του '67 έφυγε στο Λονδίνο, όπου δούλεψε στο ραδιόφωνο και σαν εικονογράφος βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Πέρασε λίγα χρόνια στη Μέση Ανατολή και την Αμερική, δημοσιεύοντας σε ξένα περιοδικά και εκθέτοντας την εικαστική δουλειά του. Το 1978 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, "Εν αγκαλία de Κρισγιαούρτι" και από τη δεκαετία του '80 άρχισε να δημοσιεύει αρκετά διηγήματα και ιστορίες σε πολλά ελληνικά περιοδικά και εφημερίδες, μεταξύ των οποίων Τα Νέα, Ελευθεροτυπία, Βαβέλ, Ταχυδρόμος, Αντί.
Έργα του (ταχυδράματα) έχουν παρουσιαστεί στο "Τρίτο Θέατρο" της ΕΡΤ σε σκηνοθεσία Γιώργου Χριστοδουλάκη, καθώς και στο ραδιόφωνο, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το έργο του Κουτρουμπούση είναι ένα μίγμα σουρεαλισμού, λαϊκής αφήγησης, καθαρεύουσας, επιστημονικής φαντασίας, κόμικς, λεξιπλασίας και μπητ αισθητικής. Δική του πατέντα είναι τα ταχυδράματα, μίνι θεατρικά της μισής ή μιας σελίδας, ουσιαστικά μεγεθυμένες και παραλλαγμένες στιγμές της καθημερινής πραγματικότητας, η ερμηνεία και επεξεργασία των οποίων αφήνεται ουσιαστικά στον αναγνώστη. Η μετέπειτα δουλειά του αποτελείται κυρίως από μεγαλύτερα μυθοπλαστικά - σατιρικά κομμάτια.
Το εικαστικό του έργο αποτελούν κυρίως εικονογραφήσεις για εξώφυλλα περιοδικών επιστημονικής φαντασίας, ζωγραφισμένα κολάζ, φωτογραφίες και κατασκευές.
σχόλια