Πότε θα φτάσουμε εδώ;

Πότε θα φτάσουμε εδώ; Facebook Twitter
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΕΛΙΝΑ ΣΤΕΛΕΤΑΡΗ / RED CREATIVE
0

Στο νέο -δεύτερο- δίσκο της συνεργασίας τουΓιάννη Αγγελάκαμε τον Νίκο Βελιώτηπου κυκλοφόρησε πριν τα Χριστούγεννα με τίτλο Πότε Θα Φτάσουμε Εδώ, υπάρχει το βιντεοκλίπ του ομώνυμου κομματιού, ένα από τα πιο ευφάνταστα βίντεο που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Το παιχνίδι με τις φιγούρες του εξωφύλλου είναι τόσο εντυπωσιακό, που αν το πετύχεις να παίζει είναι αδύνατο να μην το παρακολουθήσεις μέχρι το τέλος. Η επιτυχία του τραγουδιού αποδεικνύει ότι ακόμα και τα πιο «δύσκολα» πράγματα υπάρχει τρόπος να φτάσουν στα μάτια και τα αυτιά του μεγάλου κοινού, αρκεί να βρεις τον κατάλληλο τρόπο. Ο πρώτος δίσκος τους Οι Ανάσες των Λύκωνήταν σκοτεινός, αβάσταχτα συναισθηματικός, σχεδόν κλειστοφοβικός και χρειάστηκε καιρός για να τον εκτιμήσει ακόμα και το φανατικό κοινό τους. «Ξεκίνησε με αρνητικές κριτικές», μου λέει ο Γιάννης Αγγελάκας, «με επιφύλαξη και δυσπιστία, νομίζω ότι μόνο το Avopolis είχε γράψει καλά λόγια. Είχε κάνει μια καλή κριτική, όλοι οι άλλοι ήταν σφιγμένοι. Τώρα, επειδή δεν άντεχαν τις Ανάσεςλένε ότι αυτό είναι πιο εμπορικό, επειδή πέρασαν κάποια τραγούδια στο ραδιόφωνο». «Το ζήτημα αυτήν τη φορά είναι ότι δεν είναι τόσο δύσκολο όσο το προηγούμενο!» συμπληρώνει ο Βελιώτης. «Ο ήχος μας αφορά σίγουρα το μεγάλο κοινό, είναι τραγούδια, και ο ήχος καθαυτός είναι ποπ, εγώ έτσι τον ακούω. Εξαρτάται βέβαια κι από το τι ακούσματα έχεις και τι ορίζεις ως ποπ. Οι Cocorosie ας πούμε, δεν είναι ποπ, ακόμα κι αν κάποιοι τις θεωρούν περίεργες;».

Η αλήθεια είναι ότι ούτε το Πότε Θα Φτάσουμε Εδώείναι ένας εύκολος δίσκος και απέχει αρκετά από αυτό που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη «ελληνική ποπ». «Σίγουρα εύκολος δεν είναι, πόσο εύκολος να είναι ένας δίσκος με τσέλα;» με ρωτάει ο Αγγελάκας. «Το προηγούμενο CD δεν είχε παιχτεί καν στο ραδιόφωνο, ποτέ. Ήταν ο πρώτος δίσκος της Alltogethernow που φέραμε στην ΕΜΙ, και όταν τον άκουσαν έπεσε αμηχανία. Είχαμε κάνει σύσκεψη για να το παρουσιάσουμε και μας έλεγαν, βοηθήστε μας, πώς να το πουλάμε; Κάποιος μας είχε πει ότι δεν μπορούσε ούτε να το ακούσει. Νομίζω ότι η καλύτερη απάντηση ήταν οι πωλήσεις του. Το δύσκολο και το εύκολο είναι έννοιες και κατηγοριοποιήσεις, στην πράξη πούλησε πολύ περισσότερο από κάποια εύκολα που πλασάρονται από το πρωί ως το βράδυ στα ραδιόφωνα».

Συζητάμε για την κατάσταση των εταιρειών, για το αν έχει πια σημασία η μεγάλη εταιρεία για την πορεία ενός δίσκου και τις ευκαιρίες του για επιτυχία.

Μήπως αρκεί το όνομα και μόνο για να ασχοληθεί το μεγάλο κοινό;

Γ.Α.:Στην περίπτωσή μας, από την εποχή με τις Τρύπες, δεν είχε καμιά σχέση η εταιρεία, πουλάγαμε χωρίς να κάνουν κανένα promo. Βοήθησε σίγουρα και το όνομά μου στιςΑνάσες των Λύκων, γιατί φαντάζομαι ότι αν πρωτοβγαίναμε με αυτό το δίσκο και δεν ήξερε κανείς την ιστορία μου, θα είχε πάει στα σκουπίδια. Και το νέο άλμπουμ μας σε δυο μήνες έχει δώσει 5,5 χιλιάδες αντίτυπα με διαφήμιση μηδενική.

Ν.Β.:Σε περιπτώσεις σαν τη δική μας, που ακόμα και σαν ακροατές ψάχνουμε κάτι διαφορετικό, βαρεθήκαμε αυτά που ακούμε, δουλεύουμε σαν ακροατές. Φτιάχνουμε κάτι που να ευχαριστεί πρώτα εμάς, να έχουμε ένα άκουσμα που μας λείπει. Η Ελλάδα είναι γενικά δύσκολη στους νεωτερισμούς, πάντα είναι όλοι κρατημένοι, διστακτικοί, ακόμα και οι πιο προχωρημένοι ακροατές θέλουν το χρόνο τους.

Πώς αντιδράτε όταν βλέπετε κάποιον να μοιράζεται το άλμπουμ σας;

Γ.Α.:Δεν με παίρνει πια να αντιδράσω, γιατί κι εγώ πολλές φορές κατεβάζω. Αρχίζει πια και μπαίνει στη μέση η σχέση επαφής και συνεννόησης με το ακροατήριο. Και αυτό το κάνουμε από το site. Όλοι σχεδόν οι φαν μας ξέρουν ότι έχουμε μια εταιρεία που προσπαθούμε να την κρατήσουμε ζωντανή. Αυτό με κάποιο τρόπο δουλεύει. Είναι πολύ δύσκολες οι εποχές, αλλά δεν έχουμε κανένα παράπονο, το Από Δω Και Πάνωμε τους Επισκέπτες έγινε χρυσό, έφτασε τις 20 χιλιάδες, οι Ανάσες των Λύκων πούλησαν 7 χιλιάδες αντίτυπα, το νέο πουλάει μια χαρά. Ένα μεγάλο μέρος των αγοραστών των CD μας το κάνει αυτό συνειδητά. Πάνω σε αυτήν τη σχέση θέλουμε να δουλέψουμε και στο μέλλον. Και με το ίντερνετ. Μπορεί να είναι τα τελευταία χρόνια που συνεργαζόμαστε με δισκογραφικές. Η δισκογραφία έχει πέσει πάρα πολύ όσον αφορά το φτηνιάρικο τραγούδι. Όταν βγαίνει κάποιος δίσκος που είναι από ανθρώπους που αντιμετωπίζουν πιο σοβαρά τη μουσική, δίνουν ένα έργο, βρίσκει πιο εύκολα το κοινό του. Οι Τρύπες μπορεί να πουλούσαν 40 χιλιάδες δίσκους, αλλά οι Επισκέπτες πουλούν 20. Το 50% δεν είναι φοβερή πτώση, αν λάβεις υπόψη το πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. Αναλογικά δεν έχει χαθεί κάτι, γιατί είναι διαφορετική η αγορά σήμερα. Τα πράγματα απ' τη μια είναι πολύ πιο δύσκολα σήμερα, από την άλλη δημιουργούνται ακροατήρια πιο ακομπλεξάριστα από παλιά, χωρίς το μύθο του ροκ. Πάνω στο μύθο του ροκ έχουν παιχτεί μεγάλες ανοησίες, μεγάλες μπίζνες, ναρκωτικά και καταστροφές. Έτσι κι αλλιώς, το ροκ από τη δεκαετία του ‘70 και μετά δεν είναι πια το ίδιο.

Μέχρι τα ‘80sυπήρχαν ονόματα-πρότυπα, με τα οποία μπορούσες να ταυτιστείς, από Smithsμέχρι Radiohead, το τελευταίο συγκρότημα με τόσο μεγάλη απήχηση. Γιατί δεν μπορείς να βρεις σήμερα ένα ανάλογο όνομα που να αφορά όλο τον πλανήτη;

Ν.Β.:Είναι λίγο ουτοπικό να περιμένεις να βγει ένα νέο πρότυπο από Αμερική ή Αγγλία, γιατί μόνο εκεί ψάχνουμε. Εκεί πλέον είναι κοντά στη δικτατορία. Στα ‘60s, ας πούμε, η CIA χρηματοδοτούσε ακόμα και τη σύγχρονη τέχνη στην Αμερική. Τώρα είναι πολύ κλειστά τα πράγματα.

Γ.A.:Τώρα ο Dylan κάνει διαφημίσεις.

Πώς βλέπετε το μέλλον της ελληνικής σκηνής;

Γ.Α.:Είμαι αισιόδοξος γενικά, αυτά που βλέπω μου δίνουν δύναμη. Βλέπω πιτσιρικάδες που δεν με πλησιάζουν σαν να 'μαι κανένας σταρ, αλλά έχουν τις απορίες τους, σκέφτονται περισσότερο, είναι πιο συνειδητοί ακροατές τώρα απ' ό,τι ήταν παλιά. Νομίζω ότι θα βγει κάπου καλά, δεν γίνεται να πάει παρακάτω. Υπάρχει κόσμος αφοπλισμένος, που θέλει να ακούσει διαφορετικά πράγματα, που δεν τσιμπάει απ' τα ραδιόφωνα, που δεν είναι χτυπημένοι από την τηλεόραση, που παίρνουν χαμπάρι περίπου τι κάνουμε και γιατί το κάνουμε. Επειδή ακριβώς είναι πιο αμήχανη και πιο δύσκολη η εποχή, σηκώνει και περισσότερη σκέψη...

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM