Ο Τάσος Φαληρέας του Χρήστου Χωμενίδη

Ο Τάσος Φαληρέας του Χρήστου Χωμενίδη Facebook Twitter
Ο Τάσος Φαληρέας. Φωτ.: Αρχείο Χρήστου Χωμενίδη. Δημοσιεύτηκε στο τεύχος 32 της έντυπης LIFO.
0

Έχουν περάσει χρόνια από το θάνατο του, μα ο Τάσσος Φαληρέας, εξακολουθεί να επανέρχεται συχνά στη σκέψη και τις συζητήσεις όσων συνδέθηκαν μαζί του.

Για εκείνους που δεν πρόφτασαν να τον γνωρίσουν, τα γεγονότα της ζωής του δίνουν μια γενική εικόνα: Ο Τάσσος Φαληρέας υπήρξε μια από τις εμβληματικότερες μορφές στα μουσικά πράγματα της Ελλάδας επί τριάντα τουλάχιστον χρόνια. Διευθυντικό στέλεχος δισκογραφικών εταιρειών από τη δεκαετία του ’60, συνιδρυτής του θρυλικού δισκάδικου POP 11, του περιοδικού «Το Ντέφι», της ετικέτας «Αδελφοί Φαληρέα» που πρώτη εξέδωσε σπάνιες ηχογραφήσεις -από ρεμπέτικα τραγούδια ηχογραφημένα στην Αμερική των αρχών του εικοστού αιώνα μέχρι ζωντανά προγράμματα του Μάρκου Βαμβακάρη και του Γιάννη Παπαϊωάννου.

 

Αποτελούσε μια πολυπρισματική προσωπικότητα: Αστός από την κούνια και μποέμ από την εφηβεία του, εξαιρετικός μπασκετμπολίστας αλλά και μανιώδης καπνιστής, ροκ και λαϊκός ταυτόχρονα (σε μια περίοδο που αυτά τα δύο θεωρούνταν ασυμβίβαστα), με επιχειρηματικό δαιμόνιο μα και παροιμιώδη αδιαφορία για το χρήμα.

 

Μέγας ανιχνευτής ταλέντων ο Τάσσος Φαληρέας, συνάντησε τον νεαρό Διονύση Σαββόπουλο, πίστεψε ολόθερμα και επένδυσε συναισθηματικά και επαγγελματικά στην περίπτωση του. Τον ίδιο ρόλο εμψυχωτή και καθοδηγητή έπαιξε για τους «Φατμέ» και τον Νίκο Πορτοκάλογλου, για την Πίτσα Παπαδοπούλου, για τα «Παιδιά από την Πάτρα», για τον Φοίβο Δεληβοριά και για άλλους πολλούς… Λάτρης του “live” και της “on the road” κατάστασης, ανέβασε τον Μανώλη Αγγελόπουλο στον Λυκαβηττό και οργάνωσε, το καλοκαίρι του 1993, ένα γύρο του θριάμβου για τον Χρήστο Κυριαζή ανά την ελληνική επικράτεια. «Ειλικρινά, σ’ αρέσουν τα τραγούδια του;» τον ρώταγαν τότε διάφοροι εξυπνάκηδες. «Ειλικρινά, μου αρέσει η ατμόσφαιρα που δημιουργεί στις συναυλίες!» τους απαντούσε εκείνος. Χαλκέντερος ραδιοφωνικός παραγωγός, παρέμεινε μέχρι το τέλος σχεδόν πίσω από το μικρόφωνο, ενώ μοιραζόταν την ευθύνη και για την εκπομπή «Αυλαία» -που ακόμα επαναλαμβάνεται κατά καιρούς στην κρατική τηλεόραση. 

 

Ο Τάσσος Φαληρέας ήταν όλα τα παραπάνω, ήταν όμως και πολλά περισσότερα, που δύσκολα ίσως καταγράφονται συνοπτικά. Αποτελούσε μια πολυπρισματική προσωπικότητα: Αστός από την κούνια και μποέμ από την εφηβεία του, εξαιρετικός μπασκετμπολίστας αλλά και μανιώδης καπνιστής, ροκ και λαϊκός ταυτόχρονα (σε μια περίοδο που αυτά τα δύο θεωρούνταν ασυμβίβαστα), με επιχειρηματικό δαιμόνιο μα και παροιμιώδη αδιαφορία για το χρήμα. Αεικίνητος και αραχτός, περιπετειώδης ως το κόκκαλο και τρυφερότατος συνάμα σύντροφος και πατέρας. Καυστικός και αυτοσαρκαστικός, γενναιόδωρος με τις στιγμές και με τους φίλους του, αντιμετώπισε τη ζωή ως ένα σπάνιο δώρο, που αξίζει ωστόσο να το απολαύσεις με τους δικούς σου και μόνον όρους. Όταν χρειάστηκε, μας έδωσε έμπρακτα το μέτρο της αξιοπρέπειας…

 

Τι σημασία έχει -θα αναρωτηθείτε- να τα γράφω τώρα αυτά; Εκείνοι που ευτύχησαν να συνδεθούν με τον Τάσο Φαληρέα διαθέτουν τις προσωπικές τους αναμνήσεις. Οι υπόλοιποι -και περισσότεροι- δεν θα τον μάθουν ασφαλώς από ένα δικό μου σύντομο κείμενο…

Κι όμως… Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι ένας άνθρωπος σαν τον Τάσσο Φαληρέα, που είχε γνώση και άποψη για το καλό και για το ωραίο, μπορούσε στην ακμή του να διαμορφώνει τάσεις και εξελίξεις.

 

Στις δισκογραφικές εταιρείες δεν είχαν ακόμα επελάσει οι μάνατζερ, που αντιμετωπίζουν το τραγούδι σαν οποιοδήποτε προϊόν προς πώλησιν και κρίνονται αποκλειστικά σχεδόν από την πορεία του τζίρου. Στον Τύπο δεν είχε ακόμα κυριαρχήσει το life style -αυτός ο θρίαμβος του λαϊκισμού με γυαλιστερό περιτύλιγμα-, απέναντι στον οποίον μόλις πρόσφατα άρχισαν ορισμένοι να αντιστέκονται με επιτυχία. Στη διανόηση δεν είχαν ακόμα δημιουργήσει κονγκλάβιο οι διάφοροι σοβαροφανείς «σοφολογιότατοι» που μπερδεύουν το ποιοτικό με το πληκτικό, τη γνησιότητα με τον επαρχιωτισμό και το παιγνιώδες με το γελοίο.

 

Τα ανήσυχα παιδιά της παρέας του Τάσσου Φαληρέα μπορούσαν το πρωί να ασχολούνται με την έκδοση του «Πάλι» -περιοδικού όλως πρωτοποριακού στην εποχή του, υπό την αιγίδα του Ανδρέα Εμπειρίκου- και το απόγευμα να οργανώσουν την περιφορά του «Αγίου Κωλοδάχτυλου» στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας… 

 

Ο Τάσος Φαληρέας του Χρήστου Χωμενίδη Facebook Twitter
Κώστας Θεοφιλόπουλος, Κώστας Προβατάς, Παναγιώτης το Μλαρ, Μαρία Μήτσορα, Πάνος Κουτρουμπούσης, Κέιτ, Ντενίζ, Τάσος Φαληρέας, Ανδρέας Χου, Μαρία και Γιώργος Μπαράκος.

 

Είπα μόλις της λέξη-κλειδί: «Παρέα». Ο Τάσσος Φαληρέας -όπως και πολλές άλλες σημαντικές προσωπικότητες της γενιάς του- διαπλάστηκε μέσα σε παρέες-μήτρες, που μοιράζονταν τις μέρες και τις νύχτες τους σε σπίτια, καφενεία και στούντιο, εμπνέονταν από ιερά τέρατα όπως ο Νίκος Γκάτσος και ο Γιώργος Μακρής, ζυμώνονταν και γλεντούσαν και τσακώνονταν, αμφισβητώντας κάθε θέσφατο και δεδομένο -είτε από τη Δεξιά, βεβαίως, προερχόταν είτε από την ορθόδοξη Αριστερά. Εάν κάποτε γραφτεί μια επί της ουσίας Ιστορία της Μεταπολεμικής Αθήνας, στο μεγάλο κεφάλαιο «Παρέες» θα βρουν, μεταξύ των άλλων, τη θέση τους τα ονόματα του Μάνου Χατζιδάκι, του Κώστα Ταχτσή, του Αλέξη Ακριθάκη, του Πάνου Κουτρουμπούση, του Θεόδωρου Πάγκαλου, του Βασίλη Βασιλικού, του Γιώργου Πανουσόπουλου, του Δημήτρη Πουλικάκου, καθώς και όλων των ωραίων κοριτσιών που αποτελούσαν -σύμφωνα με τον Τάσο Φαληρέα- την κινητήρια δύναμη για το κάθε τι…

 

Έφηβος σχεδόν, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ξεστράτισα από την κομματοκρατούμενη Νομική Σχολή στο κοντινό “Dolce” (νυν «Φίλιον»), κι εκεί είχα την τύχη να γνωρίσω τον Τάσσο Φαληρέα και να νιώσω κάτι από την ελληνική Ροκ Άνοιξη, που σχεδόν συνεθλίβη ανάμεσα στα εμβατήρια της Χούντας και τα θούρια της Μεταπολίτευσης.

 

«Δεν έχει νόημα να αναπολούμε το παρελθόν» έλεγε ο Φαληρέας σε μας, τους τότε πιτσιρικάδες. «Το ζήτημα είναι να δημιουργούμε διαρκώς νέους πυρήνες, καινούργιες καταστάσεις. Πάντοτε υπάρχει γύρω μας η μαγιά. Αρκεί να ξέρουμε να τη διακρίνουμε και να δινόμαστε στο όραμά μας -στο κέφι μας, έστω- δίχως να κρατάμε καβάτζες και πισινές!»

 

Καλό σας καλοκαίρι.

 

_________

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 32 της έντυπης LIFO,  στις 27.06.06. Ψηφιοποιείται πρώτη φορά.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT