O Κίμων Φραγκάκης και ο Pepper 96.6 επιλέγουν το soundtrack του Σαββατοκύριακου

O Κίμων Φραγκάκης και ο Pepper 96.6 επιλέγουν το soundtrack του Σαββατοκύριακου Facebook Twitter
Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Κάθε Σαββατοκύριακο ένας παραγωγός του ραδιοφωνικού σταθμού Pepper 96.6 επιλέγει για το LIFO.gr τραγούδια που συνθέτουν ένα ξεχωριστό soundtrack.

 

Αυτή την εβδομάδα, την επιλογή κάνει ο Κίμων Φραγκάκης (τoν ακούτε στη συχνότητα του Pepper, παρέα με τη Ματούλα Κουστένη, καθημερινά 8:00-10:00):

The Rolling Stones

Gimme Shelter

Αγάπησα το Gimme Shelter μέσα από τις ταινίες του Σκορσέζε. Το παίζει τόσο στο Good Fellas όσο και στο Casino. Είναι ένα μελαγχολικό, σχεδόν συγκινητικό φόντο για το σφαγείο στην οθόνη.

Το ηχόχρωμα του τραγουδιού ταιριάζει και με την ατμόσφαιρα αυτού του Σαββατοκύριακου στη χώρα μας, λόγω της επετείου του Πολυτεχνείου. Γράφτηκε εν μέσω πολέμου του Βιετνάμ («War, children, it's just a shot away...» τραγουδάει ο Τζάγκερ) και έχει ταυτιστεί με την εποχή της αμφισβήτησης, αν και ο Ρίτσαρντς έχει πει ότι αντλεί έμπνευση από τις αληθινές μπόρες («Oh, a storm is threat'ning») και τον κόσμο που τρέχει να προστατευτεί από τη βροχή («If I don't get some shelter...»).


Πάντως, σήμερα Τετάρτη, που γράφω αυτές τις γραμμές, έξω βρέχει όλη μέρα.

 

Arcade Fire

Normal Person

Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου, πριν από λίγα καλοκαίρια, βρέθηκα στην Ικαρία. Έμενα στον Φάρο, στην άκρη του νησιού και οδηγούσα πολλά χιλιόμετρα καθημερινά, ακούγοντας μουσική. Είχα κατεβάσει μεταξύ άλλων το νέο –τότε– άλμπουμ των Arcade Fire, το Reflektor, αλλά εκτός από το ομώνυμο τραγούδι που είχε πλάκα, τα άλλα με απογοήτευαν. Καμία σχέση με τα διαμάντια του The Suburbs, ας πούμε, που είναι ένα κι ένα.

Ώσπου πέφτω πάνω σε μια κομματάρα που την είχα προσπεράσει: Το εκρηκτικό Normal Person, με τις απεγνωσμένες του κιθάρες και το ανθεμικό φινάλε που με έκανε να θέλω να πατήσω γκάζι και να βουτήξω από το βουνό στο Ικάριο πέλαγος.
«I'm so confused, am I a normal person? (...) I think I'm cool enough, but am I cruel enough?».


Δυναμώστε την ένταση και θα με θυμηθείτε.

 

Fun Loving' Criminals

We Have All The Time In The World

Με έναν σμπάρο τέσσερα τρυγόνια: Με αυτό το κομμάτι επιλέγω μια διασκευή (το πρωτότυπο είναι του Louis Armstrong), ένα άκουσμα λίγο πιο jazzy, στριμώχνω ανάμεσα στα ιερά τέρατα της λίστας ένα αλήτικο συγκρότημα που αγαπώ πολύ (τους Fun Lovin' Criminals) και αποτίνω φόρο τιμής, ως έγκριτος τζεϊμσμποντολόγος, στον 007: Το πρωτότυπο We Have All The Time In The World γράφτηκε για την ταινία On Her Majesty's Secret Service όπου τον Τζέιμς Μποντ υποδύεται ο Αυστραλός Τζόρτζ Λέιζενμπι (είμαι και κατά το ήμισυ Αυστραλός). Ο τίτλος του τραγουδιού είναι τα τελευταία λόγια του 007 στην ταινία, μετά τον θάνατο της γυναίκας του (στο συγκεκριμένο φιλμ ο Μποντ παντρεύεται).

Η διασκευή των Fun Loving' Criminals στο κομμάτι αυτό είναι χαλαρή, σχεδόν μπλαζέ, όπως όλα τα τραγούδια τους, κάτι που όμως στη δική τους περίπτωση αποτελεί τίτλο τιμής και όχι τεμπελιά. Όταν το ακούω θέλω να βρεθώ στην άκρη της γης, χωρίς κινητό, χωρίς παπούτσια, πίνοντας παλόμες (τεκίλα - γκρέιπφρουτ) με το δικό μου Παριζιάνικο Μποντ γκερλ.

 

David Bowie

Starman

Δεν είχα ποτέ μουσικά ινδάλματα, μοναχά τον σκεπτικό πρίγκιπα Λέοναρντ Κοέν και τον διάφανο δανδή Ντέιβιντ Μπάουι, κατά κάποιον τρόπο. Για να μη βάλω πολλά παλιά τραγούδια στη λίστα, θα την πληρώσει ο Λέοναρντ. Είναι κουλ αυτός, δεν παρεξηγιέται.

Starman, λοιπόν, διότι πάντα μου άρεσε να κοιτάζω τα αστέρια και να φαντάζομαι τη ζωή σε άλλους πλανήτες. Ξανά με κερδίζουν τα κιθαριστικά μέλη όπως στα περισσότερα από τα κομμάτια που με φτιάχνουν. Και είναι ένα τραγούδι που μπορείς να ακούς για πάντα χωρίς να το βαρεθείς, να το παίζουμε το πρωί με τη Ματούλα στην εκπομπή στον Pepper και να γουστάρουν όλοι, ροκάδες και ποπάδες, μαμάδες στο τιμόνι και παιδιά στο πίσω κάθισμα.

 

Archive

Again

Όταν πρωτάκουσα το κομμάτι αυτό στη συναυλία τους στην Αθήνα, πριν από 12 ή 15 χρόνια, έπαθα την καραπλακάρα μου. Ένιωθα τη φυσαρμόνικα να με περονιάζει, τους στίχους να μου ραγίζουν την καρδιά, και μέσα σε αυτή την ένταση ήμουν πανευτυχής γιατί ήταν μια από τις σπάνιες φορές που δεν έτρεχε αλλού ο λογισμός μου. Ήμουν εκεί. Για σχεδόν 15 λεπτά (τόσο διήρκεσε η live εκτέλεση) οι Archive μας απήγαγαν και μας πήγαν σε έναν δικό τους υγρό και σκοτεινό πλανήτη. Ένα τραγούδι για αμετανόητους ρομαντικούς που τους αρέσει να μελαγχολούν για να γιορτάσουν.

 

Röyksopp

Monument (The Inevitable End Version)

Αν πρέπει να μου κολλήσεις μια ταμπέλα, πες με ροκά. Πάντως της ηλεκτρονικής μουσικής δεν είμαι. Εκτός αν μιλάμε γι' αυτή την κομματάρα. Άκρως ρομαντικό - μελαγχολικό - ανεβαστικό όπως και άλλα της λίστας αυτής της εβδομάδας, το Monument στο συγκεκριμένο ρεμίξ είναι σαν μια κρυστάλλινη νύχτα με ξαστεριά που βγαίνεις στην πόλη και όλα μοιάζουν πιθανά. Άσχετο, αλλά θα ήθελα να παίζει στην κηδεία μου.

 

Enrico Caruso

Una Furtiva Lagrima

Υπάρχει πιο φθινοπωρινή μελωδία από το «κλεμμένο δάκρυ» του Ντονιτσέτι μέσα από το λαρύγγι του Ενρίκο Καρούζο; Θαρρείς πως η βροχή στο τζάμι είναι μυριάδες τέτοια δάκρυα από τρυφερές δεσποινίδες σαν την Adina του έργου «L' elisir d'amore» (το ελιξίριο της αγάπης, που αποδεικνύεται απλώς ένα φτηνό κρασί).


Ο Καρούζο με ιντριγκάρει ως πρόσωπο, ως Ναπολιτάνος, ως ηδονιστής, ως λαϊκός ήρωας, ως ροκ σταρ της όπερας που τα έζησε όλα, από την αποθέωση στη Νέα Υόρκη ως τους εκβιασμούς της μαφίας, και πέθανε πρόωρα και άδοξα σε ηλικία μόλις 48 ετών.


Ένα τραγούδι για να το ακούς αυτήν τη βροχερή εποχή τα βράδια που μένεις σπίτι μόνος πίνοντας –τι άλλο;– ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.

 

Info

https://www.pepper966.gr/

https://www.facebook.com/RadioPepper/

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Μουσική / Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Αυτό που κάνει η Lou στην ελληνική μουσική σκηνή είναι μοναδικό και θαρραλέο: queer μουσική για κάγκουρες με εφόδιο τις μουσικές της γνώσεις και επίγνωση αυτού που εκπροσωπεί, κάνοντας το τραπ όχημα για να περάσει τα μηνύματά της.
M. HULOT
Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Οι Αθηναίοι / Νανά Μούσχουρη: «Τραγουδώ σαν να είμαι αρχάρια»

Θυμάται ακόμα τα καμιόνια με τους νεκρούς στην κατοχή. Της λείπει η καλοσύνη που είχαν οι παλιοί Αθηναίοι. Ο Μάνος Χατζιδάκις της άλλαξε τη ζωή, ενώ θυμάται ακόμα την παρέα του Φλόκα. Ο Μπομπ Ντίλαν είχε δηλώσει στο «Rolling Stone» ότι αυτή και η Ουμ Καλσούμ είναι οι αγαπημένες του τραγουδίστριες. Η Νανά Μούσχουρη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO
ΦΩΤΗΣ ΒΑΛΛΑΤΟΣ
Αν γράψεις κακή κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ, θα λάβεις απειλές για τη ζωή σου: Mέσα στον ψηφιακό πόλεμο που αντιμετωπίζουν οι μουσικοκριτικοί

Μουσική / Έγραψες αρνητική κριτική για την Τέιλορ Σουίφτ; Την έβαψες

Πέντε μουσικοί συντάκτες εξηγούν πώς ασκούν την κριτική τους σε μια εποχή όπου η γνώμη για μια σούπερ σταρ μπορεί να προκαλέσει διαδικτυακό εκφοβισμό, παρενόχληση ή ακόμα και αποκάλυψη προσωπικών στοιχείων.
THE LIFO TEAM
Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Σαν Σήμερα / Ήταν η διασημότερη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Όταν πέθανε, ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να την κηδέψει

Edith Piaf: «Το σπουργιτάκι» που ξεκίνησε από τους δρόμους του Παρισιού και δοξάστηκε όσο λίγοι. Αυτή είναι η ζωή της, το τέλος που της επιφύλασσε η Καθολική εκκλησία και ένα απόσπασμα από μία συνέντευξή της.
ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΟΛΟΒΟΥ
«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ