New weird America

New weird America Facebook Twitter
0

ΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ τι ιστορίες κρύβει στο μυαλό της η Julia Holter; Απ’ την περίοδο κυκλοφορίας του «Ys» της Joanna Newsom είχε ν’ απασχολήσει την alternative κοινότητα ένα ανάλογου ύφους άλμπουμ, όπως το «Tragedy» της Julia Holter. Βασισμένο στην τραγωδία Ιππόλυτος του Ευριπίδη, το «Tragedy» είναι ένα αβανγκάρντ παράδοξο στη σημερινή ποπ. Έξι μακροσκελείς συνθέσεις, έτοιμες από στιγμή σε στιγμή να σπάσουν σε χίλια κομμάτια, ισορροπούν επίφοβα μεταξύ της ambient και του lo-fi της Maria Minerva.

Το «Tragedy» θυμίζει μυστικιστική εμπειρία, κι αν απαιτεί υπομονή απ’ τον ακροατή, όσα θα του προσφέρει θα είναι έμμεσα κι υπαινικτικά, χαμένα κάπου ανάμεσα στα samples του «So Lillies» και στο αρμόνιο του «Finale». Η σουρεάλ, abstract φύση της Holter ταίριαξε απόλυτα με τη ρετρό αναβίωση, όταν αποφάσισε να διασκευάσει το «Delicious» απ’ το φολκ κομψοτέχνημα «Parallelograms» της Linda Perhacs από το 1970, από κοινού με την ίδια την Perhacs (ως «Delicious Descant»). Το νέο της άλμπουμ «Ekstasis» αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2012, σαφέστατα με καμία υποχώρηση ως προς την εκκεντρικότητα.

Στην ίδια μαρμίτα με τη Holter έχει πέσει κι η γεννημένη στη Λουιζιάνα Julianna Barwick. Το άλμπουμ της «The Magic Place» που κυκλοφόρησε το 2011 φιγουράρισε σε πολλές λίστες «καλύτερων της χρονιάς». Χτισμένο πάνω σε λούπες κι αιθέρια φωνητικά, το «Magic Place» σου μεταφέρει μια θρησκευτικού τύπου αίσθηση, σαν ν’ ακούς το άλμπουμ μέσα σε μια ερημω-

μένη εκκλησία, στη μέση του πουθενά.

Όταν φτάσει το (σχεδόν καθαρτήριο) τέλος του «Flown», το «Magic Place» θα θυμίζει όνειρο. Η Julia Holter κι η Julianna Barwick είναι περιπτώσεις Αμερικανών μουσικών που δεν αρκέστηκαν στο στερεότυπο της «θηλυκής τραγουδοποιού» με την κιθάρα υπό μάλης. Αγάπησαν την τεχνολογία κι άγγιξαν τη φoλκ τόσο εύκολα όσο εύκολα θα πατούσαν ένα κουμπί, περνώντας την Joan Baez απ’ το ping pong delay effect του Ableton.


Το «Tragedy» της Julia Holter κυκλοφορεί από τη Leaving Records, ενώ το «Magic Place» της Julianna Barwick από την Asthmatic Kitty.


BLACK BOX RECORDER

Η εμφάνιση της Mαντόνα στον τελικό του αμερικανικού φούτμπολ μεταξύ Giants και Patriots είχε όλο το glam που άξιζε στην περίσταση. Απ’ την άλλη πλευρά όμως, οι συμμετοχές από M.I.A., Nicki Minaj (που παίζουν και στο βίντεο του νέου της κομματιού «Give me all your luvin»), Cee-Lo και των (κακόγουστων) LMFAO έδειξαν με τον πιο τρανό τρόπο τη σύγχυση της σημερινής mainstream ποπ ●●● Κάτι παραπλήσιο θα μπορούσαμε να πούμε και για την ακατανόητη επιλογή των Grammy να δώσουν στον Skrillex τρία βραβεία - ή πώς η σύγχυση για την αποδοχή ενός είδους, όπως το dubstep, απ’ τη μουσική βιομηχανία, καταλήγει σε τραγωδία ●●● Η νέα αγάπη μου στον χώρο της house είναι ο μυστηριώδης Terekke. Το EP του «Damn» στην εταιρεία L.I.E.S. και τα ονειρικά δείγματα που ανεβάζει στο soundcloud.com/terekke τον κάνουν αυτομάτως τον Neworldaquarium του 2012 ●●● Αν αφαιρέσεις απ’ την παραγωγή του «Visions» της Καναδής Grimes (ή αλλιώς Claire Boucher) τις τεχνικές που προσπαθούν να του δώσουν το στίγμα του ηλεκτρονικά υπερ-προχωρημένου, μένεις με τις αφελείς synthpop προθέσεις μιας έφηβης Julee Cruise (Grimes-Visions** , 4AD Records) ●●● Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στο «U&I» της Leila Arab, με αντίστροφη όμως φορά: εδώ η IDM ατμόσφαιρα που δημιουργεί η Leila είναι το ισχυρό κομμάτι του άλμπουμ, που βυθίζεται αργά στη μετριότητα όταν εισβάλλουν (χωρίς oυσιαστικό λόγο ύπαρξης) τα φωνητικά του Mount Sims (Leila-U&I **½ , Warp Records) ●●● Πολύ καλά λόγια ακούγονται για το επερχόμενο νέο άλμπουμ του D’ Angelo, 17 χρόνια μετά το ντεμπούτο του «Brown Sugar» που τον έχρισε μεγάλη ελπίδα της σόουλ, στο μακρινό πια 1995. Οι ζωντανές εμφανίσεις στη φετινή τουρνέ του στην Ευρώπη παίρνουν εξαιρετικές κριτικές κι όλοι περιμένουμε την επιστροφή της χρονιάς (το hype της χρονιάς το έχει κατοχυρώσει η Lana). Ο Maxwell, αλήθεια, πού έχει χαθεί; ●●● Πλήρως αναβαθμισμένο επιστρέφει το Plissken Festival τη φετινή χρονιά. Το πολύ ενδιαφέρον line-up περιλαμβάνει ονόματα, όπως Notwist, Forest Swords, Joker, Junior Boys, Male Bonding, Drums of Death, Peaches και Kid 606, μεταξύ άλλων. Αναμονή μέχρι το Σάββατο 12 Μαΐου.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Lifo Videos / «Στην αρχή με ενοχλούσαν τα σχόλια για το Ozempic, όχι όμως πια»

Η Marseaux, μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της σύγχρονης ελληνικής ποπ σκηνής μιλά για την τυχαία της συνάντηση με το τραγούδι αλλά και για τις προσωπικές δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει και την έφεραν μέχρι το σήμερα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
 Φεστιβάλ Ελάτειας: Κι αν έβρεξε μια μέρα, ποιος σταματάει τη μουσική;

Μουσική / Φεστιβάλ Ελάτειας: Κι αν έβρεξε μια μέρα, ποιος σταματάει τη μουσική;

Παρά την ακύρωση της πρώτης βραδιάς λόγω έντονης κακοκαιρίας, το 12ο Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας επέστρεψε δυναμικά, με τριήμερο ζωντανών εμφανίσεων, γεμάτο ενέργεια, συγκίνηση και αυθεντικές στιγμές κάτω από τα δέντρα του Αλωνιού.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Deadly Festivals

Μουσική / 9 φορές που το πάρτι μετατράπηκε σε εφιάλτη

Πάμε σε συναυλίες και φεστιβάλ για να περάσουμε καλά - δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Πράξεις βίας που έχουν σημειωθεί σε διοργανώσεις σε όλο τον κόσμο αποδεικνύουν πως η ασφάλεια των συμμετεχόντων δεν μπορεί να είναι μια τεχνική υποσημείωση αλλά το θεμέλιο κάθε πολιτιστικής συγκέντρωσης.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ