«Από 11 χρονών ξεκίνησα να παίζω κιθάρα, πριν από 31 χρόνια δηλαδή», λέει ο Μπάμπης Παπαδόπουλος, ο κιθαρίστας στο πιο δημοφιλές και πετυχημένο ροκ συγκρότημα στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια, στις Τρύπες, και στη συνέχεια στενός συνεργάτης -μεταξύ άλλων- των Θανάση Παπακωνσταντίνου, Σωκράτη Μάλαμα και Φλώρου Φλωρίδη. «Απ' ό,τι θυμάμαι, με το που την έπιασα στα χέρια μου, την αγάπησα και από τότε δεν την άφησα ποτέ. Αποφάσισα από πολύ μικρός ότι αυτό θα κάνω στη ζωή μου».
 
Το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Puzzlemusik με τίτλο Σκηνές από ένα ταξίδιείναι κυριολεκτικά ένα ορχηστρικό ταξίδι, με ό,τι αυτό μπορεί να υπονοεί, με ήχους ηλεκτρικής και ακουστικής κιθάρας που συνοδεύουν λούπες και fx. Το ηχητικό αποτέλεσμα είναι ένα πλέγμα από μουσικές εικόνες που τις χαρακτηρίζουν ροκ και άμπιεντ στοιχεία, η ηλεκτρονική τζαζ αλλά και ο αυτοσχεδιασμός.
 
«Ο αυτοσχεδιασμός είναι ένα στοιχείο που υπάρχει στους περισσότερους δίσκους που είναι αμιγώς μουσικοί» λέει. «Απ' την άλλη, η συνεργασία μου τα τελευταία χρόνια με τον Φλώρο Φλωρίδη, έναν από τους ανθρώπους που πρώτοι έπαιξαν ελεύθερο αυτοσχεδιασμό στην Ελλάδα, μου άνοιξε ένα δρόμο. Όλα τα κομμάτια στις Σκηνές από ένα ταξίδι είναι ιδέες που υπήρχαν τα τελευταία 5-6 χρόνια, σ' αυτά τα χρόνια διαμορφώθηκε και η εικόνα του δίσκου. Μια μουσική διαδρομή σ' ένα ταξίδι χωρίς την αγωνία του πότε και πού φτάνουμε».

Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με τους Φλώρο Φλωρίδη και Θανάση Παπακωνσταντίνου;
Με τον Φλώρο Φλωρίδη γνωριζόμαστε από τα πρώτα χρόνια των Τρυπών, είχε παίξει και τα σαξόφωνα στους πρώτους δίσκους μας. Πριν από 6-7 χρόνια μού πρότεινε να κάνουμε κάτι και το αποτέλεσμα ήταν το F.L.O.R.O. II που κυκλοφόρησε από την jnd records. Με τον Θανάση γνωριστήκαμε την εποχή που έγραφε το δίσκο Της αγάπης γερακάρης, όπου έπαιξα και τις κιθάρες σε κάποια από τα κομμάτια. Όταν ήρθε η εποχή να κάνει τον Βραχνό Προφήτη, μου ζήτησε να κάνω την ενορχήστρωση. Στη συνέχεια έγιναν η Αγρύπνια, οι Λαϊκεδέλικα, συναυλίες...

 

Ποια είναι η γνώμη σου για την κατάσταση της δισκογραφίας στην Ελλάδα; Από πού ενημερώνεσαι; Ακούς καινούργια πράγματα;
Συμβαίνει και στην Ελλάδα αυτό που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Μια υπερπαραγωγή μουσικής με πολύ λίγα καλά πράγματα. Ενημερώνομαι από το ραδιόφωνο για καινούργιες ελληνικές κυκλοφορίες και δεν μπορώ να πω ότι έχω ακούσει κάτι πάρα πολύ καλό τελευταία. Μου άρεσε πολύ ο δίσκος του Ψαραντώνη. Είναι global και από τα πιο καθαρά πράγματα που έχω ακούσει τελευταία. Μου αρέσει πολύ ο Tom Waits, μου αρέσει η θεατρικότητά του. Έχει καταφέρει να δημιουργεί τόσους διαφορετικούς κόσμους έχοντας σαν βάση πάντα τα blues. M' άρεσε ο τελευταίος του δίσκος Orphans, Brawlers, Bawlers & Bastards.

 

Υπάρχει κάτι που νοσταλγείς από την εποχή στις Τρύπες;

Έχω να θυμάμαι πάρα πολλά πράγματα, αλλά δεν νοσταλγώ τίποτε.

Ζεις στη Θεσσαλονίκη. Τι είναι αυτό που σου αρέσει πιο πολύ στην πόλη; Τι σε ενοχλεί;
Μου αρέσει αυτός ο υποτίθεται χαλαρός ρυθμός της πόλης. Αυτό μου αρέσει κι αυτό είναι που πολλές φορές μου τη δίνει.


 

Ποιο είναι το απαραίτητο συστατικό για να έχει κάποιος διάρκεια στην καριέρα του;
Δεν ασχολήθηκα ποτέ με το στήσιμο κάποιας καριέρας, οπότε δεν γνωρίζω τη συνταγή.


 

Έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τη μουσική; Ποιο είναι το όφελος;
Εξακολουθώ να χαίρομαι το ίδιο με ένα καινούργιο κομμάτι, μια ωραία συναυλία, ένα καλό παίξιμο με φίλους μουσικούς. Νομίζω ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα κι αυτό είναι το όφελος...