«Γενικά δεν μου αρέσουν οι ετικέτες και οι ορισμοί στην τέχνη. Όμως ο όρος μινιμαλιστής σημαίνει για μένα φινέτσα και ανοιχτό μυαλό. Γι' αυτό, αν πρόκειται να με αποκαλούν κάπως, προτιμώ να με λένε μινιμαλιστή», λέει ο Λουντοβίκο Εϊνάουντι.
Αυτός ο σπουδαίος Ιταλός πιανίστας και συνθέτης επιστρέφει στην Ελλάδα αύριο Πέμπτη για μια μοναδική συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας στην οποία θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε το εξαίρετο άλμπουμ του «In A Time Lapse» που κυκλοφόρησε την άνοιξη. Πρόκειται για έναν δίσκο που ο 58χρονος Ιταλός προετοίμαζε τα τελευταία δύο χρόνια και τελικά ηχογράφησε σε ένα μοναστήρι στη Βερόνα.
Επικό και συναισθηματικό όσο το παλαιότερο «Divenire», πειραματικό και περιπετειώδες όσο το «Nightbook», το «In A Time Lapse» συνδυάζει τις διαφορετικές του επιρροές: το κλασικό του στιλ, ήχους από το μπαρόκ και την ιταλική παραδοσιακή μουσική, έγχορδα που ξεχειλίζουν ρομαντισμό.
«Οταν συνειδητοποείς ότι ο χρόνος μας είναι περιορισμένος, προσπαθείς να γεμίζεις την κάθε στιγμή με όση ενέργεια και συναισθήματα έχεις. Είναι η στιγμή που αρχίζεις να ζεις κάθε δευτερόλεπτο ζωής, σαν να είσαι και πάλι παιδί», λέει ο ίδιος δικαιολογώντας τον τίτλο του δίσκου.
Εκτός από τους εξαίρετους προσωπικούς του δίσκους, ο Εϊνάουντι έχει «ντύσει» μουσικά ταινίες όπως το «Φως των ματιών μου» («Luce dei miei occhi») του Τζουζέπε Πιτσιόνι, το "Αυτή είναι η Αγγλία" («This Is England») του Σέιν Μίντοους αλλά και την «Αλεξάνδρεια» της Μαρίας Ηλιού. Είναι επίσης ο συνθέτης του τηλεοπτικού «Δρ Ζιβάγκο» του Τζιάκομο Καμπιότι, ενώ, μελωδίες του θα βρείτε και στο σάουντρακ της ταινίας «Απρίλης» του Νάνι Μορέτι.
Λίγο πριν έρθει στην Αθήνα απάντησε σε μερικές ερωτήσεις μας:
Ο Λουντοβίκο Εϊνάουντι γεννήθηκε στο Τορίνο. Κατάγεται από μια διαπρεπή οικογένεια της Ιταλίας. Ο παππούς του Λουίτζι Εϊνάουντι υπήρξε οικονομολόγος και πολιτικός αλλά και ο πρώτος πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας (1948-55). Ο μπαμπάς του, Τζούλιο Εϊνάουντι, από την άλλη ήταν ο ιδρυτής ενός εκδοτικού ιταλικού κολοσσού. Η μητέρα του, όμως, ήταν πιανίστα κι εκείνη που τελικά τον επηρέασε περισσότερο. Σπούδασε σύνθεση και πιάνο στο Conservatorio του Μιλάνου και κατόπιν βρέθηκε στην «αγκαλιά» μιας σπουδαίας προσωπικότητας, του αβανγκάρντ συνθέτη Λουτσιάνο Μπέριο. Εκείνος πρώτος κατάλαβε ότι είχε να διαχειριστεί ένα σπάνιο ταλέντο. Τους πρώτους μουσικούς πειραματισμούς του πάντως τους έκανε πάνω στο άλμπουμ «Revolver» των Beatles.
- Τι περιείχε το soundtrack της παιδικής ηλικίας σας ;
"Σοπέν, Μπαχ και Beatles".
- Πότε αποφασίσατε ότι η μουσική είναι ο δρόμος σας;
"Στα 16".
- Το τελευταίο σας άλμπουμ "In a time lapse" πώς προέκυψε;
"Ολο το άλμπουμ είναι εμπνευσμένο από έναν προβληματισμό που είχα σχετικά με την έννοια του χρόνου και τους διαφορετικούς τρόπους που ο καθένας βιώνει τη ζωή του και τον χρόνο που περνά. Διάβαζα κείμενα του Αμερικανού φιλόσοφου, συγγραφέα και ποιητή Henry D. Thoreau και ένιωθα υπέροχα με τον μοναδικό τρόπο που έχει αυτός ο άνθρωπος να παρατηρεί τη φύση".
-Περιέχει, όμως, συνθέσεις που ξεχειλίζουν συναισθήματα.
"Αυτός ήταν ένας από τους σκοπούς μου: ήθελα να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα μου και να βρω τρόπο να τα εντάξω μέσα στη μουσική μου. Είναι τόσο σπουδαίο πράγμα να μοιράζεσαι τα συναισθήματα σου μέσα από τις συνθέσεις σου και να νιώθεις ότι επικοινωνείς μέσα από αυτές τόσο με το κοινό όσο και με τους άλλους μουσικούς".
- Για εμάς είναι λίγο δύσκολο να εντάξουμε τη μουσική σας σε ένα είδος. Θα μπορούσατε να το κάνετε αυτό για εμάς;
"Καλά, μην νομίζετε και για μένα το ίδιο δύσκολο είναι να προσπαθώ να εξηγώ την μουσική μου. Θα έλεγα, όμως, ότι είναι μια μουσική που έχει τις ρίζες της στην λαϊκή, παραδοσιακή μουσική, αλλά αναπτύχθηκε με τη δεξιοτεχνία της κλασικής μουσικής".
- Οι συνθέσεις σας αποτυπώνουν πάντα τα συναισθήματά σας ;
"Είναι μια λεπτή ισορροπία και μια πολύπλοκη διαδικασία που αφορά διαφορετικά επιπέδα. Αυτό που γράφω για να με ικανοποιεί θα πρέπει συγχρόνως να με προκαλεί μουσικά και την ίδια στιγμή να με γεμίζει με ισχυρά συναισθήματα που θα ικανοποιούν την ψυχή μου".
- Πώς νιώθετε που συνθέσεις σας χρησιμοποιούνται συχνά σε soundtracks ;
"Είναι όμορφο να βλέπω ότι η μουσική μου μπορεί και εμπνέει κι άλλα έργα τέχνης όπως τις ταινίες, το γράψιμο, το χορό, τη ζωγραφική".
- Αποδέχεστε τον όρο «σύγχρονη κλασική" ;
"Δεν με πειράζει, αν είναι απαραίτητο να τον χρησιμοποιήσετε".
Info:
Μέγαρο Μουσικής, αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης.
Τιμές: Φοιτητές, άνεργοι, ΑΜΕΑ: € 15, Ζώνη Γ: € 25, Ζώνη Β: € 30, Ζώνη Α: € 40, Διακεκριμένη Ζώνη: € 55. Στις 20:30.
*****
