Κρίσι Χάιντ: «Γιατί ήταν λίγες γυναίκες στα συγκροτήματα; Επειδή μάλλον φρόντιζαν τους γκόμενούς τους»

Κρίσι Χάιντ: «Γιατί ήταν λίγες γυναίκες στα συγκροτήματα; Επειδή μάλλον φρόντιζαν τους γκόμενούς τους» Facebook Twitter
Η Κρίσι Χάιντ στα 68: «Υπάρχει λόγος που δεν έφτασε ακόμα στη μουσική βιομηχανία το κίνημα #MeToo»
9

Στα 68 της πλέον και με το 15ο άλμπουμ στην καριέρα της να έχει μόλις κυκλοφορήσει (τίτλος του "Valve Bone Woe"), η Αμερικανίδα ροκ μουσικός που μετανάστευσε το 1973 στο Λονδίνο για να βιώσει ακολούθως το δικό της μύθο στην εποχή του πανκ και πέρα από αυτή ως τις μέρες μας, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και δεν έχει κανένα σκοπό να προσέχει τα λόγια της για να είναι αποδεκτή από το κλίμα των καιρών.

Όπως δηλώνει στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Independent, υπάρχει ένα μόνιμο ερώτημα που την βασανίζει μετά από τέσσερις και πλέον δεκαετίες μουσικής καριέρας: «Γιατί δεν υπήρξαν πιο πολλές γυναίκες στα συγκροτήματα;»

Και επιχειρώντας να δώσει μόνη της απάντηση, λέει: «Κάποιες θα πουν "επειδή κανείς δεν μας ενθάρρυνε". Αυτό όμως ήταν όλο το νόημα του να φτιάξεις ή να ενταχθείς σε μια μπάντα αν ήσουν κορίτσι. Το ότι κανείς δεν σε ενθάρρυνε! Το ότι έπρεπε να σκεφτείς "άντε γαμηθείτε, θα το κάνω μόνη μου!". Και κάθομαι και σκέφτομαι, "γιατί κορίτσι μου δεν έπιασες μια κιθάρα; Γιατί δεν χώθηκες σε μια μπάντα;" Τόσα πολλά κορίτσια θα μπορούσαν να είναι σε μπάντες αν το ήθελαν...»

Στο πρόσφατο βιβλίο απομνημονευμάτων της με τίτλο "Reckless" εξομολογήθηκε τη δική της εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης όταν ήταν ακόμα έφηβη, από ένα μέλος μιας συμμορίας μηχανόβιων, σημειώνοντας όμως ότι έφερε και η ίδια ευθύνη, προκαλώντας τον.

Και συνεχίζει, επαναλαμβάνοντας αργά τη σκέψη της: «Αν ήθελαν. Αλλά δεν ήθελαν. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Απλά δεν ήθελαν. Ήταν μάλλον απασχολημένες να φροντίζουν τους γκόμενούς τους. Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς. Το ξέρω ότι δεν μπορώ να λέω τέτοια πράγματα σήμερα, αλλά ειλικρινά χέστηκα! Είμαι η ζωντανή απόδειξη αυτών που λέω!»

Κρίσι Χάιντ: «Γιατί ήταν λίγες γυναίκες στα συγκροτήματα; Επειδή μάλλον φρόντιζαν τους γκόμενούς τους» Facebook Twitter
Οι θεές του πανκ σε μια φωτογραφία: Deborah Harry, Viv Albertine, Siouxsie Sioux (πάνω), Chrissie Hynde, Poly Styrene, Pauline Black, Λονδίνο 1979

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Χάιντ – η οποία έχει δύο κόρες από επιφανείς μουσικούς, μία από τον δεσμό της με τον θρύλο των Kinks, Ρέι Ντέιβις και μία από τον τραγουδιστή των Simple Minds, Τζιμ Κερ – προκαλεί αίσθηση με αμφιλεγόμενες δηλώσεις της, σαν αυτές που είχε κάνει πρόσφατα σχετικά με τη σεξουαλική κακοποίηση εις βάρος των γυναικών. «Αν δεν θέλεις να προκαλείς έναν βιαστή, μη φοράς ψηλά τακούνια για να μπορείς να τρέξεις και να ξεφύγεις πιο εύκολα αν παραστεί ανάγκη» είχε πει πριν από τέσσερα χρόνια στους Τάιμς του Λονδίνου. «Αν φοράς κάτι που δηλώνει "Έλα να με γ**ήσεις", καλύτερα να είσαι σβέλτη στα πόδια».

Στο πρόσφατο βιβλίο απομνημονευμάτων της με τίτλο "Reckless" εξομολογήθηκε τη δική της εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης όταν ήταν ακόμα έφηβη, από ένα μέλος μιας συμμορίας μηχανόβιων, σημειώνοντας όμως ότι έφερε και η ίδια ευθύνη, προκαλώντας τον. «Πρέπει να αποδεχόμαστε την ευθύνη και για την δική μας συμπεριφορά» δηλώνει σήμερα στη συνέντευξη της, αναφερόμενη και στην παράδοση των "γκρούπις", των κοριτσιών που συνόδευαν τους ροκ μουσικούς προσφέροντας τους πάσης φύσεως ερωτικές υπηρεσίες.

Κατά τη γνώμη της, αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που δεν έχει φτάσει ακόμα στη μουσική βιομηχανία το κίνημα #MeToo – επειδή όπως λέει «τα κορίτσια ήταν γκρούπις και πρόσφεραν εθελοντικά τον εαυτό τους». Η ίδια είχε άραγε αρσενικούς "γκρούπις"; Δεν υπήρξε τέτοιο πράγμα, τονίζει: «Ένας αρσενικός "γκρούπι" είναι απλά οπαδός. Δεν είναι το ίδιο. Δεν είναι κάποιος που θα έρθει να σου προσφέρει χύμα στοματικό έρωτα...».

Μουσική
9

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιώργος Χατζηνάσιος

Μουσική / Γιώργος Χατζηνάσιος: «Ότι τι; Είναι ηλίθιοι όσοι ακούνε ελαφρολαϊκά;»

Έγινε συνθέτης για να μπορέσει να παντρευτεί τη γυναίκα του. Πιστεύει πως όποιος λέξη «ελαφρός» είναι απαίσια. Πρόλαβε την εποχή που τους τραγουδιστές τούς καταλάβαινες από τον ήχο της φωνής τους - τώρα δεν τους ξεχωρίζει. Ο Γιώργος Χατζηνάσιος αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
M. HULOT
Dievers Party: Πώς δυο φίλες έφτιαξαν τα πιο viral χορευτικά πάρτι της χρονιάς

Μουσική / Dievers Party: Πώς δυο φίλες έφτιαξαν τα πιο viral πάρτι της χρονιάς

Η Βάσω Καζαντζίδου και η Μαρινέλα Αμπντουραχμάνι γνωρίστηκαν τυχαία σε ένα αθηναϊκό κλαμπ. Δύο χρόνια μετά, αυτή η συνάντηση γέννησε ένα από τα πιο δημοφιλή mobile queer events σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Η τριπλή δύναμη του Μπετόβεν

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η τριπλή δύναμη του Μπετόβεν

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών παρουσιάζει το Τριπλό Κοντσέρτο του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν με τρεις λαμπερούς σολίστ: ο Μαξίμ Βενγκέροφ, ο Στίβεν Ίσερλις και η Θεοδοσία Ντόκου ενώνονται υπό την μπαγκέτα του Φίνεγκαν Ντάουνι Ντίαρ την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
MARCEL DETTMANN INTERVIEW

Μουσική / Marcel Dettmann: «Η τέκνο δεν γεννήθηκε για VIP τραπέζια»

Ένας από τους επιδραστικότερους εκπροσώπους της τέκνο, λίγες μέρες πριν από την εμφάνισή του στο Ωδείο Αθηνών, μιλάει για την αγαπημένη του μουσική ως έναν τρόπο να σχετίζεται με τον κόσμο και την πολιτική του nightlife.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Τίνα Τέρνερ (1939-2023): Ένας αληθινός θρύλος

Μουσική / Τίνα Τέρνερ: «Ούτε ένας δεν με αγάπησε στη ζωή μου, ούτε καν ο πατέρας και η μάνα μου»

Παρ’ όλες τις επιτυχίες και τις εκρηκτικές εμφανίσεις, η Τίνα Τέρνερ έζησε τα πρώτα σαράντα χρόνια της ζωής της με μοναξιά, κακοποίηση και στερημένη από αγάπη. Ο τρόπος που άφησε πίσω της τον τρόμο και την ενδοοικογενειακή βία και έγινε σύμβολο τόλμης και περηφάνιας και η πορεία της προς τη σαρωτική επιτυχία είναι είναι τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν το παζλ της ζωής της.
M. HULOT
Το μέλλον που προφήτευσε το «Ghost in the shell» είναι εδώ

Μουσική / Το μέλλον που προφήτευσε το «Ghost in the shell» είναι εδώ

Το 1995, όταν βγήκε στους κινηματογράφους το διάσημο άνιμε του Mamoru Oshii, οι αναφορές του στην ΑΙ ακούγονταν εξωγήινες. Σήμερα, μοιάζει πιο επίκαιρο και σύγχρονο από ποτέ. Το ίδιο και το σάουντρακ του Kenji Kawai. Σε λίγες μέρες προβάλλεται ξανά στην Αθήνα.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Κορμί κι αλάτι, Μπέσσυ μου!

Οι Αθηναίοι / Κορμί κι αλάτι, Μπέσσυ μου!

Η καριέρα της μετράει πάνω από μισό αιώνα. Αν και έχει να βγάλει δίσκο από το 1983, τα τραγούδια που ηχογράφησε μέσα σε μια δεκαετία έχουν απήχηση σήμερα σε 17χρονα παιδιά, κι αυτό την κάνει να νιώθει έφηβη. Η Μπέσσυ Αργυράκη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Olivia Dean: Η νέα σταρ της βρετανικής ποπ

Μουσική / Mόνο η Olivia Dean κρατήθηκε απέναντι στην καταιγίδα των hits της Taylor Swift

Μια 26χρονη τραγουδοποιός από το Λονδίνο που καταφέρνει να κρατά γερά τις υψηλές θέσεις της στα charts, με έναν ήχο που ισορροπεί μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Bonus για σήμερα: ο νέος δίσκος των Dury Dava.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Στη Θεσσαλονίκη θα περάσεις τέλεια, όποιο κι αν είναι το vibe σου

Εικαστικά / Στη Θεσσαλονίκη θα περάσεις τέλεια, όποιο κι αν είναι το vibe σου

Από την έκθεση με τις φωτογραφίες της Φρίντα Κάλο μέχρι τις άπειρες συναυλίες: Αυτά τα 22 events αξίζουν την προσοχή σας στην αγαπημένη πόλη της Θεσσαλονίκης.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ, ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ & ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΡΙΔΗ
SANDWELL DISTRICT INTERVIEW

Μουσική / Οι Sandwell District φτιάχνουν τέκνο σαν να προσεύχονται

O Regis και ο Function, δύο από τους πρωτεργάτες του πρότζεκτ που εξελίχθηκε σε διεθνές underground δίκτυο, με αφορμή την εμφάνισή τους στην Αθήνα μιλούν στη LiFO για την επανένωσή τους, την τέκνο σήμερα και τον καινούργιο τους δίσκο.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ

σχόλια

6 σχόλια
Εμενα αλλο με καιει αυτη την στιγμη βλεποντας την φωτο με τις «θεες του πανκ» (η Pauline ηταν στην 2tone αλλα δεν θα κολλησουμε σ’αυτο τωρα): Πως μας ξεφυγαν (εμας της πατριαρχιας ντε) και τις αφησαμε να γινουν αστερια και δεν τις στειλαμε ζουπιτες στην κουζινα οπως λεει και η φιλη πιο πανω. Να θυμηθω να το θεσω ως θεμα στην επομενη συναντηση μας
Εγώ το είπα στην προηγούμενη συνάντηση: Αυτή η σιγουριά - στα όρια της αλαζονείας - θα μας φάει. Είμαστε και εμείς θύματα της πατριαρχίας μας, φοβάμαι...
«Αν δεν θέλεις να προκαλείς έναν βιαστή, μη φοράς ψηλά τακούνια για να μπορείς να τρέξεις και να ξεφύγεις πιο εύκολα αν παραστεί ανάγκη» είχε πει πριν από τέσσερα χρόνια στους Τάιμς του Λονδίνου. «Αν φοράς κάτι που δηλώνει "Έλα να με γ**ήσεις", καλύτερα να είσαι σβέλτη στα πόδια». Δυστυχώς και το τονίζω το δυστυχώς ισχύει πως ο βιαστής θα ειναι βιαστής ακόμα κι αν φοράς ράσο. Πόσο μάλλον όταν σύμφωνα με το οπισθοδρομικό μυαλό του τα θες και τα παθαίνεις. Ναι, οι γυναίκες χρειάζονται γρήγορα πόδια...και αλεξίσφαιρο και αγκάθια σαν το σκαντζόχοιρο στη "κακιά την ώρα".Το πρόβλημα είναι οταν ρίχνει το βάρος στις γυναίκες. Μπορούμε πλέον να δώσουμε κάτι καλύτερο στις γυναίκες απο συμβουλές αποφυγής. Τα επιχειρήματα της ανοίκουν σε έναν άλλο αιώνα.Ο κόσμος δεν ειναι αγγελικά πλασμένος, εκτός απ' το αναγνωρίσουμε πρέπει ομως να κάνουμε και κάτι για να τον αλλάξουμε. Και δεν θα αλλάξει κουνώντας το δάχτυλο στις γυναίκες. Αυτό συνέβαινε πάντα και δεν βλέπω βελτίωση. Το θέμα δεν είναι να κομπάζεις ως ξεχωριστή χιονονιφάδα τι καλά που τα κατάφερες. Μη δίνεις επιχειρήματα στον βιαστή. Όσον αφορά αυτο που ειπε με τις γυναίκες σε μπάντες νομιζω πως πλέον δεν ισχύει. Όταν ανοίγεις δρόμο είναι μοναχικά. Τώρα το μονοπάτι έχει γίνει λεωφόρος. Μη γκρινιάζεις. Ενθαρρύνε.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται είναι πως τότε για να ξεχωρίσεις έπρεπε να είσαι πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Και εκείνη ήταν πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Το θέμα είναι να υπάρχει χώρος να αναπτυχθούν και οι υπόλοιπες λιγότερο επαναστατικές ίσως φωνές. Είναι πολύ ισοπεδωτικό το συμπέρασμα.Οι άντρες που τα καταφέρνουν (είτε είναι δάσκαλοι, είτε μουσικοί κλπ κλπ) δεν είναι όλοι διάνοιες ή εξαιρετικά εμπνευσμένοι και δυναμικοί, παρά ταύτα κανείς δεν τους έκλεισε το δρόμο. Ούτε τους είπε να πάνε στη κουζίνα τους.
…ναι μωρέ, εντάξει, σε κάποια θύματα επίσης είναι πιο εύκολη η σκέψη, ως διαχείριση τραύματος, να μην θεωρούν εαυτόν ως θύμα και να πουν ότι είχαν ένα "say" και "responsibility" πάνω στην κακοποίηση που υπέστησαν, γιατί τα κάνει ως άτομα να μην αισθάνονται έρμαια και ανίσχυρα και ευάλωτα και σκατά: psychology 101. Whatever rocks her boat, αλλά να μας πει η τύπα και γι' αυτά: https://ohiotoday.org/fall-2018/what-were-you-wearing/ Τόσο ρόουκ και ανατρεπτικές οι δηλώσεις όσο τότε που φορήγανε τσι σβάστικες τα βρετανικά πανκιά για να σοκάρουν την παλαιότερη γενιά: Bollocks (στα κάρβουνα με λεμονάκι).
{Αυτό όμως ήταν όλο το νόημα του να φτιάξεις ή να ενταχθείς σε μια μπάντα αν ήσουν κορίτσι. Το ότι κανείς δεν σε ενθάρρυνε! Το ότι έπρεπε να σκεφτείς "άντε γαμηθείτε, θα το κάνω μόνη μου!".} Αν είσαι γυναίκα όχι απλώς δεν σε ενθαρρύνουν αλλά σε αποθαρρύνουν από το να είσαι δημιουργική. Εδώ η Κρίσι Χάιντ προβάλει, δυστυχώς, το επιχείρημα της δυναμικής αντιφεμινίστριας.