Βέρντι Facebook Twitter
Το μουσικό ταλέντο του Βέρντι ήταν τόσο προφανές που σε ηλικία 6 ετών, οι γονείς του, Κάρλο Τζουζέπε Βέρντι και Λουίτζια Ουττίνι, έδωσαν όλες τους τις οικονομίες για να του αγοράσουν ένα μεταχειρισμένο σπινέτο (μικρό τσέμπαλο).Φωτ.: Apic/Getty Images/Ideal Image

Βίβα Βέρντι: Ο μεγάλος συνθέτης που κάποιοι του είπαν ότι θα γινόταν μια μετριότητα

0

Γεννημένος στη Le Roncole, μια μικρή ιταλική πόλη κοντά στην Πάρμα που τότε είχε προσαρτηθεί στην Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία, καταγόταν από μια φτωχή, αγροτική οικογένεια. Το μουσικό του ταλέντο ήταν τόσο προφανές που όταν έφτασε σε ηλικία 6 ετών, οι γονείς του Κάρλο Τζουζέπε Βέρντι και Λουίτζια Ουτίνι έδωσαν όλες τους τις οικονομίες για να του αγοράσουν ένα μεταχειρισμένο σπινέτο (μικρό τσέμπαλο).

Έναν χρόνο αργότερα ο ιερέας της γειτονικής εκκλησίας θα κλοτσήσει τον μικρό Τζουζέπε, που απορροφημένος από το εκκλησιαστικό όργανο καθυστερεί να του δώσει το δισκοπότηρο. «Με μάτια πύρινα από την οργή τον καταράστηκα στην τοπική διάλεκτο, “ο Θεός να σου ρίξει μια σαΐτα, ο Θεός να σου ρίξει κεραυνό”», αφηγείται ο συνθέτης, που έκπληκτος θα μάθει λίγα χρόνια αργότερα πως ο ιερέας σκοτώθηκε από κεραυνό.

Η οικογένεια θα μετακομίσει στο Μπουσέτο και το προικισμένο αγόρι αποκτά ευκολότερη πρόσβαση στη γνώση. Δέκα ετών γίνεται οργανίστας μερικής απασχόλησης στον San Michele Arcangelo, ξεκινά μαθήματα σύνθεσης με εξαιρετική επιτυχία και αρχίζει να συνθέτει κομμάτια για τη φιλαρμονική της πόλης.

Ο «Ναμπούκο» θα κάνει πρεμιέρα το 1842 με πολύ μεγάλη επιτυχία. Οι επευφημίες των θεατών μετά το τέλος της πρώτης πράξης ήταν τόσο δυνατές, που ο Βέρντι αρχικά τις πέρασε για κραυγές οργής. Η καριέρα των ονείρων του είχε ξεκινήσει.

Με τη βοήθεια του πλούσιου εμπόρου και μέντορά του Αντόνιο Μπαρέτσι θα πάει για σπουδές στο Μιλάνο, το ωδείο όμως θα τον απορρίψει γιατί υπερβαίνει το όριο ηλικίας κατά ένα έτος – είναι δεκαοκτώ. Επιπλέον, δεν τοποθετούσε σωστά τα χέρια του στο πιάνο και, σύμφωνα με τους ειδικούς, «θα κατέληγε μια μετριότητα». Τελικά, θα μείνει στο Μιλάνο για τρία χρόνια, σπουδάζοντας δίπλα σε έναν μουσικό της Σκάλας, τον Βιτσέντζο Λαβίνια.

Βέρντι Facebook Twitter
Ο Λουτσιάνο Παβαρότι στον ρόλο του Ορόντη στην όπερα του Βέρντι "Οι Λομβαρδοί", 1993. Στη φωτογραφία με την Αμερικανίδα σοπράνο Aprile Millo.
Βέρντι Facebook Twitter
Σκηνή από την όπερα "Δύναμη του πεπρωμένου" του Βέρντι με πρωταγωνιστές τον διάσημο Ιταλό τενόρο Enrico Caruso (κέντρο), Jose Mardones και τη Rosa Ponselle, 1918.

Επιστρέφει στο Μπουσέτο το 1833 εξαιτίας του θανάτου της μικρότερής του αδελφής Τζουζέπα. Θα διεκδικήσει τη θέση του αρχιμουσικού της φιλαρμονικής της εκκλησίας του Μπουσέτο, οι ιερείς όμως είχαν άλλα σχέδια. Η πόλη θα διχαστεί – οι οπαδοί του Βέρντι δεν θα διστάσουν να παίξουν ξύλο για χάρη του σε δρόμους και ταβέρνες. Το 1836 θα πάρει την περιπόθητη θέση, μια και ο αντίζηλός του, ο Φεράρι, θα εξαναγκαστεί σε παραίτηση.

Έχοντας εξασφαλίσει μόνιμη εργασία, θα παντρευτεί τη μαθήτριά του στο πιάνο και το τραγούδι Μαργκερίτα Μπαρέτσι και μέσα σε δύο χρόνια θα αποκτήσουν δύο παιδιά: μια κόρη και έναν γιο. Το 1836 πεθαίνει η κόρη του, Βιρτζίνια Μαρία Λουίτζα, και η οικογένεια μετακομίζει στο Μιλάνο. 

Παρουσιάζει στη Σκάλα τα 1839 την πρώτη του όπερα, «Ομπέρτο», και οι εξαιρετικές κριτικές έχουν ως αποτέλεσμα μια παραγγελία για τρία έργα. Όλα όμως θα πάνε στραβά. Λίγο πριν από την πρεμιέρα του «Ομπέρτο» ο συνθέτης χάνει και τον μικρό του γιο Ιτσίλιο Ρομάνο. Η εικοσιεξάχρονη Μαργκερίτα θα τον ακολουθήσει μέσα σε λίγους μήνες από εγκεφαλίτιδα.

Ο Βέρντι συντρίβεται. Η κωμική όπερα «Μια μέρα βασιλείας» που ανεβαίνει στη Σκάλα το 1840 σημειώνει παταγώδη αποτυχία και κατεβαίνει αμέσως. Ο συνθέτης αποφασίζει να μην ξαναγράψει ποτέ όπερα και απομονώνεται, ενώ ο Μπαρτολομέο Μερέλι, διευθυντής της Σκάλας του Μιλάνου, τον αποδεσμεύει από το συμβόλαιό του.

Verdi, «La Forza del Destino Overture» - Karajan

Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα ο Μερέλι θα επανέλθει με ένα λιμπρέτο με τίτλο «Nabucco», βασισμένο στην ιστορία του βιβλικού Βαβυλώνιου βασιλιά Ναβουχοδονόσορα Β’. Για μήνες ο συνθέτης δεν θα το αγγίξει. Κάποια στιγμή θα το ξεφυλλίσει και φτάνοντας στο τραγούδι των Εβραίων σκλάβων («Va, Pensiero») θα συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να ξανασυνθέσει όπερα. «Μια μέρα, μια φράση. Μια άλλη μέρα, μια άλλη φράση. Πότε μια νότα, πότε μια φράση. Λίγο λίγο γράφτηκε η όπερα», περιγράφει.

Ο «Ναμπούκο» θα κάνει πρεμιέρα το 1842 με πολύ μεγάλη επιτυχία. Οι επευφημίες των θεατών μετά το τέλος της πρώτης πράξης ήταν τόσο δυνατές, που ο Βέρντι αρχικά τις πέρασε για κραυγές οργής. Η καριέρα των ονείρων του είχε ξεκινήσει.

Τα επόμενα χρόνια ο συνθέτης έγραφε ασταμάτητα – είναι χαρακτηριστικό ότι τα αποκαλούσε «χρόνια της σκλαβιάς». Τα αριστουργήματα ανέβαιναν με καταιγιστικούς ρυθμούς: «Ριγκολέτο» (1851), «Τροβατόρε» (Ιανουάριος του 1853), «Τραβιάτα» (Μάρτιος του 1853), «Χορός Μεταμφιεσμένων» (1859), «Δύναμη του Πεπρωμένου» (1862).

Verdi, «La Traviata» – Anna Netrebko & Rolando Villazón

Στον ελεύθερο χρόνο του επιστρέφει στο κτήμα του στο Μπουσέτο και στην έπαυλη Σαντ’ Αγκάτα –που η ιταλική κυβέρνηση κατάσχεσε και πρόκειται να γίνει μουσείο–, καθώς, ως γνήσιος απόγονος αγροτικής οικογένειας, θέλει να επιβλέπει τις αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Εκεί θα φέρει το 1849 την ερωμένη του Τζουζεπίνα Στρεπόνι, την Αμπιγκαΐλε στο πρώτο ανέβασμα του «Ναμπούκο».

Η φήμη της εκπληκτικής σοπράνο ήταν αντιστρόφως ανάλογη με τη φωνή της: τέσσερις φορές είχε μείνει έγκυος, τέσσερις φορές τα μωρά αφέθηκαν σε ορφανοτροφείο. Οι «θεοσεβείς» κάτοικοι του Μπουσέτο δεν θα διστάσουν να πετάξουν πέτρες στα παράθυρα του σπιτιού, το ζευγάρι ωστόσο θα «νομιμοποιηθεί» ενώπιον Θεού και ανθρώπων δέκα χρόνια αργότερα.

Βέρντι Facebook Twitter
Ο Τζουζέπε Βέρντι σε επίσκεψή του στα ιαματικά λουτρά του Montecatini, 1892. Δίπλα του εικονίζεται η Τζουζεπίνα Στρεπόνι. Φωτ.: Touring Club Italiano/Marka/Universal Images Group via Getty Images/Ideal Image

Μπορεί το Μπουσέτο να σκανδαλιζόταν με την ερωτική ζωή του Βέρντι, για ένα μεγάλο κομμάτι των Ιταλών όμως ο συνθέτης υπήρξε σύμβολο και πηγή έμπνευσης, καθώς συνδέθηκε στενά με το κίνημα «Il Risorgimento» (Η Αναζωπύρωση) που είχε στόχο την ενοποίηση της κατακερματισμένης χώρας και την απαλλαγή της από την ηγεμονία των Αψβούργων. 

Το περίφημο «Va, Pensiero» από τον «Ναμπούκο» έγινε αμέσως ο ύμνος του «Ριζορτζιμέντο». «Ω, χώρα μου, τόσο όμορφη και τόσο χαμένη», τραγουδάνε οι Εβραίοι σκλάβοι και μαζί τους οι Ιταλοί επαναστάτες, για να απαντήσει ο αρχιερέας Ζαχαρίας, προφητεύοντας την απελευθέρωση:

«Εγερθείτε, θλιμμένα μου αδέλφια,
Ο Κύριος μιλάει μέσα από τα χείλη μου.
Οι επονείδιστες αλυσίδες θα σπάσουν».

Giuseppe Verdi - «Nabucco» - «Va, pensiero» (Chorus of the Hebrew Slaves) - Matthias Georg Kendlinger - K&K Philharmoniker - K&K Opernchor - April 6, 2009

Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β’, ο βασιλιάς του Πεδεμοντίου και της Σαρδηνίας, ήταν το πρόσωπο στο οποίο οι Ιταλοί είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για ενοποίηση της χώρας. Ο Βέρντι συνδεόταν φιλικά μαζί του και φρόντιζε με τις όπερές του να στέλνει μηνύματα στους Ιταλούς πατριώτες. «Δυστυχώς για εμάς, αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί, πρέπει να καταφύγουμε στη μεταμφίεση», έγραψε κάποτε στον Τζιουζέπε Τζιούστι.

Χαρακτηριστικό της ατμόσφαιρας που επικρατούσε είναι το σύνθημα VIVA V.E.R.D.I. που γέμιζε τους τοίχους της Βόρειας Ιταλίας, προκαλώντας σύγχυση στους Αυστριακούς κατακτητές που αδυνατούσαν να το κατανοήσουν – δεν ήταν εύκολο να αντιληφθούν πως VERDI σήμαινε «Vittorio Emanuele, Re d’ Italia», τουτέστιν «Βίκτωρ Εμμανουήλ, Βασιλιάς της Ιταλίας».

Η Ιταλία κατάφερε να γίνει έθνος-κράτος το 1861 και ο Τζουζέπε Βέρντι υπηρέτησε μία θητεία ως βουλευτής. Το 1874 διορίστηκε από τον βασιλιά μέλος της Ιταλικής Γερουσίας, όταν όμως ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β’ θέλησε να τον κάνει και μαρκήσιο, ο συνθέτης αρνήθηκε με τη φράση: «Είμαι ένας χωρικός».

Το 1871 παρουσιάζεται στο Κάιρο μια όπερά του κατόπιν παραγγελίας του Χεδίβη της Αιγύπτου Ισμαήλ Πασά για τον εορτασμό του ανοίγματος της Διώρυγας του Σουέζ: η περίφημη «Αΐντα», που διαδραματίζεται στην εποχή των Φαραώ και έχει θέμα έναν τραγικό έρωτα, είναι ένα από τα πιο φημισμένα έργα του συνθέτη. 

Βέρντι Facebook Twitter
Simon Boccanegra, 1939. Ettore Panizza, Metropolitan Opera Orchestra & Chorus

Για πολλά χρόνια ο Βέρντι σταματά να συνθέτει. Τη σιωπή του θα σπάσει η γνωριμία του με έναν νεότερό του συνθέτη και ποιητή, τον Αρίγκο Μπόιτο. Σε δικά του λιμπρέτα, βασισμένα σε σαιξπηρικά έργα, θα είναι οι δύο τελευταίες όπερες του σπουδαίου μουσουργού, ο «Οθέλος» (1887) και ο «Φάλσταφ» (1893). 

Ο «Οθέλος» σημείωσε τεράστια επιτυχία και παραμένει μία από τις δημοφιλέστερες όπερες στον κόσμο, κανένας ωστόσο δεν περίμενε, όταν ανέβηκε ο «Φάλσταφ», ότι ο συνθέτης, σε ηλικία ογδόντα πλέον ετών, θα παρουσίαζε μία ακόμη όπερα, και μάλιστα κωμική.

«Απολαμβάνω τη σύνθεση της μουσικής· χωρίς σχέδια οποιουδήποτε είδους και δεν ξέρω καν αν θα την τελειώσω… Επαναλαμβάνω… Το απολαμβάνω. Ο Φάλσταφ είναι ένας αδίστακτος που διαπράττει κάθε είδους κατεργαριά... Αλλά με έναν διασκεδαστικό τρόπο. Είναι τύπος. Οι τύποι είναι τόσο διαφορετικοί! Η όπερα είναι εντελώς κωμική! Αμήν», θα γράψει ο Βέρντι, τον οποίο οι θεατές χειροκροτούσαν επί μισή ώρα όταν τελείωσε η πρεμιέρα.

Βέρντι Facebook Twitter
Ο Τζουζέπε Βέρντι μετά την πρεμιέρα της όπερας "Οθέλος" με τον τενόρο Victor Maurel στη Σκάλα του Μιλάνου, Φεβρουάριος 1887.

Η Τζουζεπίνα θα πεθάνει το 1897, έχοντας καταφέρει, είκοσι χρόνια νωρίτερα να υπερισχύσει στη μάχη για την καρδιά του συνθέτη με αντίπαλο την τελευταία του ερωμένη, τη σοπράνο Τερέζα Σολτς.

Το 1901, σε ένα ξενοδοχείο στο Μιλάνο, ο Βέρντι παθαίνει εγκεφαλικό και η είδηση μεταδίδεται ταχύτατα σε όλη τη χώρα. Ο διευθυντής εκκενώνει το ξενοδοχείο και αποφασίζει να ενημερώνει ο ίδιος, ως «υπεύθυνος Τύπου», για την πορεία της υγείας του συνθέτη. Τηλεγραφήματα αποστέλλονται ανά ώρα και στο παλάτι, ενώ η αστυνομία δεν επιτρέπει να διέρχονται οχήματα μπροστά από το κτίριο, για να μην ενοχλούν τον σπουδαίο ασθενή. 

Η ώρα της μεγάλης εξόδου έχει φτάσει και ο Τζουζέπε Βέρντι θα αφήσει την τελευταία του πνοή ξημερώματα της 27ης Ιανουαρίου 1901 στις 2:50. Σε ένδειξη πένθους και σεβασμού, την επομένη τα περισσότερα καταστήματα στο Μιλάνο παρέμειναν κλειστά.

Ο μουσουργός τάφηκε σε μια κρύπτη του Οίκου Ανάπαυσης για τους αναξιοπαθούντες μουσικούς, ο οποίος ήταν δικό του δημιούργημα και μία μόνο από τις αγαθοεργίες που συνήθιζε να κάνει. Την πομπή ακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες Ιταλοί τραγουδώντας το «Va, Pensiero», τον ύμνο της ιταλικής ενότητας που εξακολουθεί να ακούγεται μέχρι και σήμερα κατά τη διάρκεια αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

Ο Βέρντι, ωστόσο, είχε προλάβει να κάνει τον απολογισμό του στο τελευταίο χορωδιακό κομμάτι του κύκνειου άσματός του, του «Φάλσταφ»: «Όλα στον κόσμο είναι μια φάρσα (…), αλλά γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος».

Verdi’s Requiem: «Dies irae»

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τζουζέπε Βέρντι: Ο συνθέτης που ανυψώνει τη φωνή των ανθρώπων με το δημοφιλέστερο Ρέκβιεμ

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Τζουζέπε Βέρντι: Ο συνθέτης που ανυψώνει τη φωνή των ανθρώπων με το δημοφιλέστερο Ρέκβιεμ

H Ματούλα Κουστένη αφηγείται ιστορίες για το δημοφιλέστερο Ρέκβιεμ που τοποθετεί στο επίκεντρο τον άνθρωπο, υποχρεώνοντάς τον να περιπλανηθεί σε ένα έργο οπερατικών διαστάσεων.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ