Βέρντι Facebook Twitter
Το μουσικό ταλέντο του Βέρντι ήταν τόσο προφανές που σε ηλικία 6 ετών, οι γονείς του, Κάρλο Τζουζέπε Βέρντι και Λουίτζια Ουττίνι, έδωσαν όλες τους τις οικονομίες για να του αγοράσουν ένα μεταχειρισμένο σπινέτο (μικρό τσέμπαλο).Φωτ.: Apic/Getty Images/Ideal Image

Βίβα Βέρντι: Ο μεγάλος συνθέτης που κάποιοι του είπαν ότι θα γινόταν μια μετριότητα

0

Γεννημένος στη Le Roncole, μια μικρή ιταλική πόλη κοντά στην Πάρμα που τότε είχε προσαρτηθεί στην Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία, καταγόταν από μια φτωχή, αγροτική οικογένεια. Το μουσικό του ταλέντο ήταν τόσο προφανές που όταν έφτασε σε ηλικία 6 ετών, οι γονείς του Κάρλο Τζουζέπε Βέρντι και Λουίτζια Ουτίνι έδωσαν όλες τους τις οικονομίες για να του αγοράσουν ένα μεταχειρισμένο σπινέτο (μικρό τσέμπαλο).

Έναν χρόνο αργότερα ο ιερέας της γειτονικής εκκλησίας θα κλοτσήσει τον μικρό Τζουζέπε, που απορροφημένος από το εκκλησιαστικό όργανο καθυστερεί να του δώσει το δισκοπότηρο. «Με μάτια πύρινα από την οργή τον καταράστηκα στην τοπική διάλεκτο, “ο Θεός να σου ρίξει μια σαΐτα, ο Θεός να σου ρίξει κεραυνό”», αφηγείται ο συνθέτης, που έκπληκτος θα μάθει λίγα χρόνια αργότερα πως ο ιερέας σκοτώθηκε από κεραυνό.

Η οικογένεια θα μετακομίσει στο Μπουσέτο και το προικισμένο αγόρι αποκτά ευκολότερη πρόσβαση στη γνώση. Δέκα ετών γίνεται οργανίστας μερικής απασχόλησης στον San Michele Arcangelo, ξεκινά μαθήματα σύνθεσης με εξαιρετική επιτυχία και αρχίζει να συνθέτει κομμάτια για τη φιλαρμονική της πόλης.

Ο «Ναμπούκο» θα κάνει πρεμιέρα το 1842 με πολύ μεγάλη επιτυχία. Οι επευφημίες των θεατών μετά το τέλος της πρώτης πράξης ήταν τόσο δυνατές, που ο Βέρντι αρχικά τις πέρασε για κραυγές οργής. Η καριέρα των ονείρων του είχε ξεκινήσει.

Με τη βοήθεια του πλούσιου εμπόρου και μέντορά του Αντόνιο Μπαρέτσι θα πάει για σπουδές στο Μιλάνο, το ωδείο όμως θα τον απορρίψει γιατί υπερβαίνει το όριο ηλικίας κατά ένα έτος – είναι δεκαοκτώ. Επιπλέον, δεν τοποθετούσε σωστά τα χέρια του στο πιάνο και, σύμφωνα με τους ειδικούς, «θα κατέληγε μια μετριότητα». Τελικά, θα μείνει στο Μιλάνο για τρία χρόνια, σπουδάζοντας δίπλα σε έναν μουσικό της Σκάλας, τον Βιτσέντζο Λαβίνια.

Βέρντι Facebook Twitter
Ο Λουτσιάνο Παβαρότι στον ρόλο του Ορόντη στην όπερα του Βέρντι "Οι Λομβαρδοί", 1993. Στη φωτογραφία με την Αμερικανίδα σοπράνο Aprile Millo.
Βέρντι Facebook Twitter
Σκηνή από την όπερα "Δύναμη του πεπρωμένου" του Βέρντι με πρωταγωνιστές τον διάσημο Ιταλό τενόρο Enrico Caruso (κέντρο), Jose Mardones και τη Rosa Ponselle, 1918.

Επιστρέφει στο Μπουσέτο το 1833 εξαιτίας του θανάτου της μικρότερής του αδελφής Τζουζέπα. Θα διεκδικήσει τη θέση του αρχιμουσικού της φιλαρμονικής της εκκλησίας του Μπουσέτο, οι ιερείς όμως είχαν άλλα σχέδια. Η πόλη θα διχαστεί – οι οπαδοί του Βέρντι δεν θα διστάσουν να παίξουν ξύλο για χάρη του σε δρόμους και ταβέρνες. Το 1836 θα πάρει την περιπόθητη θέση, μια και ο αντίζηλός του, ο Φεράρι, θα εξαναγκαστεί σε παραίτηση.

Έχοντας εξασφαλίσει μόνιμη εργασία, θα παντρευτεί τη μαθήτριά του στο πιάνο και το τραγούδι Μαργκερίτα Μπαρέτσι και μέσα σε δύο χρόνια θα αποκτήσουν δύο παιδιά: μια κόρη και έναν γιο. Το 1836 πεθαίνει η κόρη του, Βιρτζίνια Μαρία Λουίτζα, και η οικογένεια μετακομίζει στο Μιλάνο. 

Παρουσιάζει στη Σκάλα τα 1839 την πρώτη του όπερα, «Ομπέρτο», και οι εξαιρετικές κριτικές έχουν ως αποτέλεσμα μια παραγγελία για τρία έργα. Όλα όμως θα πάνε στραβά. Λίγο πριν από την πρεμιέρα του «Ομπέρτο» ο συνθέτης χάνει και τον μικρό του γιο Ιτσίλιο Ρομάνο. Η εικοσιεξάχρονη Μαργκερίτα θα τον ακολουθήσει μέσα σε λίγους μήνες από εγκεφαλίτιδα.

Ο Βέρντι συντρίβεται. Η κωμική όπερα «Μια μέρα βασιλείας» που ανεβαίνει στη Σκάλα το 1840 σημειώνει παταγώδη αποτυχία και κατεβαίνει αμέσως. Ο συνθέτης αποφασίζει να μην ξαναγράψει ποτέ όπερα και απομονώνεται, ενώ ο Μπαρτολομέο Μερέλι, διευθυντής της Σκάλας του Μιλάνου, τον αποδεσμεύει από το συμβόλαιό του.

Verdi, «La Forza del Destino Overture» - Karajan

Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα ο Μερέλι θα επανέλθει με ένα λιμπρέτο με τίτλο «Nabucco», βασισμένο στην ιστορία του βιβλικού Βαβυλώνιου βασιλιά Ναβουχοδονόσορα Β’. Για μήνες ο συνθέτης δεν θα το αγγίξει. Κάποια στιγμή θα το ξεφυλλίσει και φτάνοντας στο τραγούδι των Εβραίων σκλάβων («Va, Pensiero») θα συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να ξανασυνθέσει όπερα. «Μια μέρα, μια φράση. Μια άλλη μέρα, μια άλλη φράση. Πότε μια νότα, πότε μια φράση. Λίγο λίγο γράφτηκε η όπερα», περιγράφει.

Ο «Ναμπούκο» θα κάνει πρεμιέρα το 1842 με πολύ μεγάλη επιτυχία. Οι επευφημίες των θεατών μετά το τέλος της πρώτης πράξης ήταν τόσο δυνατές, που ο Βέρντι αρχικά τις πέρασε για κραυγές οργής. Η καριέρα των ονείρων του είχε ξεκινήσει.

Τα επόμενα χρόνια ο συνθέτης έγραφε ασταμάτητα – είναι χαρακτηριστικό ότι τα αποκαλούσε «χρόνια της σκλαβιάς». Τα αριστουργήματα ανέβαιναν με καταιγιστικούς ρυθμούς: «Ριγκολέτο» (1851), «Τροβατόρε» (Ιανουάριος του 1853), «Τραβιάτα» (Μάρτιος του 1853), «Χορός Μεταμφιεσμένων» (1859), «Δύναμη του Πεπρωμένου» (1862).

Verdi, «La Traviata» – Anna Netrebko & Rolando Villazón

Στον ελεύθερο χρόνο του επιστρέφει στο κτήμα του στο Μπουσέτο και στην έπαυλη Σαντ’ Αγκάτα –που η ιταλική κυβέρνηση κατάσχεσε και πρόκειται να γίνει μουσείο–, καθώς, ως γνήσιος απόγονος αγροτικής οικογένειας, θέλει να επιβλέπει τις αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Εκεί θα φέρει το 1849 την ερωμένη του Τζουζεπίνα Στρεπόνι, την Αμπιγκαΐλε στο πρώτο ανέβασμα του «Ναμπούκο».

Η φήμη της εκπληκτικής σοπράνο ήταν αντιστρόφως ανάλογη με τη φωνή της: τέσσερις φορές είχε μείνει έγκυος, τέσσερις φορές τα μωρά αφέθηκαν σε ορφανοτροφείο. Οι «θεοσεβείς» κάτοικοι του Μπουσέτο δεν θα διστάσουν να πετάξουν πέτρες στα παράθυρα του σπιτιού, το ζευγάρι ωστόσο θα «νομιμοποιηθεί» ενώπιον Θεού και ανθρώπων δέκα χρόνια αργότερα.

Βέρντι Facebook Twitter
Ο Τζουζέπε Βέρντι σε επίσκεψή του στα ιαματικά λουτρά του Montecatini, 1892. Δίπλα του εικονίζεται η Τζουζεπίνα Στρεπόνι. Φωτ.: Touring Club Italiano/Marka/Universal Images Group via Getty Images/Ideal Image

Μπορεί το Μπουσέτο να σκανδαλιζόταν με την ερωτική ζωή του Βέρντι, για ένα μεγάλο κομμάτι των Ιταλών όμως ο συνθέτης υπήρξε σύμβολο και πηγή έμπνευσης, καθώς συνδέθηκε στενά με το κίνημα «Il Risorgimento» (Η Αναζωπύρωση) που είχε στόχο την ενοποίηση της κατακερματισμένης χώρας και την απαλλαγή της από την ηγεμονία των Αψβούργων. 

Το περίφημο «Va, Pensiero» από τον «Ναμπούκο» έγινε αμέσως ο ύμνος του «Ριζορτζιμέντο». «Ω, χώρα μου, τόσο όμορφη και τόσο χαμένη», τραγουδάνε οι Εβραίοι σκλάβοι και μαζί τους οι Ιταλοί επαναστάτες, για να απαντήσει ο αρχιερέας Ζαχαρίας, προφητεύοντας την απελευθέρωση:

«Εγερθείτε, θλιμμένα μου αδέλφια,
Ο Κύριος μιλάει μέσα από τα χείλη μου.
Οι επονείδιστες αλυσίδες θα σπάσουν».

Giuseppe Verdi - «Nabucco» - «Va, pensiero» (Chorus of the Hebrew Slaves) - Matthias Georg Kendlinger - K&K Philharmoniker - K&K Opernchor - April 6, 2009

Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β’, ο βασιλιάς του Πεδεμοντίου και της Σαρδηνίας, ήταν το πρόσωπο στο οποίο οι Ιταλοί είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για ενοποίηση της χώρας. Ο Βέρντι συνδεόταν φιλικά μαζί του και φρόντιζε με τις όπερές του να στέλνει μηνύματα στους Ιταλούς πατριώτες. «Δυστυχώς για εμάς, αν θέλουμε να είμαστε αποτελεσματικοί, πρέπει να καταφύγουμε στη μεταμφίεση», έγραψε κάποτε στον Τζιουζέπε Τζιούστι.

Χαρακτηριστικό της ατμόσφαιρας που επικρατούσε είναι το σύνθημα VIVA V.E.R.D.I. που γέμιζε τους τοίχους της Βόρειας Ιταλίας, προκαλώντας σύγχυση στους Αυστριακούς κατακτητές που αδυνατούσαν να το κατανοήσουν – δεν ήταν εύκολο να αντιληφθούν πως VERDI σήμαινε «Vittorio Emanuele, Re d’ Italia», τουτέστιν «Βίκτωρ Εμμανουήλ, Βασιλιάς της Ιταλίας».

Η Ιταλία κατάφερε να γίνει έθνος-κράτος το 1861 και ο Τζουζέπε Βέρντι υπηρέτησε μία θητεία ως βουλευτής. Το 1874 διορίστηκε από τον βασιλιά μέλος της Ιταλικής Γερουσίας, όταν όμως ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β’ θέλησε να τον κάνει και μαρκήσιο, ο συνθέτης αρνήθηκε με τη φράση: «Είμαι ένας χωρικός».

Το 1871 παρουσιάζεται στο Κάιρο μια όπερά του κατόπιν παραγγελίας του Χεδίβη της Αιγύπτου Ισμαήλ Πασά για τον εορτασμό του ανοίγματος της Διώρυγας του Σουέζ: η περίφημη «Αΐντα», που διαδραματίζεται στην εποχή των Φαραώ και έχει θέμα έναν τραγικό έρωτα, είναι ένα από τα πιο φημισμένα έργα του συνθέτη. 

Βέρντι Facebook Twitter
Simon Boccanegra, 1939. Ettore Panizza, Metropolitan Opera Orchestra & Chorus

Για πολλά χρόνια ο Βέρντι σταματά να συνθέτει. Τη σιωπή του θα σπάσει η γνωριμία του με έναν νεότερό του συνθέτη και ποιητή, τον Αρίγκο Μπόιτο. Σε δικά του λιμπρέτα, βασισμένα σε σαιξπηρικά έργα, θα είναι οι δύο τελευταίες όπερες του σπουδαίου μουσουργού, ο «Οθέλος» (1887) και ο «Φάλσταφ» (1893). 

Ο «Οθέλος» σημείωσε τεράστια επιτυχία και παραμένει μία από τις δημοφιλέστερες όπερες στον κόσμο, κανένας ωστόσο δεν περίμενε, όταν ανέβηκε ο «Φάλσταφ», ότι ο συνθέτης, σε ηλικία ογδόντα πλέον ετών, θα παρουσίαζε μία ακόμη όπερα, και μάλιστα κωμική.

«Απολαμβάνω τη σύνθεση της μουσικής· χωρίς σχέδια οποιουδήποτε είδους και δεν ξέρω καν αν θα την τελειώσω… Επαναλαμβάνω… Το απολαμβάνω. Ο Φάλσταφ είναι ένας αδίστακτος που διαπράττει κάθε είδους κατεργαριά... Αλλά με έναν διασκεδαστικό τρόπο. Είναι τύπος. Οι τύποι είναι τόσο διαφορετικοί! Η όπερα είναι εντελώς κωμική! Αμήν», θα γράψει ο Βέρντι, τον οποίο οι θεατές χειροκροτούσαν επί μισή ώρα όταν τελείωσε η πρεμιέρα.

Βέρντι Facebook Twitter
Ο Τζουζέπε Βέρντι μετά την πρεμιέρα της όπερας "Οθέλος" με τον τενόρο Victor Maurel στη Σκάλα του Μιλάνου, Φεβρουάριος 1887.

Η Τζουζεπίνα θα πεθάνει το 1897, έχοντας καταφέρει, είκοσι χρόνια νωρίτερα να υπερισχύσει στη μάχη για την καρδιά του συνθέτη με αντίπαλο την τελευταία του ερωμένη, τη σοπράνο Τερέζα Σολτς.

Το 1901, σε ένα ξενοδοχείο στο Μιλάνο, ο Βέρντι παθαίνει εγκεφαλικό και η είδηση μεταδίδεται ταχύτατα σε όλη τη χώρα. Ο διευθυντής εκκενώνει το ξενοδοχείο και αποφασίζει να ενημερώνει ο ίδιος, ως «υπεύθυνος Τύπου», για την πορεία της υγείας του συνθέτη. Τηλεγραφήματα αποστέλλονται ανά ώρα και στο παλάτι, ενώ η αστυνομία δεν επιτρέπει να διέρχονται οχήματα μπροστά από το κτίριο, για να μην ενοχλούν τον σπουδαίο ασθενή. 

Η ώρα της μεγάλης εξόδου έχει φτάσει και ο Τζουζέπε Βέρντι θα αφήσει την τελευταία του πνοή ξημερώματα της 27ης Ιανουαρίου 1901 στις 2:50. Σε ένδειξη πένθους και σεβασμού, την επομένη τα περισσότερα καταστήματα στο Μιλάνο παρέμειναν κλειστά.

Ο μουσουργός τάφηκε σε μια κρύπτη του Οίκου Ανάπαυσης για τους αναξιοπαθούντες μουσικούς, ο οποίος ήταν δικό του δημιούργημα και μία μόνο από τις αγαθοεργίες που συνήθιζε να κάνει. Την πομπή ακολούθησαν εκατοντάδες χιλιάδες Ιταλοί τραγουδώντας το «Va, Pensiero», τον ύμνο της ιταλικής ενότητας που εξακολουθεί να ακούγεται μέχρι και σήμερα κατά τη διάρκεια αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

Ο Βέρντι, ωστόσο, είχε προλάβει να κάνει τον απολογισμό του στο τελευταίο χορωδιακό κομμάτι του κύκνειου άσματός του, του «Φάλσταφ»: «Όλα στον κόσμο είναι μια φάρσα (…), αλλά γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος».

Verdi’s Requiem: «Dies irae»

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τζουζέπε Βέρντι: Ο συνθέτης που ανυψώνει τη φωνή των ανθρώπων με το δημοφιλέστερο Ρέκβιεμ

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Τζουζέπε Βέρντι: Ο συνθέτης που ανυψώνει τη φωνή των ανθρώπων με το δημοφιλέστερο Ρέκβιεμ

H Ματούλα Κουστένη αφηγείται ιστορίες για το δημοφιλέστερο Ρέκβιεμ που τοποθετεί στο επίκεντρο τον άνθρωπο, υποχρεώνοντάς τον να περιπλανηθεί σε ένα έργο οπερατικών διαστάσεων.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Μουσική / Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Ο Στίλπων Νέστωρ μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους παρουσιάζουν αυτή την Πέμπτη στην Αθήνα τη νέα του δουλειά που έχει τίτλο «The Second Cloud Commission» και αποτελεί το απόγειο μιας δημιουργικής πορείας στο σύγχρονο ροκ που διανύει τέσσερις δεκαετίες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Η Ματούλα Κουστένη βουτά στα άδυτα μιας βαθιάς φιλίας, αυτής των Γιόζεφ Γιόακιμ και Γιοχάνες Μπραμς, που στηρίχτηκε στην καλλιτεχνική ιδιοφυΐα και τη χημεία αυτών των δύο μουσικών, αφήνοντας ένα μοναδικό ενθύμιο, το Κοντσέρτο για Βιολί και Ορχήστρα που υπογράφει -ποιος άλλος;- o Γιοχάνες Μπραμς.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Συναυλία Μαλερ

Μουσική / Ένας έξοχος Μάλερ του Κουρεντζή στο Μέγαρο

Ο Κουρεντζής βημάτισε αργά πάνω στο λεπτό σκοινί που συνδέει το υπαρκτό και του μαγικό, του εδώ και του επέκεινα, και με αδρές κινήσεις δεν παρουσίασε απλώς το Adagietto αλλά εξήγησε στον ακροατή κάθε του συλλαβή
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΜΠΙΔΗΣ
Νταλάρας - Παπακωνσταντίνου: Οι πρώτες φωτογραφίες από την πολυαναμένομενη συνεργασία τους

Πολιτισμός / Νταλάρας - Παπακωνσταντίνου: Οι πρώτες φωτογραφίες από την πολυαναμενόμενη συνεργασία τους

Οι δύο σπουδαίοι ερμηνευτές θα συναντηθούν επί σκηνής από τις 5 Δεκεμβρίου στο Vox σε μια θεατροποιημένη παράσταση με κείμενα του Οδυσσέα Ιωάννου τα οποία θα παρουσιάζει o ίδιος έχοντας τον ρόλο του αφηγητή
LIFO NEWSROOM
Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

The Review / Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

O Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο ραδιοφωνικός παραγωγός και DJ Νίκος Ζώης συναντήθηκαν στη δεύτερη μέρα του φετινού Techniques και σχολιάζουν τη βραδιά, το σετ της –ακριβοθώρητης πλέον– Charlotte de Witte και όσα είναι hot τώρα στην ηλεκτρονική σκηνή και στο αθηναϊκό nightlife.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
νταλαρας παπακωνσταντίνου

Μουσική / Γιώργος Νταλάρας και Βασίλης Παπακωνσταντίνου ξανά μαζί 33 χρόνια μετά

Οι δύο σπουδαίοι ερμηνευτές ετοιμάζονται να μοιραστούν και πάλι τη σκηνή, παρουσιάζοντας μια θεατροποιημένη μουσική παράσταση με κείμενα και αφήγηση του Οδυσσέα Ιωάννου που θα αφορούν το ελληνικό τραγούδι.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tsugranes

Μουσική / Η επιρροή των ελληνικών '90s -’00s στις Tsugranes και τον ήχο τους

Με αναφορές στον ΛεΠα και την Charli XCX, το τριμελές σχήμα από τα Γιάννενα, που άνοιξε τη συναυλία της Μαρίνας Σάττι στην Τεχνόπολη, φέρνει την πιο φρέσκια μουσική στην ελληνική ανεξάρτητη σκηνή.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Οι Khirki παντρεύουν το metal με τα ποραδοσιακά, σείοντας τις Συμπληγάδες 

Μουσική / Οι Khirki παντρεύουν το metal με παραδοσιακά στοιχεία και pop ευαισθησίες

Η νέα μπάντα του ελληνικού underground, που έχει ήδη ξεχωρίσει, ετοιμάζεται να αναχωρήσει για τη δεύτερη ευρωπαϊκή της περιοδεία, περιμένοντας το κοινό από κάτω να φωνάζει «the Greek song, the Greek song».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ