13 σταθμοί στην ιστορία του voguing

Vogue, strike a pose! Facebook Twitter
Φυσικά, η Beyoncé δεν εφηύρε τον τροχό. Δεν είναι η πρώτη σούπερ σταρ που καταφεύγει στο voguing για να επαναπροσδιορίσει την καριέρα της ‒ ας όψεται η Μαντόνα.
0

Η Beyoncé ξεκίνησε την παγκόσμια περιοδεία της για το «Renaissance» και οι πρώτες εικόνες και ανταποκρίσεις από την πρεμιέρα της στη Στοκχόλμη υπόσχονται ένα εντυπωσιακό, φαντασμαγορικό σόου, τίγκα στο γκλίτερ και τις ντισκομπάλες. Είναι η πρώτη σόλο περιοδεία της από τη «Formation Tour» του 2016, διαρκεί 3 ώρες και περιλαμβάνει 57 εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο.

Το «Renaissance» είναι το πρώτο άλμπουμ της το οποίο επέλεξε να μην προωθήσει με κανένα από τα πατροπαράδοτα μέσα. Δεν έβγαλε κανένα βίντεο ούτε visuals, γεγονός για το οποίο την κατηγορούσαν για μήνες στα social media.

Μάλιστα, σε ένα στιγμιότυπο δείχνει να τρολάρει και απευθύνεται στους επικριτές της και στους γκρινιάρηδες φαν της με ένα voice-over σε στυλ ballroom: «Ζητήσατε από τη βασίλισσα τα visuals, αλλά μια βασίλισσα κινείται στους δικούς της ρυθμούς και εκείνη αποφασίζει αν θέλει να σας δώσει μια πρόγευση. Γι’ αυτό, πάρτε πιρούνι και κουτάλι, κι ετοιμαστείτε». 

Η Beyoncé δεν εφηύρε τον τροχό. Δεν είναι η πρώτη σούπερ σταρ που καταφεύγει στο voguing για να επαναπροσδιορίσει την καριέρα της ‒ ας όψεται η Μαντόνα. Υπάρχει ατελείωτο υλικό από διάφορα κλασικά, πια, κομμάτια που καθόρισαν την κουλτούρα του ballroom και δοξάζουν τη θηλυκότητα και την queer ταυτότητα.

H λέξη «ballroom» δεν είναι τυχαία, καθώς ο δίσκος της είναι ένας φόρος τιμής στην queer σκηνή του Χάρλεμ, ενώ οι χορευτές που τη συνοδεύουν στο τουρ είναι γνωστοί ballroom performers, όπως η κορυφαία Honey Balenciaga.

Και όπως ήταν αναμενόμενο, και σε αυτά τα ρημάδια τα visuals, για τα οποία γκρινιάζουν όλοι, κυριαρχούν σκηνές με κόσμο που χορεύει και διασκεδάζει σε κλαμπ ‒ στο επίκεντρο βρίσκεται η γκέι και η τρανς κοινότητα, όπως και φωτογραφίες του γκέι θείου της, και καλώς. Άραγε τα έδειξε αυτά στο Ντουμπάι που εμφανίστηκε πρόσφατα;

Φυσικά, η Beyoncé δεν εφηύρε τον τροχό. Δεν είναι η πρώτη σούπερ σταρ που καταφεύγει στο voguing για να επαναπροσδιορίσει την καριέρα της ‒ ας όψεται η Μαντόνα. Υπάρχει ατελείωτο υλικό από διάφορα κλασικά, πια, κομμάτια που καθόρισαν την κουλτούρα του ballroom και δοξάζουν τη θηλυκότητα και την queer ταυτότητα.

Ένας απόλυτος οδηγός για κομμάτια που πρέπει να γνωρίζεις. Το διαδίκτυο φαίνεται να συμφωνεί στα περισσότερα από αυτά.

madonna Facebook Twitter

MFSB, «Love is the message» (1974)

Δεν είναι απλώς το απόλυτο gay anthem αλλά ένα από τα σπουδαιότερα χορευτικά κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ. Κυρίως το συνδέουν με τον παλιό τρόπο που έκαναν voguing οι περφόρμερ στα ballrooms και είναι ιδανικό κομμάτι για να κάνει κανείς πασαρέλα και να ποζάρει.

MFSB - Love Is the Message (Official Audio) ft. The Three Degrees

George Kranz, «Din Daa Daa» (1984)

Απρόσμενο χιτ για την εποχή από τον Βερολινέζο ντράμερ και ερμηνευτή George Kranz. Παιζόταν ασταμάτητα στα κλαμπ και στο ραδιόφωνο της εποχής και είναι ένα από τα πιο δύσκολα και περίπλοκα κομμάτια για τους χορευτές που επιχειρούσαν να κάνουν voguing στον ρυθμό του. Ο κανονικός του τίτλος ήταν «Trommeltanz».

George Kranz - Din Daa Daa

Ellis D Presents Boom Boom, «Work this pussy (Hurt me mix)» (1989)

Ήταν ένα κομμάτι που έκανε διάσημο ο Junior Vasquez –το πραγματικό του όνομα είναι Ellis D‒ στο Sound Factory, το κλαμπ όπου έπαιζε τότε, με τους θαμώνες να παθαίνουν παράκρουση κάθε φορά που το άκουγαν. O μύθος θέλει τη Μαντόνα να έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με το voguing στο συγκεκριμένο κλαμπ.

Ellis D. Presents Boom-Boom ‎– Work This Pussy (Hurt Me Mix)

David Ian Xtravaganza and Johnny Dynell, «Elements of Vogue (David DePino Mix)» (1989)

Με αναφορές στο «Love is the message», λειτουργεί ως η απόλυτη εισαγωγή στον κόσμο του voguing, με στίχους όπως «Give them face, give them body, walk in beat, strike a pose» να δίνουν τις οδηγίες για το πώς να το χορέψεις. Το ερμήνευαν μέλη του θρυλικού House of Xtravaganza.

Elements Of Vogue (David DePino's 1989 Original Mix) Johnny Dynell feat. David Ian Xtravaganza

Malcolm McLaren, «Deep in vogue» (1989)

Από τους Sex Pistols στο voguing, o νονός του πανκ κυκλοφόρησε ένα από τα ιστορικότερα κομμάτια για την ballroom κουλτούρα, το οποίο θα σκαρφάλωνε στο Billboard έναν χρόνο προτού σκάσει η Μαντόνα. Στο βίντεο εμφανιζόταν και ακουγόταν ο τρομερός Willi Ninja του House of Ninja, ενώ το σκηνοθετούσε η Jennie Livingston, που αργότερα έκανε το «Paris is burning» (1990).

Malcolm McLaren, The Bootzilla Orchestra - Deep in Vogue

Fast Eddie, «Let’s go» (1989)

Ένα chicago house κομμάτι από έναν από τους πρωτοπόρους του είδους, που αποθεώθηκε και συνεχίζει να παίζεται στα ballrooms εδώ και δεκαετίες, συνήθως ξεκινώντας τον χορό και τα vogue battles, ταιριάζοντας σε κάθε κατηγορία.

Fast Eddie - Let's Go (Don't U Want Some More)

Masters at Work, «The ha dance (Pumpin’ Dubb)» (1991)

Ένα από τα κομμάτια που έχει καθορίσει τη μοντέρνα σκηνή του ballroom είναι γνωστό για το sample που χρησιμοποιεί και προέρχεται από μια ακαταλαβίστικη φράση των Eddie Murphy και Dan Aykroyd στην ταινία Πολυθρόνα για δύο (1983). Ο κοφτερός μεταλλικός ρυθμός του ήταν ό,τι έπρεπε για τις πιο δραματικές και εντυπωσιακές κινήσεις των voguers.

Masters at Work - The Ha Dance (Ken/Lou Mixx) [1991]

Kevin Aviance, «Cunty (The Feeling)» (1995)

Αποθεώθηκε την εποχή του vogue femme, όπου κυριαρχούσε μια πιο θηλυκή αισθητική, επειδή περιείχε τη λέξη «cunt» (αιδοίο), έτσι ο χαρακτηρισμός «cunty» έγινε η απόλυτη μορφή επαίνου και επευφημίας μεταξύ των voguers.

Kevin Aviance - Cunty (The Feeling)

Armand Van Helden, «The Witch Doktor» (1996)

Ένα από τα αγαπημένα κομμάτια των club kids της Νέας Υόρκης και αντιπροσωπευτικό του νέου τρόπου voguing, με τους χορευτές να κάνουν πιο αθλητικές κινήσεις, που κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 και έδινε περισσότερο έμφαση στον επιθετικό ήχο του χιπ-χοπ.

Armand Van Helden - Witch Doktor

Basement Jaxx, «Fly Life» (1997)

Ένα κλασικό κομμάτι πασαρέλας από το βρετανικό ντουέτο των Felix Buxton και Simon Ratcliffe. Fun fact: Σχημάτισαν τους Basement Jaxx από την αγάπη τους για τους Masters at Work.

Basement Jaxx - Flylife

Madonna, «Vogue» (1990)

Μπορεί η Μαντόνα να κατηγορήθηκε αρκετά για το συγκεκριμένο κομμάτι, και για το ότι εκμεταλλεύτηκε τους χορευτές που τη συνόδευσαν στην «Blonde AmbitionTour», η αλήθεια όμως είναι ότι η διαχρονικότητά του παραμένει αδιαμφισβήτητη, επιπλέον έφερε στο φως την ballroom κουλτούρα και για ένα χρονικό διάστημα πίστευες ότι θα γίνει το επόμενο μεγάλο ρεύμα της ποπ κουλτούρας. Τελικά χρειάστηκαν 30 χρόνια.

Madonna - Vogue

Tronco Traxx, «Walk for me» (1995)

Ένα κομμάτι που έσπασε τα όρια του ballroom και αποδείχτηκε σημαντικό κεφάλαιο στην εξέλιξη του footwork, με τον πρωτοπόρο DJ Rashad να το σαμπλάρει ανελέητα, ενώ πέρασε μέχρι και στη Βρετανία και στη δουλειά παραγωγών όπως οι Joy Orbison και Boddika.

TRONCO TRAXX - WALK FOR ME

Vjuan Allure, «The Ha Allure» (1999)

Το κομμάτι γεννήθηκε από τον θυμό και την απόγνωση που ένιωθε ο Vjuan Allure επειδή τα ballroom kids στο Ντιτρόιτ όπου έπαιζε δεν χόρευαν με τίποτα και μόνο όταν έμπαινε το κλασικό κομμάτι των Masters at Work σηκώνονταν. Έτσι αποφάσισε να κάνει τη δική του εκδοχή και να χαρακτηρίσει το νέο ήχο του είδους.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

KET: «Το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει να υπάρχουμε τόσα χρόνια είναι ένα μικρό θαύμα»

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων / KET: «Καταφέραμε να υπάρχουμε τόσα χρόνια, κι αυτό είναι ένα μικρό θαύμα»

Μια μεγάλη συζήτηση για την ιστορία του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, ενός από τους βασικούς πυρήνες της πειραματικής και ανεξάρτητης μουσικής σκηνής της πόλης και όχι μόνο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
102΄ με την Tάμτα και την Ανίτα Ρατσβελισβίλι

Μουσική / Tάμτα - Ανίτα Ρατσβελισβίλι: «Μάθαμε να ζούμε με το τραύμα»

Δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές συναντιούνται στην ΕΛΣ και μιλούν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
M. HULOT
Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ