Τζορτζ Ρομέρο: Σαν σήμερα πεθαίνει στα 77 του ο δημιουργός της «Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών»

Τζορτζ Ρομέρο: Σαν σήμερα πεθαίνει στα 77 του ο δημιουργός της «Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών» Facebook Twitter
Πέρα από τη σειρά που τον έκανε διάσημο, ο Ρομέρο υπέγραψε, μεταξύ άλλων, το υπέροχο «Martin» που εμπνέονταν από το βαμπιρικό σύμπαν, αλλά και το γνωστό σπονδυλωτό «Creepshow» που γύρισε σε συνεργασία με τον Στίβεν Κινγκ.
1

Τα περισσότερα διεθνή κινηματογραφικά μέσα που μετέφεραν το 2017 την είδηση για τον θάνατο του Τζορτζ Ρομέρο (από καρκίνο στον πνεύμονα, στα 77 του), τον αναφέρουν ως δημιουργό του είδους ταινιών με ζόμπι. Όντως, αν και η συγκεκριμένη λέξη προϋπήρχε στο κινηματογραφικό λεξικό, ακόμη και μέσα σε τίτλους σπουδαίων ταινιών, όπως το White Zombie (1932) με τον Μπέλα Λουγκόζι ή το ανεπανάληπτο I Walked with a Zombie (1943) του Ζακ Τουρνέρ, η έννοια της λέξης παρέπεμπε σε κάτι τελείως διαφορετικό σε σχέση με αυτό που παρουσίασε ο Ρομέρο στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του, το 1968. Δεν ξέρω για πόσους ανθρώπους στην ιστορία του σινεμά μπορεί να ειπωθεί πως είναι δημιουργοί κινηματογραφικού είδους, όχι κάποιου βραχύβιου μάλιστα, αλλά ενός που μεγάλωσε τα επόμενα χρόνια με γεωμετρική πρόοδο και παραμένει ακμαίο ως σήμερα, με όσους το υπηρετούν να εξακολουθούν να έχουν ως βασική τους επιρροή τη Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών.

Ο Τζορτζ Ρομέρο και ο Τζον Ρούσο έγραψαν μια ταινία με ζόμπι χωρίς να αναφέρουν τη λέξη, ίσως γιατί η αναφορά της θα παρέπεμπε σε γελοία θεάματα του παρελθόντος. Τα ζόμπι ως τότε ήταν ζωντανοί που παρασύρονταν από μαγικές δυνάμεις και εκτελούσαν συγκεκριμένες εντολές, βγάζοντας σπαρταριστούς ήχους που προκαλούσαν περισσότερο το γέλιο παρά τον τρόμο. Το είδος άλλωστε, παρά τις αξιόλογες προσπάθειες της Hammer στις αρχές της δεκαετίας του '60, ήταν σαφέστατα, και μάλλον ηθελημένα, στο περιθώριο και για τους περισσότερους θεατές μια ταινία με ένα απόκοσμο τέρας ήταν αυτό που έβλεπαν στην οθόνη και τίποτε παραπάνω, παρά τη σύνδεση με τη φρενίτιδα της ατομικής εποχής που ξεκίνησε με το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και συχνά αποτελούσε υλικό για έμπνευση.

Το «μήνυμα» των δημιουργών ήταν πως ο θεατής πρέπει απλά να ξεβολευτεί από τα ναρκωτικά αισιοδοξίας που του παρείχε η συμβατική κινηματογραφική βιομηχανία και να ενοχληθεί από όσα έβλεπε.

Στο Night of the Living Dead, πρόσφατα νεκροί επιστρέφουν στα μέρη μας ως ζόμπι, άβουλες και ανέκφραστες οντότητες που έχουν ένα και μοναδικό σκοπό την κατανάλωση ανθρώπινης σάρκας, φέρνοντας τα θύματά τους στην κατάσταση που είναι κι αυτοί μέσα σε λίγα λεπτά. Οι απαρχές αυτής της επιδημίας δεν εξηγούνται ποτέ, απλά συμβαίνει και μοιάζει αδύνατο να διακοπεί. Για ποιο λόγο; Όποιος κριτικός σεβόταν τότε την πένα του είχε και από μια διαφορετική απάντηση, μια που βρισκόμασταν σε εποχή όπου ο κάθε κινηματογραφικός δημιουργός έπρεπε να κρύβει ένα ανώτερο νόημα πίσω από τις εικόνες και κάθε θεωρητικός όφειλε να το βρίσκει.

Οι απαντήσεις ήταν προφανείς: η καταναλωτική κοινωνία, το ανθρωποφαγικό περιβάλλον στην αγορά εργασίας, ο ρατσισμός, ο κομμουνισμός, η κοινωνική επανάσταση που πλησιάζει. Οι Ρομέρο και Ρούσο μάλλον έβαζαν τα γέλια με όλα αυτά και έπαιζαν με τις υποθέσεις των κριτικών ακόμη και στην προώθηση της ταινίας τους – μια αφίσα της για παράδειγμα προειδοποιεί: No Message, Just Terror. Το «μήνυμα» των δημιουργών ήταν πως ο θεατής πρέπει απλά να ξεβολευτεί από τα ναρκωτικά αισιοδοξίας που του παρείχε η συμβατική κινηματογραφική βιομηχανία και να ενοχληθεί από όσα έβλεπε. Η εικόνα των απρόσωπων νεκρών που θα κατασπαράξουν τα θύματά τους με τον ίδιο τρόπο (είτε είναι συγγενείς τους, είτε εντελώς άγνωστοι), σταματούσε να προκαλεί πλέον γέλιο και έστελνε το σινεμά του τρόμου σε νέα μονοπάτια.

Τζορτζ Ρομέρο: σαν σήμερα πεθαίνει στα 77 του ο δημιουργός της «Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών» Facebook Twitter
H σκηνή από τη «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» που άλλαξε τις ταινίες τρόμου
Τζορτζ Ρομέρο: σαν σήμερα πεθαίνει στα 77 του ο δημιουργός της «Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών» Facebook Twitter
Πανέμορφο ζόμπι: η Kyra Schon στη «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών»
Τζορτζ Ρομέρο: σαν σήμερα πεθαίνει στα 77 του ο δημιουργός της «Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών» Facebook Twitter
Ο Tony Pantanella, που έκανε τα ειδικά εφέ της «Νύχτας», κουρδίζει ένα ζόμπι

Την ταινία ακολουθεί μια σουρεαλιστική, μα και δυσάρεστη (για την τσέπη του Ρομέρο), ιστορία. Το Night of the Living Dead πρωτοβγήκε στους κινηματογράφους χωρίς την υποστήριξη κάποιου στούντιο, μια που όλα ζήτησαν ριζικές αλλαγές στο περιεχόμενο, με τον τίτλο Night of the Flesh Eaters. Λίγο καιρό μετά δόθηκε ο τίτλος που όλοι ξέρουμε σήμερα, όμως ο διανομέας πάνω στην αλλαγή ξέχασε να προσθέσει στις κόπιες του Night of the Living Dead το σήμα του copyright, κάτι που ήταν απαραίτητο τότε για την προστασία οποιασδήποτε ταινία. Το αποτέλεσμα αυτής της αμέλειας ήταν να θεωρηθεί άμεσα η ταινία ως ελεύθερη δικαιωμάτων, οπότε όποιος μπορούσε να έχει πρόσβαση σε μια κόπια της, θα είχε τη δυνατότητα να την διανείμει με μηδενικό κόστος.

Σήμερα υπάρχουν δεκάδες εκδόσεις της ταινίας με τον Ρομέρο να μην έχει αναμειχθεί στο μοντάζ των περισσοτέρων, ενώ σκηνές της εμφανίζονται σε δεκάδες άλλες κινηματογραφικές ταινίες καθώς δε χρειαζόταν να πληρωθούν δικαιώματα. Λόγω αυτού του παράδοξου γεγονότος, τα έσοδα της ταινίας δεν μπόρεσαν ποτέ να υπολογιστούν ακριβώς, καθώς κυμαίνονταν κάπου ανάμεσα στα 30 και τα 42 εκατομμύρια δολάρια, γεγονός εντυπωσιακό για μια ταινία με budget 114 χιλιάδες.

 

Dawn of the Dead (1978)

Αν κάπου επηρέασε η κριτική τον Ρομέρο ήταν στη διαχείριση του franchise που δημιούργησε. Χώρισε γρήγορα τα τσανάκια του με τον Ρούσο, ο οποίος συνέχισε σε πιο κωμικούς τόνους με το Return of the Living Dead, και έκανε ως το 2009 πέντε συνολικά συνέχειες του πρώτου του έργου, όλες τους με πολύ πιο σαφώς καθορισμένους στόχους πίσω από τον τρόμο τους. Το Dawn of the Dead (1978), η καλύτερη μάλλον ταινία του μίλησε με διορατικότητα και δυσαρέσκεια για την επέλαση του καταναλωτισμού και η ιστορία το δικαίωσε με τις εικόνες του να αντιπαραβάλλονται σήμερα πλάι σε υπνωτισμένους πελάτες που θα σκότωναν για μια καλύτερη θέση στο άνοιγμα των καταστημάτων κάθε Black Friday.

Οι τρεις ταινίες της σειράς του που έγιναν τον 21ο αιώνα πειραματίστηκαν με το ίδιο το μέσο, τον εθισμό των νέων να φιλμάρουν τα πάντα και την αγάπη των παραγωγών για το υποείδος του found footage. Πέρα από τη σειρά που τον έκανε διάσημο, ο Ρομέρο υπέγραψε, μεταξύ άλλων, το υπέροχο Martin (επίσης το 1978, χρονιά που μάλλον ήταν σε δημιουργικό οίστρο) που εμπνέονταν από το βαμπιρικό σύμπαν, αλλά και το γνωστό σπονδυλωτό Creepshow (1982) που γύρισε σε συνεργασία με τον Στίβεν Κινγκ, όπου εξιστορούσε 5 μικρού μήκους ιστορίες τρόμου.

Την ανακοίνωση του θανάτου του ακολούθησαν δεκάδες δηλώσεις σύγχρονων δημιουργών που πέρα από τα προφανή, παραδέχονταν πως χρωστούν ένα μεγάλο μέρος της καριέρας τους στον Ρομέρο και πως πιθανά να ήταν ακόμη φτωχοί ονειροπόλοι αν δεν εμπνέονταν από το έργο του. Και δεν έχουν άδικο, καθώς από τον σχεδόν συνομήλικό του, Τζον Κάρπεντερ (θα γινόταν ποτέ άραγε η Ομίχλη χωρίς τον Ρομέρο;) ως τον ευφυή post-moderninst Έντγκαρ Ράιτ (που μπήκε στο σινεμά με το Shaun of the Dead) και τους σημερινούς πιτσιρικάδες που εξακολουθούν να βλέπουν ως πρώτο και βασικό μάθημα για το είδος το αυτή τη μικρή ταινία του 1968, η κληρονομιά είναι τεράστια.

 ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ «ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΝΕΚΡΩΝ»

 
Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Το τρίο Πασκάλ-Τζόνσον-Έβανς και 9 ακόμα λόγοι να πάτε σινεμά

Μια ταινία που η Τζέιν Όστιν θα ήταν περήφανη να είχε σκηνοθετήσει, η Λίντσεϊ Λόχαν ανταλλάζει σώμα με την Τζέιμι Λι Κέρτις ξανά μετά από 22 χρόνια κι ένας μεταλλαγμένος Μπάμπι εκδικείται για τον θάνατο της μαμάς του. – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Νεαρές μητέρες»: Είναι καλοκαιρινή επιλογή μία ταινία των αδελφών Νταρντέν; 

The Review / «Νεαρές μητέρες»: Tα κατάφεραν πάλι οι αδελφοί Νταρντέν; 

Τι κάνει τις «νεαρές μητέρες» να ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες δουλειές των Βέλγων δημιουργών; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητάνε για τη βραβευμένη ταινία που παίζεται στους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Οθόνες / American Apparel: Τα βρόμικα μυστικά της πιο ανατρεπτικής εταιρείας των ’00s

Η American Apparel πουλούσε απελευθέρωση, αλλά πίσω από τις βιτρίνες και το φίνο βαμβάκι το brand ήταν βουτηγμένο στα σκάνδαλα: σεξουαλική παρενόχληση, κατάχρηση εξουσίας και ένα εργασιακό κλίμα που κάθε άλλο παρά cool ήταν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Movies

Οθόνες / Η σπαρταριστή επιστροφή των «Τρελών Σφαιρών» και 9 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ο Λίαμ Νίσον δείχνει την κωμική στόφα του, η Άλισον Μπρι και ο Ντέιβ Φράνκο πρωταγωνιστούν στην πιο αναμενόμενη ταινία τρόμου της χρονιάς, η νέα ταινία των αδερφών Νταρντέν και 4 επανεκδόσεις – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια
Πολύ αξιόλογο ντοκιμαντέρ για τις ανεξάρτητες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 70 και την σχέση τους με τον πόλεμο του Βιετνάμ και τα 60s εν γένει είναι το The American Nightmare (2000).