Τι να σου κάνει κι ο Μπόρατ μέσα στο χάος που έχει αφήσει πίσω του ο Τραμπ

Τι να σου κάνει κι ο Μπόρατ μέσα στο χάος που έχει αφήσει πίσω του ο Τραμπ Facebook Twitter
Ακόμα και η σινεμά βεριτέ, αποκαλυπτική σάτιρα του Μπόρατ μοιάζει κοινότοπη και επιμελώς κατεργασμένη στην εποχή του Τραμπ.
0



ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο καίριος ψυχαγωγός αυτών των ημερών ο γνωστός ηθοποιός (κωμικός κυρίως αλλά και δραματικός εσχάτως), σεναριογράφος, παραγωγός και «ξενιστής» μιας σειράς κραυγαλέων χαρακτήρων (Ali G, Μπόρατ, Μπρούνο, κλπ) Σάσα Μπάρον Κόεν, ως ένας από τους κεντρικούς ιστορικούς χαρακτήρες της «Δίκης των 7 του Σικάγο» (και συγκεκριμένα ο αστέρας της αντικουλτούρας Άμπι Χόφμαν) που προβάλλεται στο Netflix και βέβαια, ως δημιουργός και ερμηνευτής του νέου Borat που έσκασε με θόρυβο στην πλατφόρμα του Amazon Prime, δεκαπέντε σχεδόν χρόνια μετά από την πρώτη ταινία και σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο.


Στο "Borat 2" (ας το πούμε έτσι για να αποφύγουμε τον προγλωσσικό τίτλο-σιδηρόδρομο με τον οποίο εμφανίζεται επίσημα η ταινία), ο γνωστός παλαιολιθικός αντισημίτης δημοσιογράφος από το Καζακστάν επιστρέφει στην Γη της Επαγγελίας (και της ανωμαλίας), για να εκθέσει ξανά τις ρατσιστικές / σεξιστικές / ακροδεξιές / παθολογικές ιδέες απλών, κανονικών ανθρώπων αλλά και επώνυμων, πανίσχυρων αξιωματούχων στην Αμερική του Τραμπ. Μαζί του αυτή τη φορά στο νέο αυτό ψευδοντοκιμαντέρ που γυρίστηκε λίγο πριν αλλά και μέσα στην πανδημία, η 15χρονη «κόρη» του, η οποία προορίζεται να παραδοθεί ως δώρο (σεξουαλική σκλάβα) στον Αμερικανό Αντιπρόεδρο Μάικ Πενς.

Η αλήθεια είναι ότι, όπως τακτικά έχει παρατηρηθεί τα δύο τελευταία χρόνια, η δυναστεία του Τραμπ δεν ακυρώνει μόνο την δημοκρατία, αλλά και την σάτιρα. Η αντίδραση στο τέρας με τα ίδια μέσα (fake news, χτυπήματα κάτω από τη ζώνη) μοιάζει κι αυτή με τερατούργημα. 


Στην πορεία, επισκέπτονται μεταξύ άλλων «μία από τις ηγετικές φιγούρες του φεμινισμού», σύμφωνα με τον Μπόρατ, την πλατινέ ξανθιά influencer του Instagram (και αυτοαποκαλούμενη «βασίλισσα των sugar babies»), Macey Chanel, ένα συνέδριο Ρεπουμπλικάνων γυναικών, ένα ζαχαροπλαστείο όπου η ιδιοκτήτρια δεν έχει κανένα πρόβλημα να γράψει στην τούρτα που προορίζεται για τον Πενς, «Οι Εβραίοι δεν θα μας αντικαταστήσουν», έναν πλαστικό χειρουργό που μοιάζει να μην έχει κανέναν απολύτως ηθικό ενδοιασμό, μια μεγάλη συγκέντρωση για το δικαίωμα στην οπλοκατοχή, διάφορους ακροδεξιούς εξτρεμιστές, αλλά και μία γυναίκα 87 ετών που έχει επιζήσει από το Ολοκαύτωμα. Η κυρία αυτή πέθανε το καλοκαίρι που μας πέρασε, μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της ταινίας, οι συγγενείς της όμως δεν είδαν με καθόλου μάτι την παρουσία της μέσα σε όλο αυτό το φαρσικό όργιο, μηνύοντας την ομάδα παραγωγής της ταινίας επειδή δεν είχε καταστήσει σαφές στην γυναίκα ότι επρόκειτο για σατιρικό προϊόν.

Τι να σου κάνει κι ο Μπόρατ μέσα στο χάος που έχει αφήσει πίσω του ο Τραμπ Facebook Twitter
Θεωρητικά, η προέλαση του Ντόναλντ Τραμπ (ή ΜακΝτόναλντ Τραμπ, όπως τον λέει ο Μπόρατ) στην εξουσία, θα αποτελούσε, αν μη τι άλλο, αστείρευτη πηγή έμπνευσης για την σάτιρα και για την κωμωδία, προσφέροντας διαρκώς έτοιμο υλικό.


Δύσκολο να πει κανείς με σιγουριά ποιο από τα σκετς-επεισόδια της ταινίας μπορεί να ήταν στημένο και ποιο όχι. Αυτός που σίγουρα αγνοούσε ότι τον έχουν τυλίξει σε μια μεγαλειώδη φάρσα είναι ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης και νυν δικηγόρος και κολαούζος του Τραμπ, Ρούντι Τζουλιάνι, (μα καλά, τόσο σάπιος ξεκούτης είναι; τίποτα δεν ψιλιάστηκε;) ο οποίος εμφανίζεται όχι μόνο να χαριεντίζεται με την «κόρη του Μπόρατ», η οποία του παρουσιάστηκε ως (ιδεολογικώς) φίλα προσκείμενη δημοσιογράφος, αλλά και ξαπλωμένος στο κρεβάτι με τα χέρια να πλησιάζουν στο ξεκούμπωτο παντελόνι του. Εκ των υστέρων δήλωσε ότι του την έφεραν μπαμπέσικα, η εικόνα όμως είναι αποκαλυπτική και τον κάνει ρόμπα ως την αιωνιότητα.

Δεν ξέρω, ακόμα κι αυτή η «σοκαριστική» κλιμάκωση της ταινίας, μου άφησε μια ξινόπικρη (δυσάρεστη δηλαδή) γεύση. Δεν είμαι σίγουρος πλέον εάν και κατά πόσο εκτιμώ αυτές τις «αντάρτικες» πρακτικές, παρά τις ευγενείς προθέσεις του πολυσχιδούς δημιουργού, ο οποίος δήλωνε σε μεγάλη συνέντευξή του στους New York Times την προηγούμενη εβδομάδα σχετικά με τους στόχους της ταινίας: «Το 2005 χρειαζόταν ένας μισογύνης, ρατσιστής και αντισημίτης χαρακτήρας σαν τον Μπόρατ για να εκθέσει τις κρυφές προκαταλήψεις των ανθρώπων. Σήμερα πλέον αυτές οι εσωτερικές προκαταλήψεις εκδηλώνονται απροκάλυπτα. Οι ρατσιστές είναι περήφανοι που είναι ρατσιστές. Όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος είναι απροκάλυπτος ρατσιστής και φασίστας, αλλάζει το ύφος του διαλόγου σε ολόκληρη την κοινωνία. Ο σκοπός σε αυτή την δεύτερη ταινία δεν ήταν να αποκαλυφθεί το μέγεθος των ρατσιστικών αντιλήψεων αλλά η ολισθηρή κάθοδος στον ολοκληρωτισμό, όπου το καθεστώς μόνο κατ' όνομα είναι δημοκρατικό, όπως συμβαίνει στην Ρωσία και στην Τουρκία».


Η αλήθεια όμως είναι ότι, όπως τακτικά έχει παρατηρηθεί τα δύο τελευταία χρόνια, η δυναστεία του Τραμπ δεν ακυρώνει μόνο την δημοκρατία, αλλά και την σάτιρα. Η αντίδραση στο τέρας με τα ίδια μέσα (fake news, χτυπήματα κάτω από τη ζώνη) μοιάζει κι αυτή με τερατούργημα. Ακόμα και η σινεμά βεριτέ, αποκαλυπτική σάτιρα του Μπόρατ μοιάζει κοινότοπη και επιμελώς κατεργασμένη στην εποχή του Τραμπ. Θεωρητικά, η προέλαση του Ντόναλντ Τραμπ (ή ΜακΝτόναλντ Τραμπ, όπως τον λέει ο Μπόρατ) στην εξουσία, θα αποτελούσε, αν μη τι άλλο, αστείρευτη πηγή έμπνευσης για την σάτιρα και για την κωμωδία, προσφέροντας διαρκώς έτοιμο υλικό. Όπως όμως σημείωσε τις προάλλες ο κωμικός και παρουσιαστής Τζον Όλιβερ, το «έτοιμο» υλικό που προσφέρει ο Τραμπ είναι το χειρότερο είδος κωμωδίας: «Μακάρι να ξεκουμπιστεί κι αυτός και η πανδημία για να επιστρέψει και η κωμωδία στον ρόλο της».

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Οθόνες / Ana Kokkinos: «Αν ήμουν ένας στρέιτ, Άγγλος άντρας, η ζωή θα ήταν ευκολότερη»

Η ελληνικής καταγωγής Αυστραλή σκηνοθέτιδα πίσω από το «Ten Pound Poms» μιλά στη LiFO για τη στάση των Αυστραλών απέναντι στους μετανάστες, την ταινία της που εξόργισε την ομογένεια, και το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος ακόμη κι όταν το έργο σου έχει δει πολύς κόσμος.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

Οι Αθηναίοι / Μιχάλης Ρέππας: «Θέλω να διασκεδάζω. Πέρασα τα 65 και έχει αρχίσει να μη με νοιάζει»

«Τρεις Χάριτες», «Βίρα τις Άγκυρες», «Δις εξαμαρτείν», «Safe Sex», «Το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο», «Μπαμπάδες με ρούμι». Λίγοι μας έχουν κάνει να γελάσουμε τόσο τα τελευταία 30 χρόνια όσο ο Μιχάλης Ρέππας. Ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης που εξαιτίας του «το Τζέλα Δέλτα δεν είχε φουγάρα» αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ