Στη χώρα που οι γυναίκες απαγορεύεται και να γελούν: Η Αννέτα Παπαθανασίου μιλά για το ντοκιμαντέρ που γύρισε στο Αφγανιστάν

Στη χώρα που οι γυναίκες απαγορεύεται και να γελούν: Η Αννέτα Παπαθανασίου μιλά για το ντοκιμαντέρ που γύρισε στο Αφγανιστάν Facebook Twitter
Αφγανιστάν. Ακόμα και σήμερα κυριαρχεί η μπούργκα. Φωτό: Γ. Γιαννακόπουλος
1

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ 2014

Η Αννέτα Παπαθανασίου ταξίδεψε μέχρι το Αφγανιστάν δύο φορές. Την πρώτη φορά για να γυρίσει το ντοκιμαντέρ Καντίρ, ένας Αφγανός Οδυσσέας, και πιο πρόσφατα για να γυρίσει το Παίζοντας με τη φωτιά. Ένα ακόμα ντοκιμαντέρ όπου κατέγραψε το σεμινάριό της με νέους φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Καμπούλ, όπου δίδαξε την Αντιγόνη του Σοφοκλή, αλλά κυρίως την αναζήτησή της, μιας νεαρής βραβευμένης ηθοποιού που η επιλογή της να ασχοληθεί με το θέατρο αποδείχθηκε άκρως επικίνδυνη. Μια ταινία για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα ηθοποιός στην απομονωμένη αυτή χώρα, που δεν έπαψε ποτέ να υπερισχύει ο νόμος της Σαρία, σε σημείο να κινδυνεύει μια γυναίκα να πληρώσει την αφοσίωση της στην τέχνη, ακόμα και με τη ζωή της.


Πότε ξεκίνησε η σχέση σας με το Αφγανιστάν;
Είχα ξαναπάει το 2007 για να κάνω μια άλλη ταινία που λεγόταν Καντίρ, ένας Αφγανός Οδυσσέας, και με εντυπωσίασαν τόσο η χώρα όσο και οι άνθρωποι. Αυτός ο διχασμός που έχουν, από τη μία η βία και η καταπίεση και από την άλλη να είναι έτοιμοι να σε δεχτούν με ανοιχτές αγκάλες με συνεπήρε...


Η κοινωνία δηλαδή, παραμένει αγνή και ζεστή με παλιές αρετές και ανθρώπινες αξίες;
Καταρχήν η Καμπούλ είναι διαφορετική από το υπόλοιπο Αφγανιστάν. Πάντως, οι άνθρωποι στο μεγαλύτερο τους ποσοστό είναι αγαπημένοι και καλοδέχονται τους ξένους. Έτσι ήταν συνηθισμένοι οι παλιότεροι, μέχρι που άρχισαν οι πόλεμοι. Βέβαια επηρεάστηκαν καθοριστικά από την κυβέρνηση των Ταλιμπάν. Επτά χρόνια που είχαν απαγορευτεί σχεδόν τα πάντα. Απαγορευόταν κάθε μορφή τέχνης. Απαγορευόταν ακόμα και να γελάς!

Λίγο πριν πάω εγώ, δολοφόνησαν μία κοπέλα που έπαιξε μόλις μία φορά στο θέατρο και για κακή της τύχη το έδειξε η τηλεόραση. Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα να βρεθεί ο ένοχος, αντιθέτως την παρουσίασε ως πόρνη. Ζούσε με άλλες δύο κοπέλες που και αυτό είναι ανεπίτρεπτο για τους συντηρητικούς Αφγανούς και τους Μουλάδες.


Ενώ στο παρελθόν πέρασαν μία εποχή μεγάλης ακμής. Επί βασιλείας, οι τέχνες και οι άνθρωποι δεχόντουσαν μεγάλη επιρροή από τη Δύση...
Έχουν μεγάλο πολιτισμό και το μουσείο της Καμπούλ αριθμούσε εκατό χιλιάδες εκθέματα. Οι γυναίκες παλιότερα δεν ήταν υποχρεωμένες να είναι καλυμμένες και αυτό ίσχυε ακόμα και στις δημόσιες υπηρεσίες. Μπορούσαν να ντύνονται ευρωπαϊκά και υπήρχε θέατρο και τέχνη γενικότερα. Η Καμπούλ ήταν μία πανέμορφη πόλη που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Δυστυχώς, όπως λένε οι μεγαλύτεροι, έχουν γυρίσει εκατό χρόνια πίσω.

Παίζοντας με τη φωτιά στο Αφγανιστάν Facebook Twitter
Ο διευθυντής φωτογραφίας Δημήτρης Κορδελάς μαζί με τον μεταφραστή σε γύρισμα στο δρόμο.


Η ύπαιθρος δεν ήταν ανέκαθεν πιο οπισθοδρομική;
Εξαρτάται σε ποια φυλή ανήκεις. Εκεί που γύρισα την προηγούμενη μου ταινία, σε ένα χωριουδάκι της φυλής Χαζάρα κοντά στο Μπαμιάν, εκεί που οι Ταλιμπάν κατέστρεψαν τους γιγάντιους Βούδες, υπήρχε περισσότερη ελευθερία από τις πόλεις και οι γυναίκες ποτέ δεν φόρεσαν μπούργκα. Και παρόλο που το έθιμο τους θέλει να διασκεδάζουν ξέχωρα από τους άντρες, την τελική γνώμη σε κάθε πρόβλημα της οικογένειας, το παίρνουν αυτές. Κάτι που βέβαια δεν ισχύει στην Καμπούλ όπου οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να κυκλοφορήσουν χωρίς τη συνοδεία συγγενή τους ή να ακουμπήσουν χέρι αγνώστου ή να παίξουν στο θέατρο και την τηλεόραση. Αυτό είναι και το θέμα του Παίζοντας με τη φωτιά.


Πότε γυρίσατε το Παίζοντας με τη φωτιά ;
Σεπτέμβρη του 2012.


Δεν ήταν πρόβλημα να σας επιτρέψουν να μπείτε στη χώρα;
Επίσημη έγκριση δεν πήρα ως σκηνοθέτις με συνεργείο, όπως είχα καταφέρει για την πρώτη μου ταινία. Αυτή τη φορά πήγα ως καθηγήτρια και ιστορικός τέχνης με τουριστική βίζα. Καλεσμένη προσωπικά από το Πανεπιστήμιο της Καμπούλ να διδάξω ελληνική τραγωδία.

Παίζοντας με τη φωτιά στο Αφγανιστάν Facebook Twitter
Στην Καμπούλ οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να κυκλοφορήσουν χωρίς τη συνοδεία συγγενή τους ή να ακουμπήσουν χέρι αγνώστου ή να παίξουν στο θέατρο και την τηλεόραση.


Το Πανεπιστήμιο της Καμπούλ δεν μπορούσε να σας παρέχει βίζα;
Δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την ασφάλεια μου. Οι Ταλιμπάν βρισκόντουσαν λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη.


Υπήρχε ελληνική πρεσβεία να σας προστάτευε αν χρειαζόταν;
Μόνο στο Πακιστάν υπάρχει ελληνική πρεσβεία που καλύπτει και το Αφγανιστάν. Αυτή τη φορά δεν ήρθα σε επαφή με κανέναν Έλληνα, σε αντίθεση με την προηγούμενη που και με την ελληνική στρατιωτική αποστολή είχα επικοινωνία αλλά κυρίως με τον υφυπουργό πολιτισμού, τον Ομάρ Σουλτάν ο οποίος είχε σπουδάσει στο Αριστοτέλειο στη Θεσσαλονίκη. Μιλούσε εξαιρετικά ελληνικά και είχε χρήσει βοηθός του αρχαιολόγου Ανδρόνικου. Αυτός υποστήριζε οποιονδήποτε Έλληνα πήγαινε. Δυστυχώς η θητεία του παύτηκε τον Αύγουστο του 2012. Αλλά ως ξένη, ούτε στην αστυνομία μπορούσα εύκολα να απευθυνθώ καθώς ακούμε ότι συχνά οι αστυνομικοί συνεργάζονται με τους Ταλιμπάν και καταδίδουν όποιον θεωρούν εχθρό τους.


Πως είναι το τμήμα θεάτρου του Πανεπιστημίου;
Υπάρχουν τέσσερα τμήματα με 200 φοιτητές άντρες και μόλις οκτώ γυναίκες.

Παίζοντας με τη φωτιά στο Αφγανιστάν Facebook Twitter
Επίσημη έγκριση δεν πήρα ως σκηνοθέτις με συνεργείο, όπως είχα καταφέρει για την πρώτη μου ταινία. Αυτή τη φορά πήγα ως καθηγήτρια και ιστορικός τέχνης με τουριστική βίζα.


Υπάρχει αφγανικό θέατρο;
Επισήμως υπάρχει το Εθνικό Θέατρο. Παίζουν έργα σύμφωνα με το Ισλάμ - δικά τους και ιρανικά. Μετά το 2003 υπήρξε μία ανάπτυξη θεατρική και πήγαν πολλοί να τη στηρίξουν. Πήγε η Γαλλίδα Αριάν Μνουσκίν από το Θέατρο του Ήλιου, πήγαν Νορβηγοί, μία Βρετανίδα σκηνοθέτις που έκανε Σαίξπηρ. Ξεκίνησαν και φεστιβάλ. Από το 2011 σταδιακά σταμάτησαν όλα. Λίγο πριν πάω εγώ, δολοφόνησαν μία κοπέλα που έπαιξε μόλις μία φορά στο θέατρο και για κακή της τύχη το έδειξε η τηλεόραση. Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα να βρεθεί ο ένοχος, αντιθέτως την παρουσίασε ως πόρνη. Ζούσε με άλλες δύο κοπέλες που και αυτό είναι ανεπίτρεπτο για τους συντηρητικούς Αφγανούς και τους Μουλάδες. Το λέει και στην ταινία μου ο Ιμάμης του μεγαλύτερου τζαμιού της Καμπούλ. Ότι δεν επιτρέπεται μια γυναίκα να ντύνεται με κολλητά ρούχα, να λικνίζεται και να παίζει θέατρο μπροστά σε αγνώστους. Αυτά, λέει, είναι ιδιωτικά πράγματα μόνο για το σπίτι, γι' αυτό άλλωστε πληρώνει ένας άντρας τη ζωή της.


Τα είπε σε εσάς, σε μία γυναίκα;
Ήξερε ότι τα λέει στην ελληνική τηλεόραση και τα έλεγε μπροστά σε μία κάμερα με έναν κάμεραμαν και έναν μεταφραστή. Εγώ δεν εμφανίστηκα.

Παίζοντας με τη φωτιά στο Αφγανιστάν Facebook Twitter
Παζάρι στην Καμπούλ


Ποια είναι η κοπέλα που ακολουθείτε στην ταινία σας;
Είχε πάρει βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ της Καμπούλ και ίδρυσε τον πρώτο γυναικείο θίασο ο οποίος πήγαινε και έπαιζε σε σχολεία και σε γυναικείες φυλακές. Επιτελούσε σοβαρό έργο, μιλώντας για ανθρώπινα δικαιώματα και γυναικεία δικαιώματα, και φυσικά αυτό ενοχλούσε πολύ. Λίγο πριν τη συναντήσω έγινε η δολοφονία της άλλης ηθοποιού και η οποία ήταν μέλος της ομάδας της. Τρομοκρατήθηκε και έφυγε, με αποτέλεσμα να πρέπει να ψάξω να τη βρω. Ανακάλυψα τότε ότι όλες οι κοπέλες ηθοποιοί κρύβονταν και άλλαζαν συνεχώς σπίτια. Κάνοντας την έρευνα μου πήρα ένα τηλεφώνημα από την αδελφή της γυναίκας που πρωταρχικά έψαχνα. Από εκεί άρχισα να ξεμπερδεύω το κουβάρι κι αυτό κατέγραψα.


Έχετε όμως εντάξει και τα σεμινάρια αρχαίου δράματος στο πανεπιστήμιο....
Επέλεξα την Αντιγόνη - συμβολικά. Κινηματογράφησα τα σεμινάρια όπου όλοι οι συμμετέχοντες ήταν απόφοιτοι του Πανεπιστημίου. Ήταν άλλωστε ο μόνος χώρος που μπορούσαν να κάνουν θέατρο, κι εκεί γνώρισα τον κόσμο μου, διαπίστωσα τι συμβαίνει. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους, μια κοπέλα που μου μίλησε για τη ζωή της. Όλα αυτά είναι μέρος της ταινίας, όπου το κοινό παρακολουθεί και τη δική μου έκπληξη ως προς τι πήγα να συναντήσω και τι τελικά συνάντησα. Ως μία Ελληνίδα ηθοποιός που κάνει σεμινάρια που ψάχνει μία Αφγανή ηθοποιό και δεν τη βρίσκει.

Παίζοντας με τη φωτιά στο Αφγανιστάν Facebook Twitter
Έχουν μεγάλο πολιτισμό και το μουσείο της Καμπούλ αριθμούσε εκατό χιλιάδες εκθέματα.


Όλοι αυτοί οι φοιτητές που γνωρίσατε, η νέα γενιά, σε τι έλπιζε;
Μετά τους Ταλιμπάν είχαν την ελπίδα ότι κάτι θα άλλαζε, αλλά είδαν ότι τα πράγματα παρέμειναν τα ίδια και ίσως και να χειροτέρευαν. Λόγου χάρη, μια παρέα οργάνωσε μια ροκ συναυλία και κάποιοι έβαλαν βόμβα και τους τρομοκράτησε. Παρόλο που δεν απαγορεύεται επισήμως να κάνεις συναυλίες. Όπως και με τις γυναίκες ηθοποιούς. Δεν απαγορεύεται, αλλά όταν βγαίνει ο Ιμάμης και λέει ότι είναι μεγάλη αμαρτία ή ένας ξάδερφος απειλεί μία νεαρή ηθοποιό ότι θα της κόψει το λαιμό αν συνεχίσει να εμφανίζεται στο θέατρο ή ότι θα της σκοτώσει ακόμα και τη μάνα, κάνεις πίσω.


Τι παίζει η τηλεόραση; Ιρανικές και αραβικές ταινίες;
Όχι μόνο, έχουν και τις δικές τους. Εδώ είναι η αντίφαση! Καταρχήν δεν είναι απαγορευμένο ούτε το Facebook ούτε το Skype. Οι νέοι ξέρουν τι συμβαίνει στον έξω κόσμο, πώς ζούμε οι «άπιστοι» δυτικοί. Γυρίζονται και αφγανικές ταινίες. Όχι μόνο ευτελείς αλλά και καλλιτεχνικών προθέσεων. Ο κινηματογράφος διδάσκεται στο πανεπιστήμιο.


Δεν παίζουν γυναίκες ηθοποιοί σε αυτές; Υπάρχουν δημοφιλείς ηθοποιοί, σταρ;
Βεβαίως, και μιλάνε στην ταινία μου δύο πολύ διάσημες ηθοποιοί. Η μία είναι η Μπρέσνα Μπαχάρ, μεγάλη σταρ, η οποία λέει ότι την απειλούν να τη σκοτώσουν τα ίδια της τα ανίψια. Παρόλ' αυτά συνεχίζει να παίζει παρά τις απειλές, παρά το φόβο. Μίλησε με την ελπίδα να μαθευτεί η κατάσταση έξω από τα σύνορα του Αφγανιστάν. Αλλά όλες τους παίζουν με τη φωτιά, γι' αυτό και είναι ο τίτλος της ταινίας μου. Θεωρούνται γυναίκες χωρίς ηθική, ουσιαστικά πόρνες.

Παίζοντας με τη φωτιά στο Αφγανιστάν Facebook Twitter
Η Καμπούλ ήταν μία πανέμορφη πόλη που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Δυστυχώς, όπως λένε οι μεγαλύτεροι, έχουν γυρίσει εκατό χρόνια πίσω.


Γυναίκες που ασχολούνται με την πολιτική υπάρχουν;
Στην προηγούμενη ταινία συνάντησα μια γυναίκα βουλευτή, η οποία μου εξήγησε ότι φοβάται λιγότερο τους Ταλιμπάν από τους συναδέλφους της στη Βουλή. Φοβούνται την πρόοδο όλοι όσοι δεν θέλουν να ανατραπούν όλα αυτά που ξέρουν και έχουν εξασφαλίσει.


Βλέπετε παραλληλισμό με την Ευρώπη και την Ελλάδα; Υπάρχει κίνδυνος «ταλιμπανοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας;
Κατ αρχήν όχι, αλλά χρειάζεται επαγρύπνηση ώστε να μην επιτρέπεται σε ακραίες ομάδες να στρατολογούν νέους μέσα στα σχολεία για να τους πείσουν ότι αυτοί και μόνο κατέχουν την μοναδική αλήθεια και ότι πρέπει να πολεμήσουν όλο το υπόλοιπο σύστημα, γιατί αυτοί θα τους λυτρώσουν από όλα τα δεινά. Αυτό ακριβώς κάνουνε και οι Ταλιμπάν. Αν χρησιμοποιήσουν επιπλέον και όπλα για να υποστηρίξουν αυτές τις ιδέες, τότε η κατάσταση μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη και αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνο.

Παίζοντας με τη φωτιά στο Αφγανιστάν Facebook Twitter
Η Αννέτα Παπαθανασίου διδάσκει στο Πανεπιστήμιο
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που πραγματοποίησε γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια
Μπράβο για το άρθρο και χίλια μπράβο στην Αν. Παπαθανασίου. Προσπαθώ να δω με ψύχραιμη ματιά αυτά που συμβαίνουν σε χώρες όπως το Αφγανιστάν, αλλά δεν μπορώ. Η οργή που αισθάνομαι είναι τεράστια. Δεν μπορώ να καταλάβω (ειλικρινά δεν μπορώ) γιατί οι Ταλιμπάν και οι όμοιοι τους, εξακολουθούν να ονομάζονται άνθρωποι και γιατί η υπόλοιπη ανθρωπότητα τους ανέχεται. Ξέρω, πολύ γενικά κι αόριστα αυτά που λέω....αλλά όσο κι αν το αναλύω, δεν το χωράει το μυαλό μου.