Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter
1

Λέγανε κάποτε για τον Σινάτρα, ότι «ο κόσμος δικός του είναι, οι υπόλοιποι είμαστε απλά κομπάρσοι». Το ίδιο ισχύει και για τον Μπομπ Ντύλαν μάλλον, ο οποίος τα τελευταία χρόνια διασκευάζει και ερμηνεύει επί σκηνής τραγούδια που δόξασε ο αείμνηστος τραγουδιστής. Ο Ντύλαν μπορεί να κάνει και να λέει ό,τι του κατέβει, μέχρι και Νόμπελ λογοτεχνίας πήρε άλλωστε.

Το ντοκιμαντέρ του Μάρτιν Σκορσέζε με τίτλο 'Rolling Thunder Revue: A Bob Dylan Story' που έκανε πριν λίγες μέρες πρεμιέρα στο Netflix και έχει ως θεματικό άξονα την θρυλική περιοδεία του Μπομπ Ντύλαν παρέα με έναν περιπλανώμενο θίασο εκλεκτών καλεσμένων, είναι απολαυστικό και απείρως ψυχαγωγικό και ενδιαφέρον, καθώς περιλαμβάνει πέρα από τα παρασκήνια εκείνης της τουρνέ και διάφορα άλλα «πιπεράτα» στοιχεία που την κάνουν ακόμα πιο ελκυστικό.

Μέχρι που ο εύπιστος θεατής αντιλαμβάνεται – εκ των υστέρων – ότι κάποια από αυτά αποτελούν εξωφρενικά μυθεύματα που κατασκεύασε για την ταινία ο ίδιος ο Ντύλαν (με την «συνενοχή» του Σκορσέζε, είτε επειδή βαριόταν να συμμετάσχει σε ένα «στεγνό» ντοκιμαντέρ, είτε από φιλοπαίγμονα διάθεση, είτε από τάσεις «μεταμοντερνιάς», είτε για να θολώσει συνειδητά τα όρια μεταξύ documentary και mockumentary στην εποχή των "fake news" και των "hoaxes".

Εξωφρενικά μυθεύματα που κατασκεύασε για την ταινία ο ίδιος ο Ντύλαν με την «συνενοχή» του Σκορσέζε, είτε επειδή βαριόταν να συμμετάσχει σε ένα «στεγνό» ντοκιμαντέρ, είτε από φιλοπαίγμονα διάθεση, είτε από τάσεις «μεταμοντερνιάς», είτε για να θολώσει συνειδητά τα όρια μεταξύ documentary και mockumentary στην εποχή των "fake news" και των "hoaxes".

Όπως εξάλλου δηλώνει ο ίδιος στην αρχή της ταινίας, «δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνη την περίοδο, αγέννητος ήμουν τότε». Εκτός αν εννοεί ότι ακόμα δεν είχε «ξαναγεννηθεί» Χριστιανός, όπως συνέβη λίγο καιρό μετά τα μέσα της δεκαετίας του '70 που διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που παρουσιάζονται στο ντοκιμαντέρ – αληθινά και ψεύτικα...

1. Η Σάρον Στόουν δεν ήταν έφηβη γκρούπι του Ντύλαν

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Η διάσημη σταρ εμφανίζεται σήμερα να αφηγείται τις περιπέτειες της ως 19χρονη γκρούπι σ' εκείνη την περιοδεία που την είχε τραβήξει μαμά της, και κάνει λόγο – με αρκετά υπονοούμενα – για τη σχέση που είχε αναπτύξει με τον Ντύλαν, ο οποίος, όπως λέει, την είχε συμπαθήσει πολύ. Καλοστημένο παραμύθι όλα αυτά, και μια φωτογραφία που τους δείχνει μαζί τότε είναι προϊόν photoshop. Επίσης, η Σάρον Στόουν δεν ήταν 19 χρονών τότε, αλλά 17, δηλαδή ανήλικη. Οι περισσότεροι ροκ σταρ εκείνης της εποχής είχαν περιστασιακές σχέσεις με ανήλικες, γεγονός που θα τους έκανε ρόμπα σήμερα αν έβγαιναν στη φόρα οι σχετικές αποκαλύψεις, αλλά ο Ντύλαν είναι τόσο υπεράνω που «κατασκεύασε» μόνος του μια τέτοια ιστορία.

2. Ο Ντύλαν δεν εμπνεύστηκε από τους Kiss το μακιγιάζ του για την περιοδεία

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Ξεχειλώνοντας κι άλλο το προηγούμενο "hoax", η Σάρον Στόουν λέει ότι είχε ιντριγκάρει τον Ντύλαν το μπλουζάκι με τους Kiss που φορούσε τότε, ενώ ο ίδιος λέει ότι πήρε την ιδέα για το λευκό μακιγιάζ που φορούσε στην περιοδεία από μια συναυλία των Kiss που τον είχε πάει η βιολίστρια που τον συνόδευε στην τουρνέ, Σκάρλετ Ριβέρα, η οποία τα είχε λέει τότε με τον Πολ Στάνλεϊ (των Kiss). LOL. Η (κουλτουριάρικη) αλήθεια είναι ότι το λευκό μακιγιάζ ήταν εμπνευσμένο από την κλασική γαλλική ταινία «Τα παιδιά του παραδείσου».

3. Το πρωτότυπο υλικό που παρουσιάζεται στην ταινία δεν το είχε σκηνοθετήσει ο μυστηριώδης "Στέφαν βαν Ντροπ"

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Σε τακτά διαστήματα στην ταινία εμφανίζεται να μιλάει ξερνώντας κυνισμό και βδελυγμία ένας μυστήριος τύπος ονόματι Στέφαν βαν Ντροπ, ο οποίος φέρεται να ήταν ο σκηνοθέτης του πλούσιου πρωτότυπου υλικού από την περιοδεία που χρησιμοποιεί ως βάση για το ντοκιμαντέρ του ο Σκορσέζε. Σε μια φάση μάλιστα δηλώνει ότι είναι δική του ουσιαστικά και η τωρινή ταινία. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για τον βετεράνο ηθοποιό, performance artist και σύζυγο της Μπετ Μίντλερ, Μάρτιν φον Χέιζελμπεργκ. Το πρωτότυπο υλικό το είχε τραβήξει ο ίδιος ο Ντύλαν με το συνεργείο του προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στην ταινία "Renaldo and Clara" που γυριζόταν παράλληλα με την περιοδεία Rolling Thunder Revue.

4. Δεν υπήρχε κανένας βουλευτής Τζακ Τάνερ να ακολουθεί φανατικά την περιοδεία

Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

Προς το τέλος του ντοκιμαντέρ, μιλάει στην κάμερα ένα πρώην μέλος του Κογκρέσου που λέγεται Τζακ Τάνερ και είχε υποτίθεται ακολουθήσει τότε την περιοδεία κατόπιν προτροπής του μετέπειτα Προέδρου Τζίμι Κάρτερ (ο οποίος όντως ήταν οπαδός του Ντύλαν και χρησιμοποιούσε τακτικά στίχους του στους πολιτικούς λόγους του). Καμία σχέση. Πρόκειται για τον ηθοποιό Μάικλ Μέρφι και το όνομα «Τζακ Τάνερ» προέρχεται από το ψευδο-ντοκιμαντέρ με τίτλο "Tanner '88" που είχε γυρίσει ο αείμνηστος Ρόμπερτ Άλτμαν.

 

5. Ο Τζιμ Γιαννόπουλος δεν ήταν o μάνατζερ της περιοδείας


Πολύ μας δουλεύετε κύριε Ντύλαν: Πέντε κραυγαλέα ψέματα του περιβόητου ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε Facebook Twitter

 

Ο πολυσχιδής (και προφανώς χιουμορίστας) Τζιμ Γιαννόπουλος που εμφανίζεται να αφηγείται τα βάσανα του ως μάνατζερ εκείνης της περιοδείας είναι ο νυν CEO της Paramount Pictures, ενώ υπήρξε και πρόεδρος της Fox Filmed Entertainment για μια δωδεκαετία. Τον καιρό του Rolling Thunder Revue ήταν δευτεροετής φοιτητής στη Νομική.

Οθόνες
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Civil War»: Γιατί μια ταινία δράσης έχει φρικάρει τόσο τους Αμερικανούς θεατές;

The Review / «Civil War»: Γιατί μια ταινία δράσης έχει φρικάρει τόσο τους Αμερικανούς θεατές;

Ο Γιάννης Βασιλείου και ο Γιάννης Καντέα-Παπαδόπουλος, κριτικός στο Αθηνόραμα, αναλύουν τη νέα ταινία του Άλεξ Γκάρλαντ, που μόλις κυκλοφόρησε στις αίθουσες και τρομάζει τους Αμερικανούς θεατές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο Μανώλης Πιμπλής και η Σταυρούλα Παπασπύρου μιλούν για την αγαπημένη εκπομπή των booklovers

Οθόνες / «Βιβλιοβούλιο»: Μια διόλου σοβαροφανής τηλεοπτική εκπομπή για το βιβλίο

Ο Μανώλης Πιμπλής και η Σταυρούλα Παπασπύρου ήταν κάποτε «ανταγωνιστές». Και πια κάνουν μαζί την αγαπημένη εκπομπή των βιβλιόφιλων, τη μοναδική που υπάρχει για το βιβλίο στην ελληνική τηλεόραση, που επικεντρώνεται στη σύγχρονη εκδοτική παραγωγή και έχει καταφέρει να είναι ευχάριστη και ενημερωτική.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μην ανοίγεις την πόρτα

Οθόνες / «Μην ανοίγεις την πόρτα»: Το χειροποίητο αλλά καθόλου ερασιτεχνικό θρίλερ των Unboxholics

Η πρώτη τους ταινία είναι λογικό να αποτελεί τη συνισταμένη των επιρροών τους αλλά και τόσο παρήγορο να συνορεύει με ένα λιντσικό σύμπαν ψυχολογικού θρίλερ, αντί να αναπαράγει απότομες τρομάρες και δωρεάν ανατριχίλες. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sympathizer: Όλοι οι πόλεμοι διεξάγονται δύο φορές, μία στο πεδίο της μάχης και μία  στη μνήμη

Daily / The Sympathizer: Όλοι οι πόλεμοι διεξάγονται δύο φορές, μία στο πεδίο της μάχης και μία στη μνήμη

Σατιρικό δράμα και περιπέτεια κατασκοπίας συγχρόνως, η νέα φιλόδοξη σειρά του HBO διαθέτει, ανάμεσα στα άλλα σημαντικά της ατού, τον Παρκ Τσαν-γουκ στη σκηνοθεσία και τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ σε τέσσερις διαφορετικούς ρόλους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Τελικά, είναι ο Τομ Ρίπλεϊ γκέι; 

Βιβλίο / Τελικά, είναι γκέι ο Τομ Ρίπλεϊ;

Το ερώτημα έχει τη σημασία του. Η δολοφονία του Ντίκι Γκρίνλιφ από τον Ρίπλεϊ, η πιο συγκλονιστική από τις πολλές δολοφονίες που διαπράττει σε βάθος χρόνου ο χαρακτήρας, είναι και η πιο περίπλοκη επειδή είναι συνυφασμένη με τη σεξουαλικότητά του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το νέο Χόλιγουντ των 80άρηδων στο Φεστιβάλ Καννών

Pulp Fiction / Το νέο Χόλιγουντ των 80άρηδων στο Φεστιβάλ Καννών

Ο Κόπολα πούλησε τα φημισμένα αμπέλια του και σκάρωσε ένα από τα ακριβότερα στοιχήματα στην ιστορία του σινεμά. Όμως, το Φεστιβάλ Καννών των auteurs και των κινηματογραφιστών αιχμής έχει τόση ανάγκη τους καταξιωμένους δημιουργούς μιας αλλοτινής εποχής;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αρβανίτης: «Έλεγα "είμαι καλύτερος" και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Αρβανίτης: «Πείσμωνα για να γίνω ο καλύτερος και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Από μια νιότη γεμάτη αντιξοότητες, ο τροχός για εκείνον γύρισε, η ζωή του στράφηκε στο φως και έγινε βιβλίο. Η Ευρώπη τον ανακάλυψε από τις ταινίες του Αγγελόπουλου, στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν ο Φίνος, ο Μαστρογιάνι και ο Κουροσάβα. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας που ήταν «πάντα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος» είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Εμφύλιος πόλεμος

Οθόνες / «Εμφύλιος πόλεμος»: Μυθοπλαστική εικασία ή ρεαλιστικό σενάριο;

Με μια φιλμογραφία γεμάτη ζόμπι, κλώνους και αποκυήματα φαντασίας, αυτή είναι η λιγότερο αλληγορική ταινία του Άλεξ Γκάρλαντ που επιλέγει να μην εξηγήσει τις αιτίες του διχασμού, επιμένει σε μια πολιτική ασάφεια και δεν κατονομάζει τον Τραμπ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Baby Reindeer: Ποτέ η φράση “sent from my iPhone” δεν έμοιαζε πιο τρομακτική

Daily / Baby Reindeer: Ποτέ η φράση «sent from my iPhone» δεν έμοιαζε πιο τρομακτική

Ισορροπώντας ανάμεσα στο θρίλερ, το κοινωνικό δράμα και τη μαύρη κωμωδία, η αυτοβιογραφική σειρά του Netflix αφηγείται με συνταρακτικό τρόπο μια αληθινή ιστορία κακοποίησης, μαζοχισμού και τραύματος.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Γέλιο-κονσέρβα: Ο θάνατος του πιο απόκοσμου και μισητού ήχου στην τηλεόραση

Οθόνες / Γέλιο-κονσέρβα: Ο θάνατος του πιο απόκοσμου και μισητού ήχου στην τηλεόραση

Το laugh track στις κωμικές σειρές αντιπροσώπευε την ψευδαίσθηση μιας κοινότητας, αλλά τώρα ακόμη κι αυτή η ψευδαίσθηση έχει χάσει τη λάμψη της. Καμία σειρά με γέλιο-κονσέρβα δεν έχει κερδίσει το βραβείο Emmy καλύτερης κωμωδίας εδώ και σχεδόν 20 χρόνια.
THE LIFO TEAM
Σάκης Καρπάς: «O κόσμος θα μας πει να συνεχίσουμε ή θα μας στείλει σπίτι μας»

Οθόνες / Unboxholics: «O κόσμος θα μας πει να συνεχίσουμε ή θα μας στείλει σπίτι μας»

Καθώς το «Μην ανοίγεις την πόρτα», το σκηνοθετικό ντεμπούτο των Unboxholics, ετοιμάζεται να βγει στις αίθουσες, ο Σάκης Καρπάς μας μιλά για το δάσος και άλλα πράγματα που τους τρομάζουν, για αγαπημένες ταινίες και games τρόμου, αλλά και για την άδικη δαιμονοποίηση των gamers.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιατί επιστρέφουμε συνεχώς στο σινεμά των 90s;

Pulp Fiction / Γιατί επιστρέφουμε συνεχώς στο σινεμά των '90s;

Είναι η δεκαετία του '90 η καλύτερη όλων στο σινεμά; Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος συζητά με την κριτικό και αρθρογράφο της LiFO Ειρήνη Γιαννάκη για τη δεκαετία που ξεκίνησε με το «Pretty Woman», το «Goodfellas», το «Χορεύοντας με τους λύκους» και το «Μόνος στο σπίτι» και έκλεισε με τα «Μάτια ερμητικά κλειστά», την «Έκτη αίσθηση», το «Matrix» και το «Fight Club».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Ghostwatch»: H ταινία τρόμου που προκάλεσε πανικό στο βρετανικό κοινό

Οθόνες / «Ghostwatch»: Γιατί αυτή η ταινία τρόμου προκάλεσε πανικό στο βρετανικό κοινό το 1992;

H κυκλοφορία του «Late Night with the Devil» στους κινηματογράφους ξαναφέρνει στην επικαιρότητα μια πρωτοποριακή και πέρα για πέρα ανατριχιαστική δημιουργία του BBC, που προκάλεσε πανικό και ακραίες αντιδράσεις στη Βρετανία το 1992, οδηγώντας έναν νεαρό τηλεθεατή στην αυτοκτονία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάτρικ Τατόπουλος: Ο designer που σχεδίασε το Μπάτμομπιλ, τον Γκοτζίλα και έναν δονητή για το «Seven»

Οθόνες / Πάτρικ Τατόπουλος: Ο designer που σχεδίασε το Μπάτμομπιλ, τον Γκοτζίλα και έναν δονητή για το «Seven»

Ο διάσημος Ελληνογάλλος σκηνογράφος του Χόλιγουντ μιλά στη LiFO για την τέχνη του, για το «Independence Day», το «Dark City», το «Poor Things» και την «Barbie», και για τότε που ο Φίντσερ του ζήτησε να του σχεδιάσει έναν δονητή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Back to Black»: Aξίζει η κινηματογραφική βιογραφία της Έιμι Γουάινχαουζ

The Review / «Back to Black»: Είναι η ταινία για την Έιμι Γουάινχαουζ αντάξια του μύθου της;

Ο Γιάννης Βασιλείου και ο Άκης Καπράνος είδαν την ταινία της Σαμ Τέιλορ-Τζόνσον μέχρι τέλους, επιβίωσαν και βρέθηκαν στο στούντιο της LiFO για να συζητήσουν για την εμπειρία τους και για τα στοιχεία που κάνουν καλή μια κινηματογραφική μουσική βιογραφία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Kirsten Dunst: «Το σενάριο του Ευθύμη Φιλίππου για το “Kinds of Kindness” είναι ό,τι πιο weird έχω διαβάσει ποτέ!»

Οθόνες / Kirsten Dunst: «Το σενάριο του Ευθύμη Φιλίππου για το “Kinds of Kindness” είναι ό,τι πιο weird έχω διαβάσει ποτέ»

Με αφορμή τον πολυσυζητημένο «Εμφύλιο Πόλεμο» του Άλεξ Γκάρλαντ, η Αμερικανίδα ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο για τους ρόλους που την απελευθερώνουν, για την ανάγκη να υπάρχουν γυναίκες ηγέτιδες στην πολιτική, για τα πιο ιδιαίτερα σενάρια που έχουν πέσει στα χέρια της, όπως αυτό της τελευταίας ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Δεν το έχω δει ακόμα, αλλά νομίζω σε αυτήν την περίπτωση καλύτερα που διάβασα πρώτα αυτό το άρθρο, γιατί φαντάζομαι ότι κάποιος που το είδε πρώτα, θα έχει ήδη σχηματίσει λάθος εντυπώσεις και εν συνέχεια, μπορεί και να απογοητεύτηκε, μαθαίνοντας ότι παρακολούθησε τέτοιες ανακρίβειες. Και φαντάζομαι δε θα είναι οι μόνες, απλά μάλλον θα ήταν οι πιο τρανταχτές. Αλλά μου κάνει πολλή εντύπωση για ποιο λόγο να μπαίνουν σε τέτοιο "κόπο" βετεράνοι που δεν έχουν την ανάγκη καμίας διαφήμισης ή ντόρου -στην τελική, δεν το έκαναν και τσάμπα... Συμφωνώ εν μέρει με την ερμηνεία που προσπαθήσατε να δώσετε στην αρχή του άρθρου, "Μέχρι που ο εύπιστος θεατής αντιλαμβάνεται – εκ των υστέρων – ότι κάποια από αυτά αποτελούν εξωφρενικά μυθεύματα που κατασκεύασε για την ταινία ο ίδιος ο Ντύλαν (με την «συνενοχή» του Σκορσέζε, είτε επειδή βαριόταν να συμμετάσχει σε ένα «στεγνό» ντοκιμαντέρ, είτε από φιλοπαίγμονα διάθεση, είτε από τάσεις «μεταμοντερνιάς», είτε για να θολώσει συνειδητά τα όρια μεταξύ documentary και mockumentary στην εποχή των "fake news" και των "hoaxes" Πηγή: www.lifo.gr"Αλλά, αυτό τώρα, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και στο ίδιο το Netflix, που κάνει -μεγαλεπίβολες και δαπανηρές, πολλές φορές- παραγωγές ντοκιμαντέρ. Δλδ. δε λέω ότι ό,τι αναφέρεται σε ένα ντοκιμαντέρ είναι η αδιάσειστη αλήθεια και μόνο, αλλά, μετά από αυτό, μπορεί να αμφισβητηθούν εύκολα και όποιες άλλες μαρτυρίες προβάλλονται σχετικά στις σειρές ντοκιμαντέρ της πλατφόρμας. Και δεν είναι και τόσο αβάσιμο να φτάσει κάποιος σε ένα τέτοιο συμπέρασμα: όταν γίνεται ντοκιμαντέρ για έναν τόσο θρυλικό, ίσως τον σημαντικότερο εν ζωή για τους Αμερικανούς, καλλιτέχνη, το οποίο έχει επιμεληθεί και αναλάβει ένας επίσης σημαντικός, θρυλικός σκηνοθέτης και παρουσιάζονται τέτοιες ιστορικές και μη ανακρίβειες... τότε στα υπόλοιπα ντοκιμαντέρ μικρότερων budget και λιγότερο γνωστών σκηνοθετών -που αυτοί μπορεί να χρειάζονται και τον ντόρο και την όποια διαφήμιση- τι μπορεί να γίνεται εν τέλει;! Αν γυριζόταν ταινία η ζωή του Ντίλαν, εκεί ίσως να παραβλεπόταν εύκολα, λόγω σεναριακής αδείας ή σουλουπώματος. Σε ντοκιμαντέρ όμως γιατί να συμβαίνει;!