NEO VIDCAST

O Γκιγιέρμο ντελ Τόρο μιλά στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Μια σύμβαση είναι το σινεμά κι εγώ εισάγω τον θεατή σε αυτήν στα πρώτα λεπτά. Αν θέλει κάθεται, αν δεν του αρέσει, φεύγει.

O Γκιγιέρμο ντελ Τόρο μιλά στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

0

Ο Αλφόνσο Κουαρόν πήρε Όσκαρ σκηνοθεσίας για το «Gravity» και ο Αλεχάντρο Ινιάριτου για το «Birdman» και την «Επιστροφή». Ωστόσο, ο αγαπημένος Μεξικανός δημιουργός στην καρδιά των αμετανόητων σινεφίλ παραμένει ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, ο σκηνοθέτης που είχε καταπλήξει με το «Devil's Backbone» και τον αξεπέραστο «Λαβύρινθο του Πάνα» και πλέον αφηγείται υπέροχες, τρυφερές και σκληρές μαζί ιστορίες με τον δικό του, κινηματογραφικά ζαλιστικό τρόπο, ενσωματωμένος πλέον στο Χόλιγουντ, αλλά με τίποτα αιχμάλωτος στο ουδέτερο σύστημα που πολλές φορές καταπίνει ακόμα και τους καλύτερους. Ο Ντελ Τόρο βραβεύτηκε, επιτέλους, στο Φεστιβάλ Βενετίας με τον Χρυσό Λέοντα για το «Shape of Water», μια αλλόκοτη ερωτική ιστορία ανάμεσα σε μια μουγκή καθαρίστρια και έναν αμφίβιο φυλακισμένο, μήλον της έριδος ανάμεσα στους Αμερικανούς και στους Ρώσους στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου, και μας είχε μιλήσει πριν από δύο χρόνια με την ευκαιρία του γοτθικού ρομάντσου «Πορφυρός Λόφος» για τα δικά του φαντάσματα, τους ρόλους των φύλων στο σινεμά, τα τέρατα και την αγάπη, τις λογοτεχνικές και κινηματογραφικές του επιρροές αλλά και για τη δυσκολία της σεναριογραφίας.

— Επιδίωξή μου ήταν να πλάσω μια γυναίκα όμορφη και δυνατή ταυτόχρονα. Συχνά αυτά τα δύο δεν συνδυάζονται στο σινεμά. Για να το πετύχεις, οφείλεις να της δώσεις ανθρωπιά. Δεν δίστασα να τη βάλω να πει σε έναν άνδρα, τον Τσάρλι Χάναμ, «θα έρθω να σε σώσω». Δεν το περιμένεις αυτό και ήθελα να κάνω μια ανατροπή στο συνηθισμένο ρομάντσο. Το δύσκολο είναι το ανδρικό κοινό να κατανοήσει αυτή την αντιστροφή των ρόλων. Πάνε 40 χρόνια από τότε που είδαμε για τελευταία φορά γοτθική ερωτική ιστορία και μισός αιώνας από μια πραγματική καλή γοτθική ιστορία αγάπης. Αναφέρομαι σε μερικές ταινίες της Hammer, το «Innocents» φυσικά, τον Μάριο Μπάβα, τη «Ρεμπέκα» του Χίτσκοκ, την «Jane Eyre». Δεν είναι ακριβώς «φρίκη» το είδος αυτό. Είναι ένα μείγμα έρωτα και θανάτου. Το κλειδί είναι η παραδοχή του πώς ο έρωτας βγαίνει από τερατώδη πλάσματα που συμφιλιώνονται με τη φύση τους, την αποδέχονται και προχωρούν.

Εγώ είχα δύο επαφές «τρίτου τύπου» με φαντάσματα στη ζωή μου. Φυσικά και πιστεύω πως υπάρχουν. Ακράδαντα!

— Γιατί ένα τέρας να μη δικαιολογείται σε ένα σενάριο; Δεν το καταλαβαίνω. Ωραία, έχεις έναν κακό χαρακτήρα, αλλά αυτός ο κακός πήγε στην αγορά προχθές και αγόρασε ένα μπουκάλι γάλα. Οι προθέσεις βγαίνουν μέσα από τις συνήθειες και τις συμπεριλαμβάνεις στην αφήγηση. Για να κάνεις ένα ρομάντσο εποχής πρέπει να κολλήσεις το παλιό με το μοντέρνο, το ευάλωτο με τη δύναμη. Όταν σκηνοθετούσα τον Τσάρλι Χάναμ στο «Pacific Rim», δεν είδα μόνο την ομορφιά του αλλά διέκρινα ότι ήταν εξίσου ντροπαλός, και ανασφαλής. Ο Τομ Χίντλεστον και η Τζέσικα Τσαστέιν είναι εξαιρετικά έξυπνοι άνθρωποι και εφευρετικοί ηθοποιοί. Με καλό κάστινγκ, δεν χάνεις ποτέ.

— Μπορώ να σας αραδιάσω τουλάχιστον 10 κινηματογραφικές επιρροές για την ταινία, και μάλιστα σε συγκεκριμένες σκηνές ή ατάκες, από το «Changeling» και τη «Λάμψη», μέχρι το «Dragonwyck». Πάντα συμβαίνει αυτό στις ταινίες μου. Εδώ αναφέρομαι πολύ στην Ίντιθ Γουόρτον, αν θέλουμε να μιλήσουμε και για λογοτεχνικές επιδράσεις. Όχι μόνο στα «Χρόνια της Αθωότητας» αλλά και στις θαυμάσιες ιστορίες φαντασμάτων που είχε γράψει. Ήταν κορυφαία στο συγκεκριμένο είδος, ευθέως συγκρινόμενη με τον Χένρι Τζέιμς.

O Γκιγιέρμο ντελ Τόρο μιλά στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Γιατί ένα τέρας να μη δικαιολογείται σε ένα σενάριο; Δεν το καταλαβαίνω.

— Η πρώτη σκηνή της ταινίας είναι παρμένη από μια ιστορία της μητέρας μου. Όταν πέθανε η γιαγιά μου, η μητέρα μου την άκουσε να περπατάει και μύρισε το άρωμά της. Κάθισε στο κρεβάτι της, οι σούστες άρχισαν να τρίζουν και την ένιωσε να γέρνει προς την πλάτη της. Η αφήγησή της έμεινε ανεξίτηλη στο μυαλό μου. Για τα υπόλοιπα φαντάσματα, ήθελα να έχω φριχτές νεκρές μανάδες, δεν ξέρω γιατί. Μάλλον γιατί είμαι Μεξικανός και στη χώρα μου οι μανάδες μάς κυνηγάνε και μας αγαπάνε. Η Λουσίλ στην ταινία είναι το σπίτι και το σπίτι είναι η Λουσίλ, την παρακολουθεί συνεχώς. Ξέρετε, ο Χένρι Τζέιμς είχε πει πως τα φαντάσματα αντιπροσωπεύουν το παρελθόν.

— Σε μερικά πράγματα δεν είμαι καθόλου συγκρατημένος. Αν δείτε τις ταινίες μου, τα φαντάσματα και τα τέρατα τα αποκαλύπτω μέσα στα πρώτα τρία λεπτά. Δεν υπάρχει περίπτωση να αμφιβάλει ή να απορήσει ο θεατής. Από μικρό παιδί, η νταντά και η μητέρα μου μού διηγούνταν ιστορίες με φαντάσματα. Ξέρετε, στο Μεξικό, όταν τρώμε, κάποιος μπορεί να πει «είδα ένα φάντασμα» και η απάντηση να είναι: «Αλήθεια, για φέρε την πιατέλα με το ρύζι». Κανείς δεν λέει: «Σοβαρά;». Εγώ είχα δύο επαφές «τρίτου τύπου» με φαντάσματα στη ζωή μου. Φυσικά και πιστεύω πως υπάρχουν. Ακράδαντα!

— Ό,τι μας έχει συμβεί μέχρι τα 10 μας χρόνια μάς έχει στιγματίσει, μας στοιχειώνει και πολλές φορές μας καταβάλλει ισοβίως. Την υπόλοιπη ζωή μας πασχίζουμε να μαζέψουμε τα σπασμένα κομμάτια της παιδικής μας ηλικίας. Πιστεύω πως αν πηδούσαμε μια γενιά και την εξαφανίζαμε μαγικά, δεν θα υπήρχε πρόβλημα στον κόσμο. Το δηλητήριο των γονιών περνάει στα παιδιά και τα παιδιά, όταν δημιουργήσουν δική τους οικογένεια, το περνούν στα δικά τους. Η πραγματική αγάπη γεννιέται όταν ανακαλύψεις το πρόβλημα και συνθηκολογήσεις, συγχωρήσεις, παραδεχτείς πως το φταίξιμο δεν βαραίνει κανέναν από τους δύο και ξεκινήσεις από την αρχή.

O Γκιγιέρμο ντελ Τόρο μιλά στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Σε μερικά πράγματα δεν είμαι καθόλου συγκρατημένος. Αν δείτε τις ταινίες μου, τα φαντάσματα και τα τέρατα τα αποκαλύπτω μέσα στα πρώτα τρία λεπτά.

— Για μένα, η αγάπη και η σκοτεινιά πάντα συνδέονται άρρηκτα. Θα το δείτε σε όλες τις ταινίες μου, από το «Devil's Backbone», που είναι επίσης γοτθικό ρομάντσο, ως το «Hellboy». Στο δικό μου σύμπαν πιστεύω πραγματικά πως ερωτεύεσαι στ' αλήθεια όταν αποκαλύπτεις τον μυστικό σου εαυτό, την τερατώδη πλευρά σου. Η αγαπημένη μου ατάκα στην ταινία είναι η απάντηση στο «με φαρμακώνεις, μου λες ψέματα», που είναι, «μα, σε αγαπώ, αληθινά σε αγαπώ!». Στο «Hellboy» πραγματώνεται η έννοια της πεντάμορφης και του τέρατος, γιατί το τέρας δεν αλλάζει ποτέ και η όμορφη λέει, «οk, ας είναι». Ανέκαθεν κάναμε φριχτά και βλακώδη πράγματα στο όνομα της αγάπης. Και δεν είναι άσχετο το γεγονός πως ελάχιστοι κρίνουν το βάθος κάποιου πέρα από την ομορφιά και την ασχήμια. Οι άνδρες έχουν περισσότερη δυσκολία να το καταλάβουν αυτό, αλλά οι γυναίκες ξέρουν πως η ομορφιά είναι πιο απατηλή από την ασχήμια και συνεχώς κρίνονται από την εξωτερική τους εμφάνιση. Το κόλπο στον «Πορφυρό Λόφο» είναι πως η νόστιμη πεταλούδα, που θέλουν να την τσαλαπατήσουν και να την πετάξουν στα σκουπίδια, κόβει κώλους και μάλιστα με στυλ!

— Στο Μεξικό σπούδασα make up effects και συγγραφή σεναρίου, όχι σκηνοθεσία. Η αλήθεια είναι πως έχω γράψει, μόνος ή σε συνεργασία, είκοσι δύο σενάρια και έχω σκηνοθετήσει μόνο εννέα ταινίες. Συνεπώς, δεκατρείς από τις ταινίες μου έχουν μείνει μόνο στο χαρτί. Το θέμα είναι πως το 50% των σεναρίων μου αναπτύσσεται και δομείται τη στιγμή που τα σκηνοθετώ. Έχω μάθει να σκέφτομαι συνολικά, να φαντάζομαι τις ταινίες με σκηνικά και χρώματα, με τον ρυθμό και τα λόγια τους, όχι απομονωμένες στα επιμέρους τμήματά τους. Όταν κάποιος λέει «φοβερή η φωτογραφία στην τάδε ταινία», δεν σημαίνει πως μόνο η φωτογραφία λειτουργεί φοβερά αλλά ότι συνδυάζεται με τα σκηνικά και το μακιγιάζ και τη γενικότερη σκηνοθεσία. Όλα είναι ένα και όλα γίνονται ταυτόχρονα. Επιδίωξή μου είναι να κάνω τις ταινίες μου όσο πιο οικονομικά μπορώ. Τώρα, αν μια ταινία στοιχίζει 9, 19 ή 119 εκατομμύρια, αυτό είναι σχετικό και αφορά το είδος, την κλίμακα και την εμπορική εξαργύρωση. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι το σενάριο. Και εκεί πάσχει το σινεμά. Όλες οι ταινίες μου με έχουν παιδέψει σεναριακά, είτε πρόκειται για το «Pacific Rim» που έχει διαλόγους επιπέδου κόμικ, μάλλον απλούς δηλαδή, είτε για τους πολύπλοκους μονολόγους στον «Πορφυρό Λόφο». Μια σύμβαση είναι το σινεμά κι εγώ εισάγω τον θεατή σε αυτήν στα πρώτα λεπτά. Αν θέλει κάθεται, αν δεν του αρέσει, φεύγει.

O Γκιγιέρμο ντελ Τόρο μιλά στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Στο «Hellboy» πραγματώνεται η έννοια της πεντάμορφης και του τέρατος, γιατί το τέρας δεν αλλάζει ποτέ και η όμορφη λέει, «οk, ας είναι».
Οθόνες
0

NEO VIDCAST

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Οθόνες / The Karate Kid: Πώς η «ταινιούλα που δεν θα έβλεπε κανείς» εξελίχθηκε σε παγκόσμιο φαινόμενο

Η ταινία σημάδεψε μια γενιά εφήβων που φαντασιώνονταν ότι θα αντιστεκόντουσαν ηρωικά στους νταήδες που τους κακοποιούσαν καθημερινά. Και τώρα, ο μύθος επιστρέφει για έκτη φορά στην οθόνη, με πρωταγωνιστές τον Τζάκι Τσαν και τον Ραλφ Μάτσιο
THE LIFO TEAM
Ο άνθρωπος που έφερε την μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Daily / Ο άνθρωπος που έφερε τη μαύρη μουσική κουλτούρα στο σαλόνι εκατομμυρίων σπιτιών

Το ντοκιμαντέρ «Sunday Best: The untold story of Ed Sullivan» αναδεικνύει τη συμβολή του Εντ Σάλιβαν και της δημοφιλέστατης τηλεοπτικής εκπομπής του στην ανάδειξη τεράστιων μορφών της μαύρης μουσικής, από τη Nίνα Σιμόν και τον Τζέιμς Μπράουν μέχρι την Tίνα Τέρνερ και τον Στίβι Γουόντερ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Οθόνες / Έντουαρντ Νόρτον: Γεννημένος σε λάθος εποχή

Με αφορμή τα σημερινά του γενέθλια, ανατρέχουμε στην καριέρα ενός ηθοποιού με την ερμηνευτική στόφα των μεγάλων ονομάτων του New Hollywood, μα καταδικασμένου να εργάζεται σε καιρούς που η κινηματογραφική βιομηχανία δεν ξέρει τι να κάνει μαζί του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ