Γιατί ο Νίκος Ξανθόπουλος εγκατέλειψε τον κινηματογράφο στο αποκορύφωμα της δόξας του;

Γιατί ο Νίκος Ξανθόπουλος εγκατέλειψε τον κινηματογράφο στο αποκορύφωμα της δόξας του; Πώς εξηγείται η αγάπη του για το βιβλίο; Facebook Twitter
Από το έργο του Νότη Περγιάλη «Το Κορίτσι με το Κορδελάκι», με τον θίασο «Ρωμιοσύνη» του Νίκου Ξανθόπουλου (πηγή: «Γυναίκα»).
0



O ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ
 χθες, στα 89 χρόνια του, συγκίνησε το πανελλήνιο. Αγαπημένος καλλιτέχνης, ηθοποιός και τραγουδιστής, ο Νίκος Ξανθόπουλος δραστηριοποιείτο μέχρι και πριν από λίγο καιρό στο facebook, μεταφέροντας στους χιλιάδες φίλους και θαυμαστές του τις εμπειρίες μιας εντυπωσιακής διαδρομής στην Τέχνη και τη ζωή, που άγγιξε τα 65 χρόνια. 

Το τι σήμαινε, σημαίνει και θα σημαίνει το όνομα «Νίκος Ξανθόπουλος» για εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, σε κάθε γωνιά του κόσμου, είναι δύσκολο να το περιγράψουμε με λέξεις, αφού η λατρεία των απλών ανθρώπων προς το πρόσωπό του υπήρξε κάτι έξω από τη λογική.  

Μπορεί ο ίδιος, από σεμνότητα και από ένα αίσθημα ευθύνης, που τον διακατείχε ως άνθρωπο, να μην αποδεχόταν τον τίτλο «παιδί του λαού», που του χάρισε από την καρδιά του ο κόσμος (το είχε πει ο ίδιος αυτό), όμως, από την άλλη, η απήχηση που είχε στις μάζες, ως καλλιτέχνης, με ελάχιστους άλλους συναδέλφους του (του τότε και του σήμερα) θα μπορούσε να συγκριθεί. 

«Η ποιότητα των ιδεών μου υπάρχει μέσα σ’ αυτές τις ταινίες. Μια ζεστασιά, μια ανθρωπιά... Οι άνθρωποι δεν είναι εκπορνευμένοι... Κι εγώ, όταν θα γυρίσω ταινία, με τέτοια θέματα θα καταπιαστώ. Αλλά θα είναι μια ταινία αισθητικά άψογη, κατά το δυνατόν».

Ο Ξανθόπουλος το 1970, προς το τέλος εκείνης της χρονιάς, παίρνει τη μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψει τον κινηματογράφο. Σαν κίνηση, αυτή, είναι αδιανόητη. Ένας καλλιτέχνης, που σπάει τα ταμεία, που με τις ταινίες του κάνει τους πάντες να πίνουν νερό στ’ όνομά του, λέει... όχι... έως εδώ... φθάνει. Το «στοπ» τού Ξανθόπουλου στον κινηματογράφο μόνο με μία άλλη ανάλογη κίνηση μπορεί να συγκριθεί, στην ιστορία της λαϊκής καλλιτεχνίας. 

Μ’ εκείνη του γεννημένου στη Νέα Ιωνία Στέλιου Καζαντζίδη, όταν εγκαταλείπει τις ζωντανές εμφανίσεις στα κέντρα, σε ηλικία μόλις 34 ετών, το 1965.  

Γιατί ο Νίκος Ξανθόπουλος εγκατέλειψε τον κινηματογράφο στο αποκορύφωμα της δόξας του; Πώς εξηγείται η αγάπη του για το βιβλίο; Facebook Twitter
Δίσκος 45 στροφών με τραγούδια του Νίκου Ξανθόπουλου, από την εποχή των μεγάλων κινηματογραφικών επιτυχιών του

Σαν πολλά «κοινά» δεν μαζεύονται εδώ; Το λέμε, γιατί και ο Ξανθόπουλος ήταν γεννημένος στη Νέα Ιωνία, τρία χρόνια αργότερα, το 1934, και σχεδόν στην ίδια ηλικία με τον Στέλιο αποφασίζει κι εκείνος να πάρει μια ανάλογη, μεγάλη απόφαση. 

Κάτι πρέπει να συνδέει αυτές τις δύο ενέργειες, που μοιάζουν σαν σταγόνες νερό. Δύο καλλιτέχνες τους οποίους ο λαϊκός κόσμος έχει απογειώσει, αποφασίζουν εντελώς ξαφνικά (για το κοινό τους) να πατήσουν «στοπ». 

Κάτι πρέπει να συνέβη στις ψυχές τους. Κάπου πρέπει να είδαν πως εκείνο που είχαν δημιουργήσει πήγαινε να τους καταπιεί. Να τους μεταστρέψει. Να μεταβάλλει τον ψυχισμό τους. Ένοιωσαν βαριά την ευθύνη τού να σε λατρεύουν, χωρίς όρια. Αν και τεράστιοι επαγγελματίες, στην πιο κρίσιμη στιγμή της διαδρομής τους ενήργησαν σαν άσπιλοι και αθεράπευτοι ερασιτέχνες. Προτίμησαν τη δική τους ισορροπία, από τη δόξα, τα λεφτά, τα εξώφυλλα – από τη ζωή, γενικότερα, την κανονισμένη από τους παρατρεχάμενους. Απαίτησαν να φωτιστούν ξανά από το φάρο της «φτωχογειτονιάς» τους, εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν. Δεν κατέληξαν τυχαία ο ένας ψαράς κι ο άλλος αγρότης... 

Προς το τέλος του 1970 ο Νίκος Ξανθόπουλος δίνει μια συνέντευξη στο εξαίρετο περιοδικό «Γυναίκα» (τεύχος #543, 4 Νοε. 1970) σε κάποιον / κάποια Β.Π. Δεν είναι μεγάλη η συνέντευξη, αλλά είναι ουσιαστική. 

Ο συντάκτης διερωτάται αν ο Νίκος Ξανθόπουλος εγκαταλείπει προσωρινά τον κινηματογράφο, όταν αποφασίζει να συγκροτήσει δικό του θίασο, την «Ρωμιοσύνη» (λέξη όχι άμοιρη σημαινομένων την εποχή της δικτατορίας), φεύγοντας για παραστάσεις στην επαρχία. Κι αυτό «τρελό». Στροφή μεν στο θέατρο, αλλά όχι στην Αθήνα. Στη Θράκη και τη Μακεδονία! 

Γιατί ο Νίκος Ξανθόπουλος εγκατέλειψε τον κινηματογράφο στο αποκορύφωμα της δόξας του; Πώς εξηγείται η αγάπη του για το βιβλίο; Facebook Twitter
Δίσκος 45 στροφών με τραγούδια του Νίκου Ξανθόπουλου, από την εποχή των μεγάλων κινηματογραφικών επιτυχιών του

Ο θίασος έχει φύγει από την Θεσσαλονίκη, όπου παρουσίασε τον Οκτώβριο του 1970, το έργο «Το Κορίτσι με το Κορδελάκι» του Νότη Περγιάλη, και κατευθύνεται προς Αλεξανδρούπολη, Διδυμότειχο, Σουφλί... παρουσιάζοντας τα «Αρραβωνιάσματα» του Δημήτρη Μπόγρη και την «Αυλή των Θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. 

Στον θίασο «Ρωμιοσύνη» ο Νίκος Ξανθόπουλος συνεργάζεται με τον Στέφανο Στρατηγό (ταξικό εχθρό του σε διάφορες ταινίες της ΚΛΑΚ Films) και ακόμη με τους Σμαράγδα Σμυρναίου, Ιάκωβο Ψαρρά, Πέτρο Ζαρκάδη, Γιώργο Κυρίτση, Γιώργο Λουκάκη, Τζένη Στεφανάκου κ.ά., με τα έργα να σκηνοθετούνται από τον Μήτσο Λυγίζο, με τα σκηνικά να είναι φιλοτεχνημένα από τον Τάσο Ζωγράφο και με τις μουσικές, στα «Αρραβωνιάσματα», να προέρχονται από τον σαντουρίστα Τάσο Διακογιώργη και στο «Κορίτσι με το Κορδελάκι», από τον συγγραφέα του Νότη Περγιάλη. 

Στη συνέντευξη στη «Γυναίκα» ξεκινά να μιλά πρώτος ο Νίκος Ξανθόπουλος... 

Όταν συνέλαβα την ιδέα, την συνέλαβα αφάνταστα γλυκά... Από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου ακόμα... Παρατάω κάθε τι άλλο και αφιερώνομαι στον θίασο «Ρωμιοσύνη», που συγκρότησα με σκοπό να παρουσιάζει έργα ποιότητας, καθαρά ελληνικά, στην επαρχία. 

— Τι ήταν αυτό που σ’ έκανε να στραφείς προς το θέατρο; 
Το αισθάνομαι σαν διέξοδο στο μεράκι, που με οδήγησε να σπουδάσω θέατρο. Ύστερα, είναι τα ευγενή κοιτάσματα που έχεις μέσα σου, οι φλόγες που δεν σ’ αφήνουν να ησυχάσεις. Έπειτα, έχεις μια συνείδηση που σου λέει: «Κύριε, έχεις υποχρέωση να δώσεις –σ’ αυτόν τον κόσμο που τον ξέρεις, που τον αγαπάς και που σου φέρθηκε τόσο καλά– θέατρο ή θέαμα, όπως το πιστεύεις». 

Πέρυσι, στη Θεσσαλονίκη, τραγουδούσα στα μπουζούκια. Κι έβλεπα τον κόσμο, που ερχόταν, ή που ήταν απ’ έξω και δεν μπορούσε να μπει μέσα, γιατί δεν είχε λεφτά. Άρχισα να αηδιάζω τον εαυτό μου, που καθόμουνα και τραγουδούσα... Βέβαια, έρχεται ο άλλος και σου λέει «μπα, το παίζει»... 

Εγώ κάνω τώρα τη στροφή, όχι γιατί είμαι τόσο παλικάρι, που δεν με νοιάζει αν χάσω κιόλας, αλλά γιατί έχει μεγάλη απήχηση, στο κοινό, το όνομα Ξανθόπουλος, και θα τα βγάλω τα λεφτά μου! Αυτό δεν είναι βέβαια και τόσο ανιδιοτελές από μέρους μου... Είναι όμως τίμια ιδιοτελές. Διότι λέω, «άμα κάνεις καλή παράσταση, τότε και την άλλη φορά, σε οποιαδήποτε εκδήλωσή σου, θα έρθουν να σε δουν. 

Γιατί ο Νίκος Ξανθόπουλος εγκατέλειψε τον κινηματογράφο στο αποκορύφωμα της δόξας του; Πώς εξηγείται η αγάπη του για το βιβλίο; Facebook Twitter
Από το έργο του Νότη Περγιάλη «Το Κορίτσι με το Κορδελάκι», με τον θίασο «Ρωμιοσύνη» του Νίκου Ξανθόπουλου (πηγή: «Γυναίκα»).

— Είπες πως την ιδέα αυτού του θιάσου τη συνέλαβες από την εποχή που ήσουν σπουδαστής... 
Ναι, ήταν ένα όνειρο που έσβησε, μέσα στην ασυγκίνητη ισοπεδωτική λογική τής καθημερινότητας, με τις συναλλαγές της, με τον ονειροκτόνο ρυθμιστικό της παράγοντα, που λέγεται «οικονομία». 

Τελειώσαμε τη Σχολή και είχαμε μεράκια κι ελπίζαμε πως θα βγούμε έξω και θα κονιορτοποιούσαμε τα σύμπαντα... Και βγαίνεις και μένεις ένα χρόνο άνεργος, δύο χρόνια άνεργος, τρία χρόνια άνεργος... Κι αρχίζεις και τρακάρεις εικοσάρικο, για να ζήσεις, και λες «ως πού θα πάει το πράγμα;». 

— Τώρα, όμως, δεν θα πρέπει να έχεις παράπονο...
Ίσα-ίσα... γιατί δεν έχω κάνει αυτό που θα ήθελα!

— Αν έκανες αυτοκριτική, για την ως τώρα καλλιτεχνική πορεία σου, σε τι θα κατέληγες; Με άλλα λόγια οι ταινίες που έχεις γυρίσει, τα τραγούδια που έχεις τραγουδήσει, σε ικανοποιούν; 
Η ποιότητα των ιδεών μου υπάρχει μέσα σ’ αυτές τις ταινίες. Μια ζεστασιά, μια ανθρωπιά... Οι άνθρωποι δεν είναι εκπορνευμένοι... Κι εγώ, όταν θα γυρίσω ταινία (σ.σ. σκόπευε ο Νίκος Ξανθόπουλος να κάνει δικές του παραγωγές), με τέτοια θέματα θα καταπιαστώ. Αλλά θα είναι μια ταινία αισθητικά άψογη, κατά το δυνατόν. 

— Δεν βρίσκεις, όμως, πως όλες αυτές οι «ιδέες», τα «λαϊκά αισθήματα», έχουν στραγγιστεί υπερβολικά; 
Ποιος δεν ακολουθεί μια διαδρομή, άμα βλέπει κάτι ότι πετυχαίνει; 

Γιατί ο Νίκος Ξανθόπουλος εγκατέλειψε τον κινηματογράφο στο αποκορύφωμα της δόξας του; Πώς εξηγείται η αγάπη του για το βιβλίο; Facebook Twitter
Δίσκος 45 στροφών με τραγούδια του Νίκου Ξανθόπουλου, από την εποχή των μεγάλων κινηματογραφικών επιτυχιών του

— Τώρα, τι σκοπεύεις να προσφέρεις με τον θίασο «Ρωμιοσύνη»; 
Η «Ρωμιοσύνη» είναι ένα λαϊκό θέατρο τέχνης. Και όταν λέμε λαϊκό θέατρο δεν εννοούμε μακάρια, αφελή και ευχάριστα έργα, έστω και καλοπαιγμένα, προς εφησυχασμό. Λέμε θέατρο σταράτο, καθάριο, που να φτάνει έως την καρδιά τού απλού ανθρώπου, να του δίνει σκοινί να τον τραβήξει, να τον ανεβάσει, να τον παιδεύσει. Να βάζει την τέχνη στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου. Στρατευμένη τέχνη, για την παιδεία και την πνευματική άνοδο του λαού μας...

Λογαριάζαμε, μάλιστα, αντί να δίνουμε σε μια πόλη φωτογραφίες μας με αυτόγραφα, να μοιράζουμε βιβλία στα παιδάκια και τους θεατές. Παραδείγματος χάριν τα «Απομνημονεύματα» του Μακρυγιάννη. Έναν Σολωμό, έναν Παπαδιαμάντη... Να τα διαβάσει, να ανοίξει τα μάτια του το παιδάκι. Κι αυτό από καημό...

Στη γειτονιά, που έμενα εγώ, δεν υπήρχε βιβλίο. Όλος ο κόσμος ήταν αγράμματος. Ο πατέρας μου ήταν τσαγκάρης. Κάποτε με ρώτησε: «Τι δώρο θέλεις να σου κάνω ρε;». Του λέω: «Πατέρα, να μου πάρεις ένα βιβλίο». «Δεν θέλεις» μου λέει «να σου πάρω ένα σακάκι να πιάσει και τόπο; Τι να το κάνεις το βιβλίο;». Εγώ επέμενα, «βιβλίο». «Ποιο βιβλίο;» λέει. «Τη ζωή εν τάφω» του απαντώ. «Όχι» μου λέει «μη μ’ ανακατεύεις με παπάδες»... Κατάλαβες; 

Ναι, θα ήταν ωραίο να δώσουμε στα παιδιά βιβλία. Γι’ αυτό λοιπόν το σκοπό κι επειδή ήταν μεγάλο το κόστος, απευθυνθήκαμε σε διάφορες εταιρείες και τράπεζες να μας βοηθήσουν. Δεν βαριέσαι! Καμιά δεν συγκινήθηκε... 

Η «Ρωμιοσύνη» δεν θα μακροημερεύσει, αλλά ο Νίκος Ξανθόπουλος δεν θα επιστρέψει στον κινηματογράφο. Θα συνεχίσει να δουλεύει κυρίως σαν τραγουδιστής, σε Ελλάδα και εξωτερικό, και μάλιστα με σποραδικές εμφανίσεις στην δισκογραφία. Οι κινήσεις του έκτοτε θα ήταν πάντα μετρημένες... 

Το τραγούδι «Πλάι μου στάσου στη ζωή» είναι γραμμένο από τους Απόστολο Καλδάρα και Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και προέρχεται από το κινηματογραφικό έπος του Απόστολου Τεγόπουλου «Ξεριζωμένη Γενηά» (1968). Στη συγκεκριμένη φάση του έργου ο Νίκος Ξανθόπουλος, που δουλεύει ως λαϊκός τραγουδιστής, τυφλώνεται μετά από ένα ατύχημα, αλλά συνεχίζει να τραγουδά. Συμπρωταγωνίστριά του η Άντζελα Ζήλεια... 

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Οθόνες / The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Σ’ ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτεται το μέγεθος των προβλημάτων που συχνά προκαλούσε η κατάσταση που βρισκόταν ο πρωταγωνιστής της εμβληματικής σειράς του HBO
THE LIFO TEAM
Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Οθόνες / Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Η ιστορία της τα είχε όλα. Ήταν δραματική, συγκινητική, μια ιστορία επιβίωσης ενός παιδιού, είχε αθωότητα, πίστη και το πιο δραματικό φόντο της πιο σκοτεινής περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας, τις διώξεις και την εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα. H απίστευτη αυτή ιστορία είναι τώρα ένα ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο Netflix.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
10 γυναικείες οσκαρικές πρωτιές

Οθόνες / Δέκα γυναικείες οσκαρικές πρωτιές που έγραψαν ιστορία

Η πρώτη μαύρη ηθοποιός, η πρώτη αυτόχθονας Αμερικανίδα, η πρώτη ΛΟΑΤΚΙ+ γυναίκα, η πρώτη που πήρε βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας ανταγωνιζόμενη τον πρώην σύζυγό της, η πρώτη zoomer και ως τώρα η μοναδική γεννηθείσα τον 21ο αιώνα με Όσκαρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Οθόνες / Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Έχει διαμορφώσει γενιές κινηματογραφιστών που μεγάλωσαν υπό την επιρροή της, για την πλειονότητα των κινηματογραφόφιλων είναι κάτι σαν το Λούβρο, αλλά «με μια χιπ αύρα». Για πολλούς, η γνώμη της εταιρείας που επιλέγει 50 με 60 νέες ταινίες κάθε χρόνο μετράει περισσότερο από οποιαδήποτε τελετή απονομής βραβείων.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Οθόνες / «Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

25 χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη, λίγους μήνες πριν από την πρεμιέρα του αριστουργηματικού, πολυδαίδαλου επιλόγου της ασυναγώνιστης φιλμογραφίας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αδελφοί Ταβιάνι: Οι αισιόδοξοι μαρξιστές του κινηματογράφου

Οθόνες / Αδελφοί Ταβιάνι: Οι αισιόδοξοι μαρξιστές του κινηματογράφου

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι είχε προσκληθεί να δει μια ταινία τους και βγαίνοντας προβληματισμένος από αυτή τους είπε «η αισιοδοξία σας είναι πιο τραγική από τον πεσιμισμό μου», προσφέροντάς τους τη μεγαλύτερη φιλοφρόνηση της καριέρας τους. Μια μεγάλη κινηματογραφική ιστορία αδελφικής συνωμοτικότητας έφτασε στο τέλος της με τον θάνατο του Πάολο Ταβιάνι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ