«Είναι δύσκολο να αγαπήσεις τον άνθρωπο Ντιέγκο Μαραντόνα, δεν σ’ αφήνει!»

«Είναι δύσκολο να αγαπήσεις τον άνθρωπο Ντιέγκο Μαραντόνα, δεν σ’ αφήνει!» Facebook Twitter
Ο Ντιέγκο στην παραλία ανάμεσα στους γονείς του, αρχές της δεκαετίας του '80
3

Το ντοκιμαντέρ για τον κατά πολλούς κορυφαίο ποδοσφαιριστή («με την μπάλα κάτω») όλων των εποχών με  τίτλο απλώς "Diego Maradona" - κάνει πρεμιέρα αυτές τις μέρες σε πολλές κινηματογραφικές αίθουσες του πλανήτη ενώ τα δικαιώματα για την τηλεοπτική προβολή της ταινίας έχει πάρει το κανάλι HBO. Δημιουργός της ταινίας, ο σκηνοθέτης των πρόσφατων βραβευμένων κινηματογραφικών βιογραφιών των αείμνηστων Άιρτον Σένα ("Senna") και Έιμι Γουάινχαουζ ("Amy"), Ασίφ Καπάντια. Αντίθετα όμως από τα δύο προηγούμενα εξίσου θρυλικά «αντικείμενά» του, ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν είναι «αδικοχαμένος», αν και έχει φτάσει πολύ κοντά κάποιες φορές.

Παραμένει ζωντανός στα 58 του, και σχετικά ακμαίος, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τους κατά καιρούς εθισμούς και τα ποικίλα προβλήματα υγείας που είχε να αντιμετωπίσει στην περιπετειώδη εξωαγωνιστική πορεία του, την οποία συνεχίζει ακάθεκτος. Φέτος μόλις, υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει ότι είναι πατέρας τριών παιδιών στην Κούβα, τα οποία φαινομενικά «έκανε» στο διάστημα που βρισκόταν εκεί μεταξύ 2000 και 2005 στο πλαίσιο θεραπείας απεξάρτησης από την κοκαΐνη.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας μίλησε πριν από λίγες μέρες στο νεοσύστατο site του ιστορικού περιοδικού The Face που έχει κάνει "reboot" εδώ και μερικούς μήνες, για την ταινία που όπως και οι προηγούμενες του, βασίστηκε κυρίως στην επιμελή διαχείριση πλούσιου υλικού αλλά και την εμπειρία του με έναν από τους πιο διάσημους και πιο αμφιλεγόμενους ανθρώπους στον πλανήτη...

«Είναι δύσκολο να αγαπήσεις τον άνθρωπο Ντιέγκο Μαραντόνα, δεν σ’ αφήνει!» Facebook Twitter
35 χρόνια συμπληρώνονται από την ημέρα που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό της Νάπολης, τον Ιούλιο του 1984.

 

Ο Μαραντόνα πριν και μετά τη Νάπολη είναι δύο διαφορετικά άτομα

«Εστίασα κυρίως στα ένδοξα χρόνια του Μαραντόνα στη Νάπολη, από το 1984 ως το 1991. Προσπαθήσαμε να δείξουμε τον Μαραντόνα πριν ...την αλλαγή, πριν γίνει η φιγούρα που γνωρίζουμε εδώ και δύο δεκαετίες. Αλλιώς ξεκινά στην αρχή της ταινίας, και αλλιώς καταλήγει. Όταν φεύγει από τη Νάπολη, είναι ένα διαφορετικό άτομο. Και εξακολουθεί να είναι αυτό το άτομο. Είναι σα να υπάρχει πλέον μόνο η σκοτεινή εκδοχή του μύθου του Μαραντόνα – εκείνη η ελαφράδα έχει χαθεί για πάντα...»

«Δε νοιώθει πολύ καλά σήμερα, αύριο ίσως»

«Τον συνάντησα για πρώτη φορά στο Ντουμπάι τον Σεπτέμβριο του 2016, όπου διέμενε τότε σ' αυτό το γιγαντιαίο νησί - συγκρότημα που έχει σχήμα φοίνικα. Πέντε μέρες είχαν περάσει και κάθε μέρα λαμβάναμε το ίδιο μήνυμα: 'Δε νοιώθει πολύ καλά σήμερα, αύριο ίσως'. Την τελευταία μέρα όμως, ενώ ήμουν έτοιμος να πάω στο αεροδρόμιο, μου παραχώρησε πέντε λεπτά και δώσαμε ραντεβού στο επανιδείν για τις συνεντεύξεις του. Είχα ήδη συνειδητοποιήσει ότι θα έκανα την ταινία περίπου όπως το "Senna" και "Amy": σα να μην βρίσκεται πια μαζί μας το κεντρικό πρόσωπο».

«Μη μου ξαναμιλήσεις για τη γυναίκα μου και για τον ατζέντη μου!»

«Κάναμε μαζί του τρεις τρίωρες συνεντεύξεις. Στην πρώτη, σκέφτηκα να το πάω σε πιο 'εύκολα', όπως νόμιζα, θέματα, και του ζήτησα να μου μιλήσει για την Κλάουντια, την μητέρα των παιδιών του. Έγινε έξαλλος: 'Μην τολμήσεις να μου αναφέρεις αυτό το όνομα ποτέ ξανά!'. 'ΟΚ, πες μου τότε για τον πρώτο σου ατζέντη...'. 'Ούτε ν΄ ακούσω δεν θέλω γι' αυτόν τον αλήτη που μου έκλεψε τόσα λεφτά!'. Ακολούθως, ο Μαραντόνα και η πρώην σύζυγός του πλακωνόντουσαν διαρκώς στα δικαστήρια ενώ γυριζόταν η ταινία. Την πετύχαμε όμως τελικά, ακούγεται η φωνή της στην ταινία, πέρα από το αρχειακό υλικό που σε κάνει να ξεχάσεις το 2017 και το 2018 που φαίνονται να μισούν θανάσιμα ο ένας τον άλλον και σε πηγαίνει πίσω στα '80s όταν ακόμα ήταν ερωτευμένοι.

DIEGO MARADONA Facebook Twitter
Ως αρχηγός της Νάπολι αλώνει το Τορίνο τον Μάρτιο του 1986 (πίσω αριστερά διακρίνεται με σχισμένη μπλούζα ο Αντόνιο Καμπρίνι της Γιουβέντους). © David Cannon/ Getty Images/ Ideal Image

 

Πόσο συμπαθής είναι τελικά από κοντά ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα;

«(Παύση)... Κοίτα, είναι τύπος της πιάτσας. Δεν ήταν εύκολο να τον αγαπήσω όπως αγάπησα τον Άιρτον Σένα και την Έιμι Γουάινχαουζ. Είναι κάπως θλιβερό. Ο ίδιος επιζητεί με λαχτάρα την αγάπη αλλά επίσης αντιδρά με τρόπο που διώχνει τους άλλους μακριά. Είδα όμως και την καλή πλευρά του. Είδα στο μάτια του πόσο ευάλωτος είναι. Έχει ένα ωραίο χαμόγελο. Και όταν πάρει μπρος, διαπιστώνεις πόσο αληθινά χαρισματικός είναι. Μόνο να φανταστώ μπορώ πώς μπορεί να ήταν να ανήκεις στο στενό κύκλο του και να βγαίνεις μαζί του για χορό τις νύχτες της δεκαετίας του '80 στη Νάπολη! Όταν όμως του γυρίσει η διάθεση, γίνεται απότομα σκοτεινός και τότε μπορεί να σε εξορίσει από τη ζωή του διά παντός. Είναι πολλοί οι άνθρωποι που βρέθηκαν πολύ κοντά του και ξαφνικά μια μέρα κόπηκε μαχαίρι από τον ίδιο κάθε επαφή. Τους συναντάς και μπορείς να καταλάβεις τον πόνο τους όταν σου λένε ότι οι καλύτερες στιγμές στην ζωή τους ήταν τότε που υπήρξαν κολλητοί με τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Υπ 'αυτή την έννοια, υπάρχουν πολλές ομοιότητες με την περίπτωση της Έιμι». 

 

Με στοiχεία από το The Face

Οθόνες
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Λούκα Γκουαντανίνο: Ο σκηνοθέτης του Queer δηλώνει ότι θα αγωνιστεί να σταματήσει τη λογοκρισία της ταινίας του

Πολιτισμός / Λούκα Γκουαντανίνο: Ο σκηνοθέτης του Queer δηλώνει ότι θα αγωνιστεί να σταματήσει τη λογοκρισία της ταινίας του

«Ο χαρακτηρισμός της ταινίας ως "πολύ προκλητικής" από τις αρχές της Τουρκίας δεν είναι τίποτα περισσότερο από απροκάλυπτη ομοφοβία» τόνισε ο σκηνοθέτης του Queer
LIFO NEWSROOM
Beatles ’64: Πριν από εξήντα χρόνια, κάτι μαγικό κι ανεπανάληπτο

Daily / Beatles ’64: Πριν από εξήντα χρόνια, κάτι μαγικό κι ανεπανάληπτο

Βασισμένο σ’ ένα εκπληκτικό πρωτότυπο υλικό, αυτό το εξαίρετο ντοκιμαντέρ του Disney+ σε παραγωγή του Μάρτιν Σκορσέζε μάς μεταφέρει με μοναδικό τρόπο σ’ αυτό που βίωσαν τα μέλη του θρυλικού συγκροτήματος όταν πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους σε μια Αμερική που έμοιαζε να τους έχει απόλυτη ανάγκη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Οι δέκα αγαπημένες ταινίες της Τζούλης Αγοράκη

Οθόνες / «Είδα το "Nymphomaniac" σαν φεμινιστικό ύμνο»: Οι δέκα αγαπημένες ταινίες της Τζούλης Αγοράκη

Νικίτα Μιχάλκοφ, Ανιές Βαρντά, Μπέργκμαν, αλλά και «Love Story», «Against all odds»: Η σχέση της δημοσιογράφου Τζούλης Αγοράκη με το σινεμά εδραιώθηκε μέσα από πολύ διαφορετικές μεταξύ τους ταινίες.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Οι Αθηναίοι / Αντουανέττα Αγγελίδη: «Κάθε ταινία μου είναι το ευτυχές τέλος μιας περιπέτειας απορρίψεων»

Μοναδική περίπτωση για το ελληνικό σινεμά, η ιδιοσυγκρασιακή σκηνοθέτις που τιμάται στο 13ο Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Ταινιοθήκης αφηγείται τη ζωή και την πορεία της στη LiFO.
M. HULOT
«The New Years»: Το ισπανικό «One Day» από τον Ροντρίγκο Σορογκόγιεν

Οθόνες / «The New Years»: Το ισπανικό «One Day» από τον Ροντρίγκο Σορογκόγιεν

Η νέα ρομαντική σειρά του Cinobo βρίσκεται στο σταυροδρόμι της τριλογίας «Before», του «Normal People» και του «One Day». Δανειζόμενη το αφηγηματικό εύρημα του τελευταίου, καταγράφει τις Πρωτοχρονιές ενός ζευγαριού και μαζί τους τις δυσκολίες μα και τη γοητεία των πρώτων -άντα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Βαλέρια Γκολίνο: «Δεν με ενοχλεί το ανδρικό βλέμμα αλλά το “μη- βλέμμα” στο σινεμά»

Pulp Fiction / Βαλέρια Γκολίνο: «Δεν με ενοχλεί το ανδρικό βλέμμα αλλά το “μη- βλέμμα” στο σινεμά»

Τελευταία υποδύθηκε μια πορνοστάρ, την αδερφή της Κάλλας, και σκηνοθέτησε μια σειρά βασισμένη σε ένα «σκανδαλώδες» βιβλίο. Η Ελληνοϊταλίδα ηθοποιός και σκηνοθέτις βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πώς η μητριά μου, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, με βοήθησε να κόψω το ποτό

Οθόνες / Πώς η μητριά μου, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, με βοήθησε να κόψω το ποτό

Σε ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του που δημοσιεύτηκε στην Wall Street Journal, ο ηθοποιός Τζος Μπρόλιν εξηγεί πώς η «ζόρικη αγάπη» της συζύγου του πατέρα του τον έκανε να κόψει οριστικά τη συνήθεια που του είχε ρημάξει τη ζωή.
THE LIFO TEAM
Μιγκέλ Γκόμες

Οθόνες / «Θέλω το σινεμά να μοιάζει με σινεμά κι όχι με κάτι που προσποιείται την πραγματική ζωή»

Ο Πορτογάλος σκηνοθέτης του «Tabu» Μιγκέλ Γκόμες επιστρέφει με το «Grand Tour» που απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φετινό Φεστιβάλ Καννών, μια ταινία για τη δειλία των αντρών και το πείσμα των γυναικών. Μιλά στη LiFO με αφορμή την προβολή της στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, ως ταινία έναρξης του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Μυθολογίες / «Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Ο τραγουδοποιός Ευριπίδης Σαμπάτης επιλέγει 10 ταινίες, καθεμιά απ' τις οποίες για διαφορετικούς λόγους τον ταρακούνησαν τόσο που η ζωή του δεν ήταν ποτέ πια η ίδια.
Είδαμε το «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ και είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Οθόνες / To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Αλλά δυστυχώς δεν θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, επειδή οι υπεύθυνοι του στούντιο θεωρούν ότι το ενήλικο σινεμά αυτού του τύπου ανήκει στις streaming πλατφόρμες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια
Είδες πουθενά να λέω πως δεν ήταν αυτήν η δουλειά του?Το να κλωτσάει καποιος μια μπάλα (ας ειναι και ο καλύτερος του κόσμου )αυτομάτως δικαιολογεί το να ειναι ένας άξεστος απαράδεκτος τοξικός τύπος ?εχει κάποιου είδους ασυλία ας πούμε;