Είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο;

Είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο; Facebook Twitter
9
Είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο; Facebook Twitter
Το όχι και τόσο καλό φιλμ "Πρόμαχος" έτυχε θερμής αντιμετώπισης από τις Αρχές, που παραχώρησαν τον Ιερό Βράχο, το Μουσείο της Ακρόπολης και το Παναθηναϊκό Στάδιο για τα γυρίσματα.

Τι είδους ξένο σινεμά προσκαλούμε στην Ελλάδα; Και, τελικά, είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο;

Σε πρώτη φάση, κανείς δεν έχει αντίρρηση με τις προτάσεις που έφερε η Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κα Άντζελα Γκερέκου στον Υφυπουργό Οικονομικών κ. Γιώργο Μαυραγάνη, και που προβλέπουν έκπτωση 100% στο φόρο που αναλογεί στο ποσό που επενδύεται στην παραγωγή μιας κινηματογραφικής ταινίας από φυσικά και νομικά πρόσωπα με φορολογική υποχρέωση στην Ελλάδα- κάτι που κυρίως προσκαλεί τους ξένους που, μέσω ενός Έλληνα παραγωγού, θέλουν να γυρίσουν μια ταινία στη χώρα μας. Η ταυτόχρονη υπόσχεση της απλοποίηση των αδειοδοτήσεων για ευαίσθητους χώρους, αρχαιολογικούς ως επί το πλείστον, θα λύσει τα χέρια όσων έχουν απηυδήσει με την απαγορευτική γραφειοκρατεία. Κάλλιο αργά, για ένα θέμα που κακώς δεν έχει αντιμετωπιστεί και λυθεί εδώ και δεκαετίες.

H Μάλτα, ή η Ρουμανία, ή η Ουγγαρία, ποσώς νοιάζονται αν θα φαίνονται στις ξένες παραγωγές. Τους ενδιαφέρει το χρήμα που θα εισρεύσει και οι δουλειές που δημιουργούνται. Κανείς δεν αναγνωρίζει το Μαρόκο από το generic, υπαίθριο πλατό της Ουαρζαζάτ, στους πρόποδες του Άτλαντα. Ούτε η Ισλανδία είπε στον Κρίστοφερ Νόλαν πως οφείλει να δείξει και λίγο γκέϊζερ, για να μην παρεξηγηθεί η χώρα ως εξωγήινη, στο Interstellar.


Αυτά είναι καλά νέα, θετικότατα βήματα, αλλά ακόμη προτάσεις, αν και, απ' ότι φαίνεται, υπάρχει πολιτική βούληση να υλοποιηθούν. Οι λόγοι είναι βασικά οικονομικοί και εργασιακοί: τόσα χρόνια, γείτονες χώρες, με λιγότερη ως μηδενική πολιτιστική παράδοση, έχουν εξελιχθεί σε χαλί για προσκύνημα για τα ξένα στούντιο και τις μεγάλες παραγωγές- με το αζημίωτο φυσικά. Η Αντζελίνα Τζολί με τον Μπραντ Πιτ γυρίζουν στη Μάλτα, ο Κόπολα και ο Γκίλιαμ το έχουν δοκιμάσει στη Ρουμανία, κι έμειναν ευχαριστημένοι, το Μαρόκο μονοπωλεί το αραβικό ντεκόρ, η Βουλγαρία με τις ανταγωνιστικές της τιμές και τα χαμηλά εργατικά προσελκύει παραγωγές, η Ουγγαρία και η Τσεχία έχουν ενεργοποιήσει τα παλιά τους στούντιο, η Γερμανία επίσης (και σε μεγάλο και εκτεταμένο βαθμό, με σαλόνι της το Φεστιβάλ Βερολίνου, όπως είδαμε πρόσφατα στην περίπτωση των Μνημείων Ανδρών του Τζορτζ Κλούνι).

Είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο; Facebook Twitter
Η Mamma Mia ήταν μία και όντως έφερε τουρίστες, αλλά το ζητούμενο δεν είναι να μας λένε οι ξένοι πόσο ωραία είναι τα αρχαία κι οι παραλίες μας αλλά να κάνουμε και καμιά δουλειά...


Η αφορμή για τις προτάσεις Γκερέκου είναι το αυξανόμενο μαρκάρισμα στην εθνική μας συνείδηση, μαζί με ένα "γιατί ρε γαμώτο;". Γιατί ο Αλέξανδρος του Στόουν, η Τροία του Πέτερσεν και οι 300 του Σνάϊντερ να έχουν γυριστεί δίπλα μας , και όχι στο φυσικό τους λίκνο; Να θυμίσω λοιπόν πως σε κάποιες από αυτές τις χαμένες, ή μάλλον, στα σκουπίδια πεταμένες ευκαιρίες, θέλαμε να έχουμε γνώμη στο σενάριο. Η επίσημη, κρατική παρέμβαση δεν γίνεται ανεκτή από τους ισχυρούς του παγκόσμιου σινεμά. Τουλάχιστον, δεν γίνεται αποδεκτή όταν υπάρχουν κι άλλες εναλλακτικές. Δεν θες στη Σπάρτη; Πάμε στη Βαλέτα, και, καθώς μιλάμε για ιστορία στα όρια της μυθολογίας, το αλλάζουμε και λίγο το σκηνικό. Έχεις αμφιβολία για τον ανδρισμό του Αλέξανδρου; Καλά κάνεις, αλλά εμείς έχουμε δουλειές, και θα τις κάνουμε αλλού, και όπως εμείς νομίζουμε. Όταν ο Τζέρι Μπρουκχάϊμερ θέλει να χρησιμοποιήσει τα μαχητικά και τα υποβρύχια του αμερικανικού στρατού στις βροντώδεις περιπέτειες του, ελλείψει άλλης επιλογής, αναγκαστικά ζητάει την έγκριση τους και αν δεν την λάβει, θα πορευτεί ανάλογα- που δεν υπάρχει περίπτωση να του αρνηθούν γιατί δεν τους αμφισβητεί επί της αρχής. Εμείς θέλουμε να έχουμε τον τελευταίο λόγο, με τα χρήματα των άλλων. Και μέχρι στιγμής, κρατήσαμε το δικαίωμα και οι άλλοι πήγαν πάσο.


Πρόσφατα, έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης η ταινία "Πρόμαχος" των ελληνοαμερικανών αδελφών Βούρχις, με θέμα τη διεκδίκηση των Μαρμάρων του Παρθενώνα από έναν δικηγόρο, ο οποίος προσπαθεί με πείσμα και πάθος να αποδείξει πως τα έγγραφα του Έλγιν ήταν πλαστά. Το όχι και τόσο καλό φιλμ έτυχε θερμής αντιμετώπισης από τις Αρχές, που παραχώρησαν τον Ιερό Βράχο, το Μουσείο της Ακρόπολης και το Παναθηναϊκό Στάδιο για τα γυρίσματα. Σαν πλούσιο, παρατεταμένο διαφημιστικό με απλοϊκή υπόθεση, ο Πρόμαχος είναι ένα σπάνιο δείγμα προπαγάνδας αναμφίβολα σοβαρών και δίκαιων θέσεων, δηλωτικό μιας περιόδου διεκδίκησης, όχι μόνο των Μαρμάρων, αλλά και της χαμένης ελληνικής υπερηφάνειας στο εξωτερικό. Ο Δήμος Αθηναίων και το Υπουργείο υπήρξαν γενναιόδωροι με τους χώρους που πολύ δύσκολα "δανείζουν", φαντάζομαι επειδή το συγκεκριμένο φιλμ τους φάνηκε μιας πρώτης τάξεως διαφήμιση για την τρέχουσα πολιτιστική ατζέντα, αλλά και την πάγια λαχτάρα που μας διακατέχει να επιδείξουμε τα βαριά όπλα της κουλτούρας μας.

Καλώς ή κακώς, η κατά περίπτωση έγκριση εξαρτάται από το ποιό κόμμα βρίσκεται στην εξουσία. Διότι, αν, η Χρυσή Αυγή, κυβερνούσε, ποιος ξέρει , αν, πού και σε ποιόν θα έδινε την άδεια. Εφόσον ακόμη, διά νόμου, η πίτα βρίσκεται στα χέρια του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος και όχι στη δικαιοδοσία μιας ανεξάρτητης, αυτοδιοικούμενης κινηματογραφικής Αρχής που θα απαρτίζεται από ειδικούς


Το θέμα είναι το εξής: η Μάλτα, ή η Ρουμανία, ή η Ουγγαρία, ποσώς νοιάζονται αν θα φαίνονται στις ξένες παραγωγές. Τους ενδιαφέρει το χρήμα που θα εισρεύσει και οι δουλειές που δημιουργούνται. Κανείς δεν αναγνωρίζει το Μαρόκο από το generic, υπαίθριο πλατό της Ουαρζαζάτ, στους πρόποδες του Άτλαντα. Ούτε η Ισλανδία είπε στον Κρίστοφερ Νόλαν πως οφείλει να δείξει και λίγο γκέϊζερ, για να μην παρεξηγηθεί η χώρα ως εξωγήινη, στο Interstellar. Εμείς, εκτός από τις σημαντικές φοροελαφρύνσεις και τις γραφειοκρατικές απεμπλοκές, δεν είμαι σίγουρος αν μπορούμε εύκολα να απαλλαγούμε από το καρτποσταλικό μας απωθημένο. Η Mamma Mia ήταν μία και όντως έφερε τουρίστες, αλλά το ζητούμενο δεν είναι να μας λένε οι ξένοι πόσο ωραία είναι τα αρχαία κι οι παραλίες μας αλλά να κάνουμε και καμιά δουλειά. Και οι τουρίστες θα έρθουν, όχι μόνο για τα γαλάζια μας τα νερά, αλλά και για τις πρακτικές ευκαιρίες που μπορούμε να δημιουργήσουμε- βλέπε Σαντορίνη με τους επικερδείς μαζικούς γάμους γάμους, όσο κι αν η υπόθεση αποπνέει κιτς με φαντασμαγορική θέα...

Στον Πρόμαχο, λοιπόν δόθηκαν οι χώροι, γιατί η Κυβέρνηση συμφώνησε. Καλώς ή κακώς, η κατά περίπτωση έγκριση εξαρτάται από το ποιό κόμμα βρίσκεται στην εξουσία. Διότι, αν, η Χρυσή Αυγή, κυβερνούσε, ποιος ξέρει , αν, πού και σε ποιόν θα έδινε την άδεια. Εφόσον ακόμη, διά νόμου, η πίτα βρίσκεται στα χέρια του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος και όχι στη δικαιοδοσία μιας ανεξάρτητης, αυτοδιοικούμενης κινηματογραφικής Αρχής που θα απαρτίζεται από ειδικούς, όπως συμβαίνει στη Γαλλία για παράδειγμα, θα πρέπει να εμπιστευόμαστε την κουλτούρα και τα γούστα του καθενός, είτε αγαπάει το σινεμά, είτε δεν δίνει δεκάρα, και απλώς μεταβαίνει από το ένα Υπουργείο στο άλλο. Όπως μου είχε πει και ένας παλαιότερος Υπουργός Πολιτισμού, θα έχουμε πολιτισμό ανάλογα με την πολιτική μας ψήφο. Δηλαδή, η πλειοψηφία (έμμεσα αλλά και τεχνηέντως, αν ο εκλογικός νόμος συνεχίσει ως έχει), θα αποφασίζει για το λεπτό σύστημα που λέγεται κνηματογράφος. Διότι όσο ευαίσθητοι είμαστε οι Έλληνες με τον πολιτισμό μας (θεωρώντας, στη μοναδικότητα μας, πως είμαστε πιό μοναδικοί από τους υπόλοιπους) τόσο ευαίσθητες και πολύπλοκες είναι οι Τέχνες στο χειρισμό τους, και είναι εντελώς λάθος να αντιμετωπίζονται σα δημόσια έργα.

Είμαστε αρκετά ψύχραιμοι να φιλοξενήσουμε παραγωγές που δεν θα αποθεώνουν αναγκαστικά, το ελληνικό μεγαλείο; Facebook Twitter
Ο Δήμος Αθηναίων και το Υπουργείο υπήρξαν γενναιόδωροι με τους χώρους που πολύ δύσκολα "δανείζουν", φαντάζομαι επειδή το συγκεκριμένο φιλμ τους φάνηκε μιας πρώτης τάξεως διαφήμιση για την τρέχουσα πολιτιστική ατζέντα, αλλά και την πάγια λαχτάρα που μας διακατέχει να επιδείξουμε τα βαριά όπλα της κουλτούρας μας.


Η δημοκρατία δεν είναι πατρόν και πανάκεια για να είναι εφαρμόσιμη σε όλες τις καταστάσεις. Δεν θα κρίνει ο Φρανσουά Ολάντ την ποιότητα του Τιερί Φρεμό και του Φεστιβάλ Καννών, ούτε θα ξηλώσει (ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πάντα) από τη διεύθυνση της Ταινιοθήκης της Γαλλίας τον Κώστα Γαβρά, επειδή δεν του αρέσει η τακτική του- μου το έχει πει ο ίδιος ο Γαβράς, όταν είχε έρθει να βοηθήσει την Ελληνική Ταινιοθήκη, που πάντα παλεύει να κινηθεί αυτόνομα και να υπενθυμίζει πως λειτουργεί υπέρ του σινεμά. Η χρηματοδότηση παραμένει κρατική, αλλά το σινεμά ανεξάρτητο. Κι αυτά, σε μια χώρα που φημίζεται για τη δημοκρατικότητα της. Η απόφαση για την "πολιτιστική εξαίρεση" έχει παρθεί εδώ και πολλά χρόνια στη Γαλλία και τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζονται από τους σχετικούς, όχι από τους περαστικούς και τους οπορτουνιστές.

Εμείς αργήσαμε, αλλά η συγκυρία είναι ευνοϊκή, μόνο αν σκεφτούμε ψύχραιμα πως η Ελλάδα έχει να ανταγωνιστεί τη Μάλτα, κι όχι να κάτσει στα αρχαία αυγά της. Το μεγαλείο συνίσταται να ξεπεράσεις τις ευκολίες και τις σιγουριές. Για παράδειγμα, ένα μέρος των χρημάτων που θα προέλθουν από τις παραγωγές που θα έρθουν στη χώρα, να επιχορηγήσουν διεθνείς ταινίες άξιων Ελλήνων δημιουργών, ακόμη κι αν εκείνοι επιλέξουν να τις γυρίσουν εκτός Ελλάδας. Υπέρβαση, ε;

9

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

6 ντοκιμαντέρ που μας συγκλόνισαν στο Καστελλόριζο

Οθόνες / Η αποκαλυπτική ματιά 6 ξεχωριστών ντοκιμαντέρ του «Beyond Borders»

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου πρόβαλε φέτος ταινίες πολιτικά φορτισμένες που οραματίζονται ένα μέλλον χωρίς σύνορα. Έξι από αυτές έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση χάρη στην αισθητική και την προβληματική τους.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βίκι Κριπς στη LIFO: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Οθόνες / Βίκι Κριπς: «Καθένας επιλέγει το δικό του δηλητήριο»

Η ηθοποιός που στάθηκε σαν ίση προς ίσο απέναντι σε ολόκληρο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις μιλάει στη LiFO σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης με αφορμή την κυκλοφορία του «Hot Milk», που συμπεριλαμβάνει γυρίσματα στη χώρα μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ο ξεχασμένος απαγωγέας Τόνι Κυρίτσης, που ενέπνευσε τον Γκας Βαν Σαντ για το Dead Man's Wire

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Dead Man’s Wire»: Η χλιαρή επιστροφή του Γκας βαν Σαντ

Μετά από πέντε χρόνια ο Αμερικανός σκηνοθέτης επανέρχεται με την ξεχασμένη ιστορία ενός απαγωγέα, κάνοντας μια βιογραφία με νόημα, που όμως δεν προσθέτει κάτι στη φιλμογραφία του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Οθόνες / To αριστουργηματικό Ran του Κουροσάβα και 8 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Μια ταινία βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η επιστροφή του Ντάρεν Αρονόφσκι, η καλύτερη ταινία του Κουροσάβα σε επανέκδοση και το τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών θρίλερ «Το Κάλεσμα» – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
«Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Η φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ζωντανεύει στη Βενετία

Έκκληση από τους συντελεστές της ταινίας της Κάουτερ Μπεν Χάνια να σταματήσουν επιτέλους οι δολοφονίες παιδιών στη Γάζα, με αφορμή το σπαρακτικό τηλεφώνημα της 6χρονης Παλαιστίνιας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
A House of Dynamite

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «House of Dynamite»: Η Κάθριν Μπίγκελοου πατάει το κουμπί – και μας κόβει την ανάσα

Με χειρουργική ακρίβεια, η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας μας πείθει ανατριχιαστικά για τον επικείμενο πυρηνικό όλεθρο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο μάγος του Κρεμλίνου

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Ο μάγος του Κρεμλίνου»: Ο ρυθμιστής του Πούτιν δεν χωρά σε ταινία

Πίσω από το ψυχρό πρόσωπο της εξουσίας, κρύβεται ο ψίθυρος ενός σύγχρονου Ρασπούτιν. Ο Ολιβιέ Ασαγιάς τον ακολουθεί – αλλά μήπως τον πρόδωσε η φόρμα;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
No other choice

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «No other choice»: Η ταινία που θα οδηγήσει τον Παρκ Τσαν-γουκ στα Όσκαρ

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης παραμένει ένας από τους μεγάλους σύγχρονους κινηματογραφιστές, αν και η αντικαπιταλιστική του σάτιρα «No other choice» δεν είναι η καλύτερή του ταινία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι σαν να κάνεις τον Δράκουλα χορτοφάγο»: Γιατί το σέξι τέρας του Φρανκενστάιν που παίζει ο Τζέικομπ Ελόρντι είναι λάθος

Οθόνες / Γιατί το σέξι τέρας του νέου «Φρανκενστάιν» είναι λάθος

Στη διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος της Μέρι Σέλεϊ από τον Γκιγιέρμο ντελ Τόρο πρωταγωνιστεί ο «εξωφρενικά όμορφος» Τζέικομπ Ελόρντι στον ρόλο του τέρατος – πράγμα που έχει ως αποτέλεσμα μια ταινία χωρίς ειρμό. 
THE LIFO TEAM
O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Οθόνες / O Στίβεν Κινγκ στο σινεμά: Οι 10 καλύτερες μεταφορές

Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός διασκευών του έργου του δημοφιλούς συγγραφέα που θα δούμε στο πανί, στο γυαλί και στο σανίδι, κι αυτό στάθηκε αφορμή για ένα αφιέρωμα στις καλύτερες ταινίες που ενέπνευσαν τα γραπτά του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

Ανταπόκριση από τη Βενετία / Φρανκενστάιν: Ένα θεσπέσιο μελόδραμα που σε παρασύρει και σε ματώνει

O Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο θα έκανε την Μέρι Σέλεϊ περήφανη. Ο δικός του Φρανκενστάιν κατορθώνει να μην προδώσει το πνεύμα του πολυδιασκευασμένου μυθιστορήματός της.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Λούκα Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ανταπόκριση από τη Βενετία / After the Hunt: Το #MeToo στα χέρια του Γκουαντανίνο είναι μια μπερδεμένη υπόθεση

Ο Λούκα Γκουαντανίνο νοσταλγεί τη χαμένη τέχνη του διαλόγου, αλλά το After the Hunt χάνει το δίκιο του στην ακαδημαϊκή φλυαρία και τις σεναριακές αστοχίες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Οθόνες / Όλα του γάμου δύσκολα: 10 ταινίες για να δείτε μετά το «Ρόουζ εναντίον Ρόουζ»

Από το «Awful Truth» του Λίο ΜακΚάρεϊ στο «Gone Girl» του Ντέιβιντ Φίντσερ κι από τις μπεργκμανικές «Σκηνές από έναν γάμο» στο «Revolutionary Road» του Σαμ Μέντες, ανατρέχουμε σε δέκα ταινίες για όσους ενώθηκαν ενώπιον Θεού κι ανθρώπων «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
ΒΟΥΓΟΝΙΑ

Ανταπόκριση από τη Βενετία / «Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου

«Είναι περιπέτεια η "Βουγονία", fun και πιο περίπλοκη απ’ ότι δείχνει» - Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος καταγράφει τις εντυπώσεις του από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο 82ο Φεστιβάλ Βενετίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

Οθόνες / Terence Stamp (1938-2025): Ο μάγκας του Λονδίνου που θα γινόταν Τζέιμς Μποντ

«Το άτακτο αγόρι του βρετανικού σινεμά βρήκε τον δρόμο του σε ώριμες επιλογές, είτε παίζοντας κάποιον αδυσώπητο κακό είτε αφήνοντας τα λακωνικά του διακριτικά σαν στάμπα, όνομα και πράγμα, σε σύντομες εμφανίσεις – εννοείται πως έχει υποδυθεί και τον διάβολο!»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

7 σχόλια
Η Ελλάδα δεν έχει κινηματογραφικά στούντιο και αυτό είναι ανασταλτικός παράγοντας. Επίσης το θέμα της μη ελαστικής φορολογίας αποτρέπει ξένους που θα ήθελαν να κάνουν στην Ελλάδα ταινίες για να αξιοποιήσουν τα τοπία της ή τις πόλεις της σαν αυτό που περιγράφει ο Θ.Κ. Είναι αλήθεια ότι υπάρχει τελείως διαφορετική αντιμετώπιση από τους κρατικούς φορείς όταν ζητάς πρόσβαση σε ιστορικούς χώρους αν αυτό που κάνεις "εξυμνεί" την Ελλάδα ή όχι και αυτό ισχύει ΚΑΙ για τις εγχώριες παραγωγές.
Ανάμεσα στους ελλιπέστατους Έλληνες πολιτικούς και τους - πιθανώς - αγαθότατων προθέσεων κινηματογραφιστές υπάρχουν τα μνημεία, τα οποία ΠΡΕΠΕΙ να προστατεύονται. Ας απαλλαγούν οι κινηματογραφιστές από την φορολογία, αν αυτό τους φέρει στη χώρα, αλλά εκτός από την προβολή της χώρας πρέπει να αναλαμβάνουν και το μίνιμουμ κάποιων υποχρεώσεων. Δεν βλέπω να υπάρχει πρόβλημα να κάνουν γυρίσματα όπου τους αρέσει με την προϋπόθεση όμως να καλύπτουν τα έξοδα που προκύπτουν από την επιπλέον επιβάρυνση των μνημείων π.χ. τυχόν επιπλέον εργασίες συντήρησης, αμοιβή φυλάκων των μνημείων για κινηματογράφηση εκτός ωραρίου, αποκατάσταση του μνημείου μετά τη χρήση κ.τ.λ. Όσο για τα σενάρια και την ιδεολογία γύρω από αυτά, έχετε απόλυτο δίκιο κε Κουτσογιαννόπουλε: η ψήφος μας έχει άμεση σχέση με το τι πολιτισμό θέλουμε.
O όποιος Μπρουκχέιμερ, πιθανόν να ζητήσει τη χρήση των μαχητικών του ελληνικού στρατού. Επίσης, ο αλλοδαπός παραγωγός, θα επιλέξει location γυρισμάτων αναλόγως του μικρότερου κόστους ανθρώπινου δυναμικού και υπηρεσιών. Ρουμνανία, Ουγγαρία, ΣΛοβενία, Κροατία, Βουλγαρία, ΔΕΝ έχουν Euro. ΕΠίσης τα ημετρομίσθια όπως και το κόστος των υπηρεσιών σε αυτές τις χώρες είναι κατά πολύ λιγότερα από ταν ανττίστοιχα ελληνικά. Παράλληλα, οι περισσότερες διαθέτουν εξαιρετικές υποδομές (πχ, η Ουγγαρία, τέλειο στούντιο και για υποβρύχιες λήψεις). Τον Παρθενώνα, αν θέλουν τον ανακατασκευάζουν, "φυσικά" ή ψηφιακά. Αν χρειάζονται ντε και καλά Σαντορίνη θα πάνε, ανεξαρτήτως κόστους. Αν όμως θέλουν κάμποσους τεχνικούς, κομπάρσους, υπηρεσίες, για πολλές εβδομάδες γυρισμάτων, ξεχάστε το, μέχρι να φτάσουν τα μεροκάματα στο επίπεδο της Βουλγαρίας.
Εμείς είμαστε περισσότερο αμερικανάκια κι από τ' αμερικανάκια χωρίς να το συνειδητοποιούμε.Καθόμαστε και σχολιάζουμε κοροΙδευτικά τ' αμερικανάκια για τις ταινίες με τον αμερικάνικο στρατό που τους σερβίρουν, και μετά παρακολουθούμε τις αντίστοιχες δικές μας με περηφάνια και τις εντυπώνουμε κιόλας κατά γράμμα. Για παράδειγμα, εάν ένας Έλληνας σκηνοθέτης γύριζε μια πλήρης ταινία για την Μικρασιατική Καταστροφή, και ξεκινούσε με όσα προηγήθηκαν αυτής, τις θηριωδίες του ελληνικού στρατού και την κακή ιδέα να πάνε να καταλάβουν την Άγκυρα μια αναντάν μπαμπαντάν ξένη πόλη, οι Έλληνες-αμερικανάκια που είναι συντριπτική πλειοψηφία, θα χαλιούνταν και θα εξανίσταντο εναντίον του.
"...έχεις αμφιβολία για τον ανδρισμό του Αλέξανδρου;"Καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε, ότι οι ελληνικές αρχές δεν ήθελαν να δώσουν αδεια σε κάτι που παρουσιαζε τον Αλέξανδρο (και) ως ομοφυλόφιλο...αλλά έτσι όπως το γράφετε....είναι σαν να υπερασπίζονταν αυτοί τον ανδρισμό του (αφού ως ομοφυλόφιλος δε θα ήταν άντρας!!!!) ενώ ο Στόουν θα τον κουτσούρευε τον ανδρισμό του, αφού θα τον παρουσίαζε ομοφυλόφιλο. Καμιά από τις δύο απόψεις δε στέκουν φυσικά ....και φυσικά ο Στόουν παρουσιασε μια χαρα τα γεγονότα, όσο μπορούσε από τις ιστορικές πηγές...