10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix

10 κινηματογραφικά διαμάντια που μπορείτε να δείτε τώρα στο Ertflix Facebook Twitter
0

Γίνεται καλή δουλειά στην πλατφόρμα του Ertflix το τελευταίο διάστημα. Είναι εμφανές ότι υπάρχει ένα στοιχειώδες curation και, σε μια εποχή που το σινεμά για τις μεγάλες πλατφόρμες του εξωτερικού μοιάζει σαν να ξεκίνησε το 2000, μπορείς να βρεις μεγάλες αλλά και λιγότερο γνωστές στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου, από κλασικά αμερικανικά νουάρ και μελοδράματα μέχρι Μπέργκμαν και Φασμπίντερ. Και αυτό χωρίς να υποτιμάται το σύγχρονο εμπορικό σινεμά – είναι και αυτό απαραίτητο για το σινεφιλικό μας διαιτολόγιο.

Το κοινό έχει αγκαλιάσει το εγχείρημα, το συνειδητοποιείς όταν βλέπεις να ανοίγει κουβέντα στα social media από το πουθενά για μια ταινία που, θεωρητικά, δεν σχετίζεται με την επικαιρότητα, καθώς και όταν βλέπεις τις αναγνώσεις κριτικών και άρθρων γι' αυτή να ανεβαίνουν κατακόρυφα την επομένη της προσθήκης της στην πλατφόρμα. 

Από τον πλούσιο κινηματογραφικό κατάλογο του Ertflix, που ανανεώνεται διαρκώς, επιλέξαμε δέκα ταινίες που θα βρίσκονται για περισσότερο διάστημα στην πλατφόρμα – αν και υπάρχουν εξαιρετικές επιλογές που κάνουν σύντομα περάσματα από αυτόν. Δέκα ταινίες με μικρή διάρκεια, αλλά μεγάλο κινηματογραφικό εκτόπισμα ή έστω κάτι που να τις καθιστά προβολές απαραίτητες και ξεχωριστές.

Κραυγές και Ψίθυροι

(Cries and Whispers, 1972) 

κραυγες και ψιθυροι Facebook Twitter
Το κόκκινο χρώμα της οργής και του πόνου, το λευκό της περισυλλογής και της κάθαρσης, σε ένα από τα πιο έντονα και δύσθυμα μπεργκμανικά ψυχοδράματα.

Τρεις αδελφές, η ασθένεια της μίας, οι ψίθυροι ενός τραυματικού παρελθόντος που κραυγάζουν μέσα τους, το κόκκινο χρώμα της οργής και του πόνου, το λευκό της περισυλλογής και της κάθαρσης, σε ένα από τα πιο έντονα και δύσθυμα μπεργκμανικά ψυχοδράματα. Έχοντας κλείσει το ζήτημα της ύπαρξης του Θεού και της σχέσης μας με Εκείνον με την εκκωφαντική «Σιωπή» του, ο Μπέργκμαν έριξε το κέντρο βάρους και πάλι στις μεταξύ μας σχέσεις. Αφού δεν είναι ούτε ο Θεός, ούτε ο Διάβολος –βλέπε η «Ώρα του Λύκου»– εκείνος που μας βασανίζει, ίσως ο υπεύθυνος να κρύβεται δίπλα μας κι εντός μας.  

Το Αίνιγμα

(Garde a Vue, 1981)

Σπάνια θα δείτε αναφορές της κριτικής και της θεωρίας στον Κλοντ Μίλερ, έναν Γάλλο δημιουργό που τίμησε το σινεμά είδους στο σύνολο της καριέρας του και κάποτε κατάφερε κι αληθινά διαμάντια, σαν αυτό εδώ, μία από τις μεγάλες, σχετικά άγνωστες στιγμές του γαλλικού policier, οπλισμένη με ένα σενάριο υπολογισμένο με μαθηματική ακρίβεια μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας και ευλογημένη με ένα καταπληκτικό μουσικό score του Ζορζ Ντελερί, που υπαγορεύει τον τόνο. Είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς και, κατά τη διάρκεια μιας ανάκρισης σε αστυνομικό τμήμα, ξετυλίγεται όχι ένα αστυνομικό μυστήριο, αλλά μια ερωτική τραγωδία, με φόντο το μελαγχολικότερο μοβ που είδες ποτέ στο σινεμά.

Σε Ακολουθεί

(It Follows, 2014)

Βραδυφλεγές σαν ένας αργόσυρτος και ατέλειωτος εφιάλτης, που βρίσκει τέλειο τοπίο δράσης και σχεδόν μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό στο Ντιτρόιτ της οικονομικής κρίσης, το ατμοσφαιρικό φιλμ του Ντέιβιντ Ρόμπερτ Μίτσελ αποτελεί μία από τις καλύτερες προτάσεις του σινεμά τρόμου μέσα στον 21ο αιώνα. Το πανταχού παρόν Κακό μπορεί να διαβαστεί κυρίως ως το καλωσόρισμα της ενήλικης ζωής, από τη στιγμή που «γεννιέται» με τη σεξουαλική πράξη και μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στον θάνατο, ο οποίος, όχι τυχαία, μπορεί να πάρει οποιαδήποτε μορφή.

Το Μπλε Δωμάτιο

(La Chambre Bleu, 2014)

το μπλε δωματιο Facebook Twitter
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες μεταφορές Ζορζ Σιμενόν στο σινεμά.

Σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες μεταφορές Ζορζ Σιμενόν στο σινεμά, δυο παντρεμένοι, ο Ζουλιάν και η Εστέρ, συναντιούνται κάθε Πέμπτη στο δωμάτιο του τίτλου. Όταν ο πρώτος συλλαμβάνεται και ανακρίνεται για φονικό, ο σκηνοθέτης Ματιέ Αμαλρίκ ξεσκεπάζει σαμπρολικά τον μικροαστισμό της κοινωνίας που περιβάλλει το ζεύγος και μας βυθίζει στο πάθος του ήρωα, μέσω συνειρμικής αφήγησης και μοντάζ, που οδηγούν πάντα στους υγρούς, ερωτικά φορτισμένους τοίχους εκείνου του «μπλε δωματίου». Ένα δωμάτιο που ο ήρωας δεν εγκατέλειψε ποτέ, κι ας δηλώνει πεισματικά το αντίθετο.

Το Μικρό Νησί

(La Isla Minima, 2014)

Sleeper hit του καλοκαιριού μέσα στο οποίο προβλήθηκε, βγαλμένο, θαρρείς, από την ίδια πρέσα που γέννησε το αμερικανικό «True Detective», αλλά με τις ιστορικές πληγές της Ισπανίας να ενσωματώνονται εμπνευσμένα στη δραματουργία, το «Isla Minima» απευθύνεται στους λάτρεις του αστυνομικού θρίλερ και των ισπανικών ταινιών είδους και θα τους αποζημιώσει με την ατμόσφαιρά του, με την ηλεκτρισμένη ερμηνεία του Χαβιέ Γκουτιέρεζ και με έναν Θεό που κοιτάζει διαρκώς μα δεν παρεμβαίνει ποτέ, όπως στο φιντσερικό κινηματογραφικό σύμπαν – αλλά και στον κόσμο μας.

Ερμιτάζ: Η Δύναμη της Τέχνης

(Hermitage: Τhe Power of Art, 2019)

Ο Τόνι Σερβίλο δεν έχει στην κατοχή του μόνο τα κλειδιά των ιστορικών μνημείων της Ρώμης, όπως στην «Τέλεια Ομορφιά» του Πάολο Σορεντίνο, αλλά και εκείνων της Αγίας Πετρούπολης, και έτσι μας ξεναγεί στην επονομαζόμενη «Βενετία του Βορρά» και στο πολιτιστικό στολίδι της, το μουσείο Ερμιτάζ. Στο εξαιρετικά δυσεύρετο αυτό ντοκιμαντέρ επιχειρείται μια αναδρομή στη ρωσική ιστορία με ερέθισμα τα εκθέματα του μουσείου και συνοδό τα υπέροχα πιανιστικά θέματα του Νμίτρι Μιάκιν, αλλά και γνώριμες δόξες της συμφωνικής μουσικής. «Ρωσική Κιβωτός» δεν είναι, αλλά για το ευρύ κοινό αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. 

Ελπίδα

(Hope, 2019)

Η «ελπίδα» στο ημιαυτοβιογραφικό καρκινικό δράμα της Μαρία Σοντάλ ξεπηδά μέσα από αδυσώπητες στιχομυθίες και οδυνηρές εξομολογήσεις. Είναι μια ελπίδα που μπορεί να προκύψει μόνο μέσα στον απόλυτο τρόμο του ναδίρ, να γεννηθεί στο σημείο που δεν υπάρχει τίποτε άλλο να χάσεις εκτός από το πολυτιμότερο πράγμα που έχεις: τον χρόνο που απομένει. Κάτι που ισχύει έτσι κι αλλιώς, ανεξαρτήτως ιατρικών απροόπτων – είναι ασθένεια να μεγαλώνεις. Και το «Hope» έρχεται να μας το υπενθυμίσει όχι με πατερναλιστική φόρα, όχι με μελοδραματική επικάλυψη, ούτε σαν διδασκαλία, αλλά σαν ένα χρονικό βιωματικών απολήξεων, απογυμνωμένο, σαφές, αγαπητικό μέσα στην οξύτητά του και πέρα για πέρα ανθρώπινο, από το οποίο καθένας μπορεί να αντλήσει πράγματα που τον αφορούν.

Μόνο Αυτοί είδαν τον Δολοφόνο

(Seules le Betes, 2019)

Οι φαν διαπλεκόμενων ιστοριών και απίθανων συμπτώσεων, σαν εκείνες που συναντάς στις κοινές δημιουργίες του Ινιάριτου και του Αριάγκα, θα μείνουν ευχαριστημένοι από την πολυπρόσωπη δημιουργία του Ντομινίκ Μολ, η οποία παίρνει το λακανικό ρητό «έρωτας είναι να δίνεις στον άλλο εκείνο που δεν έχεις» και το αντιστρέφει, ισχυριζόμενη ότι οι εκπρόσωποι της φυλής μας στην πραγματικότητα παίρνουν από τον άλλο εκείνο που δεν έχει, πειθαναγκάζοντάς τον να το βρει και να τους το φέρει. Στο καστ συναντάμε και τη Λορ Καλαμί, σε έναν από τους πρώτους σημαντικούς ρόλους της στο σινεμά μετά την επιτυχία του «Call my Agent».

Σουπερνόβα

(Supernova, 2020)

σουπερνοβα Facebook Twitter
Κόλιν Φερθ και Στάνλεϊ Τούτσι στους κεντρικούς ρόλους.

Η επίσκεψη ενός ερωτευμένου ζευγαριού μεσηλίκων –εξαιρετικοί οι Κόλιν Φερθ και Στάνλεϊ Τούτσι– σε μέρη και φίλους του παρελθόντος, πριν η άνοια στερήσει τη μνήμη του ενός για πάντα, αφορά λιγότερο τη θυσία της αγάπης και περισσότερο τον εγγενή φόβο μας απέναντι σε εξομολογητικές συναισθηματικές εκδηλώσεις. Ο τίτλος δεν αναφέρεται σε αστερισμούς και γαλαξίες αλλά σ’ εκείνο το σύμπαν που κρύβουμε εντός μας και διστάζουμε να εξερευνήσουμε και να φανερώσουμε, ώστε να μην πληγώσουμε και να μην πληγωθούμε – μέχρι να έρθει η ώρα που δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. 

Μικρή Μαμά

(Petite Maman, 2021)

Από το παγωμένο δράμα και τα ακοινώνητα συναισθήματα του «Πορτρέτου μιας Γυναίκας που Φλέγεται», η Γαλλίδα Σελίν Σιαμά επιχειρεί ζεστή στροφή στο ωραιότερο ρεύμα που μας έδωσε ποτέ η εθνική της κινηματογραφία, τον μαγικό ρεαλισμό. Η δεκάχρονη Νέλι επισκέπτεται το πατρικό της μητέρας της όταν πεθαίνει η γιαγιά της και, χάρη σε κάποιο ανεξήγητο χωροχρονικό παράδοξο, βρίσκεται να παίζει με τη μητέρα της όταν ήταν παιδί. Κι εμείς, με τη σειρά μας, θυμόμαστε ότι κάποτε υπήρξαμε παιδιά και ότι μπορούσε να γίνει πολύ μοναχική εκείνη η περίοδος. Μόλις 70 λεπτά διαρκεί, όσο ένα επεισόδιο σειράς, σαν να λέμε. Δοκιμάστε το, καλό στον εαυτό σας θα κάνετε. 

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

fight club

Οθόνες / «Με συνάντησες σε μια πολύ παράξενη περίοδο της ζωής μου»: 25 χρόνια μετά, ακόμα ζούμε στον κόσμο του Fight Club

Παρότι πραγματεύεται τα δεινά και τις ανησυχίες της Generation X, στα 25 χρόνια που πέρασαν από την κυκλοφορία της η ταινία έχει εισχωρήσει βαθιά στην κουλτούρα και έχει (παρ)ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως.
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ