Η ζωή είναι το ίδιο υπέροχη είτε με λίγα χρήματα είτε πολλά χρήματα είτε και μ καθόλου χρήματα. Έχω δει φτωχούς και αστέγους να γελάνε, να χαμογελάνε, να περνούν όμοφα με μικροπράγματα, που εμείς τα θεωρούμε δεδομένα όπως ένας άστεγος που τον πετυχαίνω έξω από το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο της Αλλατίνη εδώ Θεσσαλονίκη, έχει μία στάση λεωφορείου και απέναντι ένα παρκάκι, ή εκεί τον πετυχαίνω ή στην στάση. Κάθε γάτα που περνάει την χαιδεύει λες και είναι η πρώτη γάτα που συναντάει στη ζωή του, κάθε φορά που του δίνουν οτιδήποτε οι περαστικοί τα μάτια του λάμπουν από ευγνωμοσύνη και ενθουσιασμό σαν μάτια μικρού παιδιού που του πήρες κάποιο δώρο, κάθε φορά που βρέχει εκείνος μυρίζει το γρασίδι σαν κάποιος Ιθαγενής Ινδιάνος που πιστεύει πως υπάρχουν πνεύματα μέσα στην βροχή. Και έχω δει μερικούς πολύ πλούσιους που πηγαίνουν σε 5στερα ξενοδοχεία (έχω εργαστεί εκεί σεζόν) να τρώνε κάτι φαγητά των 200€ το πιάτο, να πληρώνουν γνωστές υπηρεσίες καθόλου φτηνές και με γνωστές ινφλουένσερ (δηλαδή να ξοδεύουν για την πλάκα τους χιλιάρικα σε μία μέρα ) και να είχαν κάτι ακίνητα και σοβαρά πρόσωπα, σαν να φορούσαν τα χρυσά νεκρικά προσωπεία των βασιλιάδων. Συνήθιζαν σε αυτό το τρόπο ζωής και όλο θέλουν και άλλα και άλλα και άλλα και ποτέ δεν μένουν ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι. Όλοι θέλουν να είναι σαν τον άστεγο που αναφέρω όσο αφορά την ευτυχία απλά δεν θέλουν να κοιμούνται έξω στο δρόμο και να ψάχνουν τα σκουπίδια για τίποτα αποφάγια ή να τρώνε στα συσσίτια στις εκκλησίες. Νομίζω πως τα λίγα χρήματα (λίγα εννοώ να μπορείς να έχεις ένα σπίτι) είναι πάντα προτιμότερο από τα πολλά. Όλοι νομίζουν οι πλούσιοι είναι ευτυχισμένοι αλλά αν ήξεραν πόσο βαριούνται την ζωή τους και τι βλακείες κάνουν απλά για να ψυχαγωγηθούν (από βλακείες μέχρι πραγματικά άθλια πράματα, βλέπε σκάνδαλα P. Diddy και Epstein) δεν θα τους θαύμαζαν τόσο. Έτσι και αλλιώς, τα λεφτά δεν περνάνε στην επόμενη ζωή (αν υπάρχει, αν πιστεύει ο καθέναα σε οτιδήποτε), είτε έχεις 1 ευρώ στην άκρη είτε 1 δισεκατομμύριο, ό,τι κάνεις εδώ και όσο ζεις είναι. Κάποιος που δεν μπορεί να χαμογελάει με τα απλά όπως ο άστεγος που αναφέρω, τα πολλά θα τον κάνουν κάποτε να τα σιχαθεί, όχι απλά να τα βαρεθεί.
22.10.2025 | 00:56
NEET
Είμαι άντρας στα 30 και αυτό που λέμε NEET (βγαίνει από τα αρχικά Not in Employment, Education or Training, δηλαδή όχι εργαζόμενος, σπουδαστης ή πρακτικάριος κάπου). Δυσκολεύομαι πολύ να έχω κοινωνικές παρέες (έστω επαφές) επειδή όταν δεν ψάχνω για εργασία/πηγαίνω σε συνεντεύξεις και μου λένε να βγούμε, το πρώτο πράμα που σκέφτομαι και αγχώνομαι είναι το πόσο θα κοστίσει ο καφές/το ποτό/το φαγητό εκεί που θα πάμε. "Η ζωή είναι υπέροχη, αρκεί να έχεις χρήματα" είχα διαβάσει κάπου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και τα ωραία ανεξάρτητα την οικονομική δυνατότητα ενος ατόμου (π.χ. μία ωραία βόλτα με μία ωραία θέα, το να ακούς μουσική ενώ πίνεις τον καφέ σου στο σπίτι ή διαβάζοντας ένα ενδιαφέρον βιβλίο) όμως καλώς ή κακώς, οι κοινωνίες έχουν φτιαχτεί γύρω από το χρήμα το οποίο είναι σαν συνώνυμο της ελευθερίας (όσα περισσότερα χρήματα έχεις, τόσο πιο ελεύθερος είσαι αφού περισσότερες επιλογές). Θέλω πολύ να αλλάξει η ζωή μου όμως στην αγορά εργασίας επικρατεί μία ζούγκλα, ένα χάος, ακόμα και για τις πιο απλές εργασίες απαιτούν παράλογα πράματα, πολύ δυσανάλογα με όσα προσφέρουν, ή απαιτούν να έχεις τον τάδε γνωστό. Μακάρι να βρω κάτι να μπορέσω να πάω τα ταξίδια που θέλω επειδή με έχει πάρει από κάτω ψυχολογικά που όλη την μέρα είμαι μέσα σε 4 τοίχους...
14
