ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γράφω αυτή την εξομολόγηση από κάπου που έχω έρθει μόνος. Ας το πω ''στέκι''. Αν και δεν είναι ακριβώς στέκι, είναι ένας χώρος τέλος πάντων που επισκέπτονται διάφοροι για βόλτα. Και σκέφτομαι από μέσα μου ότι θέλω να φωνάξω: Μήπως είναι κανένας εδώ από τη στήλη των Εξομολογήσεων που όλο μιλάτε για μοναξιά να ''ματσάρουμε''; (για να μιλήσω και τη γλώσσα των νέων). Εννοείται ότι δεν πρόκειται να το κάνω, απλά το σκέφτομαι. Και βλέπω που λέτε που περνούν οι άνθρωποι, παρέες, ζευγάρια, χαρά, ε, άντε και κανένας μόνος ή μόνη κάπου-κάπου που απ' ό,τι βλέπω περιμένουν παρέα. Άντε να 'ναι και λίγοι που δεν περιμένουν παρέα, σαν και μένα. Λίγοι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού ας πούμε. Και θέλω να πω στους νέους και τις νέες που περνούν από εδώ (γιατί εγώ μεγάλωσα πια) να μην χάσουν τη ζωντάνια τους, τις παρέες τους και κυρίως να τολμούν τώρα που είναι νέοι, στην ακμή της νιότης τους. Να κάνουν φιλίες και να ερωτεύονται, να μη χάνουν ευκαιρίες γιατί ό,τι πέρασε πέρασε. Κι ύστερα περνούν τα χρόνια και χάνεται για πάντα. Θα μου πείτε κάποιοι- ελπίζω καλοπροαίρετοι- αντί να κάθομαι να γράφω να πάω κι εγώ να κάνω γνωριμίες. Αλλά δε γίνεται. Καλό ακούγεται στη θεωρία αλλά χωλαίνει κάτι τέτοιο στην πράξη. Δηλαδή και μένα αν έρθει κάποιος να μου μιλήσει τώρα, περίεργα θα αισθανθώ, θα σκεφτώ τι θέλει και μου μιλάει αλλά εννοείται ότι θα ανταποκριθώ στην υποτιθέμενη συζήτηση αν καταλάβω ότι είναι καλοπροαίρετος. Τέλος πάντων. Αυτό το σύντομο στιγμιότυπο ήθελα να μοιραστώ. Ίσως θα έπρεπε να έχω πάει στο ΟΑΚΑ που γιορτάζουν τη μέρα θετικής ενέργειας με καλλιτέχνες και τα νταβαντούρια τους. Αλλά είμαι μεγάλος για τέτοια. Αυτά ήθελα να πω. Κι ένα τραγουδάκι θέλω να μοιραστώ μαζί σας που με συντροφεύει. Ελπίζω να σας αρέσει: https://youtu.be/Mox9jSqV9ek