Είναι αυτό το πιο μισητό άγαλμα στην Αθήνα;

Είναι αυτό το πιο μισητό άγαλμα στην Αθήνα; Facebook Twitter
20

Πρόκειται για το άγαλμα του 33ου αμερικανού Προέδρου Χάρυ Τρούμαν, το οποίο βρίσκεται στη γωνία των οδών Βασιλέως Κωνσταντίνου και Βασιλέως Γεωργίου στο Παγκράτι.

Τα βάσανα του αγάλματος ξεκίνησαν από τη στιγμή της τοποθέτησής του τον Μάρτιο του 1963 και αυτό επειδή δεν ζητήθηκε η γνώμη του Δήμου Αθηναίων. Όμως και το ίδιο το πρόσωπο του Τρούμαν συνδέθηκε από τον καιρό του εμφυλίου ως και την επταετία με την Αμερικανική επιρροή, οπότε το άγαλμα θεωρήθηκε (και θεωρείται) από πολλούς ως διπλή προσβολή προς τον ελληνικό λαό. 

Με αφορμή την πρόσφατη περιπέτεια του με ροζ μπογιά (όπως διακρίνεται και στην φωτογραφία) το left.gr έκανε μια μικρή αναδρομή με τις επιθέσεις που έχει δεχθεί: 

Μέσα στην επταετία ο Τρούμαν έγινε στόχος δύο βομβιστικών επιθέσεων, η δεύτερη μάλιστα το 1971 είχε θύμα και έναν αστυνομικό.


Τον Μάρτιο του 1986, ισχυρή ωρολογιακή βόμβα σώριασε τον ανδριάντα στην πλατεία. Τα στελέχη της ΑΧΕΠΑ ζήτησαν επισκευή και άμεση επανατοποθέτηση, ο τότε δήμαρχος Δημήτρης Μπέης πρότεινε αντί του Τρούμαν τον Αβραάμ Λίνκολν, τελικά κέρδισε ο Τρούμαν.


Ενα χρόνο μετά ο ΕΛΑ ανατίναξε το άγαλμα και το έβαψε με κόκκινη μπογιά.


Το 1997 τα πόδια του αγάλματος πριονίστηκαν, με αποτέλεσμα να σωριαστεί ξανά στην πλατεία. Επανατοποθετήθηκε στη θέση του το 1999 όταν μας επισκέφθηκε ο Κλίντον.


Το 2007, στη διάρκεια αντιαμερικανικής πορείας, το άγαλμα τραβήχτηκε με σχοινιά και «έφαγε χώμα» για τρίτη φορά.

20

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

15 σχόλια
Λοιπόν το άγαλμα μπήκε προς τιμή του δόγματος Τρούμαν (Truman doctrine). Η βοήθεια που παρείχε ο Τρούμαν στην ελληνική κυβέρνηση ήταν αποφασιστική για να αποτραπεί η νίκη των ανταρτών.Δικαίως κατά μια έννοια οι κομμουνιστές είναι αντίθετοι με αυτό, αλλά βλέποντας τα γεγονότα από την ασφάλεια της σημερινής εποχής δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που θα προτιμούσαν να είχαμε περάσει τότε στο ανατολικό και όχι στο δυτικό μπλοκ.
Το χειρότερο άγαλμα είναι αυτό που έστησε ο Παττακός στο Χαλάνδρι, (τέως δήμαρχος Χαλανδρίου ανηψιός του Στυλιανού Παττακού ο οποίος εξελέγη Δήμαρχος με το ΠΑΣΟΚ) και γράφει : Η Ελλάδα σέρνει το χορό ψηλά με τους αντάρτες. ΑΝ το γκρεμίσω όμως αυτό το εξάμβλωμα θα είμαι φασίστας.
Ταλιμπάν υπάρχουν σε όλες τις χώρες και όλες τις εποχές. Φυσικά και στην Ελλάδα. Τα έργα των ιδεολογικών και θρησκευτικών Ταλιμπάν είναι παντού τα ίδια: Είτε μιλάμε για το γκρέμισμα με ρουκέτες των 2 τεραστίων αγαλμάτων του Βούδα στο Αφγανιστάν το 2001. Είτε μιλάμε για το ασβέστωμα των τοιχογραφιών της Αγιας Σοφιάς από τους Τούρκους. Είτε μιλάμε για τις βόμβες στο άγαλμα του Τρούμαν. Τα ίδια και τα ίδια… αιώνες τώρα. Ένα έργο τέχνης εκτίνεται πέρα από το λόγο κατασκευής του και πέρα από τη μορφή της απεικόνισης. Πάνω από όλα είναι ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ.Μπορείς ΕΛΕΥΘΕΡΑ να διαφωνείς με τον ιστορικό ρόλο, την ιδεολογία και την θρησκεία του εικονιζόμενου πρόσωπου. Αλλά όταν καταστρέφεις ένα έργο τέχνης, γίνεσαι πολλές κλάσεις κατώτερος, από την απεικόνιση (ή το περιεχόμενο) αυτού.
Μα δεν είναι ένα απλό έργο τέχνης. Είναι άγαλμα προς τιμήν του. Ανδριάντας θαρρώ πως είναι ο όρος. Στους ανδριάντες λοιπόν ελαχίστως μας ενδιαφέρει ο καλλιτέχνης που τους κατασκεύασε και η τεχνική που ακολούθησε. Σημασία έχει το πρόσωπο. Η ιστορία του. Το πως επηρέασε ο ίδιος την παγκόσμια ιστορία.Οπότε, όχι. Δεν είναι ένα απλό έργο τέχνης. Και ο βανδαλισμός επί αυτού, είναι πολιτική πράξη. Που ναι, συμφωνείς ή διαφωνείς με αυτήν.
Καλό θα ήταν ο μέσος αριστερόπληκτος Ελληναράς να διαβάζει και λίγη ιστορία πριν πετάξει τον κουβά με την μπογιά. Ο Τρούμαν ήταν ο "Πρόεδρος του Ψυχρού Πολέμου", και αναγκαστικά πήρε μερικές αμφιλεγόμενες αποφάσεις. Εμένα πάντως το σχέδιο Μάρσαλ και η αμερικανική βοήθεια στον εξαθλιωμένο λαό της Ελλάδας μετά τον πόλεμο δεν με χάλασε καθόλου.
Όποτε περνάω από εκεί θυμάμαι έναν διάλογο μέσα στο οικογενειακό μας αυτοκίνητο:(Εγώ 5 χρονών) Ποιός είναι αυτός;;;;;;(Μαμά) Ο Τρούμαν(Εγώ) Και τι έκανε;;;;;(Μπαμπά) Έριχνε βόμβες στους ανθρώπους.Συμπέρασμα: ας τον βάλανε για όποιον λόγο θέλανε, το πως θα τον θυμόμαστε είναι στο δικό μας χέρι.
κοίτα ακριβώς-ακριβώς ούτε εγώ ξέρω ευκαιρία να το ψάξουμε μην είμαστε και ανιστόριτοι. Έχω την εντύπωση πως δεν ήταν από τους κακούς αμερικανούς προέδρους...
Σκόνη και θρύψαλα δεν μπορεί να γίνει.Θυμάμαι το βράδι του Μάρτη το 1986, περνούσα με την παρέα μου από τη Βασιλέως Γεωργίου και λέγαμε το πόσο άσχημο είναι το άγαλμα. Εκείνο το καιρό με την προτροπή του ΠΑΜΕ και των Παγκρατών είχαν γίνει αρκετές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας να απομακρυνθεί το άγαλμα. Μάλιστα στα αστεία είπαμε ότι μόνο βόμβα θα έσωνε την κατάσταση. Ένα τέταρτο μετά αφού είχα φτάσει σπίτι άκουσα την έκρηξη. Την άλλη ακούσαμε ότι είχε τοποθετηθεί εκεί εκρηκτικός μηχανισμός αλλά το άγαλμα είχε - νομίζω - κοπεί στα δύο. Γρανίτης βλέπεις!Θα έπρεπε να γίνει ένα μικρό χάπενινγκ με παιδάκια με σκοπό να βάψουν το άγαλμα πολύχρωμο ή και ένα paintball με ανεξίτηλα χρώματα! Ή να το στολίσουμε με πλαστικά λουλούδια.
Nαι είναι!Για να το δούμε λίγο...Ένα άγαλμα μια ονομασία οδών μια ονοματοδοσία γενικά υποτίθεται άσχετα αν διαφωνώ η συμφωνώ με αυτή τη "μέθοδο τιμής" ότι έχει κάποια κοινή αξία κοινά οράματα με τους ανθρώπους που μοιράζεται.Το άγαλμα του Τρούμαν,η εποχή που κατασκευάστηκε αν μη τι άλλο δεν έγινε με αυτούς τους σκοπούς.Ήταν μέσα στο μεταεμφυαλικό κράτος της Δεξιάς των Ανακτόρων της Αμερικανοκατίας και μάλιστα στη κορύφωσή του.Σημειολογικά δυο μήνες και σαν και αύριο είχαμε τη δολοφονία Λαμπράκη.Πιστεύω ότι δίκαια κερδίζει το τίτλο του πιο μισητού αγάλματος στην Αθήνα.
Και οι ανδριάντες του Κοραή και του Καποδίστρια μπροστά στην Ακαδημία έχουν βανδαλιστεί επανειλημμένως, χωρίς οι άνθρωποι που αναπαριστώνται να είχαν διατάξει τη χρήση ατομικής βόμβας.[Απόσπασμα](http://bit.ly/14tMu9u) από το βιβλίο του Γεράσιμου Κακλαμάνη «Η Ελλάς ως κράτος δικαίου»:> Μπροστά μας δύο μικρά αγαλμάτια καθήμενων μορφών (οικονομία στα έξοδα!), τα όποια ακριβώς περιεργαζόμεθα λόγω τής προφανούς προθέσεως οικονομίας. Επί των αγαλματίων αυτών ευρίσκομεν πλήρως επιβεβαιουμένην την λαϊκήν ρήση «το φτηνό κρέας το ζουμί του πίνει», πλην και άλλα πράγματα εξόχου «εθνικής» σημασίας. Δεξιά ό Κοραής, κυρτωμένος απ' το διάβασμα, με αναπεπταμένες τις δέλτους του επί του αριστερού πέτου. Οι δέλτοι κάποτε στραπατσαρίσθηκαν — ασφαλώς σε κάποια διαδήλωση για την «Δημοκρατία» —, αλλά πάντως ξανακολλήθηκαν όπως κι όπως. Αυτό όμως πού λείπει από τον Κοραή είναι ακριβώς το σπουδαιότερο γι' αυτόν σωματικό μέλος: τα δάχτυλα τού δεξιού χεριού πού γράφει. Είναι έτσι κομμένα, σαν να πρόκειται για τορναδόρο πού του τα «πήρε» ό τόρνος και έμεινε έτσι κοκκαλωμένος πηγαίνοντας στο υπουργείο εργασίας να βγάλη σύνταξη. Κατά τα άλλα ή μύτη του Κοραή ακόμη κρατιέται.> Κυττάζομε τώρα αριστερά. Πρόκειται για τον Καποδίστρια, το όνομα τού οποίου φέρει και το Παν/μιο (αφού με δική του πρωτοβουλία χτίσθηκε μέσω του κληροδοτήματος Δομπόλη). Το «φερώνυμο» αυτό ίδρυμα απέκτησε τελευταίο το άγαλμα του Ιδρυτή του, το 1932 δηλαδή, και μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούσε να γίνει αλλοιώς. Το αγαλμάτιον είναι προϊόν εράνου και τούτο φαίνεται στην τελείως φθηνιάρικη κατασκευή και επεξεργασία. Ή πέτρα ούτε σαν ποιότητα μοιάζει με αυτή των άλλων αγαλμάτων, ούτε σαν επεξεργασία. Του Κοραή είναι όντως γλυπτό• είναι σμιλευμένη ή καρέκλα, τα ρούχα και πολλές λεπτομέρειες. Από πίσω το άγαλμα του Καποδίστρια είναι μια ανεπεξέργαστη σχεδόν πέτρα, χωρίς λεπτομέρειες, απλώς «μια ιδέα», και μπροστά κάθεται ό Καποδίστριας μέσα σ' ένα απλό παλτό συνταξιούχου συμβολαιογράφου ελαιουργείου του 18ου αιώνος. Στάση ή πιο αφύσικη, πού ήθελε τα λιγώτερα λεφτά! Η «φτώχεια» του ελληνικού κράτους είναι καταφανής για το άγαλμα του Ιδρυτή του («του Δήμου Πειραιώς αρνηθέντος οιανδήποτε εισφοράν», λέει ό Πρόεδρος τής ζητείας καθηγητής Γ. Ματθαιόπουλος), διότι απλούστατα ούτε τέτοιο κράτος ονειρεύθηκε ό Καποδίστριας, ούτε σε τέτοιο κράτος έχει θέση το άγαλμα του. Και αυτό φαίνεται στο πρόσωπο: λείπει ολόκληρη ή μύτη, και κατά τέτοιον τρόπο, σαν να πρόκειται για απαρατημένο πτώμα νεκρού πού το ανεκάλυψαν οι ποντικοί. Η μύτη των αγαλμάτων είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο καί ο κύριος στόχος του βανδαλισμού από την ελληνική αρχαιότητα. Η μύτη του Καποδίστρια και τα δάχτυλα του Κοραή — και οι δύο αυτοί άνθρωποι δεν έπαψαν ως τα σήμερα να προσφέρουν στο «έθνος»: ή κατάντια των αγαλμάτων τους δείχνει ακριβώς την σχέση του σημερινού «έθνους» με το παρελθόν του. Του «έθνους» υπέρ του οποίου υπάρχουν οι εξουσίες στην Βουλή! Ποιό έθνος;...