□ Γνωστοί □ Φίλοι ■ Δεν-ξέρω-τι-κάνει-ρε-δε μιλάμε πια.

□ Γνωστοί □ Φίλοι ■ Δεν-ξέρω-τι-κάνει-ρε-δε μιλάμε πια. Facebook Twitter
20

«Κανείς δε μπορεί να ζήσει χωρίς φίλους». Ναι, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας, κουλτούρας έχουν ανάγκη από πραγματικούς φίλους.

Φίλους που θα ναι κοντά τους με ήλιο ή με βροχή, με χαρτομάντιλα ή με βότκα, στην προαγωγή και στην απόλυση.

Όσο κι αν αυτή η ανάγκη είναι ευρέως αποδεχτή, η εικόνα που αντικρίζω εκεί έξω, δημιουργεί μια μεγάλη αντίφαση. Άνθρωποι μόνοι, άνθρωποι που έχουν ανάγκη από παρέα, από συντροφιά, αλλά έχουν βυθιστεί στη σιωπή.

Η αλήθεια είναι πως κανείς δε γεννιέται μόνος, αλλά ούτε με υψωμένα τείχη ή μέσα σε γυάλα αυτοπροστασίας. Αυτά έρχονται στην πορεία ή μάλλον τα φέρνει η καταλυτική αποχώρηση κάποιων ανθρώπων απ' τη ζωή μας. Γιατί όταν χάσεις αυτό που είχες, αυτό που σ' έκανε να χαμογελάς, χάνεις αυτόματα και την πίστη σου.

Στο σχολείο πιστεύαμε στο «For Ever» που μετά βίας διαρκούσε ως το Γυμνάσιο και στο Πανεπιστήμιο ορκιζόμασταν πως η μία θα παντρέψει την άλλη. Τώρα μετά βίας ανταλλάσσουμε ένα «γεια» αν βρεθούμε τυχαία στο δρόμο...

Σύμφωνα με τον Μόλενχορστ οι φιλίες διαρκούν το πολύ 7 χρόνια. Κάθε 7 χρόνια τα κοινωνικά δίκτυά μας αλλάζουν. Οπότε αλλάζουν και οι φίλοι μας. Αν έχεις ίδιο σπίτι, ίδιο σύντροφο και η ίδια δουλειά, έχεις και πιθανότητες να διατηρήσεις τους ίδιους φίλους.

Ακόμα κι αν δεχτώ την άποψη του Μόλενχορστ και δώσω στη φιλία τη διάρκεια που θα απαντάται στο « θα σ' αγαπώ για όσο θα είμαι εδώ», πάλι κάτι μένει άδειο. Πάλι ένα παραθυράκι αμφιβολίας ξεπηδά και φτιάχνει σενάρια.

Γιατί έμεινα εδώ, δεν άλλαξα σπίτι, δουλειά ούτε καν χρώμα μαλλιών. Όμως τίποτα δεν είναι όπως πριν. Συμμαζεύω το δωμάτιο, σκοντάφτω σε εισιτήρια διακοπών και ξυπνούν αναμνήσεις. Γιατί τι είναι ένα παλιό εισιτήριο διακοπών; Ένα απλό απόκομμα Ίσως ναι, αλλά είναι και η μόνη απτή απόδειξη πως εμείς οι 2 κάποτε ταξιδέψαμε μαζί. Κάποτε ήμασταν φίλες.

Και δεν πρόλαβαν να περάσουν 7 χρόνια και δεν χρειάστηκε να αλλάξουμε κανένα κοινωνικό δίκτυο. Απλά αλλάξαμε εμείς.

Άραγε όταν αλλάζουν οι άνθρωποι τα συναισθήματα τι μορφή παίρνουν; Εν τέλει τους αγαπήσαμε στ' αλήθεια όσους πέρασαν απ' τη ζωή μας ή ήταν απλά συνεπιβάτες σε μια κοινή διαδρομή; Μια διαδρομή που μας βόλευε όσο ακούγαμε πιστά και φανατικά Πυξ-Λαξ και ονειρευόμασταν ν' αλλάξουμε τον κόσμο.

20

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

13 σχόλια
Προτιμώ να μην μιλάμε, προτιμώ να με βλέπεις και να αλλάζεις γωνία, προτιμώ να πιστεύεις ότι ήσουν για μένα μια τυχαία ιστορία...Α ρε Αννούλα+Καρβέλα όλα τα πατε! :p
και σε λιγα χρονια, που θα ειμαστε οι περισσότεροι 7χρονια "φιλοι" στο fb, να δειτε ποσο θα εχουν αλλοιωθεί οι σχέσεις μας.Υπερεκτιθεται ο ενας στα ματια του αλλου με την κακη χρηση του, κανεις τον αλλο να σε μαθαινει τοσο καλα, που ή δεν του λειπεις ή δεν εχεις τιποτα περισσοτερο να ανακαλυψεις απο τον αλλο και τελικα να πεις.
πόσο μεγάλο θέμα είναι αυτό... κ φυσικά δεν υπάρχει καμία σταθερά σε αυτό... κ οι ίδιοι κανόνες ισχύουν σε φιλίες μεταξύ ανδρών και γυναικών κ όχι... κ παρεξηγήσεις για το τίποτε ή ουσιαστικές κ συγχώρεση ή μη... η φιλία όπως κάθε ανθρώπινη σχέση δυσκολεύει γιατί ο άνθρωπος όχι απλά αλλάζει αλλά άλλαξε γενικότερα... κ μακάρι να βγω λάθος αλλά όσο πάει κ θα στερεύει... δεν φταίει το γεγονός ότι αλλάζουν απλά τα πρακτικά δεδομένα κ μεγαλώνουμε όπως λέμε... θα φταίει το γεγονός ότι ο ένας έχει δουλειά κ ο άλλος όχι... ότι ο ένας πληρώνει την εφορία κ ο άλλος όχι... ότι ο ένας είναι πασοκ κ ο άλλος συριζα κ.α. ότι ο ένας είναι πατριώτης κ ο άλλος όχι ... ο ένας έλληνας κ ο άλλος όχι... ο ένας άνθρωπος κ ο άλλος?
Ειλικρινά με βρίσκεις πάνω στη φάση που τα σκέφτομαι και εγώ όλα αυτά..με αφορμή φίλους οι οποίοι ειναι ακόμη σε άλλη φάση της ζωής τους και σα να μην μπορούν να καταλάβουν τί συμβαίνει πλέον στη δική μου ζωή και πού πήγε η φίλη τους των φοιτητικών χρόνων με το πιό χαλαρό στυλάκι,που η μονη εγνοια της ήταν που θα πιούνε τις μπύρες τους το βράδυ..Τί συμβαίνει τελικά;Είναι όντως παράλογο το να μην είσαι στην ίδια φάση και ακριβώς ο ίδιος χαρακτήρας με 10 χρόνια πριν;Ή απλά οι άνθρωποι τείνουμε να κρίνουμε τους άλλους,κάπως εγωιστικά, με το πώς τους θέλουμε εμείς να είναι,άσχετα αν είναι ευτυχισμένοι ή όχι;
Δεν είναι παράλογο ούτε το να μην είσαι στην ίδια φάση, ούτε το να είσαι.. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί.. Αλλιώς επιδρά ο χρόνος σε μένα, αλλιώς σε σένα. Και γι'αυτό, συμβουλή μου είναι να θυμάσαι τί αγάπησες από τον κάθε άνθρωπο και να πορεύεσαι μ'αυτό. Και να μην το ξεχνάς και το αναθεωρείς, γιατί πολύ συχνά με τα "τωρινά" σου μάτια, δε θα μπορείς να δικαιολογήσεις τους φίλους από τα παλιά..Και αυτοί σε θυμούνται όπως σε αγάπησαν, και τους λείπεις τώρα που αλλάζεις.. Δεν είναι εγωιστικό, αυτή είναι η εξέλιξη.. Αν δεν τις κόψεις αυτές τις σχέσεις "βίαια", μένει κάτι ωραίο στο τέλος, και αυτό είναι που μετράει..
Το κείμενο προφανώς εκφράζει την άποψη περί φιλίας μέσα από τη γυναικεία οπτική. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με τις αντρικές φιλίες και κυρίως αυτές που ξεκινούν από τα νεανικά χρόνια. Αυτές μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο ακόμα κι αν οι φίλοι έχουν να μιλήσουν πολλά χρόνια. Όταν ξαναειδωθούν και μετά το πρώτο μούδιασμα, είναι σαν να μην έχουν αποχωριστεί ούτε λεπτό!
Δεν ειναι ετσι..το εχω εντοπισει αλλου το θεμα.Οι αντρικες φιλιες δεν ειναι οτι ειναι αναλλοιωτες στο χρονο και δυνατες..ειναι οτι οι αντρες απο τους αντρες φιλους τους ζητανε πολυ λιγοτερα πραγματα.Αυτο εχει σαν συνεπεια την αποφυγη των παρεξηγησεων.Και μεταξυ μας ειναι λιγο πιο επιδερμικη απο τη γυναικεια η οποια σε αντιθεση ζηταει πολλα κι αυτο εχει σαν συνεπεια να χανονται και πολλα..και γι αυτο μενει η πικρα και γι αυτο ερχονται οι αμηχανοι χαιρετισμοι.πολλα μπραβο στο αρθρο..
Να με συμπαθας:) αλλα εισαι λιγο λαθος.Οι αντρικες φιλιες μενουν ναλοιωτες στον χρονο γιατι κατα 99% δεν θα μπει θεμα ζηλειας αναμεσα τους.Δεν ζηταμε λιγοτερα ο ενας απτον αλλο.Συνηθως δεν ζηταμε τιποτα.Απλα γνωριζουμε οτι οταν θα ζητησουμε κατι ο αλλος θα πεθανει να μας το δωσει.Οποτε τωρα που το σκεφτομαι ζηταμε τα παντα!σε βαθοις και οχι επιδερμικα!
αυτο με την γυναικεια ζηλεια ισως σαν κλισε να ειναι το ιδιο λαθος οσο αυτο για την επιδερμικη αντρικη φιλια.Βασικα το μεγαλυτερο λαθος(και για τους δυο μας) ειναι οτι ο ενας νομιζει οτι ξερει καλυτερα απτον αλλο για κατι που δεν το εχει ζησει.
dio77εχω δει απο κοντα αδερφικες αντρικες φιλιες να χανονται πιο ευκολα απο γερο με ανια..δεν λεω φυσικα οτι δεν υπαρει αντρικη φιλια!υπαρχει και μπορει να ειναι και δυνατη.Αυτο που εξηγησα ειναι γιατι ειναι πιο ανθεκτικη σε σχεση με τη γυναικεια.Αυτο με τη γυναικεια ζηλεια ας σταματησει.
Και πόσο δύσκολα οι άνθρωποι ζητούν συγγνώμη κι από την άλλη πόσο δύσκολα συγχωρούν;Για πόσες μικροπαρεξηγήσεις κ ανούσιες καταστάσεις έχουμε διώξει ανθρώπους από τη ζωή μας ή αντίθετα έχουμε εκδιωχθεί από τις ζωές των άλλων;Κι όμως η φράση κλισέ, "στην εποχή μας ό,τι χαλούσε το φτιάχναμε" βρίσκει εφαρμογή και στη φιλία. Δύσκολα οι άνθρωποι "διορθώνουν" αλλά ευκολότερα αντικαθιστούν...