Στο σημερινό «Α μπα»: κατανόηση υπό όρους

Στο σημερινό «Α μπα»: κατανόηση υπό όρους Facebook Twitter
89

__________________

1.


Α μπα μου να σας ζησει η μικρη!! Εύχομαι οτι καλυτερο στην οικογένεια σου!! Στο δια ταυτα λοιπόν: Ειμαι χοντρός. Από την εφηβεία ήμουν με παραπάνω κιλά με αποτελεσμα να χανω πολλα πραγματα. Οταν ημουν φοιτητής έκανα μια προσπάθεια (μεταξύ πολλω ν πολλών άλλων), έχασα 40 κιλά και ήρθα στα φυσιολογικά μου. Κρατήθηκα για 2 χρόνια περίπου και μετά σταδιακά πήρα πάλι τον ανηφορο. Αυτό για 2 λόγους: πρώτον μετακομισα σε φοιτητικές εστίες (άρα δεν εχω πλέον ούτε δικό μου ψυγείο ούτε την ευχέρεια να πηγαίνω συχνά για ψώνια) καθώς πλέον οικονομικά ειναι πολύ δύσκολα τα πράγματα, και επειδή το "υγιεινο" φαγητό κοστίζει, μου ειναι πιο οικονομικό να παραγγελνω πίτες και σουβλάκια (ενδεικτικά λεω οτι δυο πίτες κοστίζουν 3.60 και μια σαλάτα 5.50 ευρώ απο το κυλικειο του πανεπιστημίου). Δεύτερος λόγος είναι οτι πλέον κάνω διδακτορικό με αποτέλεσμα και οι ώρες που έχω για να μαγειρεψω- κάνω οτιδήποτε ειναι μειωμένες αλλά και επειδή σαν άνθρωπος όταν είμαι στρεσσαρισμενος ξεσπαω στο φαγητό. Όλα αυτά με οδήγησαν ξανά στην αρχή. Η κοπέλα μου ειναι αδύνατη προς κανονική, χωρις να εχει παχυνει ποτέ και να χρειαστεί να χάσει κιλά. Συνεχώς μου το αναφέρει για το καλό μου οτι πρέπει να προσπαθήσω και με βοηθάει και αυτή αλλά όταν της εξηγώ πόσο δύσκολο μου είναι, δεν το καταλαβαινει. Θεωρεί πως ειναι εύκολο, γιατι απλα κόβεις το υπερβολικό φαγητό και ολα καλά. Δεν λεω οτι ειναι ακατόρθωτο, το κατάφερα κάποτε κατω απο αλλες συνθήκες. Πως θα μπορούσα να της το εξηγήσω και να καταλαβει ουσιαστικα τη δυσκολία?
- Ένας υπερβαρος ακόμα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αγαπητέ υπέρβαρε, αυτό ίσως να γίνει, ίσως και να μη γίνει, σίγουρα προϋπόθεση είναι να καταλάβεις εσύ μέσα σου τη δυσκολία. Ο χρόνος, οι συνθήκες και τα χρήματα είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες, αλλά δεν είναι οι καθοριστικοί. Το καθοριστικό είναι τι νιώθεις μέσα σου ότι σε χορταίνει με την έννοια της παρηγοριάς, αυτό που λες «όταν είμαι στρεσαρισμένος ξεσπάω στο φαγητό». Όταν είσαι στρεσαρισμένος, κάνεις αυτό που κάνεις και όταν δεν είσαι στρεσαρισμένος, αλλά σε μεγαλύτερη ένταση. Αυτό που σε παχαίνει είναι αυτό που έχεις μάθει να βλέπεις νόστιμο, ο συμβολισμός δηλαδή και όχι το φαγητό το ίδιο.


Αν η φίλη σου θεωρεί εύκολο να χάσεις κιλά δεν σε καταλαβαίνει καθόλου μα καθόλου και ελπίζω να είναι αδυναμία κατανόησης λόγω έλλειψης προσωπικής εμπειρίας. Το ότι το αναφέρει «για το καλό σου» εμένα μου ανάβει λίγο τα λαμπάκια. Δεν θέλω να ρίξω λάδι στη φωτιά, αλλά το ότι της εξηγείς και εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει μου ανάβει κι άλλα λαμπάκια. Ας το αποδώσουμε στο ότι ούτε εσύ μπορείς να εξηγήσεις γιατί είναι τόσο δύσκολο.


Mεταφράζω από εδώ, διάβασε το κι εσύ και η φίλη σου και γενικώς, διαβάστε σχετικά. Ή μάλλον άσε τη φίλη σου. Διάβασε εσύ, ξέρεις τι να ψάξεις και πώς, αφού κάνεις διδακτορικό.

 

Αυτό που οδηγεί τη συμπεριφορά μας δεν είναι η λογική, αλλά η βιοχημεία του εγκεφάλου, οι συνήθειες και ο εθισμός, οι καταστάσεις συνείδησης, και αυτό που βλέπουμε οι άνθρωποι γύρω μας να κάνουν. Είμαστε συναισθηματικά όντα με την ικανότητα να εξορθολογίζουμε - όχι ορθολογικά όντα με συναισθήματα. Αν έχουμε άγχος, κατάθλιψη ή κάποιον εθισμό, ανεξάρτητα από το πόσο καλή είναι η συμβουλή που μας δίνεται, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μπορέσουμε να δράσουμε επ 'αυτής. Ο πιο πρωτόγονος, συναισθηματικός εγκέφαλος γενικά έχει προτεραιότητα έναντι του πιο πρόσφατου.

__________________
2.


Ναι, είναι σίγουρο! Δε ξέρω πώς να ζητάω βοήθεια ή συμπαράσταση. Όχι μόνο στα μεγάλα θέματα, αλλά και στα επουσιώδη. Αναφέρομαι σε μια εκ βαθέων συζήτηση, μια καλή κουβέντα, μια χρήσιμη συμβουλή. Το προσπαθώ, αλλά δε μου κάθεται! Έμαθα να εκφράζω το συναίσθημά μου και το λόγο που μπορεί να είμαι εκνευρισμένος, αγχωμένος ή λυπημένος.

Αναμένω από εκείνους που έχω αφιερώσει χρόνο στα δικά τους προβλήματα να μου το ανταποδώσουν, όταν με τη σειρά μου χρειάζομαι τη βοήθειά τους. Ακούγεται σαν η δική μου συμπαράσταση να έχει ανταλλακτική αξία και ως ένα βαθμό ισχύει. Δεν είμαι κανένας άγιος, ούτε αυτάρκης. Οι σχέσεις μου θέλω να είναι αμφίδρομες, να δίνω αλλά και να παίρνω. Ωστόσο το feedback που λαμβάνω δε με ικανοποιεί. Το αισθάνομαι άλλοτε χλιαρό και άλλοτε επιφανειακό. Αισθάνομαι ότι είμαι καλύτερος στο να παρέχω συμπαράσταση παρά να τη ζητάω ή να τη λαμβάνω.

Άμα ρωτούσες τους φίλους μου, θα σου έλεγαν πόσο υποστηρικτικός έχω υπάρξει για εκείνους. Το αναγνωρίζουν, αλλά δε μπορώ να πω και εγώ το ίδιο για αυτούς. Έχουν καλές προθέσεις, αλλά κάτι συμβαίνει και κάπου κάπως χαλάει το γλυκό όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται και είμαι εγώ εκείνος που θέλει να μιλήσει και όχι να ακούσει.

Πριν με παραπέμψεις στο μάντρα σου, έχεις καμιά ιδέα;
- Σωσίβιο


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πριν σε παραπέμψω στο μάντρα σου, θα σου πω ότι δεν κατάλαβα για τι παραπονιέσαι.


Στην αρχή λες ότι δεν ξέρεις να ζητάς βοήθεια. Μετά λες ότι ζητάς, αλλά δεν σου φαίνεται αρκετά ικανοποιητική η συμπαράσταση των φίλων σου. Αυτά τα δύο είναι πάρα πολύ διαφορετικά μεταξύ τους.


Ας πούμε ότι εννοείς το εξής: ότι προσπαθείς να ζητήσεις βοήθεια, αλλά δεν λαμβάνεις, άρα δεν ξέρεις πώς να ζητάς; Και πάλι. Δεν βγάζεις πολύ ξεκάθαρο νόημα.


Ας πούμε ότι εννοείς το εξής: δεν σου αρέσουν οι φίλοι σου. Τότε δεν χρειάζεσαι το μάντρα. Χρειάζεται να βρεις άλλους φίλους.


Θα σε ρωτήσω όμως το εξής. Για ποιο λόγο καταβάλεις προσπάθεια να βοηθήσεις, όταν σου ζητάνε βοήθεια; Επειδή πιστεύεις ότι όσο πιο καλή δώσεις, τόσο πιο καλή θα πάρεις; Βλέπεις ότι αυτό δεν ισχύει. Άρα γιατί συνεχίζεις να το κάνεις;


Επειδή αγαπάς τους φίλους σου; Επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς; Ή επειδή σου αρέσει να νιώθεις ότι είσαι καλύτερος από αυτούς;

__________________
3.

Αγαπητή Αμπα,

Σου γράφω γιατί πραγματικά νιώθω ότι τον τελευταίο καιρό ζω σε ένα παράλογο παράλληλο σύμπαν και δεν ξέρω που αλλού να απευθυνθώ . Όλοι γύρω μου παντρεύονται Α,μπα μου. Και αυτό δεν θα ήταν βεβαίως προβλήμα, καλά κάνουν τα παιδιά και να ζήσουνε. Αλλά αυτό που δεν άντεχω είναι αυτό το αφοπλιστικό 'άντε και στα δικά σου', 'εσύ για πότε με το καλό;', 'μην αφήνεις τα χρόνια να περνάνε έτσι πρέπει να σοβαρευτείς και να κάνεις παιδιά μικρή'. Είμαι 25 και αυτά τα ακούω από συνομηλίκους μου εν το μεταξύ. Αν μου τα έλεγε η θεία μου η Σούλα νομίζω δεν θα με πείραζε τόσο πολύ (εννοείται πάλι θα με ενοχλούσε σαν σχόλιο αλλά αν μη τι αλλό αν το περίμενεις από κάπου, αυτό το κάπου είναι συνήθως η θεία σου η Σούλα). Και θέλω να σε ρωτήσω με τη σειρά μου, γιατί τόσο τρέντι ο γάμος και τα παιδιά πλέον απο τα 20κατι εν έτει 2018; Να φταιει η Kylie Jenner; Πραγματικά με θλίβει το γεγονός ότι παιδιά της ηλικίας μου το αντιμετωπίζουν πλέον σαν να είναι ένα cult που πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθήσεις πριν τα 30.
- διοπτροφόρα μέλλουσα γεροντοκόρη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι απολύτως βέβαιο ότι υπάρχουν εικοσιπεντάχρονοι που δεν έχουν κανέναν φίλο παντρεμένο και δεν έχουν ούτε ένα φίλο που σκοπεύει να κάνει παιδιά πριν τα τριάντα.


Θέλεις να είσαι τέτοια εικοσιπεντάχρονη για να μη νιώθεις ότι ζεις σε κάποιο παράλογο παράλληλο σύμπαν; Πρέπει να βρεις άλλες παρέες, ή έστω, κι άλλες παρέες.


__________________
4.


Δεν έχω παιδιά κι μιας κι έχεις εσύ τώρα (να σας ζήσει!), είπα να σε ρωτήσω: πώς παίρνεται μια απόφαση από το ζευγάρι, όσον αφορά στο τέκνο τους, όταν οι γνώμες του ζευγαριού είναι διαφορετικές σε ένα θέμα και δεν υπάρχει μέση λύση; Π.χ. το παιδί λέει ότι κάποιο άλλο παιδί το έβρισε αισχρά κι ο ένας γονέας θέλει να πάει στο δάσκαλο πρώτα να βρουν μια «πολιτισμένη» λύση κι ο άλλος να πάει να βρει τους γονείς του άλλου παιδιού πρώτα να κάνει τσαμπουκά. Ή η έφηβη κόρη θέλει να ξεκινήσει την ερωτική της ζωή, έχει το θάρρος να μιλήσει στους γονείς κι ο ένας‚ γονέας προτιμάει να της επιτρέψουν να γίνεται το σεξ στο δωμάτιό της κι ο άλλος γονέας προτιμάει η κόρη να πηγαίνει στα πάρκα.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί έχεις απορία μόνο για το συγκεκριμένο; Τι γίνεται σε ένα ζευγάρι αν ο ένας θέλει να πηγαίνει κάθε Κυριακή στους γονείς για να τρώει παστίτσιο, ενώ ο άλλος θέλει να πηγαίνει για καφέδες με φίλους; Τι γίνεται αν ο ένας θεωρεί μονόδρομο τη μετανάστευση ενώ ο άλλος δεν μπορεί με τίποτα να φανταστεί την ζωή του αλλού; Τι γίνεται αν ο ένας θέλει το ακριβό μαλακτικό και ο άλλος δεν ξέρει καν τι είναι το μαλακτικό και το θεωρεί σπατάλη; Και πάει λέγοντας.


Θα μου πεις, ναι, αλλά όταν υπάρχει παιδί στη μέση, μιλάμε για έναν άνθρωπο. Όντως, αλλά θα εκπλαγείς για το πόσο λίγη σημασία έχει αυτό για ορισμένους ανθρώπους, ειδικά αυτούς που βλέπουν τα παιδί τους ως προέκταση του εαυτού τους. Όσα ζευγάρια δυσκολεύονται να βρουν μια λύση για το μαλακτικό, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο δυσκολεύονται και στην ανατροφή των παιδιών τους. Η αδυναμία κατάστρωσης κοινού οράματος δεν ξεπερνιέται μόνο και μόνο επειδή θα έπρεπε να ξεπεραστεί.

__________________
5.


Σε διαβάζω σε όλη μου τη φοιτητική πορεία και βρίσκομαι αισίως(ή όχι και τόσο) στο έβδομό μου έτος. Πάντα επέστρεφα σε σένα στις σκοτεινές μου περιόδους, όταν έψαχνα ένα παράθυρο νηφαλιότητας και ισορροπίας. Πρώτη φορά όμως σου γράφω. Δύο Νοεμβρίους πίσω γνώρισα τον Φ., στην επαρχιακή πόλη που σπούδαζα μέσω κοινής παρέας. Αυτός οκτώ χρόνια μεγαλύτερος, κάποτε κι αυτός φοιτητής εδώ, τώρα έμενε πια στην Αθήνα και δούλευε εκεί. Αφού ρώτησε για μένα τους κοινούς μας φίλους, με πλησίασε σε ένα πάρτυ, την επόμενη μέρα έφυγε και μετά από λίγο ήρθε το add στο facebook. Αρχίσαμε να μιλάμε, αυτός εδειχνε να καταναλώνει χρόνο κι ενεργεια για να με εντυπωσιασει και όντως το χιουμορ του και το πνευμα του με ειχαν ενθουσιασει. Μετά από ένα μήνα ψησίματος, κατέβηκα κι εγώ Αθήνα και με δική του πρωτοβουλία βρεθήκαμε. Ήταν από τις πιο ωραίες βραδιές της ζωής μου. Επιστράτευσε όλη του τη γοητεία και πέτυχε διάνα. Στην ουσία από τότε ξεκινήσαμε τη σχέση μας. Ακολούθησαν πολλά ταξιδάκια, πολλά τηλέφωνα, ενθουσιασμός εκατέρωθεν και έντονα συναισθήματα. Όταν είπαμε ότι είμαστε πλέον μαζί, σε ένα ταξίδι μας 20 μέρες μετά το πρώτο μας ραντεβού, αυτός μου είπε ότι είχε 5 χρόνια να κάνει σχέση και ότι ήμουν η πρώτη κοπέλα που ένιωσε έτσι και που ανοίχτηκε μετά από αυτό το διάστημα (εκείνος 31 εγώ 23). Αρχικά η σχέση μας ήταν από απόσταση, αφού εγώ ακόμα έμενα στην πόλη που σπούδαζα, κατέβαινα βέβαια πάρα πολύ συχνά στην Αθήνα. Είχα λίγα μαθήματα και από το φθινόπωρο θα γύριζα πλέον μόνιμα Αθήνα. Όντως τελείωσα με τα μαθήματα το Σεπτέμβρη και ξενοίκιασα, εκκρεμούσε όμως η διπλωματική. Το σχέδιο ήταν ότι θα τελείωνα και με αυτή μέχρι τα Χριστούγεννα, θα ορκιζόμουν και από Σεπτέμβρη μεταπτυχιακό. Τα πράγματα όμως δεν έγιναν έτσι. Κατεβαίνοντας από το Βορρά, έχανα το σπίτι μου, την ανεξαρτησία που είχα 6 χρόνια, το γνώριμο περιβάλλον μου και κυρίως τους φίλους μου, κανένας από τους οποίους δεν είναι από την Αθήνα. Θα έμενα με τους γονείς μου για τουλάχιστον ένα χρόνο και θα έχανα την παλιά μου καθημερινότητα. Το μόνο θετικό σ αυτό το ζοφερό τοπίο ήταν ο Φ. Θα ήμασταν επιτέλους μαζί. Θα οργώναμε την Αθήνα. Ακολούθησε ένα διάστημα όπου τη μέρα μου έτρωγε το πηγαινέλα στο σπίτι του Φ. στο κέντρο, μία ώρα με τα μέσα από το δικό μου. Τη διπλωματική δεν την προχώρησα, δεν είχα κανένα κίνητρο. Καθόμουν και βυθιζόμουν στο πολύ λεπτομερές και δυσνόητο θεωρητικό υπόβαθρο και σκεφτόμουν πόσο πολύ δε νοιάζει κανέναν εργοδότη όλο αυτό. Δεν έβρισκα νόημα σε όλο αυτό, αν και ήξερα ότι έπρεπε να τελειώνω για να κλείσω έναν κύκλο. Κι ας μην νοιάξει κανέναν εργοδότη η διπλωματική μου. Παράλληλα βλέποντας αγγελίες για το επάγγελμά μου (πολιτικός μηχανικός) έβλεπα το τέρας "εμπειρία" γραμμένο παντού, να υψώνεται απειλητικό και να γελάει χαιρέκακα. Και το κωλόχαρτο να είχα, έλεγα, δουλειά πάλι δε θα βρισκα. Την ίδια στιγμή έβλεπα τον Φ. κυνηγάει τα δικά του όνειρα επαγγελματικά, να τα πηγαίνει καλά, να έχει προοπτικές και άνεση. Έπεφτα κάθε φορά που μου εξιστορούσε τα σχέδιά του γιατί αισθανόμουν τόσο μακριά από αυτή την κατάσταση. Του το είχα πει, αφού έβλεπε κάθε φορά τον εκνευρισμό μου και μια αδικαιολόγητη επιθετικότητα. Μετά από καιρό μου είπε ότι έχει σταματήσει να μου λέει πολλές λεπτομέρειες, γιατί έβλεπε ότι με στεναχωρούσε. Το θέμα της ανεξαρτησίας με βασάνιζε, ονειρευόμουν να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη, να μπορώ να συνεισφέρω σε κάποια κοινή μας συγκατοίκηση. Στην ουσία έμενα στο σπίτι του τα περισσότερα βράδια και αισθανόμουν να μας χωρίζει μια άβυσσος στη φάση ζωής. Παράλληλα με τη διπλωματική καθηλωμένη. Αυτό με έριχνε φυσικά χειρότερα. Το είχαμε συζητήσει πολλές φορές και μου έλεγε πως δεν πρέπει να νιώθω ένοχη, πως κι αυτός στην ηλικία μου δεν είχε δουλέψει ουσιαστικά ποτέ, μόλις είχε κατέβει από πάνω και δεν ήξερε κι αυτός τι να κάνει με τη ζωή του. Άλλες εποχές όμως και άλλα ποσοστά ανεργίας. Εμείς όμως ήμασταν ζευγάρι στο εδώ και τώρα, στη δεδομένη στιγμή των ζωών μας συναντηθήκαμε κι ένιωθα ότι δεν μπορεί η σχέση μας ν αντέξει αυτή μου την ανασφάλεια για την ανισότητά μας. Το Δεκέμβρη αρχίσαμε να μαλώνουμε συχνά, επειδή εγώ στεναχωριόμουν κάθε φορά που υποψιαζόμουν ότι με παραμελεί, ότι δε θέλει να περάσει χρόνο μαζί μου, κάθε φορά που ένιωθα ότι δε μου παραχωρεί κάτι, είτε αυτό ήταν ο χρόνος του, είτε παραπάνω χάδια ή σεξ. Μετά τα Χριστούγεννα, που είχαμε πάει μαζί Θεσσαλονίκη και είχαμε περάσει υπέροχα, άρχισα να αισθάνομαι ότι δίνει πλέον πολύ λίγα στη σχέση. Δεν ήταν ενθουσιώδης στην επικοινωνία μας, δεν τρελαινόταν να κάνουμε πράγματα μαζί, δεν περνούσαν πια εύκολα οι δικές μου προτάσεις για να κάνουμε ο,τιδήποτε. Κάποια στιγμή σε έναν τσακωμό μας μου είπε ότι μ αγαπάει και νιώθει τρυφερότητα αλλά ότι το ερωτικό κομμάτι προς εμένα νιώθει να του αδειάζει. Όλοι αυτοί οι τσακωμοί όλο και τον άδειαζαν. Πρότεινε να βρισκόμαστε πιο αραιά για ένα διάστημα, μήπως και φύγει ο εκνευρισμός. Όντως αυτή η ένταση μας είχε κάνει και τους 2 να μην είμαστε οι εαυτοί μας, ή μάλλον να μην έχουμε διάθεση να ξεδιπλώσουμε τον εαυτό μας ένας στον άλλον όπως παλιά. Μετά από 2 βδομάδες κι αφού τα πράγματα σέρνονταν, του είπα πως νιώθω να χωρίζουμε, τον νιώθω απόμακρο και λιγότερο «μέσα» στη σχέση. Το σκέφτηκε για λίγο, μου είπε πως δε νιώθει ερωτευμένος, νιώθει να έχει φύγει το πάθος. Θέλω να καταλάβω μου λέει αν είναι παρωδικό ή μόνιμο, είμαι μπερδεμένος. Συνεχίζουμε για άλλες 2 βδομάδες, όπου εγώ τον είχα αφήσει να δίνει αυτός το ρυθμό της επικοινωνίας. Αν δε βρισκόμασταν, στέλναμε κάποια μηνύματα μέσα στη μέρα και αυτός με έπαιρνε κάποια στιγμή ένα τηλέφωνο όπου... μιλούσαμε σχεδόν όπως παλιά, όταν δεν ήμουν Αθήνα και πήγαινε το τηλέφωνο σύννεφο. Τον έβλεπα όμως ζορισμένο, δεν κοιμόταν τα βράδια, ξεφυσούσε. Ένα Σάββατο, καθώς ξυπνάμε από το μεσημεριανό μας ύπνο τον ακούω να ξεφυσάει. Τον ρωτάω αν είναι κάτι που τον απασχολεί, μου λέει είναι αυτά που έχουμε συζητήσει. Δεν το βλέπω να αλλάζει, νιώθω ότι έχει κάνει τον κύκλο του, ότι δεν έχει πια νόημα. Το συζητήσαμε για ώρες. Παραδέχθηκε ότι είμαι από τους λίγους ανθρώπους που τον ξέρουν πολύ καλά. Ότι περάσαμε υπέροχες στιγμές, ότι αισθάνθηκε να παίρνει πολύ τρυφερότητα από μένα. Χωρίσαμε με μια πολύ έντονη αγκαλιά, εγώ να κλαίω, να του λέω ότι είναι ο άνθρωπός μου και ότι δεν ξέρω πώς από τη μία μέρα στην άλλη πρέπει να το ξεχάσω αυτό. Συμφωνήσαμε να κάνουμε ο,τι νιώθουμε από δω και πέρα. Δηλαδή η επικοινωνία να συνεχιστεί όπως και όσο τη θέλει ο καθένας. Από τότε δεν έχουμε ξαναμιλήσει. Έχουν περάσει 10 μέρες που κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μην επικοινωνήσω. Για να νιώσει και να μετρήσει την πλήρη απουσία μου(έχω ανέβει κιόλας πάνω να δω τους φίλους μου και να ασχοληθώ με τη διπλωματική και το ξέρει). Κάποια στιγμή θα επικοινωνήσει γιατί έχω πράγματα ακόμα στο σπίτι του κι ελπίζω ως τότε να μην έχω λυγίσει και τον έχω πάρει εγώ πρώτη τηλ. Η ερώτηση μου είναι: εγώ αφού κάνω την αυτοκριτική μου για την εγκληματική μου αδράνεια, τη μιζέρια που έβγαλα, την απαγκίστρωση πάνω του, αφού κάνω τις κινήσεις που πρέπει να κάνω για να νιώσω λίγο πιο βολικά με τον εαυτό μου, μπορώ να ελπίζω ότι υπάρχει περίπτωση να το μετανιώσει; Είναι πάρα πολύ ξεχωριστός άνθρωπος και μαζί είχαμε στιγμές «ουράνιες» βαθιάς επικοινωνίας. Μοιραζόμαστε την ίδια αίσθηση για τον κόσμο, έχουμε τους κοινούς μας κώδικες, καταλαβαινόμαστε. Η τρέλα που κουβαλάει στο κεφάλι του με κάνει να αναβλύζω συνεχώς φρέσκο έρωτα γι αυτόν. Ποτέ ξανά δεν έχω νιώσει ότι βρήκα το περίεργο ζώον αυτό που θα κοιτούσε μέσα μου και θα αναγνώριζε όλο μου το σύμπαν. Ξέρω ότι αφού δε βγήκε με τον Φ. δεν έχω ελπίδα για συντροφικότητα ποτέ πια. Αυτός ήταν για μένα. Πώς γινεται όλο αυτό, που ξέρω ότι ήταν αμφίδρομο και αληθινό, να ξεθύμανε μέσα σ ένα μηνα;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το περίεργο ζώον που κοιτούσε μέσα σου και αναγνώριζε το σύμπαν είναι αυτό που έβλεπες ανταγωνιστικά επειδή αυτός είχε καλή δουλειά και πετύχαινε επαγγελματικά, ενώ εσύ πάλευες με μια διπλωματική και φοβόσουν ότι δεν θα βγάλεις ποτέ λεφτά. Ωραία τα στόλισες όλα με διάφορα γύρω γύρω, αλλά δεν βλέπω να βλέπεις τι σε έκανε να διαλύσεις αυτή τη σχέση, γιατί μόνη σου την διέλυσες, με τα χεράκια σου. Μιλάς για αυτοκριτική. Πού είναι; Έβγαλες μιζέρια. Γιατί; Γιατί δεν μπορούσες να χαρείς με τις επιτυχίες του και το μόνο που έβλεπες είναι η ζωή του σε σχέση με την δική σου, ειδικά ενώ δεν υπάρχει κανένας τρόπος σύγκρισης, εφόσον έχετε τόση διαφορά ηλικίας;


Το πρόβλημα που βλέπω εγώ ξεκινάει από αρκετά πιο πίσω. Από τα εφτά χρόνια σπουδών, από την ομφαλοσκόπηση της διπλωματικής – ας είμαστε λίγο σοβαροί, είναι αρκετά σπάνιο να είναι καθοριστική η διπλωματική για οτιδήποτε – για την παγωμάρα στις αγγελίες που ζητούν προϋπηρεσία – κάπως όμως όλοι από κάπου ξεκινούν, και εντυπωσιάζομαι που έστω βρήκες αγγελίες για πολιτικούς μηχανικούς, και τελικά το μεταπτυχιακό, τι έγινε; Και σου φαίνεται πολύ μια ώρα πήγαινε έλα από σπίτι σε σπίτι μέσα στην Αθήνα; Εμένα μέτριο προς λίγο μου φαίνεται. Ήθελες να μένεις στο διπλανό διαμέρισμα;


Η ζωή σου ήταν πολύ πιο ωραία από όσο είχες καταλάβει. Πολύ φοβάμαι ότι και τώρα το ίδιο μπορεί να συμβαίνει. Αυτός, τι να μετανιώσει; Εσύ είσαι που πρέπει να αλλάξεις.


__________________
6.


Σαγαπώ, με αγαπάς? Θα με αγαπάς για πάντα? Δεν με αγαπάς..εγω σε αγαπώ. Ένα ρήμα σε πολλές κλισεις, χρόνους πρόσωπα κτλ ακούω καθημερινά απο τη κοπέλα μου. Απο το πρωί μεχρι το βράδυ, κάθε μέρα, χωρίς σταματημο, κάθε στιγμή που θα μείνουμε μόνοι κτλ.
Δεν ξερω πως να το χειριστω πλέον. Στην αρχή μου φαινόταν τόσο ρομαντικό.. Στη πορεία κάπως μετριασε και τώρα πλέον έχω αρχίσει και δυσανασχετω σε βαθμό που φαίνεται και πληγώνει περισσότερο. Το έχω εξηγήσει με το καλό ποοοοσες φορές οτι την αγαπώ αλλά πάλι τα ίδια. Είμαστε 3 χρόνια μαζί. Τον 1ο χρόνο δεν το είπα ούτε μια φορά, αλλα μετά αφου ένιωσα πιο σίγουρος για τα συναισθήματα μου το λεω πιο συχνά. Μπορεί να εχει παίξει και αυτό ρόλο, μπορεί και οχι. Η ερώτηση μου ειναι πως να το διαχειριστω αυτο?
- Βυθισμενος στην αγάπη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ρώτα την, όσο πιο απαλά γίνεται, μια στιγμή που θα είσαστε μόνοι σας και ωραία, τι είναι αυτό που θέλει να ακούσει για να σταματήσει να ανησυχεί, και μετά, τι είναι αυτό που την ανησυχεί τόσο πολύ που χρειάζεται τόσο συχνά επιβεβαίωση. Θέλει εγγυήσεις για το μέλλον; Τι είδους;


Θα είναι δύσκολη κουβέντα. Αλλά είναι προτιμότερη από την έκρηξη που θα έχεις σύντομα αν δεν το συζητήσετε.


_________________
7.

Αγαπητή Αμπα!
Είμαι 30 χρονών και εκείνος 39. Δουλεύουμε και οι δύο νυχθημερόν. 4 χρόνια και κάτι μαζί. Έρωτας, πάθος, θαυμασμός. Τα πρώτα 2 χρόνια. Γιατί μετά μας έφαγε η δουλειά. Και το να μαζεύουμε χρήματα. Για να μείνουμε μαζί. Και μαζεύουμε, και δεν φτάνουν, και φτου και από την αρχή. Και εγώ δεν είμαι καλά. Και όπως πάντα, κάνω τον καραγκιόζη. Μεσα μου νιώθω μπουχτισμένη από ρουτίνα και έξω μου είμαι τρελό παιδί χαρά γεμάτο. Για να μην τον στεναχωρήσω. Δεν του έχω δώσει το παραμικρό δείγμα. Αυτός νομίζει πως όλα είναι τέλεια, γιατί έτσι του τα παρουσιάζω. Γιατί δeν είμαι καλά? Γιατί επεξεργαζομενη τα όσα έχω ζήσει γενικά ως τώρα, εφτασα στο σημείο να δω ξεκάθαρα τον εαυτό μου. Και κατέληξα στο ότι μέχρι τώρα, 30 χρόνια τώρα, ζω στο πρέπει και ζω την ζωή των αλλων ,του κάθε συντρόφου που επέλεγα. Όμως τώρα, ο σύντροφος μου χτίζει τη ζωή του εξολοκλήρου πάνω μου. Να μείνουμε μαζί, να κάνουμε οικογένεια, να παντρευτουμε, να ζήσουμε στο μέλλον οσα στερηθηκαμε μέχρι τώρα. Και να σου πω κάτι Α μπα μου? Στερηθηκαμε πολλά. Από την έξοδο, από την ανεμελιά, από την εκδρομή, από το δέσιμο που μπορεί να δώσει μια στιγμή, ένα χάδι, ένα ηλιοβασίλεμα. Γιατί τα στερηθηκαμε? Γιατί έπρεπε πάντα μαζί να είμαστε στημένοι. Ραντεβού προγραμματισμενο σε ώρα και μέρος για σεξ, συνάντηση προγραμματισμένη στο ίδιο καφέ για να τον δω μέσα στην εβδομάδα ένα 2ωρο με τη συζήτηση να κινείται γύρω από τις δουλειές μας και από το πόσα χρήματα θα βάλουμε στην άκρη για να μείνουμε επιτέλους μαζί, και πως όλα θα αλλάξουν όταν μείνουμε μαζί. Και ρωτάω αγαπημένη μου, γιατί να μην είναι τώρα διαφορετικά και να περιμένω ένα σπίτι να μου τα αλλάξει όλα? Κάθε φορά η απάντηση διφορούμενη. Τον αγαπάω, αλλά νιώθω ότι δεν ζω. Και ειλικρινά δεν ζητάω μεγαλεία. Ποτέ δεν με ενδιέφεραν. Μια βόλτα στη θάλασσα, να ερθει να με πάρει απροειδοποιητα από τη δουλειά, ένα τηλέφωνο να μου λέει ότι με σκέφτηκε και όχι "άσε τί έγινε σήμερα στη δουλειά". Πώς αυτά θα μου τα αλλάξει ένα σπίτι, δεν το καταλαβαίνω. Ναι, πράγματι τον θαυμάζω και τον νοιάζομαι, ναι πράγματι τον λαχταρώ, τον σκέφτομαι, ό,τι έχω του το δίνω με όλη μου τη καρδιά και ξέρω ότι όλα όσα σου γράφω τώρα είναι αμοιβαία και από την πλευρά του. Αλλά φοβάμαι.. Ότι δεν θα πετύχει. Και τον φόβο μου... δεν του τον έχω πει ποτέ. Γιατί επενδύει σε εμένα. Και όντως χτίζει τη ζωή του σε εμένα. Μοιάζει άδικο αυτό, γιατί και εγώ τα θέλω όλα αυτά. Αλλά για να φοβάμαι μήπως απλά θέλω έναν χώρο δικό μου που ποτέ δεν είχα και όχι έναν χώρο μαζί του. Με τρελαίνουν αυτές οι σκέψεις. Γιατί μου δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά μέσα μου. Πώς μπορώ να τον φρενάρω όταν εκείνος μόνο για το σπίτι μιλάει? Πώς να του πω ότι φοβάμαι μήπως δεν αλλάξει τίποτα όταν μαζεύουμε τόσο καιρό χρήματα για να μείνουμε μαζί? Πώς λες σε καποιον που αγαπάς ότι ναι, κάνουμε σχέδια τόσο αιρό αλλά τελικά φοβάμαι ότι στο σπίτι μας απλά θα συνεχίσει να κυλάει η ζωή μας έτσι και δεν θα αλλάξει κάτι? Σε μπέρδεψα. Και εγώ μπερδεμένη είμαι. Και μάλιστα πολύ. Παρεμπιπτόντως, όλα τα θέλω του τα έκανα δικα μου, με αποτέλεσμα να υποχωρω και να συμβιβάζομαι σε καταστάσεις. Και το έκανα τόσο αβίαστα, χωρίς να έχει καταλάβει ακόμα ότι κάποια πράγματα με ενοχλούν. Εθελοτυφλω δηλαδή. Από την άλλη, όλοι γύρω μου λένε ότι βρήκα επιτέλους έναν άνθρωπο που μου ταιριάζει. Και το βλέπω και εγώ. Αλλά αυτή η ρημαδα η ρουτίνα μας έκανε να ζούμε βδομάδα τη βδομάδα τα ίδια σκηνικά. Μου λείπει η ανεμελιά. Το εδω και το τώρα. Οι στιγμές. Τί να κάνω μου λες? Νιώθω ότι είμαι σε αδιέξοδο. Και δεν έχω πού να μιλήσω. Σε διαβάζω και σκέφτομαι μήνες να σου γράψω. Πραγματικά, μόνο αν μπορούσα να τα βγάλω από μέσα μου. Απάντησε μου σε παρακαλώ. Σε ευχαριστώ.
-Confused


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είσαι σε αδιέξοδο. Ακόμα δεν μπορείς να φανταστείς τι είναι αδιέξοδο,, και ευτυχώς, καλύτερα να μη μάθεις ποτέ. Δεν έχεις δεσμευτεί για τίποτα, νομικά. Όλα στον αέρα είναι. Ούτε καν συμβόλαιο σπιτιού. Ούτε πλυντήριο δεν έχετε πάρει μαζί. Δεν λέω ότι δεν υπάρχει συναισθηματικό δέσιμο ή υπόσχεση για το μέλλον, αλλά είσαι πολύ μακριά από αδιέξοδο.


Οι άλλοι δεν έχουν ιδέα με ποιον ταιριάζεις, ούτε ξέρουν αν σου ταιριάζει αυτός που έχεις, ούτε μπαίνουν στον κόπο να κάνουν ψυχογράφημα. Βλέπουν αυτό που δείχνετε προς τα έξω, και λες ότι είσαι άνθρωπος που μια ζωή ζεις την ζωή των άλλων, τη ζωή του συντρόφου που επιλέγεις. Άρα τους έχεις ήδη ξεγελάσει. Έχεις συμβιβαστεί με πράγματα που δεν αντέχεις χωρίς να μπορείς να πεις πότε έκανες την υποχώρηση. Οι άλλοι αυτό που θέλουν είναι τα ξεκάθαρα πράγματα. Σιχαίνονται τα διφορούμενα. Εσείς δείχνετε ξεκάθαροι: μαζεύετε λεφτά για να παντρευτείτε και να κάνετε οικογένεια. Άρα, ταιριάζετε.


Η αγάπη δεν μπορεί να είναι ο μοναδικός λόγος για να χτίσεις τη ζωή σου με αυτόν, ή με οποιονδήποτε. Για να ευδοκιμήσει μια σχέση στο μέλλον πρέπει να υπάρχει κοινό όραμα ευτυχίας. Εσύ είσαι σε θέση να περιγράψεις το δικό σου με ακρίβεια. Το δικό του ποιο είναι; Δεν το λες, αλλά το περιγράφεις έτσι ώστε να καταλαβαίνουμε ότι δεν σου αρέσει καθόλου, και παριστάνεις ότι είσαι εντάξει με αυτό επειδή έτσι έχεις συνηθίσει να κάνεις.


Άκου τώρα τι σε κρατάει να μην κάνεις αυτό που θέλεις, που είναι να ακυρώσεις τα πάντα. Ούτε η αγάπη, ούτε οι άλλοι που σου λένε ότι ταιριάζετε, ούτε το παρελθόν σας. Φοβάσαι να μην πέσεις στα μάτια του. Αν υπήρχε ένας τρόπος να φύγεις και αυτός να συνεχίσει να σε βλέπει όπως σε βλέπει τώρα – μια γυναίκα με την οποία θα μπορούσε να στήσει τη ζωή του- θα το έκανες χωρίς να νιώθεις αυτό που λες «αδιέξοδο». Φοβάσαι να γίνεις δυσάρεστη. Φοβάσαι ότι οι άλλοι θα πουν ότι έκανες λάθος. Φοβάσαι να ταράξεις να νερά της φαινομενικής ησυχίας. Σκέψου καλά αν αυτοί είναι καλοί λόγοι για να δεσμευτείς για μια ζωή.


Και το πιο προφανές: αν μείνετε μαζί, θα μάθεις αν όλα αυτά που προβλέπεις γίνουν πραγματικότητα. Τι θα σε εμποδίσει να φύγεις τότε;


89

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#6 Κοίτα, θεωρώ πως είναι ανασφαλής. Το θέμα είναι τι της προκαλεί την ανασφάλεια. Θέλω να πω, είναι μήπως κάποια συμπεριφορά δική σου που δεν το συνειδητοποιείς; Είναι κάποιο στοιχείο της σχέσης σας ή είναι από μόνη της ανασφαλής σαν άτομο; Επίσης, ξέρω περιπτώσεις όπου η απέναντι μεριά ένιωθε με τη σειρά της ανασφάλεια μήπως δεν καλύπτει το άτομο που ζητά συνέχεια επιβεβαίωση. Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να το συζητήσετε, να το βγάλεις και εσύ από μέσα σου και εκείνη να καταλάβει πως δεν είναι μόνο τα λόγια, είναι και οι πράξεις  #7 Τι θα αλλάξει το σπίτι; Κατ’αρχάς, θα βλέπεστε πιο πολλές ώρες και ύστερα θα δει ο ένας πώς είναι ο άλλος στην καθημερινότητά του. Το θέμα, όμως, απ’ο,τι κατάλαβα, είναι πως κάπου μέσα σε όλο αυτό έχασες τον εαυτό σου. Καταλαβαίνω πως όλοι θέλουμε μια σχέση και πολλοί από εμάς κάνουν ο,τι περνάει απ’το χέρι τους για να μην τη χάσουν και κάποιες φορές θεοποιούν το «έτερον ήμισυ» για να συνεχίσουν να έχουν την ψευδαίσθηση της σχέσης όπως την ήθελαν αρχικά. Αλλά· να σου πω κάτι; Άνθρωπος είσαι, και οι προτιμήσεις σου θα αλλάξουν και τα θέλω σου, μες στο πρόγραμμα είναι και αυτό. Το κυριότερο απ’όλα είναι να είμαστε καλά με τον εαυτό μας. Συνεπώς, κάνε πρώτα κιόλας μια κουβέντα· με τον εαυτό σου!! Τι θέλεις; Πώς νομίζεις ότι θα νιώσεις καλύτερα; Και βγάλτο από μέσα σου! Αν καταλάβεις τι θες περισσότερο, θα το καταλάβει και αυτός που έχεις απέναντί σου και δε θα στεναχωρεθεί σε περίπτωση που το όλο πράγμα μεταξύ σας έχει μια πιο «αρνητική» έκβαση! Υ.Γ Σε περίπτωση που δημοσιεύτηκε δυο φορές ζητώ συγγνώμη!
#1. Να την ρωτήσεις αν αυτή θα μπορούσε να μειώσει στο μισό την ποσότητα που τρώει αυτή τη στιγμή για τα επόμενα 2 χρόνια. Να κάτσει δηλαδή να βρει τρόπους, μεθόδους και εναλλακτικά φαγητά από αυτά που έχει συνηθίσει ώστε να μπορεί θερμιδικά να μειώσει στο μισό τις θερμίδες που λαμβάνει αλλά να μην πεθαίνει ταυτόχρονα της πείνας και να μην νιώθει μόνιμα στερημένη, ανά πάσα στιγμή, κάθε μέρα, για 2 χρόνια που χρειάζεται τουλάχιστον για να χάσει κάποιος 40 κιλά. Η ποσότητα που τρώει αυτή τη στιγμή είναι κανονική για αυτή, αλλά το πρόβλημα είναι ότι για το σώμα σου και το μυαλό σου, κανονικές είναι και οι ποσότητες που τρως τώρα εσύ (στο τι έχει συνηθίσει και τι εκκρίνει ως προς αυτές τις ποσότητες). Να της εξηγήσεις πως είναι όταν πας κόντρα σε έναν εθισμό, σε κάτι που το σώμα έχει συνηθίσει με αυτόν τον τρόπο να λαμβάνει ντοπαμίνη, και είναι λες και ουρλιάζει το μυαλό μέσα σου και είσαι σε κατάσταση πανικού, λες και θα πεθάνεις. Το ότι δεν αντέχεται να νιώθει κάποιος στέρηση και πίεση συνέχεια, ειδικά όταν συντρέχουν και άλλοι λόγοι που τον στρεσάρουν. Ότι οι συνήθειες είναι πολύ ισχυρές.Θα μπορούσα να πω και άλλα πολλά. αλλά το ζήτημα είναι το εξής. Όλα αυτά μπορεί να ισχύουν, αλλά αν τα προβάλλεις ως δικαιολογίες προς τον εαυτό σου, τότε θα συνεχίσεις έτσι και ακόμα χειρότερα για όλα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου, όπως έχω δει άλλους να το κάνουν και σε ένα βαθμό κι εγώ.Μόνο αν βρεις λύσεις στο κάθε ένα που σε επηρεάζει θα μπορέσεις να ξεφύγεις από τον φαύλο κύκλο. Εγώ π.χ. δεν αντέχω να νιώθω στερημένη και έπρεπε να βρω έναν τρόπο διατροφής, που θα ακολουθώ για πάντα, με τον οποίο δεν νιώθω στέρηση. Συνειδητοποίησα ότι αν θέλω να είμαι ένας κανονικός σε κιλά άνθρωπος, θα πρέπει να τρώω και σαν τέτοιον. Έπρεπε να αποδεχτώ ότι οι συνήθειες διατροφής μπορούν να αλλάξουν και είναι απλά θέμα ανατροφής, κουλτούρας και ευκολίας στο τι τυχαίνει να ισχύει για μένα. Άρα θα έπρεπε να βρω τρόπους να τις αλλάξω σταδιακά και χωρίς να νιώθω πίεση και να βρω αυτές που μου ταιριάζουν (δεν μπορώ π.χ. να τρώω συχνά μέσα στην ημέρα, με τρελαίνει) και να με βολεύουν όσο γίνεται. Έπρεπε να μάθω να συγχωρώ τον εαυτό μου, αν δεν ακολουθούσα τέλεια τον νέο τρόπο διατροφής. Το σημαντικότερο, έπρεπε να ακούσω το σώμα μου και να καταλάβω τις αντιδράσεις του. Έπρεπε να αρχίσω να ακολουθώ διατροφή χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη για να μην έχω τις λιγούρες και την αίσθηση ότι θα πεθάνω κάθε φορά που κατέβαινε το ζάχαρο απότομα στο αίμα μου. Όταν κόβεις τη ζάχαρη και τους σύνθετους υδατάνθρακες (3 μέρες για να φύγουν τα συμπτώματα στέρησης) μετά δεν έχεις επιθυμία για αυτά. Βρήκα τρόπους να ικανοποιώ την ανάγκη μου για σοκολάτα χωρίς να τρώω σοκολάτες (ωμό ανεπεξέργαστο κακάο χωρίς ζάχαρη στο πρωινό). Άλλαξα την οπτική γωνία μου, π.χ. δεν μου αρέσουν οι σαλάτες και τώρα είναι ευγνώμων να τρώω κάθε μέρα μία πράσινη ωμή σαλάτα μετά το κυρίως γεύμα γιατί εξαιτίας αυτών μπορώ να φάω μακαρονάδες και τα περισσότερα φαγητά που μου αρέσουν χωρίς να πεινάσω, για περισσότερες ώρες από αν τα έτρωγα χωρίς αυτές. Αλλά δεν ετοιμάζω ποτέ σαλάτα, παίρνω έτοιμες και πλυμένες από το σούπερμάρκετ, γιατί όποτε έχω πει ότι θα πλύνω και κόψω τα λαχανικά καταλήγω να μην το κάνω, άρα έπρεπε να βρω τον τρόπο που μου ταιριάζει εμένα. Συνειδητοποίησα ότι έχουν δίκιο στις βόρειες ευρωπαϊκές χώρες και τρώνε ένα κυρίως γεύμα την ημέρα και τα υπόλοιπα είναι ελαφριά. Χρειάζεται να κατανοήσεις για τα φαγητά πόσες θερμίδες έχουν, τι προκαλούν στο σώμα και το μυαλό σου (π.χ. όταν σκέφτεσαι, το μυαλό καταναλώνει πολλούς υδατάνθρακες και θα ουρλιάζει ότι θέλει κι άλλους), πόσο σε κάνουν να νιώθεις χορτασμένος, σε πόσες ώρες μετά θα πεινάσεις, αν χρειάζεσαι όλο και περισσότερες ποσότητες για να λάβεις την ντοπαμίνη που χρειάζεσαι, κλπ.Πιάσε όλους τους λόγους λοιπόν που πιστεύεις ότι σε εμποδίζουν και βρες μόνος σου πως να τους λύσεις. Δυστυχώς, το να μας πούνε οι άλλοι έναν απλοικό τρόπο, δεν λύνει τα σύνθετα ζητήματα που ισχύουν για εμάς, το σώμα μας και το μυαλό μας.
Φοβερό σχόλιο Aphelia. Πέρα από πρακτική καθοδήγηση για αλλαγές, δείχνει και πόσο το έχεις σκεφτεί και ζυγίσει, και προσπαθήσει να βρεις λύσεις που σου ταιριάζουν... το κυριότερο: πώς δεν θα βρεις δικαιολογίες να αποφύγεις αυτά που έχεις αποφασίσει. Οι έτοιμες σαλάτες πραγματικά είναι σωτήριες και μου προσφέρουν ένα υγιεινό κυρίως γεύμα την ημέρα με ελάχιστο κόπο :)Ευχαριστώ που το μοιράστηκες.
#2κάτι συμβαίνει και κάπου κάπως χαλάει το γλυκό όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται και είμαι εγώ εκείνος που θέλει να μιλήσει και όχι να ακούσει. Πηγή: www.lifo.grΚαλέ ποιο μάντρα, εγώ θα σου πω:Εφόσον είσαι εσύ αυτός που δίνει τις συμβουλές, εσύ έχεις *όλες* τις απαντήσεις. Δεν είναι συνηθισμένοι να χρειάζεσαι συμβουλή, μόνο να δίνεις. Πιθανότατα να είναι όντως φτωχές οι συμβουλές τους, να μη σε καλύπτουν ακριβώς επειδή σκέφτεσαι σε μεγαλύτερο βάθος, γι'αυτό άλλωστε ίσως καλός στο να συμβουλεύεις αποτελεσματικά. Ίσως να το καταλαβαίνουν, ίσως να νιώθουν αμηχανία, να κομπλάρουν, ίσως πραγματικά να μην έχουν την ικανότητα να συμβουλεύουν/λένε γνώμη.Σίγουρα δεν είναι οι κατάλληλοι για να σε βοηθήσουν απ'ότι φαίνεται. Είναι ΠΑΡΑ πολύ ενοχλητικό όταν το συνειδητοποιείς, σκέψου όμως γιατί είστε φίλοι και αν νιώθεις τη σχέση γενικά άνιση.
#5Συγνώμη για το στερεότυπο αλλά έχω λόγο:Μιλάς πολύ δραματικά για μηχανικός βρε παιδί μου. Μήπως δε σου ταίριαζε αυτό το επάγγελμα; Μήπως το θεωρητικό υπόβαθρο των σπουδών αυτών δεν απαντάει στις αναζητήσεις σου και γι'αυτό το έχεις ρίξει στο μελόδραμα (δεν το λέω ειρωνικά);Λογικό να πάθεις ντουβρουτζά ερχόμενη από επάνω, από την ανεμελιά της φοιτητικής ζωής, στην Αθήνα, που δεν τη λες και πηγή χαράς κι αισιοδοξίας αυτήν την περίοδο. Γραπώθηκες από τον Φ. και έκανες ό,τι όλοι όσοι φοβούνται ν'αντιμετωπίσουν τους φόβους τους: Μιλάς, μιλάς, μιλάς. Μιλάς ΤΟΣΟ ρομαντικά και καταλήγεις στο ν'αναρωτιέσαι αν άραγε σ'αγάπησε ποτέ, για να μη δεις το λογικό:Πρέπει να δω τι μου φταίει και αντί να προχωράω μπροστά, πηγαίνω πίσω.Πέρασες τα μαθήματα, έφτασες στη διπλωματική και αντί να πάρεις πτυχίο, πάγωσες.Γνώρισες τον άνθρωπο σου και αντί να συζητάτε τον γάμο σας, χώρισες.Τα υπόλοιπα είναι υποθέσεις, τα δεδομένα είναι αυτά. Είναι δύσκολα τα πράγματα αυτήν την εποχή και το μέλλον είναι ζοφερούλι για τον περισσότερο κόσμο αλλά εσύ είχες έναν άνθρωπο που δεν σε παράτησε στα δύσκολα. Έφυγε όταν είδε ότι είσαι τόσο αδύναμη που ο μόνος τρόπος να είστε μαζί είναι να σηκώσει το βάρος σου. Όταν βρίσκεις έναν τέτοιον άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις όμορφα, γίνεσαι όμορφη για να μην τον χάσεις. Αντί να πας κομμωτήριο, πήγαινε να λούσεις και να χτενίσεις το μυαλό σου και θα δεις τι ωραία θα είσαι φρεσκαδούρα. Περμανάντ κυριολεκτικά.
Πολύ ωραία της τα'πες. Να αγιάσει το στόμα σου.Να σου πω όμως, για τεμπέλα ωραία γράφει. μ άρεσε όπως έρρεε ο λόγος της. Να ταλέντο μαρή, ξέρεις πόσο δυσεύρετο είναι αυτό στη σημερινή αγορά;
#1Το φαγητό είναι φροντίδα. Κάνεις διδακτορικό, χρειάζεσαι φροντίδα και τη δικαιούσαι. Το να φροντίσεις το στομάχι σου δίνοντας του τροφές που θα του κάνουν καλό να είναι η αντίδραση σου στο στρες. Δεν χρειάζεται να αφιερώσεις χρόνο, χρειάζεται μόνο να δίνεις στο καθετί τον χρόνο που του αναλογεί. Δεν είναι ασήμαντη υπόθεση το φαγητό αλλά δεν χρειάζεται να τη μεγαλοποιείς με τη σκέψη ότι για να μην πάρεις κιλά θα πρέπει να μαγειρεύεις. Ξεκίνα έχοντας κατά νου ότι σκοπός είναι να διατηρηθείς στα κιλά που είσαι, κι ας έχεις πάρει τον ανήφορο. Αν σταθείς στη μέση της ανηφόρας, μοιραία θα αρχίσεις να κατεβαίνεις κάποια στιγμή, νόμος. :)Είναι κατάλληλη εποχή να πάρεις κάποιες βιταμίνες, ρώτησε στο φαρμακείο, θα σε βοηθήσουν πολύ στο διάβασμα και την κούραση.Μπορείς άνετα να υιοθετήσεις λίγο λίγο νέες συνήθειες. Εμένα με βοήθησε πολύ η σκέψη ότι πρέπει να φάω *κάτι* για να μη με διακόψει η πείνα από αυτό που θα κάνω, π.χ. καθαριότητα, διάβασμα, βόλτα. Εστίασα στο ότι ΘΑ πεινάσω και θα σαβουριάσω, και δεν ήθελα να σαβουριάζω. Έχει μεγάλη σημασία ο συνδυασμός τροφών και να μειώνεις τους υδατάνθρακες με στόχο το βράδυ να μη φας καθόλου από δαύτους. Έλεγξε ό,τι μπορείς να ελέγξεις: Το πρωινό σου μπορεί πανεύκολα και οικονομικά να είναι βρώμη (έχει και με 1,50€), σταφίδες (1€), ταχίνι (~5€ το κιλό) και κουβερτούρα (παυλίδη προτείνω 3€ προσφορά οι 3) και ένα φρουτο ή ένα ποτήρι φυσικό χυμό (το λιντλ έχει συχνά σε προσφορά). Η βρώμη τρώγεται με νερό το ίδιο ευχάριστα όπως με γάλα, εφόσον προσθέσεις και τα υπόλοιπα βέβαια. Όχι σως, όχι πατάτες, κράτα αυτές τις θερμίδες για κανένα γεύμα της προκοπής.Κριθαρένια παξιμάδια, βουτάς σε νερό για 2'' αφήνεις να τραβήξει, τα τρως μαζί με τη σαλάτα για βραδυνό και είναι μια χαρά χορταστικά.Μην υποκύπτεις. Για να κάνεις διδακτορικό σημαίνει ότι έχεις δυνάμεις να επιβληθείς στον εαυτό σου, έτσι δεν είναι;
Σήμερα νομίζω οι ερωτήσεις ήταν η χαρά της μιρλας. Πόση μιζέρια μαζεμένη ρε παιδιά; Εντάξει όλοι συμφωνούμε ότι η ζωή δεν είναι εύκολη, αλλά άμα αν δεν σου κάνει κάτι ή κάποιος, ή το αλλάζεις ή φεύγεις. Το να μένεις και υπομένεις δεν οδήγησε ποτέ κανέναν σε καμία λύση, απλά σε περισσότερη μουρμούρα.
Αυστηρότητα nr 3#7 Να σου έχουν λείψει οι διασκεδάσεις ή τα ταξίδια πχ, για να μαζέψετε χρήματα για το σπίτι, οκ δεκτόν, αλλά το χάδι ή το ηλιοβασίλεμα γιατί;;; Τι σχέση έχει αυτό με την οικονομία;Και τώρα ειλικρινά: τα ενοίκια σε κάποιες περιοχές έχουν πέσει, πλέον μπορείς να βρεις φθηνά έπιπλα, μεταχειρισμένες ηλεκτρικές συσκευές κλπ στο ίντερνετ...Πόσα χρήματα έχετε υπολογίσει πια ότι χρειάζεστε για αυτό το έρμο το σπιτάκι; Και αν πραγματικά θέλετε να παντρευτείτε, υπάρχει και ο πολιτικός γάμος, βρε συ confused...Αλλά όλο αυτό μου κάνει λίγο "όποιος βαριέται να ζυμώσει κλπ"….
#Αγαπητό 6Είναι πολύ καλό που έχεις αναλογιστεί τα λάθη σου και είναι πολύ σωστό που δεν έχεις ενοχλήσει το πρώην αγόρι σου.Και ίσως σε στεναχωρεί αυτό το πρώην που λέω αλλά θα πρέπει να το συνηθίσεις.Διότι πρέπει να καταλάβαίνεις και να ακούς.Και εσύ δεν ακούς ακόμα τί σου έχει πει.Σου δήλωσε ξεκάθαρα όταν κάνατε το διάλλειμα σας οτί σε αγαπάει σε νοιάζεται αλλά δεν είναι ερωτευμένος.Προς τιμή του σου μίλησε ξεκάθαρα..δεν σε κορόιδεψε πράγμα που σημαίνει οτι πραγματικά ήσουν με έναν καλό άνθρωπο.Αφού πέρασατε το χρόνο χώρια επανήλθε και σου είπε το ίδιο.Αν ξεφυσούσε ήταν μόνο γιατί ήξερε οτι θα στεναχωρεθείς και επειδή εσύ εγκλωβίστηκες στον εαυτό σου και ξαφνικά πιάστηκες απο πάνω του ένιωθε τύψεις και φόβο μην πάθεις κάτι.Δεν είναι λύπηση αυτό.Είναι πραγματική αγάπη και ενδιαφέρον.Αλλά ξαναλέω και ελπίζω να ακούς,όχι κάτι ερωτικό.Επίσης να μετανιώσει για πιο πράγμα;Δεν έκανε κάτι κακό.Εγώ πιστεύω όταν έρχεται ένας χωρισμός δεν φταίει μόνο ένας.Όλοι έχουν ένα μερίδιο ευθύνης.Εσύ είχες μεγαλύτερο με την αλλοπρόσαλη συμπεριφορά αλλά πιστεύω και αυτός όσο καλός και να ήταν δεν σε βοήθησε ή τουλάχιστον δεν ασχολήθηκε αρκετά για να σε βοηθήσει.Πρέπει να ξαναθυμηθείς ποια είσαι.Να τελειώσεις και να κλείσεις ότι εκρεμότητες έχεις αφήσει με τα πτυχία σου αν πραγματικά σε ενδιαφέρει ακόμα και να μην ξεχνάς οταν έχεις σχέση να ζεις τη ζωή σου και όχι η κάθε σχέση να είναι η ζωή σου.Πάμε γι'άλλά!!!
Αυστηρότητα nr 2#5 Κουράστηκα με την περιγραφή πραγματικά, λες να μην κουράστηκε / ξενέρωσε και ο Φ που τα βίωνε αυτά;Και τον κατηγορείς για ποιο λόγο ακριβώς; Για το ότι έχει δουλειά ενώ εσύ όχι; Για το ότι όντας μεγαλύτερος πήρε πτυχίο πιο νωρίς και "πρόλαβε" καλύτερες καταστάσεις; (Πρόλαβε ήδη; Γιατί η κρίση υπάρχει ήδη από το 2009, πάνω δηλαδή που τελείωνε από σπουδές...)Φοβάμαι ότι βρίσκεις προφάσεις, για να μην αντιμετωπίσεις πιο σοβαρά και ώριμα την αλλαγή κάποιων συνθηκών της ζωής σου, που σε όλους μπορεί να συμβούν στην τελική.Στρώσου στην δουλειά, τελείωνε με τις υποχρεώσεις που έχεις αναλάβει χωρίς κλάψεις και γκρίνιες και μπες λίγο και στην θέση του Φ.
Ευτυχώς που δεν θα είμαι η μόνη αυστηρή σήμερα!#1 Το "παίρνω τον ανήφορο" από τα 40 κιλά που κατάφερες να χάσεις (και μπράβο σου!!) δεν μας το εξηγείς αρκετά. Πήρες 5 κιλά;, 10; 20; Όλα;Γιατί καταλαβαίνω τα πρακτικά προβλήματα που υπάρχουν (πχ έλλειψη κουζίνας ή το οικονομικό), αλλά σκέψου ότι αν δεν ψάξεις για εναλλακτικές, είναι σαν να αποδέχεσαι ότι έτσι θα είναι η κατάσταση και δεν πρόκειται να αλλάξει, εκτός και αν αλλάξουν όλα τα δεδομένα της ζωής σου. ηΦρούταημητριακά για πρωινό ή ελαφρύ βραδινό πχ δεν χρειάζονται καν ψυγείο. Ή περισσότερη άσκηση, αφού με την διατροφή δυσκολεύεσαι.Ξέρω ότι είναι δύσκολο, έχω περάσει διατροφικές διαταραχές και το ξέρω πολύ καλά! Αλλά αφού θέλεις να αλλάξεις, μην δικαιολογείς την κατάσταση. Αναγνώρισέ την και ψάξε εναλλακτικές!
#2Μηπως περιμένεις από τους φίλους σου να μαντέψουν τι θέλεις? Έχεις δοκιμάσει όντως να ζητήσεις ακριβώς τη βοήθεια που θες? Να πεις ξεκάθαρα "Έχω το τάδε θέμα και έχω ανάγκη να μιλήσω, πάμε για ένα καφε?"Αν ναι μήπως δεν είναι οι σωστοί φίλοι? Ή μήπως δεν είσαι και εσύ ο σψστός φίλος όπως λέει και η Α,μπα? Οι βαθιές συζητήσεις συνήθως προυποθέτουν και βαθιές φιλίες/συναισθήματα.
Φίλε #1: Για να αδυνατίσεις, πρέπει να ξεβολευτείς. Προσπάθησε αρχικά να καταλάβεις εάν όντως θέλεις να αδυνατίσεις για ΕΣΕΝΑ κ όχι για κάποιον άλλον.Αν η απάντηση είναι θετική, πάμε τώρα στο ξεβόλεμα. Λες ότι είσαι παχύσαρκος από την εφηβεία. Αυτό αυτομάτως δηλώνει ότι έχεις μεγαλώσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο διατροφής. Π.χ. δεν υπήρχε οργανωμένο πλάνο διατροφής στην οικογένεια, παίρνατε συχνά απ' έξω, οταν είχατε φακές που δεν σου άρεσαν εσένα σου εφτιαχναν αυγά με πατάτες, πριν τα αγγλικά το απόγευμα είχες χαρτζιλίκι για να πάρεις μια σοκοφρέτα κτλ. Αν είχες μάθει να τρως σωστά, ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΧΕΣ να τρως κάθε μέρα πιτόγυρα, πίστεψε με.Δεύτερον, αυτό με τη συναισθηματική σχέση με το φαγητό, είναι υπέρτατης σημασίας. Αναρωτήσου ειλικρινά αν είχες περισσότερα χρήματα, πόσο πιο επιθυμητό θα σου ήταν να φας φασολάκια αντί για πίτσα; Κ οι συν-σχολιαστές έχουν δίκιο, το υγιεινό φαγητό είναι ακριβό μόνο όταν το αγοράζεις έτοιμο. Τα όσπρια τα βρίσκεις 3 ευρώ το κιλό στη λαϊκή κ 0,50 το μαρούλι.Η κοπέλα σου ίσως δεν σε καταλαβαίνει, ναι. Στο δικό της το μυαλό όμως αναρωτιέται πώς γίνεται άλλοι άνθρωποι που ζουν μόνοι τους κ κάνουν διδακτορικό να μην είναι παχύσαρκοι, την ώρα που σε βλέπει να τρως σουβλάκια ενώ παράλληλα της εξηγείς πως θες να αδυνατίσεις, αλλά δεν μπορείς.Θυμήσου τι έκανες όταν κατάφερες να χάσεις τόσο βάρος. Το λάθος ήταν ότι το είδες σαν "δίαιτα", αλλά όχι σαν αλλαγή (μόνιμη) της διατροφής σου. Αν δε μπορείς να ξανακάνεις το ίδιο, βρες έναν ειδικό να σε βοηθήσει για το πώς να ξεκινήσεις εκ νέου.Κ επιμένω: μόνο αν το θες ΕΣΥ.
Συμφωνώ σχεδόν σε όλα, με εξαίρεση ορισμένα σημεία. Τα όσπρια πχ μπορεί να είναι φτηνά αλλά για να τα μαγειρέψει (και να τρώγονται) θέλει τουλάχιστον ένα ηλεκτρικό μάτι, κάποια σκεύη, λάδια-ξίδια, καρυκεύματα, κρεμμύδια, και ψυγείο (που δεν διαθέτει) για να αποθηκεύσει ό,τι μείνει. Για να μαγειρεύεις μόνος σου χρειάζεσαι αφενός υποδομή, αφετέρου χρόνο για την αγορά, την προετοιμασία του φαγητού και το πλύσιμο μετά, τα οποία στο σύνολο είναι κάποιος χρόνος που αν γυρνάς πτώμα ή αν διαβάζεις όλη μέρα (δεν ξέρουμε τις υποχρεώσεις του στα πλαίσια του διδακτορικού) δεν είναι εύκολο να τον διαθέσεις. Συμφωνώ, όμως, ότι δεν είναι τίποτα να πάει, αν έχει τη δυνατότητα, μια φορά τη βδομάδα στο λαϊκή και να προμηθευτεί λαχανικά και φρούτα, συν ένα μικρό ψυγείο για γαλοπούλες, γιαούρτια κτλ.Επειδή έχω περάσει-και ακόμα διανύω- μακρές περιόδους σπουδών όπου παράλληλα παλεύω με κιλά και θυρεοειδή,αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι για να χάσεις πολλά κιλά χρειάζεσαι και υποστήριξη.Ίσως είναι και στον άνθρωπο και κάποιοι να χρειάζονται περισσότερο από κάποιους άλλους, ανάλογα και στη φάση που βρίσκονται. Πάντως δεν μας λέει κάτω από ποιες συνθήκες κατάφερε όταν ήταν φοιτητής να χάσει τόσα πολλά κιλά (έστελνε υγιεινά φαγητά η μαμά του ή μόνο η υποδομή που παρείχε το φοιτητικό σπίτι και δεν έχει τώρα έκανε τη διαφορά;).Όσον αφορά την κοπέλα, νομίζω ότι η απάντηση όσο και τα σχόλια κάλυψαν το ερώτημα, ωστόσο θεωρώ ότι αν ήθελε θα μπορούσε να βοηθήσει λίγο την κατάσταση. Η κολλητή μου παίρνει από το σπίτι της κάθε μέρα σχεδόν μαγειρευτό φαγητό και το πηγαίνει στο αγόρι της στις εστίες για να μην τρώνε κάθε μέρα σουβλάκια απ΄έξω. Αλλά ακόμα και να μην υπάρχει αυτή η δυνατότητα, τα πανεπιστήμια διατηρούν και λέσχες όπου τρώνε οι φοιτητές.
#7. εάν δεν εισαι αιθεροβάμων σχετικά με τα οικονομικά (θα μπορούσες να ειχες αναφέρει μισθό σας) τότε απλα θα μπορουςε να ειναι άνθρωπος τσιγκούνης σε αισθήματα και ξόδεμα χρημάτων. Αλήθεια παντως οταν πας εσυ απο τη δουλειά του για έκπληξη και καφεδάκι μετα το σχόλασμα πως αντιδράει;;;ή μήπως τα περιμένεις ολα απο αυτόν;;αν έχετε διαφορετικό τροπο έκφρασης μπορει να μην σκέφτεται να τα κανει αλλα να τα δέχεται ευχαρίστως αν τα διοργανώνει ο άλλος.
Διαβάζοντας την 5 και την 7, νομίζω πως εντόπισα κάτι κοινό: κατά τη γνώμη μου, είστε και οι δύο σε σημαντική διαφορά φάσης με τους συντρόφους σας. Για την ακρίβεια, οι σύντροφοί σας προηγούνται εξελικτικά (κατά πολύ, ίσως) και η κοινή σας καθημερινότητα αποτελεί για εσάς ένα preview ωριμότητας και ευθύνης μέσα από τα θέλω και τους στόχους του άλλου. Και αυτό σας αποσυντονίζει, γιατί εσείς προσωπικά δεν έχετε φτάσει ακόμη "εκεί". Ισως δεν ξέρετε καν πού είστε. Η αίσθηση που αποκόμισα είναι πως δεν έχετε καν δει με τα κυάλια το δικό σας στόχο, απλώς κλεφτοκοιτάτε από τα κυάλια του διπλανού σας και...αναστενάζετε (η 7) ή μιρλιάζετε (η 5).Με αχ και βαχ, όμως, γκρίνιες και αντιγραφές οραμάτων δεν περνάει η ζωή. Βρείτε τα, κατ'αρχήν, με τον εαυτό σας, με τη ζωή σας, θέστε τους δικούς σας στόχους, τα δικά σας όρια και τις δικές σας προτεραιότητες. Δεν είναι καθόλου υγιές να κανουμε τον εαυτό μας λάστιχο για να προσαρμοστούμε στα καλούπια του ανυποψίαστου άλλου. Η δυσαρμονία θα ξεσπάσει κάποια στιγμή και όχι με όμορφο τρόπο. Ηδη το έχετε αντιληφθεί, η καθεμιά με τον τρόπο της, με τον χαρακτήρα της και με την ερώτησή της.
#1. Η φίλη σου δεν σου λέει μονο να αδυνατίσεις και δεν καταλαβαίνει οτι δεν μπορεις. Σου στέλνει και ξεκάθαρο μηνυμα οτι πρέπει να αδυνατίσεις για να συνεχίσετε μαζι. Ειναι σχεδόν αδύνατο να αλλάξαμε το μοτίβο των ανθρώπων που ερωτευόμαστε. Σε γνώρισε πιό αδύνατο σε θελει αδύνατο. Δεν υπαρχει κατι να καταλάβει ή καλυτερα ακομα και αν το καταλάβει με τη λογική θα εξακολουθήσει να σε θελει πιο αδύνατο. Οποτε ποτέ οξύ ανάλογα. Δεν είναι εφικτό να αλλάξουμε γούστα τα οποία διαμορφώθηκαν στην παιδική ηλικία χωρις να γνωρίζουμε κάν τους μηχανισμούς. Εγω για παράδειγμα συνειδητοποίησα το μοτίβο αντρών που με ελκύουν και δε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ειναι αθλητικοί και στα κανονικά κιλά τους !!!άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου .....
Τι γίνεται όταν ο ένας γονιός θέλει να διδάξει τον ορθολογισμό και ο άλλος την πίστη σε φανταστικούς επουράνιους φίλους; Δ Ι Α Ζ Υ Γ Ι Ο γίνεται. Κλεφτες θα γίνουν οι δικηγόροι;
Άσχετο με κάθε ερώτηση αλλά μιας και το αναφέρεις. Τι ακριβώς σημαίνει η φράση "Προσωπικό Αϊντάχο"; Το έχω ακούσει και σαν " ζουν στο Αϊντάχο τους". Με μια έρευνα στο google βρήκα μόνο μια ταινία με παρόμοιο τίτλο και τίποτα άλλο.
χμμ...θα λέγαμε ότι χρησιμοποιείται κάπως σαν το "(ζω στην) μικρο-κοσμάρα (μου)", αλλά ο ειδικός χρωματισμός της έκφρασης εξαρτάται από το context, προφανώς. Κάποιοι έχουν επιχειρήσει και αυτά:"own private Idaho".This is a phrase taken directly from the 1980 dance pop song, "Your Own Private Idaho" by the outrageous party band, the B-52's. It means "living inside an Idaho potato", or a very small space. Metaphorically, it refers to someone who is not paying attention because he is daydreaming, or under the influence, or otherwise wrapped up within his own very narrow sphere of interest or frame of reference. https://www.urbandictionary.com/define.php?term=Own%20private%20Idaho._____"private Idaho"To live in a utopian world of your own imagination. The term may have been coined when Idaho and the surrounding states came into U.S. possession. The area was thought as a major growth area, so lifelong dreams could be supported there. https://www.urbandictionary.com/define.php?term=Private%20Idaho_____"private Idaho"one's daydreams and the internal landscape they inhabit.http://onlineslangdictionary.com/meaning-definition-of/private-idaho_____In this song, the fine state of Idaho is used to represent a case of paranoia - the lyrics "get out of that state" meaning to get out of that state of mind (...) Why Idaho? Schneider explained to the Idaho Statesman that it was the wacky reputation of the state, saying, "Idaho is pretty mysterious to all of us. I know it's a beautiful state, but then I know there's also a lot of crazy right-wingers and all that stuff." He added, "The song's about all different things. It's not like a parody of Idaho or anything."http://www.songfacts.com/detail.php?id=24064
Έχω fond memories απ' αυτήν την ταινία. Εκτός των άλλων (και πολύ πιο σημαντικών), θυμάμαι τω καιρώ εκείνω, που είχα πάει να την αγοράσω σε dvd. Το παλληκάρι στο ταμείο, όταν του την έδωσα, μουρμούρησε κατιτίς, "δεν άκουσα" λέω εγώ, ξαναμουρμουράει κάτι του στυλ "μ' αρέσει αυτή η ταινία, είναι καλή την ξέρεις;". "Πώς, πως!" κάνω με περισσή χάρη (not), "έχω δει τις καλύτερες σκηνές στο ουτούμπ". Killer ατάκα! (mwhahaha …not).https://www.youtube.com/watch?v=GNoMWEyJ2c8
Ευχαριστώ! Πάω να γράψω 100 φορές "ξένες φράσεις τις αναζητούμε στο google στα αγγλικά, όχι μεταφρασμένες" :p@rudi η αδυναμία είναι στον scar αλλά μου κάνε κάτι σε πιθανό blooper.
#3 Κοπελιά, ένα σημαντικό πρόβλημα της κρίσης, που πια δεν είναι κρίση καθότι η δυνατότητα δανεισμου κράτους και επιχειρήσεων αποκαταστάθηκε απο το '17, αλλά είναιμια καινούργια εργασιακή/οικονομική πραγματικότητα, είναι ότι έβγαλε σε πολλούς όλο το συντηριτισμό που κάλυπτε το χρήμα. Πλανήθηκε στην ατμόσφαιρα το "παλιά ήταν όλα πιο αγνα" και άρα καλύτερα, βαλε και κάτι χαζοφωτό με τον παππού και τη γιαγιά που έμειναν μαζί μια ζωή καθώς στην εποχή τους "όταν κάτι έσπαγε δεν το πετούσαν, αλλά το κολλούσαν" (κάνει και ρίμα) και έδεσε το γλυκό.Κλείσε τα αφτιά σου. Τρόλαρε αν θες. Σε πιο μάκρο επίπεδο έχουμε αμερικανοποίηση των ηθών, που σχέση ένω των 6 μηνων σε πάει σε γάμο κι ας χωρίσεις σε άλλους 6, αλλά εκεί είναι για να κινηθεί η αγορά.
# 1 Oποιαδηποτε μορφη εθισμου κρυβει βαθυτερα αιτια.Θα σου προτεινα ψυχοθεραπεια.το οικονομικο σιγουρα ειναι θεμα αλλα ειχε αναφερθει στο α μπα πως υπαρχουν και τροποι με δωρεαν ψυχολογο η πιο οικονομικο αν δεν κανω λαθος.Για αρχη τσεκαρε τον θυροειδη σου.Αν αποκλεισουμε ορμονικο προβλημα τοτε σιγουρα εχει να κανει με ψυχικα αιτια.οι λογοι ποικιλουν και ειναι διαφοροι για τον καθενα.Μπορεις ομως να κανεις μικρα πραγματα που συνολικα θα κανουν μεγαλη διαφορα.5 μικρα γευματα και νερο οσο μπορεις και μιση με 1 ωρα περπατημα καθημερινα.κανε αλλαγες σ αυτα που τρως.πχ το σουβλακι αν ξερεις πως να το ζητησεις μια χαρα υγιεινο ειναι και ειναι ενα πληρες γευμα.ο διαιτολογος μου οταν εκανα διατροφη μου το ειχε γραψει κιολας.αρκει να ειναι κοτοπουλο(οχι χοιρινο,κεμπαμπ)και χωρις πατατες.μαυρη σοκολατα η στεβια αν εχεις αδυναμια στη σοκολατα.Ολα τα παραπανω μαζι πραγματικα θα κανουν τεραστια διαφορα.Οσο για την κοπελα σου που στα λεει ''για το καλο σου'' και θελει να βοηθησει μπορει εκεινη να μαγειρευει μιας και δεν εχεις χρονο
Πολυ ώραία η απάντηση στην 1η ερώτηση και όντως έτσι είναι.Αλλα όπως φαίνεται η βιοχημεία και η βιολογία παίζουν ρόλο μόνο στο φαγητό και όχι στο πως ερωτευόμαστε κι από ποιον ελκυόμεθα, γι' αυτο και μερικές μέρες πριν πήρα απάντηση ότι δεν υπάρχει βιολογία. Σε αυτό μόνο πατριαρχία. Με λένε ρίζο κι όπως θελω τα γυρίζω. υ.γ. Σύναντησα την παρασκευή μια φίλη βιολόγο με phd στην εξελικτική ανθρωπολογία. Ξεκίνησα να της λέω τις απόψεις του φόρουμ και μου αποκάλυψε οτι ως φεμίνίστρια έγραφε στο ναι, είσαι μισογύνης και σταμάτησε γιατί δεν την πάλευε. Αγορια και κορίτσια, ναι στην ισότητα, αλλά μην καίγεστε με ο,τι να ΄ναι θεωρίες γιατί γελάνε οι ειδικοί. υ.γ.2. Σε αυτήν την συνάντηση, έμαθα για τα epigenetics. Το ίδιο το περιβάλλον μέσω της εμπειρίας μπορεί να διαμορφώσει γεννετικά χαρακτηριστικά. Διαφοροποιεί ενα βίωμα τη χημική σύνσταση πρωτεϊνών. Το έχουμε ανιχνεύσει εργαστηριακά στα ποντίκια, σε βάθος περίπου 10 γενεών (δεν είναι μάκρο 10 γενιές δυστυχώς ωστε να πούμε ότι παραμένει και δεν εξαλείφεται) κι έχουμε πρόβλημα λόγω της φύσης του προβλήματος να έχουμε αποτελέσματα σύντομα. Για να πάρουμε 2-3 χιλ γενιές θέλουμε αρκετές δεκαετίες. Εχει προταθεί να προσπαθήσουμε να το ανιχνεύσουμε στις μύγες, λόγω μικρότερου κύκλου ζωής.
Χωρίς να είμαι ειδικός, αλλά μετά από χρόνια συνεργασίας με βιολόγους και μετά από πολλές συζήτήσεις μαζί τους επί του θέματος, έχω καταλάβει οτί η εξελικτική βιολογία είναι ένας (προς το παρόν) αρκετά αμφισβητούμενος τομέας, όπου λόγω της φύσης του προβλήματος που μελετά επιδέχεται πολλών ερμηνειών, συχνά αντικρουόμενων. Είναι δύσκολο να αποδειξουν με ακρίβεια τις θεωρίες τους και γι αυτό και υπάρχουν πολλές. Take it with a pinch of salt πάντως γιατί πίστεψε με υπάρχουν πολλοί (καταξιωμένοι) βιολόγοι που ακούν εξελικτική βιολογία και γελάνε.Κατα τ'άλλα, ασχετη η διαδικασία του φαγητού με τη διαδικασία της έλξης ...
Να δεις πως γελάνε όταν ακουνε τους απόφοιτους των gender studies. Ή τους ψυχολόγους.Υπάρχουν πράγματα που αποδεικνύονται στο εργαστήριο αγαπητέ. Και τα ανέφερα παραπανω στην καινούργια θεωρία μαζί με την αδυναμία της.Ασχετα μεταξύ τους τα δυο βασικά ΕΝΣΤΙΚΤΑ. Αυτό λεω, ότι είναι ενστικτα και καποιος διαφωνουσε. Ρε τι άλλο θα ακουσω εδώ μεσα..
Μίτση, επι της ουσίας έχεις να πεις κάτι? Ή κανουμε προσωπική επιθεση όταν τελειώνουν τα επιχειρήματα? Εγώ αναφέρομαι σε αυτά εδώ τα σχόλιαhttp://www.lifo.gr/lifoland/ampa/188019/sto-simerino-a-mpa-i-psyxologia-ton-plithysmon?comments_page=3&comments_order=o#commentsστις απαντήσεις κάτω απο το σχόλιο του Ποκοπικου. Δε γίνεται στο ένα θέμα να υπάρχει η βιοχημεία του εγκεφάλου και στο άλλο να υπάρχει μόνο η πατριαρχία. Γιατί; Γιατί είναι και τα δύο ΕΝΣΤΙΚΤΑ.Επίσης, μπορει να είμαι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο, αλλα εδώ δεν κανουμε προξενιά, μιλάμε για συνέπεια στις απόψεις.
Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό είναι και τα δύο ένστικτα. Ξέρω οτι το φαγητό είναι πρωτεύουσα βιολογική ανάγκη. Αν δε φάς πεθαίνεις μέσα σε λίγες μέρες. Κατα τ' άλλα και τα δύο επήρρεάζονται σε μεγάλο βαθμο από τα κοινωνικά πρότυπα και συνθήκες. Γι αυτό και οι συνήθειες, οι αντιλήψεις και οι προτιμήσεις που σχετίζονται με το φαγητό αλλάζουν από περιοχή σε περιοχή. Όπως και οι αντιλήψεις σχετικά με τον έρωτα.Επίσης η καινούργια θεωρία που ανέφερες πως σχετίζεται με τη βιοχημεία του ερωτα? Είναι τεράστια γενίκευση αυτό που λες. Το οτι κάποια γεννετικά χαρακτηριστικά αλλάζουν δε σημαίνει οτι αυτό έχει γενική εφαρμογή, και συγκεκριμένα οτι εφαρμόζεται σε ότι αφορά τις ερωτικές προτιμήσεις. Πόσο μάλλον οτι η πιθανή γονιδιακή αυτή επίδραση είναι πιο ισχυρή από τα κοινωνικά πρότυπα. Είναι πραγματικά τεράστια παγίδα η γενίκευση, όπως και η τυχαία συσχέστιση ειδικά οταν επιβεβαιώνει μια πεποίθηση μας. Όταν ξεκίνησα το διδακτορικό μου είχαμε μια σειρά σεμιναρίων σχετικα με τις σωστές ερευνητικές μεθόδους. Πως να επεξεργαζόμαστε τα στατιστικά, πως να μην πεφτουμε στην παγίδα να πιστευουμε οτι μια συσχέτιση υποδηλώνει σχέση αίτιου-αποτελέσματος (correlation does not imply causation) κτλ κτλ. Γενικώς πως να μην παρασυρόμαστε με οτιδήποτε φαίνεται να επιβεβαιώνει την αρχική μας υπόθεση. Μας είχαν επίσης τονίσει, οτί παρ όλα αυτά πάρα πολλοι πέφτουν σε αντίστοιχες παγίδες (αναφερομαι σε δημοσιευμένες έρευνες σε κορυφαία περιοδικά). Ίσως θα έπρεπε αυτό να διδάσκεται και στα σχολεία...
Όχι daydreamer, καμία σχέση. Τα epigenetics τα ανέφερα ως κάτι καινούργιο αιχμής, που αγνοούσα.Από εκεί και πέρα, ότι και να λέμε εγώ κι εσύ, οι βιολογία όμως μιλάει για 2 βασικά ένστικτα. Αναπαραγωγή και επιβίωση. Και μάντεψε ποιο είναι το πιο βασικό από τα δύο. Δεν είναι η επιβίωση. Φυσικά και αλλάζουν οι αντιλήψεις απο περιοχή σε περιοχή και απο εποχή σε εποχή. Δε μπορεί να μείνει ο παράγοντας του περιβάλλοντος απέξω. Όποιος το υποστηρίζει θα ήταν το ίδιο ανόητος με αυτούς που απορρίπτουν εντελώς τη βιολογία. Κατά τα άλλα, μου γράφεις ακριβώς πράγματα που είχα γραψει μερικά μηνύματα πριν. Κι επειδή τα γραπτά μένουν, δες εδώ. σελ 5, το μήνυμά μου είναι δευτερο, δες τη συζήτηση απο κάτωhttp://www.lifo.gr/lifoland/ampa/189183/sto-simerino-a-mpa-oxi-allos-ponos?comments_page=5&comments_order=o#commentsΤώρα σε αυτά που λες, θα τα δεις κατά κόρον εδω μέσα, οπλίσου με υπομονη. Αν επιτρέπεται τι σπουδάζεις;rudi, σου τρέχουν και σαλάκια; Αν ειναι να σε πιάνει το παβλοφικό σου, να σε πιάνει σωστά.