Συμφωνώ σχεδόν σε όλα, με εξαίρεση ορισμένα σημεία. Τα όσπρια πχ μπορεί να είναι φτηνά αλλά για να τα μαγειρέψει (και να τρώγονται) θέλει τουλάχιστον ένα ηλεκτρικό μάτι, κάποια σκεύη, λάδια-ξίδια, καρυκεύματα, κρεμμύδια, και ψυγείο (που δεν διαθέτει) για να αποθηκεύσει ό,τι μείνει. Για να μαγειρεύεις μόνος σου χρειάζεσαι αφενός υποδομή, αφετέρου χρόνο για την αγορά, την προετοιμασία του φαγητού και το πλύσιμο μετά, τα οποία στο σύνολο είναι κάποιος χρόνος που αν γυρνάς πτώμα ή αν διαβάζεις όλη μέρα (δεν ξέρουμε τις υποχρεώσεις του στα πλαίσια του διδακτορικού) δεν είναι εύκολο να τον διαθέσεις. Συμφωνώ, όμως, ότι δεν είναι τίποτα να πάει, αν έχει τη δυνατότητα, μια φορά τη βδομάδα στο λαϊκή και να προμηθευτεί λαχανικά και φρούτα, συν ένα μικρό ψυγείο για γαλοπούλες, γιαούρτια κτλ.Επειδή έχω περάσει-και ακόμα διανύω- μακρές περιόδους σπουδών όπου παράλληλα παλεύω με κιλά και θυρεοειδή,αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι για να χάσεις πολλά κιλά χρειάζεσαι και υποστήριξη.Ίσως είναι και στον άνθρωπο και κάποιοι να χρειάζονται περισσότερο από κάποιους άλλους, ανάλογα και στη φάση που βρίσκονται. Πάντως δεν μας λέει κάτω από ποιες συνθήκες κατάφερε όταν ήταν φοιτητής να χάσει τόσα πολλά κιλά (έστελνε υγιεινά φαγητά η μαμά του ή μόνο η υποδομή που παρείχε το φοιτητικό σπίτι και δεν έχει τώρα έκανε τη διαφορά;).Όσον αφορά την κοπέλα, νομίζω ότι η απάντηση όσο και τα σχόλια κάλυψαν το ερώτημα, ωστόσο θεωρώ ότι αν ήθελε θα μπορούσε να βοηθήσει λίγο την κατάσταση. Η κολλητή μου παίρνει από το σπίτι της κάθε μέρα σχεδόν μαγειρευτό φαγητό και το πηγαίνει στο αγόρι της στις εστίες για να μην τρώνε κάθε μέρα σουβλάκια απ΄έξω. Αλλά ακόμα και να μην υπάρχει αυτή η δυνατότητα, τα πανεπιστήμια διατηρούν και λέσχες όπου τρώνε οι φοιτητές.