Πολυ ώραία η απάντηση στην 1η ερώτηση και όντως έτσι είναι.Αλλα όπως φαίνεται η βιοχημεία και η βιολογία παίζουν ρόλο μόνο στο φαγητό και όχι στο πως ερωτευόμαστε κι από ποιον ελκυόμεθα, γι' αυτο και μερικές μέρες πριν πήρα απάντηση ότι δεν υπάρχει βιολογία. Σε αυτό μόνο πατριαρχία. Με λένε ρίζο κι όπως θελω τα γυρίζω. υ.γ. Σύναντησα την παρασκευή μια φίλη βιολόγο με phd στην εξελικτική ανθρωπολογία. Ξεκίνησα να της λέω τις απόψεις του φόρουμ και μου αποκάλυψε οτι ως φεμίνίστρια έγραφε στο ναι, είσαι μισογύνης και σταμάτησε γιατί δεν την πάλευε. Αγορια και κορίτσια, ναι στην ισότητα, αλλά μην καίγεστε με ο,τι να ΄ναι θεωρίες γιατί γελάνε οι ειδικοί. υ.γ.2. Σε αυτήν την συνάντηση, έμαθα για τα epigenetics. Το ίδιο το περιβάλλον μέσω της εμπειρίας μπορεί να διαμορφώσει γεννετικά χαρακτηριστικά. Διαφοροποιεί ενα βίωμα τη χημική σύνσταση πρωτεϊνών. Το έχουμε ανιχνεύσει εργαστηριακά στα ποντίκια, σε βάθος περίπου 10 γενεών (δεν είναι μάκρο 10 γενιές δυστυχώς ωστε να πούμε ότι παραμένει και δεν εξαλείφεται) κι έχουμε πρόβλημα λόγω της φύσης του προβλήματος να έχουμε αποτελέσματα σύντομα. Για να πάρουμε 2-3 χιλ γενιές θέλουμε αρκετές δεκαετίες. Εχει προταθεί να προσπαθήσουμε να το ανιχνεύσουμε στις μύγες, λόγω μικρότερου κύκλου ζωής.
