ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
13.4.2018 | 14:19

Φαύλος κύκλος

Όταν δεν είσαι καλά μέσα σου, αρχίζει να φαίνεται και στο απέξω σου σιγά σιγά μέχρι που η μία αρνητική όψη αρχίζει να τροφοδοτεί την άλλη. Είναι 4 χρόνια κοντά που έχω μαύρες σκέψεις, αυπνία, συνεχίζω να λειτουργώ στη δουλειά μου και στις κοινωνικές μου επαφές αλλά με πολύ κόπο και νιώθοντας ότι η ζωή μου απλά περνάει χωρίς να τη ζω. Είμαι μουδιασμένη, σαν να ζω σε όνειρο. Και είναι δύο χρόνια περίπου που η ψυχολογία μου αντανακλάται στο πως φαίνομαι εξωτερικά. Νώθω ότι έχω γεράσει πρόωρα καιότι δεν έχω κουράγιο ή κίνητρο να προσέξω τον ευατό μου. Ακόμα και γυμναστική να προσπαθήσω να κάνω, νιώθω ότι δεν έχει καμία επίδραση πάνω μου. Σαν να κυλά πάνω στο σώμα μου όπως το νερό που τρέχει. Μου λείπει ο παλιός μου εαυτός.
9
 
 
 
 
σχόλια
Ο παλιός σου εαυτός είναι κάπου εκεί ξεχασμένος μέσα στον νέο σου ..Ξαναβρές τον .Ναι όλα είναι δύσκολα .Ναι υπάρχουν προβλήματα .Όμως οι σκέψεις είναι κάτι το οποίο μπορείς να κοντρολάρεις .Και εμένα μου έρχονται μαύρες και αραχνες σκέψεις αρκετές φορές ,σενάρια απίστευτου φόβου μέσα στο μυαλό μου για το αύριο μου και αυτών που αγαπώ όμως προσπαθώ να τις μπλοκάρω .Το φώς είναι πολύ πιο δυνατό από το σκοτάδι να ξέρεις γι αυτό καθε φορά που το σκότος έρχεται αυτομάτως προσπαθώ να σκεφτώ κάτι που με κάνει να χαμογελάω ,τραγουδάω δυνατά ή αφήνω κάποιον που με αγαπά να με καθησυχάσει ότι όλα θα πάνε καλά .Τον χρειάζεσαι τον εαυτό σου ρε συ γερό και δυνατό .¨Οταν αρρωσταίνει η ψυχή ακολουθεί και το σώμα και φυσικά και το αντίθετο .Βάστα μωρεεεεε ζωή είναι θα περάσει .Ότι καλύτερο μέσα από την καρδιά μου σου εύχομαι .
Δεν ξέρεις πόσο σε νιώθω. :) Λοιπόν είναι κρίμα για σένα όλο αυτό που περνάς. Αν δεν μπορείς μόνη σου, τότε βρες το ψυχικό σθένος να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό. Υ.Γ. Απομάκρυνε από κοντά σου όσους σε στρεσάρουν και σε στεναχωρούν.
Πολύ σωστά αυτα που γράφεις αγαπητή ,αλλα αυτό το " δεν ξέρεις πόσο σε νιώθω" ,η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα ..Δεν το λέω αρνητικά ,αλλά σε είχα για πολύ διαφορετικο ατομακι ;) Λέω και στις δύο σας λοιπόν να μην πέφτετε,όλα στη ζωή είναι και που θα πάει δεν γίνεται ούτε να είσαι μια ζωή δυστυχισμένος ,ούτε ευτυχισμένος ,κύκλος είναι και γυριζει :D
Αν ήμουν λιγότερο επίμονη σ' αδιέξοδες καταστάσεις και λιγότερο αναβλητική, σε συνδυασμό με κάποια άλλα πράγματα που συνέβαιναν και δεν ήταν στο χέρι μου τότε ίσως να μην την καταλάβαινα. Τρεις εικασίες έχω για την περίπτωση της γράφουσας:- Δεν κάνει αυτό που θέλει κι αυτό την πνίγει. Ένα κομμάτι της αυτοπραγμάτωσής μας το οποίο είναι απελευθερωτικό είναι ν' ακούμε τις ανάγκες μας και να μην τις εκλογικεύουμε μόνιμα. Με τη λογική ψάχνουμε εφικτούς κι υγιείς τρόπους να τις ικανοποιήσουμε.-Ακατάλληλα άτομα. Δεν θα τα έλεγα τοξικά, αλλά άτομα που μαζί τους δεν λειτουργούμε όπως θα θέλαμε κι όπως χρειαζόμαστε. Άτομα που μας κάνουν να νιώθουμε δυσλειτουργικοί, λειψοί, ανίκανοι. Άτομα που μας αγχώνουν και μας απορρίπτουν επί μονίμου βάσεως και συνήθως είναι σημαντικά για μας είναι αυτά που πρέπει να προσέχουμε και να κρατάμε σε αποστάσεις ασφαλείας για μας. Όσο μπορούμε ν' αποφύγουμε κακοποιητικές συμπεριφορές τόσο το καλύτερο.-Ένας συνδυασμός των άνωθεν σε ποικίλες δοσολογίες. Υ.Γ. Με το να το πεις, δε γίνεται τίποτα. Χρειάζεται προσπάθεια συνήθως ν' αντιμετωπίσεις τους εσωτερικούς «δαίμονες» και να τα βγάλεις πέρα με εξωτερικές πραγματικές δυσκολίες. Σε όλα αυτά η άρνηση του προβλήματος και αναζήτησης βοήθειας δυσχεραίνει την όλη κατάσταση. Ίσως να φαινόμαστε πιο γερασμένες. Ίσως κάποια χρόνια η ζωή πέρασε και δεν ακούμπησε αλλά αν ξέρω κάτι είναι ότι καμιά φορά προσπαθώντας ν' αποκλειστούμε από τα δυσάρεστα συναισθήματα αποκλειόμαστε από την ζωή. Κι αν κάτι μπορώ να πω με σιγουριά και χαμόγελο είναι ότι ο παλιός σου εαυτός, ο ζωηρός είναι κάπου μέσα σου. Δεν θα είσαι ακριβώς όπως παλιά αλλά αν είσαι έτοιμη να μοχθήσεις, να κάνεις λάθη και να δυσαρεστήσεις κόσμο με την στάση σου (αν πάσχεις από το «σύνδρομο του καλού κοριτσιού» ) τότε ένα κομμάτι θ' ανακτηθεί και μάλιστα σε πιο στέρεο έδαφος. :)
Κοίτα ,να σου πω την αλήθεια ,κάπου σ έχασα. .:ΡΤα λες ωραία,δεν λέω,εγώ αυτό που έχω να πω πιο απλά είναι ότι όλα στο μυαλό μας είναι ,νομίζω πως από κει ξεκινάει το οποιοδήποτε θέμα - προβλήμα που μπορεί να μας απασχολεί ..Όποτε ναι,είναι στο χέρι μας ,να ξεκολλήσουμε και να το δούμε αλλιώς..δύσκολο αλλά γίνεται ;)
To υ.γ. είναι απευθύνεται κυρίως στη γράφουσα της εξομολόγησης. @Ed26 ναι σίγουρα όλα τα ζούμε μέσα στο μυαλό μας αλλά κάπως μετράει κι αυτό που νοείται ως εξωτερικός κόσμος. Οπότε καμιά φορά το μυαλό μια χαρά ηρεμεί όταν αλλάξουμε τις συνθήκες που επικρατούν στη καθημερινότητά μας (μόνες τους σπάνια αλλάζουν προς το καλύτερο).
Το κατάλαβα ότι απευθύνεσαι περισσότερο στην εξ.Συγγνώμη αν μπηκα μες τη μέση :ΡΌσο για το μυαλό που λέω ,εννοώ ότι τρώμε κολλήματα ακόμη κ αν βλέπουμε ότι δεν ισχύουν ..και αυτό οφείλεται στο μυαλό ..Μπορουμε να πάμε παρακάτω ,αρκεί να το πάρουμε απόφαση..και να τα φέρουμε όλα τούμπα;)

Σεισμός