Όλοι φρίκαραν που αποφυλακίστηκε ο Ασημάκης Κατσούλας - εκτός από μερικές ψύχραιμες φωνές στο Facebook

Όλοι φρίκαραν που αποφυλακίστηκε ο Ασημάκης Κατσούλας - εκτός από μερικές ψύχραιμες φωνές στο Facebook Facebook Twitter
«Η φυλακή υπάρχει για να σωφρονίζει, να παραδειγματίζει, να δημιουργεί αποστροφή στο έγκλημα. Οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε αυτή τη μορφή της και όχι εκείνη της αιώνιας εκδίκησης»
22

Ομολογώ ότι θα προτιμούσα, για παραδειγματισμό κυρίως, να μην βγαίνουν 21 χρόνια μετά την καταδίκη τους άνθρωποι που καταδικάστηκαν σε δις ισόβια για προμελετημένους φόνους. Είναι αλήθεια πως τα χρόνια που έκατσε στη φυλακή ακούγονται λίγα. Βγήκε και είναι μόλις 45 ετών. Μακάρι να σωφρονίστηκε και όσα ακούστηκαν πριν από δέκα χρόνια για νέα απόπειρα βιασμού κοπέλας να είναι απλώς φήμες.

  

[Βέβαια ο Κατσούλας βγήκε με νόμο που υπήρχε εδώ και πολύ καιρό και είχαν διατηρήσει όλες οι κυβερνήσεις, σε αντίθεση πχ. με τον Παπαγεωργόπουλο, κάτι νονούς της κόκας και τον πρόσφατο άνδρα που αφήσαμε και πήγε και δολοφόνησε φοιτήτρια στην Γερμανία. (Όλοι αυτοί βγήκαν λόγω της μεγαλοψυχίας του Νόμου του Παρασκευόπουλου.)]

  

Πάντως παντού στα ελληνικά social media, οι άνθρωποι είναι φρικαρισμένοι με τους δικαστές και με τον Κατσούλα, ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι ενοχλημένοι με τους ίδιους τους νόμους. Αυτός που αποφάσισε την αποφυλάκιση τήρησε το νόμο, και οι νομικοί που τον πρότειναν ίσως να ξέρουν κάτι παραπάνω από εμάς. 

Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των τρομοκρατημένων και εξοργισμένων status, υπήρξαν κάποιοι που αντιμετώπισαν το γεγονός με περισσότερη ψυχραιμία και είχαν πιο επιστημονική προσέγγιση. Καθόλου τυχαίο ότι, σε αντίθεση με μας που έχουμε γνώμη για τα πάντα βασισμένοι στο θυμικό μας- ήταν νομικοί.

Ασχέτως με το αν με πείθουν συναισθηματικά (στην πραγματικότητα όχι, θα ήθελα συμβολικά να μείνει περισσότερο στη φυλακή) εκφράζουν την νομική πραγματικότητα. 

Όλοι φρίκαραν που αποφυλακίστηκε ο Ασημάκης Κατσούλας - εκτός από μερικές ψύχραιμες φωνές στο Facebook Facebook Twitter
«Σε ένα σύγχρονο σωφρονιστικό σύστημα, η παραμονή ενός ανθρώπου εφ' όρου ζωής στις φυλακές δεν εξυπηρετεί κανένα απολύτως σκοπό.»
Να δύο απ' αυτά τα, χρήσιμα κατά τη γνώμη μου, status update: 

Παναγιώτης Περιβολάρης,

δικηγόρος

Σε ένα σύγχρονο σωφρονιστικό σύστημα, η παραμονή ενός ανθρώπου εφ' όρου ζωής στις φυλακές δεν εξυπηρετεί κανένα απολύτως σκοπό. Στόχος ενός τέτοιου συστήματος πρέπει να είναι ο σωφρονισμός ενός κρατουμένου και όχι η εξόντωσή του πολλώ δε μάλλον η ικανοποίηση ενός ακραίου περί δικαίου αισθήματος, που επιθυμεί τον αφανισμό του κρατουμένου στο όνομα της ασφαλείας των πολλών.


Θα ξεπερνούσε τη λογική η θέση, ότι το σωφρονιστικό σύστημα στη χώρα μας είναι επαρκές. Ωστόσο, η παραμονή ενός ανθρώπου επί μακρόν στις φυλακές σε συνδυασμό με μια καλή εκ μέρους του διαγωγή μπορούν να οδηγήσουν με ασφάλεια στο συμπέρασμα, ότι το πρόσωπο αυτό έχει σωφρονιστεί και συντρέχει νόμιμος λόγος για την άρση της κρατήσεώς του.


Με βάση αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, θεωρώ αβάσιμη την άποψη, ότι ο κ. Ασημάκης Κατσούλας κακώς αφήνεται ελεύθερος (προφανώς αντικαταστάθηκε η ποινή του με κάποιους περιοριστικούς όρους). Ένας άνθρωπος, που έμεινε στη φυλακή για 21 χρόνια και καθ' όλη τη διάρκεια της κράτησής του τήρησε καλή συμπεριφορά, πρέπει να αφεθεί ελεύθερος, διότι τεκμαίρεται ο σωφρονισμός του.

  

  

Μαρία Κυριακίδου

νομικός, με μεταπτυχιακό στην εγκληματολογία και υπ.διδάκτωρ στο Διεθνές Δίκαιο

Ο Ασημάκης Κατσούλας φυλακίστηκε σε ηλικία 21 ετών. Έκτισε ποινή 23 ετών για τα εγκλήματα που ομολόγησε και σε ηλικία 44 ετών αποφυλακίστηκε. Η συμπεριφορά τους εντός φυλακής περιγράφεται ως κόσμια. Δεν μπορώ να καταλάβω προς τι η τόση αγανάκτηση για την αποφυλάκισή του. Τι σας κάνει να πιστεύετε πως δεν επρεπε να αποφυλακιστεί; Πως όντας από τα 21 του έγκλειστος δεν σωφρονίστηκε και δεν αντιλήφθηκε τις συνέπειες των πράξεών του;


Η φυλακή δεν είναι η κόλαση που οραματίζεστε. Και καλώς κάνει και δεν είναι. Η φυλακή πρέπει να είναι το σημείο εκπαίδευσης εκείνου που παρουσιάζει παραβατική συμπεριφορά για την «είσοδο» στο κοινωνικό συμβόλαιο .Η φυλακή και άλλοι «βοηθητικοί» θεσμοί πρέπει να γίνουν αντιληπτοί ως μηχανές επεξεργασίας εκείνων που δεν εντάσσονται «εκ φύσεως» στους σκοπούς του κοινωνικού συμβολαίου, δηλαδή εκείνων που γίνονται ιστορικά αντιληπτοί ως ενσαρκώσεις της «ετερότητας» (όπως θα έλεγε ο Μelossi).


Κοινώς, η φυλακή δεν υπάρχει για να εκπληρώνονται οι απάνθρωπες φαντασιώσεις σας. Υπάρχει για να σωφρονίζει, να παραδειγματίζει, να δημιουργεί αποστροφή στο έγκλημα. Και εμείς ως άνθρωποι οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε αυτή τη μορφή της και όχι εκείνη της αιώνιας εκδίκησης.

22

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

14 σχόλια
Επειδή έγραψα το προηγούμενο σχόλιό μου χωρίς να διαβάσω κανένα από τα υπόλοιπα....Για όσους μιλούν για τον σωφρονισμό... Ένα καθαρά υποθετικό παράδειγμα που δεν έχει καμία σχέση με το παρόν νομικό πλαίσιο, έχει σχέση μόνο με την έννοια του σωφρονισμού (νομίζω ότι θα καταλάβετε που το πάω) :Κάποιος σκοτώνει ένα άνθρωπο σε μια πολύ κακή στιγμή, αλλά πάντως με πρόθεση και καταδικάζεται σε "ισόβια". Μετά από 1 χρόνο στην φυλακή, τον εξετάζουμε από κάθε πιθανή σκοπιά. Τον εξετάζουν ψυχίατροι, ψυχολόγοι, εγκληματολόγοι, κοινωνιολόγοι, ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νους σας. Όλοι συμφωνούν ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει μετανιώσει πικρά, έχει σωφρονιστεί πλήρως και ότι δεν είναι επικίνδυνος για την κοινωνία. Ό,τι έγινε ήταν κάτι το εντελώς μεμονωμένο που είναι απίθανο να επαναληφθεί (ή τουλάχιστον είναι τόσο πιθανό όσο και για οποιονδήποτε άλλον από εμάς). Το να τον κρατήσουμε άλλα 15-16 χρόνια μέσα στην φυλακή θα ήταν κάτι όχι μόνο άσκοπο, αλλά θα μπορούσε να τον κάνει και χειρότερο.Ερώτηση στο καθαρά υποθετικό παράδειγμα : Τον αποφυλακίζουμε; Κανονικά, όποιος θεωρεί ότι η έννοια της ποινικής τιμωρίας είναι μόνο ο σωφρονισμός και η προστασία της κοινωνίας, πρέπει να απαντήσει "ναι" χωρίς ενδοιασμό.Απλά σκεφτείτε το και δείτε πόσο εύκολα θα λέγατε το ναι. Βάλτε στην θέση του θύματος της δολοφονίας ένα συγγενικό σας πρόσωπο (χτύπα ξύλο!) και δείτε στη συνέχεια πόσο εύκολα θα λέγατε το ναι.Που το πάω; Η ποινική τιμωρία δεν είναι μόνο σωφρονισμός. Είναι αυτό που λέει η ίδια η φράση ... "τιμωρία"
Αφού έγραψαν κάποιοι ως νομικοί, ψύχραιμα, ας παραθέσω και εγώ την αντίθετη άποψη, επίσης ψύχραιμα (όσο μπορώ τουλάχιστον), ως νομικός (μη σχετιζόμενος με την εγκληματολογία πάντως, οφείλω να το διευκρινίσω).Οι παραπάνω απόψεις λαμβάνουν ως δεδομένα δυο πράγματα, τα οποία δεν θα έπρεπε να λαμβάνονται ως τέτοια (κατά την άποψή μου προφανώς).1ον Ότι σκοπός της ποινής πρέπει να είναι μόνο ο σωφρονισμός. Αν έχουμε λοιπόν σωφρονισμό που "τεκμαίρεται" (και αυτό θα το συζητήσουμε αργότερα, κατά πόσο μπορεί να τεκμαίρεται), τότε είναι άσκοπο να παραμένει κάποιος φυλακισμένος.Δεν συμφωνώ καθόλου. Ναι ο σωφρονισμός είναι μια από τις σπουδαιότερες λειτουργίες του ποινικού συστήματος, αλλά δεν είναι η μόνη. Επίσης υπάρχει και ο παραδειγματισμός και η έννοια της δικαιοσύνης για το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο και ιδίως για τα θύματα, αλλά και η προστασία του κοινωνικού συνόλου από επικίνδυνους εγκληματίες. Όταν λέμε δις ισόβια, αλλά εννοούμε 21 χρόνια, ή όταν λέμε 10 χρόνια αλλά εννοούμε 6 ή και λιγότερα, η λειτουργία του παραδειγματισμού πάει περίπατο. Να μην αναφερθούμε καν στις αναστολές, στις άδειες, στην επιμέτρηση των ποινών και σε όλα τα συναφή, που καθιστούν την δικαιοσύνη κυριολεκτικά περίγελο. Στο κάτω κάτω, εάν είναι να φυλακίζουμε κάποιον για ένα χρονικό διάστημα γιατί να μην του απαγγέλλουμε την συγκεκριμένη ποινή που πρόκειται να εκτίσει, αλλά να νοιώθουμε την ανάγκη να απαγγέλλουμε πολύ ανώτερες ποινές που τελικά δεν εκτίονται ποτέ; Πόσο δειλή αντιμετώπιση είναι αυτή και πόσο έλλειψη αυτοπεποίθησης για την ορθότητα της γνώμης μας μαρτυρά αυτό, όταν νοιώθουμε την ανάγκη να αναγγέλλουμε πανηγυρικά ενώπιον της κοινωνίας την σκληρή τιμωρία του εγκληματία (πως ακούγεται το "δις ισόβια" ε;) και έπειτα από κάποιον καιρό (όταν μάλιστα έχει ξεχαστεί το έγκλημά του) να λέμε πια στην κοινωνία "τελικά μωρέ να βγει ο άνθρωπος πιο νωρίς", επικαλούμενοι τον ανθρωπισμό; Όταν του απαγγείλαμε την μεγάλη ποινή ήμασταν απάνθρωποι, ή μήπως κοροϊδεύαμε, εν γνώση μας μάλιστα, την κοινωνία ; Για την έννοια της δικαίωσης των θυμάτων και των συγγενών τους (πείτε το και εκδίκησης αν θέλετε, δεν φοβήθηκα ποτέ τις λέξεις) δεν νομίζω καν ότι χρειάζεται να αναλύσω οτιδήποτε. Είναι σαφώς προτιμότερο από κάθε άποψη, επισήμως και θεσμοθετημένα, να είσαι στην θέση του θύτη παρά στην θέση του θύματος. 2) Όσον αφορά την έννοια του "σωφρονισμού", που συνδέεται άμεσα με την ανωτέρω έκτιση της ποινής. Κάποιος μπορεί να αντιλέξει ότι ο λόγος που απαγγέλλουμε μεγαλύτερες ποινές, αλλά τελικά εκτίονται μικρότερες είναι ότι οι φυλακισμένοι δείχνουν καλή διαγωγή, επομένως η "κανονική" τους ποινή θα ήταν το μέγιστο, αλλά λόγω του "σωφρονισμού" δεν χρειάζεται να την εκτίσουν όλη. Έτσι άλλωστε είναι δομημένος ο νόμος.Η πιο ψύχραιμη αντιμετώπιση σε αυτό είναι η εξής : ΚΟΡΟΙΔΕΥΜΟΑΣΤΕ; Όλοι αυτοί που βγαίνουν δηλαδή πιο νωρίς έχουν σωφρονιστεί; Και τότε γιατί η συντριπτική πλειοψηφία ξαναγυρνάει; (μάλλον φταίει η "άτιμη η κενωνία").Ο κανόνας της πιο νωρίς αποφυλακίσεως (για όσους δεν γνωρίζουν) είναι ο εξής απλός : Αν κάτσεις στα αβγά σου στην φυλακή (και αυτό πάλι είναι σχετικό), τότε δεν μπορούν να σου αρνηθούν την αποφυλάκισή σου (γιατί τυχόν άρνηση θα πρέπει να είναι αιτιολογημένη, επομένως εάν δεν έχεις κάνει κάτι σοβαρό όσο ήσουν μέσα, δεν θα μπορούν να αιτιολογήσουν το γιατί σου αρνούνται την αποφυλάκιση). Είναι λογικός ο κανόνας αυτός; Προφανώς όχι. Έναν βιαστή δηλαδή ή έναν παιδεραστή, τι τον παίρνει να κάνει στην φυλακή, ώστε να του αρνηθούν την αποφυλάκισή του; Ένας σατανιστής, που σκότωνε αθώες κοπελίτσες, τι θα κάνει στην φυλακή, θα θυσιάζει εμπόρους ναρκωτικών; Φυσικά θα κάτσει στα αβγά του, αυτό πως οδηγεί στο συμπέρασμα ότι "σωφρονίστηκε κατά τεκμήριο";Όλα αυτά τα συστήματα είναι ένας, ακόμη, πρόχειρος τρόπος αντιμετώπισης των σοβαρότατων ποινικών ζητημάτων, εξαιτίας της χρόνιας ανεπάρκειας του ποινικού μας συστήματος να εργαστεί συστηματικά και με σοβαρότητα, ώστε να διακρίνει ποιος πραγματικά αξίζει μια ευκαιρία και ποιος θα πρέπει να σαπίσει στην φυλακή μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Και επειδή το σύστημά μας είναι αδύνατο να διακρίνει αντικειμενικά, έχει δημιουργήσει αυτούς τους ανυπόληπτους κανόνες γενικής αντιμετώπισης (σοβαρότατο ρόλο δε στην θέσπισή τους διαδραματίζει και η έλλειψη φυλακών και το κόστος αυτών). Και όλα αυτά υπό τον μανδύα ενός προοδευτικού -δήθεν- ανθρωπισμού.Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες σχετικά με τα θέματα αυτά. Για να μην μακρηγορώ περισσότερο, θα κλείσω με μια πρόταση για ένα απλό κοινωνικό πείραμα. Προκαλώ οποιονδήποτε νομικό, κυριολεκτικά οποιονδήποτε, που τυχόν διαβάζει lifo, να κάνει με το χέρι στην καρδιά μια απλή δήλωση σε ένα σχόλιο εδώ μέσα :"Στην Ελλάδα λειτουργεί σύστημα σωφρονισμού κρατουμένων, έστω και με προβλήματα".
"Δεν μπορώ να καταλάβω προς τι η τόση αγανάκτηση για την αποφυλάκισή του. Τι σας κάνει να πιστεύετε πως δεν επρεπε να αποφυλακιστεί; Πως όντας από τα 21 του έγκλειστος δεν σωφρονίστηκε και δεν αντιλήφθηκε τις συνέπειες των πράξεών του; Η φυλακή δεν είναι η κόλαση που οραματίζεστε"Είναι τρομερά αλαζονικά αυτά τα λόγια κ.Κυριακιδου. Θα μπορούσατε να γράψετε κάτι του στυλ "καταλαβαίνω την πικρία, καταλαβαίνω ότι ο κόσμος μπαίνει στη θέση των 2 κοριτσιών που δολοφονήθηκαν και στη θέση των συγγενών τους, αλλά τα γεγονότα εκφράζουν την νομική πραγματικότητα" κάτι παρόμοιο που ανθρώπινα γράφει ο κ.Δημοκίδης. Εμείς που νιώθουμε πραγματικά θλίψη για την αποφυλάκιση αυτή δεν είμαστε απολίτιστοι ανθρωποφάγοι και εσείς η πολιτισμένη. Φυσικά και σε μια ευνομουμενη κοινωνία πρέπει να υπάρχουν νόμοι και οι νόμοι να εφαρμόζονται, αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτοί οι νόμοι δεν είανι αγγελικά πλασμένοι. Ο νόμος Παρασκευόπουλου που είχε σκοπό την αποσυμφόρηση των φυλακών είναι σκανδαλώδης. Η φυλακή πράγματι σκοπό έχει τον σωφρονισμό. Όμως επίσης να αποτρέψει άλλους από το να διαπράξουν τα ίδια εγκλήματα. Ο Κατσούλας βγαίνει στα 44 να ξαναρχίσει τη ζωή του, οι 2 κοπέλες που δολοφονήθηκαν με φριχτό τρόπο δεν έχουν 2η ευκαιρία στη ζωή. Το είδος του εγκλήματος έχει σημασία όταν κάποιος αποφυλακίζεται νωρίς. Η κόσμια συμπεριφορά τι αξία έχει; Πως γνωρίζουμε αυτός ο άνθρωπος αν κατάλαβε το τραγικό μέγεθος των εγκλημάτων του, αν κατάλαβε την αξία της ανθρώπινης ζωής, αν δεν είναι ψυχοπαθής, εξετάστηκε από ψυχίατρο;
Το θέμα είναι πως η οπτική γωνια απο την οποία βλέπουμε τα πράγματα και εκφράζουμε τη γνώμη μας είναι πολύ διαφορετική από αυτή που θα ήταν εάν το ζητημα μας αφορούσε προσωπικά. Οπότε ας προσπαθήσουμε να βλέπουμε τα πράγματα λιγοτερο αποστασιοποιημενα. Θεωρω λοιπον πως δε διακαιουμαστε αβίαστα να λεμε ότι 21 χρόνια αρκούν για να αποδοθεί δικαιοσύνη σε έναν άνθρωπο που στέρησε τη ζωη από δύο συνανθρωπους του με αυτόν τον τρόπο ούτε μπορούμε να πιστεύουμε στην ουτοπία του σωφρονισμού στην παρούσα φάση σε αυτή τη χώρα. Για μένα θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένα συστημα όπου η μεταμέλεια και η ικανότητα επανένταξης στην κοινωνία θα μπορούσε να αποδειχθει μέσα από πράξεις πχ από τη συμπεριφορά σε κοινωνική εργασία υπό την επίβλεψη ειδικών. Πραγματικά δεν μπορω να σκεφτώ αν θα υπήρχε αριθμόςετών φυλακισης που θα μου αρκούσαν αν αυτή η υποθεση με αφορουσε προσωπικα αλλα ειμαι σίγουρη πως δε θεωρώ υπεύθυνο κ ασφαλές να αφήνονται ελεύθεροι άνθρωποι χωρίς να έχει ελεγχθεί ουσιαστικά η ικανότητα τους να ενταχθούν αρμονικά και να μην ξαναποτελεσουν κίνδυνο για τους συνανθρώπους τους.
Eγώ πάντως αν ήμουν ο Κατσούλας, θα άνοιγα ένα ΙΕΚ μαγείας/βασκανίας/βουντού/ταρό/καφεμαντείας με διδασκαλία στο τελευταίο έτος μαύρη μαγεία και σατανισμό. Με καζάνια, φίδια, νυχτερίδες, ματζούνια και κουκουβάγιες.Θα έβγαζα λεφτά με ουρά (μυτερή μάλλον).ΙΕΚ Μάτζικα ντε Σπελ.
Και από όλα αυτά φαίνεται πόση εμπιστοσύνη έχουμε στο σωφρονιστικό μηχανισμό της φυλακής - γιατί άραγε.Εικοσιένα χρόνια δεν είναι λίγα, τα χρόνια δεν είναι στραγάλια. Εμείς που έχουμε την ίδια ηλικία με τον Κατσούλα και τον είχαμε "δει" τότε σαν συνομήλικο ξέρουμε ότι αυτά τα χρόνια είναι όλη μας η ζωή, ότι ζήσαμε και δημιουργήσαμε μέχρι τώρα. Το θέμα είναι τώρα που βγήκε, τι γίνεται με την είσοδό του στο κοινωνικό συμβόλαιο που τόσο εύστοχα διατυπώνει η κυρία Κυριακίδου. Υπάρχουν και στην έξοδο μηχανισμοί στήριξης; γιατί σαν δικηγόρος γνωρίζω πως οι περισσότεροι εγκληματούν ξανά, πολλές φορές για να ξαναβρεθούν στην ασφάλεια και στο οικείο της φυλακής.
Αν ηταν δικοι μας άνθρωπος οι κοπέλες που βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν δεν νομίζω να ήμασταν τοσο δίκαιοι... Προσωπικά εύχομαι να μην ακούσουμε νεα του σύντομα για πΑρόμοιες πράξεις....
Πάντα συγκινούμαι από την ζέση των νομικών να δικαιολογήσουν τα διάφορα αξιοθαύμαστα της δικαιοσύνης με βάση την νομική αντίληψη των πραγμάτων.Το ερώτημα "Δεν μπορώ να καταλάβω προς τι η τόση αγανάκτηση για την αποφυλάκισή του" που θέτει η κα Κυριακίδου, αυτή που θα μπορούσε να της το απαντήσει θα ήταν η Γαρυφαλλιά και η Θεοδώρα αν ζούσαν ή ίσως το παιδί της Γαρυφαλλιάς που μεγάλωσε χωρίς την μητέρα του.
Είναι οι ίδιοι νομικοί που θα καταπιούν τη γλώσσα τους και θα εξαφανιστούν όταν κάποιος από τους "σωφρονισμένους" υποπέσει εκ νέου σε αδίκημα.Δυστυχώς υπάρχουν κάποιες πράξεις που πραγματικά είναι ασυγχώρητες. Καταλύουν κάθε έννοια αρμονικής συνύπαρξης.Ίσως ο μόνος που θα μπορούσε να αποφασίσει να είναι ο κοντινότερος συγγενής του θύματος.
Αποτελεί ένα θέμα που σηκώνει πραγματικά πολύ κουβέντα.Για εμένα προσωπικά τα πράματα δεν είναι τόσο απλά και θα έπρεπε να είναι πολύ πιο εξειδικευμένα.Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι η τιμωρία με φυλάκιση αποτελεί:α) Τιμωρία ουσιαστική για τους παραβάτες, αλλά και επαρκούντως αποτρεπτική για τους φιλόδοξους τέτοιους.β) απόπειρα σωφρονισμού του παρανόμου, ένα είδος επανεκπαίδευσης του για την επανένταξη στην κοινωνία καιγ) προστασία όλων ημών των υπολοίπων από την παρανομία και τον παράνομο.Το α) θα έπρεπε πραγματικά να ορίζεται αναλόγως με την βαρύτητα, το γενικότερο ποιόν του ατόμου που διέπραξε την παρανομία και την πιθανή ύπαρξη εξαιρετικά ειδικών συνθηκών που οδήγησαν σε αυτή. Έτσι πχ, κάποιος που εξαιρετικά ιδιαίτερες συνθήκες τον οδήγησαν σε βαρύτατο έγκλημα θα πρέπει να ΕΚΤΙΣΕΙ εντελώς διαφορετική ποινή, αλλά να έχει και διαφορετική αντιμετώπιση από έναν επαγγελματία του υποκόσμου, ένα αγρίμι, ένα άτομο με προσωπικότητα διαμορφωμένη από μια ολάκερη ζωή μέσα σε παραβατική συμπεριφορά - ακόμα και αν πρόκειται για την 1η του καταδίκη.Ο σωφρονισμός του β) τώρα, είναι πραγματικά ένα "bad joke", τουλάχιστον στο Ελληνικό σύστημα. Ακόμα και αν πιστέψουμε ότι η στέρηση της ελευθερίας μπορεί σαν εμπειρία να αποτελέσει αποτρεπτικό παράγοντα για την επανάληψη παραβατικής συμπεριφοράς, η ζωή μέσα στην ζούγκλα των ελληνικών φυλακών μόνο με ΙΕΚ παρανομίας θα μπορούσε να παρομοιαστεί. Αν αποτελεί πρωταρχκό μας σκοπό η αναδιαμόρφωση της προσωπικότητας του παρανόμου θα έπρεπε να έχουμε φυλακές σαν αυτές: https://goo.gl/KBviJ με το κατάλληλο πρόγραμμα εκπαίδευσης, υποστήριξης και παρακολούθησης.Αλλιώς το να κρατάς κλέφτες και δολοφόνους μέσα για 2-3 χρόνια, τσίμα τσίμα για να επεκτείνουν τις γνωριμίες τους, να εκπαιδευτούν στις... τελευταίες τεχνολογίες του εγκλήματος και μετά να τους αμολάς ελεύθερους, έχοντας την φρούδα ελπίδα, ότι με κάποιο μαγικό τρόπο σωφρονίστηκαν, αποτελεί μέγιστη βλακεία και τίποτα άλλο.Και τέλος το μακράν βασικότερο στοιχείο της όλης διαδικασίας θα έπρεπε να αποτελεί η εξονυχιστική ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ του εκάστοτε κρατούμενου. Η πράξη έχει δείξει ότι αφήνουμε έξω άτομα που δεν έχουνε επιδείξει ΙΧΝΟΣ μεταμέλειας.Ας μου επιτραπεί λοιπόν, να μου ακούγονται τουλάχιστον αστείες τέτοιες αναλύσεις νομικών, καθότι είναι εκ των πραγμάτων εντελώς αβάσιμες και εκτός -ελληνικής-πραγματικότητας.
Καταπληκτικό σχόλιο, ειλικρινά δε μπορούσες να το αναλύσεις καλύτερα, να υπενθυμίσω ότι όλα γίνονται λόγω ανάγκης αποσυμφόρησης των φυλακών, κοινώς δεν υπάρχουν ούτε αρκετά κελιά ούτε πόροι για να συντηρηθεί επαρκώς το σωφρονιστικό σύστημα - δεν είναι τυχαίο ότι οι Αμερικάνοι το έχουν αναγάγει σε big business αφού δε συντηρείται το δικό τους με κρατικούς πόρους - οπότε οι απόψεις των "ψύχραιμων" νομικών είναι αστείες κ εκτός πραγματικότητας όντως. Να αναφέρω μάλιστα ως πρόσφατο παράδειγμα όπου το βίωσε συνάδελφός μου όπου κλίθηκε ως ένορκος σε δίκη σεσημασμένου κακοποιού ο οποίος δικαζόταν για ένοπλη ληστεία σε τράπεζα κ στο παρελθόν είχε μπει φυλάκή για διαφόρους λόγους, ένας εκ των οποίων ήταν φόνος...το δικαστήριο του επέβαλλε ποινή 2 ετών...γιατί οι ελληνικές φυλακές πάνω από ολα σωφρονίζουν...
μεταφέρω ότι μου είπαν αλλά θα επανέλθω επαναληπτικά αφού την ξαναρωτήσω με πλήρεις λεπτομέρειες, μια απορία όμως γιατί δεν είμαι νομικός, οι ενόρκοι αποφασίζουν νομίζω το αν ο κατηγορούμενος είναι αθώος ή ενοχός, όχι το ύψος της ποινής, αυτό δεν αποφασίζεται και επιβάλλεται από τους δικαστές?
Σαν νομικός θα έλεγα κατ' αρχάς ότι τα δικαστήρια και οι νομικοί δεν είναι αρμόδιοι να κρίνουν αν η ποινή είναι αρκετά αυστηρή. Αυτό το βάρος το έχει ο νομοθέτης και κατά προέκταση η κοινωνία. Αντίθετα, οι νομικοί είναι υποχρεωμένοι να ελέγχουν μήπως η ποινή είναι υπέρμετρα αυστηρή και δυσανάλογη, γιατί, θυμίζω, στην ποινική δίκη κατά απαράβατο κανόνα, προστατευόμενος από το νόμο είναι όχι το θύμα (που συχνά, αν ζει, δεν είναι καν διάδικος) αλλά ο κατηγορούμενος. Επομένως δικαιοσύνη σε βάρος του κατηγορουμένου μπορεί να αποδοθεί μόνο από το νομοθέτη και σαν πολίτης συμφωνώ ότι τα δις ισόβια συν πρόσκαιρη κάθειρξη δεν μπορεί να ισούται με 21 χρόνια. Στην περίπτωση Κατσούλα πάντως αυτό που θα πρόσεχα είναι μήπως ο άνθρωπος έχει ψυχιατρικό πρόβλημα επικίνδυνο για τους άλλους, το οποίο, ελληνικώ τω τρόπω, αγνοήθηκε. Δεν το λέω τυχαία, η περιγραφή της προσωπικότητάς του ταιριάζει με κάτι πολύ πολύ ανησυχητικό.
Συμφωνώ. Επιπλέον, για τον Δημητροκάλη ας πούμε όντως δεν ακούστηκε ή κυκλοφόρησε τίποτε επιβαρυντικό όσο εξέτιε την ποινή του. Για τον Κατσούλα έχουν διαδοθεί ορισμένα φρικτά πράγματα, που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κάθε άλλο παρά έμπρακτη μεταμέλεια έδειξε. Είναι άραγε ψευδή όλα αυτά; Υπάρχει άραγε κάποιος που να μπορεί να διαψεύσει με βεβαιότητα αυτές τις φήμες;Δεν είναι θέμα εκδίκησης. Είναι θέμα προστασίας του κοινού. Υπάρχουν ήδη ανθρώπων που απλώς δεν γίνεται να "σωφρονιστούν". Είναι απλώς αδύνατον. Γι'αυτές τις περιπτώσεις δεν προτείνω ούτε θανάτωση, ούτε αέναο βασανισμό. Αλλά εγκλεισμό σε ψυχιατρικές φυλακές, υπό καλές συνθήκες και ιατρική παρακολούθηση. Απομάκρυνσή τους, επ'αόριστον, εν ανάγκη, από τους αθώους πολίτες.
είχα την εντύπωση ότι όποιος διαδίδει φήμες είναι και υπεύθυνος να τις αποδείξει - φαντάζομαι ότι αυτό δεν μπορεί να έχει εξαιρέσεις επειδή δεν συμπαθούμε κάποιον...
Προτείνω στους δύο νομικούς να καλούν τον Κατσούλα μία φορά την εβδομάδα ο καθένας στο σπίτι του, παίζοντας τάβλι, τρώγοντας πίτσα, βλέποντας καμιά ταινία, ή ακόμα και να περνούν ένα Σαββατοκύριακο μαζί του, κάνοντας περιπάτους στο βουνό, και πηγαίνοντας καμιά ωραία νυχτερινή βόλτα τα καλοκαίρια.Αυτό για πέντε χρόνια. Τίποτα άλλο.
Λέει η κ. Κυριακίδου "Δεν μπορώ να καταλάβω προς τι η τόση αγανάκτηση για την αποφυλάκισή του"Τί ακριβώς δεν καταλαβαινει; Ο Κατσούλας έχει καταδικαστεί σε δις ισόβια. Θα έπρεπε να μείνει μέσα λοιπόν εφ'όρου ζωής. Κακώς υπάρχει ο νόμος που επιτρέπει να αποφυλακίζεται κάποιος που έχει καταδικαστεί σε ισόβια. Ειδικά ο συγκεκριμένος είναι κατά συρροήν βιαστής, βασανιστής και δολοφόνος ΕΝ ΨΥΧΡΩ. Ό,τι έκανε το έκανε για ευχαρίστηση, σαν διασκέδαση. Τί κάνει λοιπόν τους δικαστές να πιστεύουν πως δεν θα το ξανακάνει; Εν τέλει, ας σταματήσει αυτή η κοροϊδία με τα "ισόβια" ως ποινή, αφού στην πράξη δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.