Σαν νομικός θα έλεγα κατ' αρχάς ότι τα δικαστήρια και οι νομικοί δεν είναι αρμόδιοι να κρίνουν αν η ποινή είναι αρκετά αυστηρή. Αυτό το βάρος το έχει ο νομοθέτης και κατά προέκταση η κοινωνία. Αντίθετα, οι νομικοί είναι υποχρεωμένοι να ελέγχουν μήπως η ποινή είναι υπέρμετρα αυστηρή και δυσανάλογη, γιατί, θυμίζω, στην ποινική δίκη κατά απαράβατο κανόνα, προστατευόμενος από το νόμο είναι όχι το θύμα (που συχνά, αν ζει, δεν είναι καν διάδικος) αλλά ο κατηγορούμενος. Επομένως δικαιοσύνη σε βάρος του κατηγορουμένου μπορεί να αποδοθεί μόνο από το νομοθέτη και σαν πολίτης συμφωνώ ότι τα δις ισόβια συν πρόσκαιρη κάθειρξη δεν μπορεί να ισούται με 21 χρόνια. Στην περίπτωση Κατσούλα πάντως αυτό που θα πρόσεχα είναι μήπως ο άνθρωπος έχει ψυχιατρικό πρόβλημα επικίνδυνο για τους άλλους, το οποίο, ελληνικώ τω τρόπω, αγνοήθηκε. Δεν το λέω τυχαία, η περιγραφή της προσωπικότητάς του ταιριάζει με κάτι πολύ πολύ ανησυχητικό.