Ο γρήγορος κρύφτηκε, ο δυνατός έφυγε, ο επιδέξιος στα λόγια μπήκε στο παλάτι

Ο γρήγορος κρύφτηκε, ο δυνατός έφυγε, ο επιδέξιος στα λόγια μπήκε στο παλάτι Facebook Twitter
13

Η σημερινή ανάρτηση αφιερώνεται στον Κυριάκο και τη Μαριάννα.

Μια συλλογή για τη συλλογή τους.

Οι συλλογές παροιμιών συνιστούν μια ξεχωριστή κατηγορία της Σουμεριακής λογοτεχνίας και οι παλαιότερες ανάγονται στην Παλαιοβαβυλωνιακή περίοδο, δηλαδή ήδη από τη δεύτερη χιλιετία π.Χ.. Γράφονταν και αντιγράφονταν στα σχολεία από τους γραφείς που μάθαιναν γραφή και ανάγνωση και έτσι έχουν διασωθεί γραμμένες σε πινακίδες σφηνοειδούς γραφής.


Το ενδιαφέρον με τις παροιμίες αυτές είναι ότι πολλές από αυτές, παρόλο που προέρχονται από μιά κοινωνία με δομές εντελώς διαφορετικές από αυτές της εποχής μας, βρίσκουν εφαρμογή και στη σημερινή ζωή γιατί απηχούν τη λαϊκή σοφία και τον κοινό νου. 


Τα σημαντικότερα θέματα με τα οποία ασχολούνται οι Σουμεριακές παροιμίες είναι η ζωή του αγαθού, δίκαιου, φτωχού ανθρώπου σε αντίθεση με τον κακό, άδικο, πλούσιο˙ οι δυσκολίες των επαγγελμάτων (κυρίως του αγρότη, του βοσκού, του έμπορου)˙ η οικογενειακή ζωή (σχέσεις γονέων-παιδιών και σχέσεις συζύγων)˙ η σχέση με την εξουσία (το «ανάκτορο»)˙ η Μοίρα και οι θεοί.
Συχνά χρησιμοποιούνται παρατηρήσεις από τη ζωή των ζώων για να γίνουν έξυπνοι παραλληλισμοί με τα ανθρώπινα. Εκτός από τις παροιμίες, καταγράφονται και παροιμιώδεις φράσεις («ο άντρας μου είναι τόσο καλός που μου καθαρίζει τα κόκκαλα απ'το ψάρι») ή απλές συμβουλές διατυπωμένες σε προστακτική («Παντρέψου τη γυναίκα της επιλογής σου»).

 

Η σημερινή ανάρτηση είναι μια μικρή επιλογή παροιμιών που συνέταξα συμβουλευόμενη τις συλλογές Σουμεριακών παροιμιών που δημοσιεύονται στο Διαχρονικό Σώμα Σουμεριακής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (The Diachronic Corpus of Sumerian Literature). Συμβουλεύτηκα επίσης το βιβλίο του Bendt Alster, Proverbs of Ancient Sumer: The World's Earliest Proverb Collections, 1997.

 

 

 

ΟΙ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

•  Ό,τι σε πληγώνει, κράτα το μυστικό.
 
•  Στη πόλη που δεν έχει σκύλους, αφεντικό είν'η αλεπού.
 
•  Η κακιά γυναίκα μες στο σπίτι είναι χειρότερη απ'όλες τις αρρώστειες.
 
•  Το να παντρευτείς είναι ανθρώπινο, το να αποκτήσεις παιδιά θείο.
 
•  Η μοίρα είναι σκύλος – μπορεί αν θέλει να δαγκώσει.
 
•  Ο φτωχός μασάει ό,τι του δίνουν.
 
•  Κάθε αλεπού είναι πιο αλεπού απ'τη μάνα της
    (πρβ. την ελληνική παροιμία: η αλεπού δέκα χρονών και το αλεπουδάκι έντεκα)
 
•  Πες ένα ψέμα και μετά πες μια αλήθεια: θα θεωρηθεί ψέμα.
 
•  Ο σκύλος του σιδερά δεν μπορεί να αναποδογυρίσει το αμόνι, κι έτσι ρίχνει το καλάθι και το αγγείο.
 
•  Όποιος για το κέφι του παντρεύτηκε, μόλις το ξανασκέφτηκε χώρισε.
 
•  Δεν βρίσκει κανείς ξεκούραση στο σπίτι που η γυναίκα δε μιλάει, στο σπίτι που ο νοικοκύρης δεν λέει λόγια χαράς.
 
•  Άμα κοιμάσαι στα καλάμια, θα σε φάν οι αρουραίοι.

 

 

 

•  Θα πάω σήμερα, λέει ο βοσκός. Θα πάω αύριο, λέει το βοσκόπουλο. Με το σήμερα και το αύριο περνάει ο καιρός.

 

•  Άμα ξεφορτωθείς το βοσκό, τα πρόβατα δεν θα γυρίσουν.

 

•  Ν'αλέθεις όσο έχει ακόμα φως.

 

•  Στο ανοιχτό στόμα μπαίνουν μύγες.

 

•  Το νύχι μου που πονάει το κρύβω στη χούφτα μου. Το πόδι που πονάει στο σανδάλι μου. Μα ποιος θα βρει την πονεμένη μου καρδιά;

 

•  Αυτός που διαρκώς δραπετεύει, τρέχει να ξεφύγει από το παρελθόν του.

 

•  Ο μοναχικός ας μένει μόνος, γιατί είναι πάντα ύπουλος.

 

•  Αν δεν μπορείς να ξεπεράσεις τους φόβους σου, κόψε ό,τι τους τροφοδοτεί.

 

•  Η δύναμη δεν μπορεί να συναγωνιστεί την ευφυΐα

 

•  Μια καρδιά που αγαπά χτίζει σπίτια, μια καρδιά που μισεί, τα καταστρέφει.

 

•  Ο άνθρωπος που συμπεριφέρεται σαν βρεγμένο καλάμι μπροστά στους άλλους ανθρώπους δεν λέει την αλήθεια.

 

•  Για τον καλό άνθρωπο ακόμη κι η μυλόπετρα θα επιπλεύσει στο ποτάμι.

 

•  Είναι ανίερο να συμπεριφέρεσαι άσχημα στο μετανάστη.

 

•  Το ανάκτορο και ο Κάτω κόσμος απαιτούν υπακοή από τους κατοίκους τους.

 

•  Ο γλυκός ο σύζυγος δεν φυτρώνει στην έρημο.

 

•  Ο φτωχός άνθρωπος δεν χτυπάει ούτε μια φορά το γιό του. Τον φυλάει για πάντα σαν θησαυρό.

 

•  Ο γρήγορος κρύφτηκε, ο δυνατός έφυγε, ο επιδέξιος στα λόγια μπήκε στο παλάτι.

 

•  Χτίσε σαν άρχοντας να ζήσεις σαν σκλάβος! Χτίσε σαν σκλάβος να ζήσεις σαν άρχοντας!

 

•  Όταν ο ήλιος δύει έξω και δεν μπορείς ούτε το χέρι μπροστά σου να αναγνωρίσεις, μπες μέσα!

 

•  Παντρέψου τη γυναίκα της επιλογής σου.

 

•  Δέξου τη μοίρα σου και κάνε τη μάνα σου ευτυχισμένη! Τρέξε γρήγορα και κάνε το θεό σου ευτυχισμένο!

 

•  Ο άντρας μου είναι τόσο καλός που μου καθαρίζει τα κόκκαλα απ'το ψάρι.

 

•  Τρώγε λίγο για να ζεις υπέροχα. Κι όταν περπατάς, να έχεις τα πόδια σου στο έδαφος!

 

•  Ο ψεύτης είναι υπερόπτης. Πάντα ψεύδεται. Πάντα συκοφαντεί.

 

•  Αυτός που έχει ασήμι είναι ευτυχής. Αυτός που έχει στάρι είναι άνετος. Αυτός που έχει ζώα δεν μπορεί να κοιμηθεί.

 

•  Αν και οι δυστυχισμένες μέρες είναι αναρίθμητες, ωστόσο η ζωή είναι καλύτερη από το θάνατο.

 

•  Αυτός που πληρώνει με καλό ασήμι, διαπραγματεύεται μια ευνοϊκή θέση.

 

•  Στη μέση της ζύμης δεν έχει ψημένη πίτα.

 

•  Αυτός που έχει ελαφρύ φορτίο μπορεί και να χορέψει.

 

•  Όσοι έχασαν τα σπίτια τους καταφεύγουν στις αποθήκες.

 

•  Εκεί που περπατάει ο άντρας, βρίσκει κάτι. Εκεί που περπατάει η γυναίκα, χάνει κάτι.

 

•  Ο γιός του δίκαιου ανθρώπου κοιμάται νηστικός.

 

•  Κι αν είναι δεμένος ο σκύλος, όμως δεν καθαρίζεις το πηγάδι.

 

•  Αυτός που έχει νοικοκυριό να πάει στο νοικοκυριό του! Αυτός που έχει μάνα και νοικοκυριό να πάει στη μάνα του!

 

•  Η μάνα του είναι κουτσή; τα χέρια του παράλυτα.

 

•  Είναι ανίερο να είσαι πλούσιος και να απαιτείς περισσότερα.

 

•  Να είσαι άρρωστη εντάξει, να είσαι έγκυος οδυνηρό. Μα άρρωστη και έγκυος παραπάει.

 

•  Ο ατιμασμένος γραφέας γίνεται παπάς. Ο ατιμασμένος τραγουδιστής παίζει το φλάουτο. Ο ατιμασμένος έμπορος γίνεται απατεώνας.

 

•  Η σκλάβα που δεν έχει εξουσία στην κυρά της, τραβάει τα μαλλιά του άντρα της.

 

•  Όσο κι αν ξεχωρίζει η ευφυΐα, ο βλάκας πάντα πετυχαίνει ό,τι χρειάζεται.

 

•  Αν η αλεπού δεν ακούει καλά, θα χάσει το πόδι της.

 

 

Η ανάρτηση εικονογραφείται με σκηνές από ένα μικρό τραπεζοειδές ξύλινο αντικείμενο με ένθετη ψηφιδωτή διακόσμηση από όστρεο, lapis lazuli και ερυθρό λίθο. Στις δύο μακρές πλευρές του φέρει πομπικές σκηνές σε τρεις ζώνες με ειρηνικό και πολεμικό χαρακτήρα αντίστοιχα. Έχει ερμηνευθεί ως λάβαρο, υποστήριγμα άλλου αντικειμένου ή το ηχείο άγνωστου μουσικού οργάνου. Βρέθηκε σε τάφο της Ουρ και χρονολογείται μεταξύ 2600-2400 π.Χ.

 

Αρχαιολογία & Ιστορία
13

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δήλος: H καρδιά των Κυκλάδων

Ιστορία μιας πόλης / Δήλος: H καρδιά των Κυκλάδων

Στη μέση των Κυκλάδων, σ’ ένα νησί χωρίς μόνιμους κατοίκους, η γη κρύβει ακόμη φωνές. Αν ξέρεις πού να κοιτάξεις, η Δήλος αρχίζει να σου μιλά για θεούς που λατρεύτηκαν, εμπορικές αυτοκρατορίες που γεννήθηκαν, λαούς που ήρθαν και έφυγαν, και τελετές που παραμένουν μυστήριο. Το νησί αυτό υπήρξε κάποτε το κέντρο του κόσμου – και ακόμη κρατά μυστικά. Η Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με την αρχαιολόγο Ζώζη Παπαδοπούλου.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Εν μέσω των γυναικών της αμαρτίας. Μια επίσκεψη στα Βούρλα τον Φλεβάρη του 1936

Αρχαιολογία & Ιστορία / Εν μέσω των γυναικών της αμαρτίας. Μια επίσκεψη στα Βούρλα τον Φλεβάρη του 1936

Η συγγραφέας, δημοσιογράφος και φεμινίστρια Λιλίκα Νάκου επισκέφθηκε το –υπό κρατική διαχείριση– πορνείο των Βούρλων τον Φλεβάρη του 1936, συνομίλησε με τις «γυναίκες της αμαρτίας» και μετέφερε τις εντυπώσεις της.
ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Μέλι, Ρόδια, Aμβροσία: Τι έτρωγαν τελικά στον Όλυμπο οι Θεοί;

Αρχαιολογία & Ιστορία / Μέλι, Ρόδια, Aμβροσία: Τι έτρωγαν τελικά στον Όλυμπο οι Θεοί;

Τόσο οι γραπτές πηγές όσο και η εικονογραφία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας αποκαλύπτουν ότι οι θεοί και οι ήρωες ήταν μάλλον εκλεκτικότεροι των θνητών ως προς τη διατροφή τους. Και τα φαγητά τους έκρυβαν κίνητρα πέρα από την πείνα...
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Ματίας Ρουστ: Μια ατέλειωτη ιστορία των ’80s

Αρχαιολογία & Ιστορία / Ματίας Ρουστ: Μια ατέλειωτη ιστορία των ’80s

Το βράδυ της 28ης Μαΐου 1987 ο 18χρονος Γερμανός προσγειώνεται με ένα Cessna στην Κόκκινη Πλατεία για να αποδείξει ότι «αν κάποιος σαν εμένα μπορεί να περάσει σώος και αβλαβής στην άλλη πλευρά, τότε δεν υπάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος, και ίσως να μπορούμε να τα βρούμε όλοι μεταξύ μας».
ΜΑΚΗΣ ΜΑΛΑΦΕΚΑΣ
Η Μεγαλόχαρη ως αστυνομικό λαγωνικό 

Αρχαιολογία & Ιστορία / Τα «αντιλωποδυτικά θαύματα» της Παναγίας

Μια δημοσιογραφική έρευνα που έκανε το 1933 ο αστυνομικός ρεπόρτερ Ευστάθιος Θωμόπουλος κατέγραψε τους άθλους της Παναγίας· από την Κρήτη μέχρι τη Ροδόπη, οι πιστοί «έβλεπαν» τη δράση της, ένιωθαν ευγνώμονες και τη μαρτυρούσαν.
ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Γιατί έθαβαν βρέφη μέσα σε αγγεία στο Βαθύ της Αστυπάλαιας;

Ιστορία μιας πόλης / Γιατί έθαβαν βρέφη μέσα σε αγγεία στο Βαθύ της Αστυπάλαιας;

Τι το ιδιαίτερο συμβαίνει στο Βαθύ της Αστυπάλαιας και τι συνεχίζει να αποκαλύπτει η αρχαιολογική έρευνα στην περιοχή; Η Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Ανδρέα Βλαχόπουλο.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
«ΒΙΑΣ»: Τα αρχαιολογικά τοπία ως ζωντανά οικοσυστήματα

Αρχαιολογία & Ιστορία / Καμπανούλες στους Δελφούς, Πέρδικες στο Σούνιο. Ό,τι φυτρώνει και ζει στους αρχαιολογικούς χώρους

Μια πρωτοποριακή επιστημονική προσέγγιση του πολιτιστικού τοπίου αποκαλύπτει έναν άγνωστο κόσμο χιλιάδων ζώων και φυτών σε είκοσι εμβληματικούς αρχαιολογικούς χώρους της χώρας. 
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Οι Αθηναίοι / Βασίλης Λαμπρινουδάκης: Ο αρχαιολόγος πίσω από το νέο μουσείο της Επιδαύρου

Από τις ανασκαφές στην Επίδαυρο και τη Νάξο, ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας αφηγείται μια ζωή αφιερωμένη στην ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Και όπως λέει, το πιο πολύτιμο εύρημα δεν ήταν αρχαιολογικό – ήταν η γυναίκα του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Δεσποτόπουλος και το αθηναϊκό όνειρο του μοντερνισμού

Ιστορία μιας πόλης / Ο Δεσποτόπουλος και το αθηναϊκό όνειρο του μοντερνισμού

Από το Ωδείο Αθηνών έως τη Σουηδία της εξορίας, ο Ιωάννης Δεσποτόπουλος δεν υπήρξε μόνο ένας σπουδαίος αρχιτέκτονας, αλλά και ένας διανοούμενος που οραματίστηκε μια πιο δημοκρατική, λειτουργική και πολιτισμένη πόλη. Ποια είναι η παρακαταθήκη του στη σύγχρονη Ελλάδα; Η Αγιάτη Μπενάρδου μιλά με τον Λουκά Μπαρτατίλα.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Τι σήμαινε να είσαι ψυχικά ασθενής στην αρχαία Αθήνα;

Ιστορία μιας πόλης / Τι σήμαινε να είσαι ψυχικά ασθενής στην αρχαία Αθήνα;

Πώς κατανοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες την ψυχική ασθένεια; Ήταν θεϊκή τιμωρία, παθολογία του σώματος ή ένα υπαρξιακό βάρος που αποτυπωνόταν στη λογοτεχνία και στο θέατρο; Η Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με τον Γιώργο Καζαντζίδη, Αναπληρωτή Καθηγητή Λατινικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, για τον τρόπο με τον οποίο η αρχαιοελληνική κοινωνία εξηγούσε, απεικόνιζε και αντιμετώπιζε τις ψυχικές διαταραχές.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ

σχόλια

10 σχόλια
Τι ωραίες παροιμίες αυτοί οι Σουμέριοι!> Είναι ανίερο να συμπεριφέρεσαι άσχημα στο μετανάστη.Πριν 4500 χρόνια το ήξερε ο κόσμος, τώρα το έχει ξεχάσει.> Το νύχι μου που πονάει το κρύβω στη χούφτα μου. Το πόδι που πονάει στο σανδάλι μου. Μα ποιος θα βρει την πονεμένη μου καρδιά;Προφανώς κάτι δεν πάει καλά με τη μετάφραση.Η αγγλική μορφή είναι:http://etcsl.orinst.ox.ac.uk/proverbs/t.6.1.03.html#t6103.p128"My fingernail that hurts is clutched in my embrace. My foot that hurts is in my sandal. But who will find my aching heart?"Άρα το νόημα της παροιμίας είναι: το νύχι και το πόδι που πονάνε ξέρω πού βρίσκονται, άρα μπορώ να τα δείξω στον γιατρό ώστε να τα θεραπεύσει. Όταν με ρωτήσει «Πού πονάτε;», θα του δείξω το νύχι και το πόδι. Η καρδιά μου όμως, που επίσης πονά, δεν ξέρω πού βρίσκεται ώστε να τη δείξω στον γιατρό και να την κάνει καλά. Όταν με ρωτήσει πού πονώ, τι να του δείξω;
κάποιο λάθος μάλλον κάνεις, νομίζω ότι είναι αντίστοιχη με την πρώτη "Ό,τι σε πληγώνει, κράτα το μυστικό".Πρέπει να είχαν σε μεγάλη εκτίμηση τους ανθρώπους που βίωναν τον πόνο τους με αξιοπρέπεια. άλλωστε η δική σου μετάφραση δε βγάζει και πολύ νόημα (τι; δε ξέρω που είναι η καρδιά μου; so???)
Καταπληκτική ανάρτηση Βασιλική, εύγε! Όλες οι παροιμίες αξίζουν απομνημόνευσης αλλά εμένα θα μου μείνει "για τον καλό άνθρωπο ακόμη κι η μυλόπετρα θα επιπλεύσει στο ποτάμι" ναι, έτσι!Οι Σουμέριοι το είχαν καταλάβει από τότε, οι Έλληνες πότε; :)