Ασυνέπειας εγκώμιο

Ασυνέπειας εγκώμιο Facebook Twitter
38
  • Συνήθως επαινούμε τους ανθρώπους που μένουν συνεπείς και ακλόνητοι στις απόψεις τους, χωρίς να υποψιαζόμαστε ότι αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα βλακείας. Ένας έξυπνος άνθρωπος σπάνια είναι δογματικός. Αναγνωρίζει τα λάθη του και τα αποδέχεται.
  • Ομολογώ ότι προτιμώ τους ασυνεπείς, όταν βέβαια έχουν σοβαρούς λόγους. (Άλλο η εξέλιξη και άλλο η κωλοτούμπα). Η πραγματικότητα δεν είναι στατική – γιατί να είναι η σκέψη; Στον τελευταίο δημόσιο ιδεολογικό καυγά, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος κατακρίνει τον Γιώργο Κιμούλη διότι τόσα χρόνια δεν άλλαξε απόψεις, ενώ ο δεύτερος τον κεραυνοβολεί διότι άλλαξε. Η διαμάχη τους μου θύμισε την (αμφισβητούμενης πατρότητας) ρήση: «Όποιος στα 20 δεν είναι κομμουνιστής, δεν έχει καρδιά – όποιος στα 40 εξακολουθεί να είναι, δεν έχει μυαλό».
  • Βέβαια, δεν είναι όλες οι ασυνέπειες προϊόν ωρίμανσης. Μερικές είναι σκόπιμες ή καιροσκοπικές. Ιδιαίτερα στην πολιτική, όπου η από αριστερά προς τα δεξιά κίνηση είναι κανόνας. Πολλοί σπούδασαν στην Αριστερά (καλό φροντιστήριο) και κατέληξαν αλλού. Μερικοί, μάλιστα, πολύ μακριά. Οι θεωρητικοί της Χούντας (Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, Σάββας Κωνσταντόπουλος, Γεώργιος Γεωργαλάς) είχαν κάποτε διατελέσει στελέχη του ΚΚΕ.
  • Ο στενότερος σύμβουλος του πρωθυπουργού μας, Χρύσανθος Λαζαρίδης, ξεκίνησε από την αριστερή νεολαία του «Ρήγα», έκανε όλη την ταλάντωση προς την ακροδεξιά (ιδρυτικό μέλος του υπερπατριωτικού «Δικτύου 21», που έγινε γνωστό για τις διώξεις δημοσιογράφων και την υπόθεση Οτσαλάν), για να καταλήξει τώρα στο λιμάνι της μετριοπαθούς λαϊκής Δεξιάς.
  • Ωστόσο, η πιο έντιμη και γενναία περίπτωση ασυνέπειας είναι άλλη: ο σημαντικότερος ζων  Έλλην φιλόσοφος, ο Στέλιος Ράμφος, είχε το θάρρος να κάνει στροφή 180 μοιρών και να τη διακηρύξει. Στον πρόλογο της επανέκδοσης ενός παλιότερου βιβλίου του (Ονομάτων Επίσκεψις) γράφει για τις «κεντρικές τοποθετήσεις» του παλαιότερου έργου ότι τις διαπερνά: «ένας σαφής αντιδυτικός και αντινεωτερικός προσανατολισμός, ο οποίος προ πολλού δεν υφίσταται στα γραπτά μου – το αντίθετο μάλιστα…». Θέλει κότσια αυτό «το αντίθετο μάλιστα»! Για τον άνθρωπο που υπήρξε ηγετική μορφή των «ελληνοκεντρικών» διανοούμενων, ακούγεται βλάσφημο και οι παλιοί του σύντροφοι ακόμα απορούν. Ο Ράμφος, πρώιμος αριστερός και αυτός, άλλαξε μετά το 1989.
  • Κι ας πάμε στο κορυφαίο παράδειγμα: ο άγουρος εθνικιστής που μας φόρτωσε το «Μακεδονικό» (το «πακέτο Πινέιρο» που απορρίψαμε το 1992 ήταν αυτό που επιδιώκουμε σήμερα), ο δογματικός αρνητής παντός Μνημονίου, μεταμορφώθηκε στον σώφρονα πρωθυπουργό Σαμαρά. Παλιά τον είχα ψέξει σκληρά. Τώρα αρχίζω να αναθεωρώ. Ελπίζω να συνεχίσω.
  • Ευεργετικές α-συνέπειες της ωρίμανσης…
38

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Ο πολιτικός, ή μάλλον ο πρεσβευτής οποιασδήποτε ιδεολογίας και κοινωνικής ή οικονομικής θεωρίας, οφείλει να παραμένει σταθερός στις ιδέες του.Κι αν όσα αυτός/'η υποστήριζε με θέρμη και πίστη διαψευστούν ή απλά δεν του/της αρμόζουν πλέον απλά οφείλει να αποσυρθεί και να εξαφανιστεί μαζί με τις απόψεις του.Διαφορετικά μόνο η χλεύη αρμόζει σε περιπτώσεις τέτοιες.Ανεξαιρέτως.
Δηλαδή σύμφωνα με εσένα κανείς δεν έχει δικαίωμα να κάνει λάθος ή να αλλάξει γνώμη? Αν κάποιος παραδεχτεί πως έκανε λάθος ίσα ίσα τότε είναι που τον χρειαζόμαστε ειδικά αν είναι δημόσιο πρόσωπο. Εκτός αν εσύ προτιμάς τον Πάπα και το αλάθητό του.
Πρώτα απ΄'ολα ευχαριστώ τη μάνα μου που πάτησε ΝΑΙ στο ενδιαφέρον.Πολλοί μάλλον θα κάνουν την αναλογία ως εξής: 'Ετρωγα τόσα χρόνια την πίτσα με μπέικον και τώρα δοκίμασα με ζαμπόν και μου άρεσε.Αν αλλάξω την παραγγελία μου μετά απο τόσα χρόνια θα με πουν ασυνεπή;'Ο κος Δήμου αναφέρεται σε συνέπεια ιδεολογικής φύσεως.Συγκεκριμένα στο δίπολο Αριστερά-Δεξιά.Δεν λέω λοιπόν οτι δεν μπορούμε να αλλάζουμε απόψεις και ειδικά όταν αλλάζουν τα δεδομένα.Γνώμη μου είναι όμως οτι όταν κάποιος υποστηρίζει με θέρμη μια άποψη-ιδεολογία και κάποια στιγμή αναθεωρεί καταντά φαιδρός όταν υποστηρίζει με την ίδια και επιπλέον θέρμη τη νέα του άποψη.Και αυτό πάντα στο θέμα Αριστερά-Δεξιά στην Ελλάδα.Π.χ. Είσαι στο κόμμα Α και υπηρετείς την ιδεολογία του, σε διώχνουν και πας στο κόμμα Β η κάνεις το κόμμα Γ. Είσαι φαιδρός αν στηλιτεύεις το κόμμα Α και τις απόψεις που υπερασπίστηκες και είσαι διπλά φαιδρός όταν επιστρέφεις στο κόμμα Α πάλι.
Aυτό που περιγράφεις είναι κολωτούμπα. Ο κ. Δήμου το αναφέρει. Από την άλλη εγώ στα 16-22 ήμουν Κνίτης. Όταν όμως πήγα και δούλεψα στο Λονδίνο κατάλαβα πως επι χρόνια στην Ελλάδα με δουλεύανε ψιλό γαζί και πως ο καπιταλισμός δεν είναι το τέρας της αποκαλύψεως. Έπρεπε να μείνω στο δόγμα? Ή τώρα πια δεν έχω δικαίωμα να ομιλώ?
Οι νοημνονες ανθρωποι, εκτος απο την ευελιξια να διαφοροποιουν μερικες φορες(οχι συνεχεια ασφαλως-ετσι θα γινοταν γελοιοι) τις αποψεις τους, εχουν αλλο ενα χαρακτηριστικο: αποφευγουν τον φανατισμο! Ακριβως γιατι κατα βαθος γνωριζουν οτι τιποτα δεν ειναι απολυτως σιγουρο, προτιμουν να εκφραζουν την αποψη τους αλλα χωρις φανατισμο και αποφευγοντας τις υβρεις. Φαιδρος γινεται καποιος οταν φανατικα υποστηριζει κατι σημερα και εξισου φανατικα υποστηριζει το αντιθετα μετα επο λιγο.
"Γνώμη μου είναι όμως οτι όταν κάποιος υποστηρίζει με θέρμη μια άποψη-ιδεολογία και κάποια στιγμή αναθεωρεί καταντά φαιδρός όταν υποστηρίζει με την ίδια και επιπλέον θέρμη τη νέα του άποψη." Σεβαστη η γνωμη σας, αλλα δεν νομιζετε οτι ο φαιδροτερος ολων ειναι ισως εκεινος που ποτε δεν αλλαζει, ποτε δεν αναθεωρει, και παρ ολο οτι εξω απ το σπιτι του βρεχει ελεφαντες και καμηλες αυτος απο το παραθυρο του βλεπει ΠΑΝΤΑ πουλακια που κελαϊδανε με φοντο τον γαλανο ουρανο;;;
Μα έχετε προσέξει οτι ο κος Δήμου αναφέρεται α) σε προσωπικότητες που ηγούνται και διαμορφώνουν πολιτικές, αξίες κτλπ και β) που αλλάζουν απο αριστερά σε δεξιά ή το αντίστροφο;Άρα δεν έχει να κάνει η 'αλλαγή' με την ανακάληψη του οτι η γή δεν είναι επίπεδη και μη αποδοχής αυτής της πραγματικότητας και ούτε αφορά τον οποιδήποτε κνίτη που είδε μια άλλη εκδοχή της πραγματικότητας.Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, και μόνο, λέω οτι δεν μπορώ να αποδεχτώ οτι κάποιος που στρατεύτηκε, ηγήθηκε, προώθησε και υπερασπιστηκε μια πολιτική θέση ή ενα κοινωνικό μοντέλο μπορεί απλά να πει mea culpa-Αναθεώρησα.Συμβαίνει προφανώς, και ο κος Δήμου απαριθμεί περιπτώσεις τέτοιες. Απλά λέω οτι ίσως και να μην είναι έπρεπε να είναι αποδεκτό και να μην σπεύδουμε να αποδεχόμαστε τέτοιες προσωπικότητες ή κινήσεις αβίαστα.Η κατακλείδα λοιπόν του κειμένου είναι η εξής..ο Σαμαράς επέστρεψε στο πολιτικό προσκήνιο και με αντιμνημονιακή ρητορική. Αναθεώρησε όμως...και αυτό ο κος Δήμου το εκτιμάει.Προφανώς και αρκετοί άλλοι..Εγώ όχι.Καληνύχτα και ευχαριστώ για την ανταλλαγή απόψεων.
Το θέμα είναι πως δεν εξηγείς το γιατί δεν πρέπει να τους δεχόμαστε. Θεωρείς πως ένα δημόσιο άτομο ΔΕΝ έχει δικαίωμα στο λάθος? Ο Orwell πχ πολέμησε στον Ισπανικό εμφύλιο για τις ιδέες του. Όταν όμως τις είδε σε εφαρμογή εφαγε φρίκη. Αν ακολουθούσε το σκεπτικό σου, δεν θα διαβάζαμε τη Fάρμα των ζώων oύτε το 1984. Μήπως λοιπόν κάπως χολαίνει αυτή η οπτική?
Ο Σαμαράς, πάντως, ήταν ατυχέστατο παράδειγμα (το θέτω επιεικώς), διότι ούτως ή άλλως ήταν εμφανές ότι δεν ήταν ποτέ εναντίον του μνημονίου. Απλώς, όντας στην αντιπολίτευση, έπαιζε τον "καλό" (που θα αναδιαπραγματευόταν) κόντρα στον "κακό" Παπανδρέου (που έπαιρνε τα μέτρα), ο οποίος είχε παίξει τον "καλό" ("λεφτά υπάρχουν") το 2009 κόντρα στον "κακό" Καραμανλή ("εμείς σας λέμε την αλήθεια, δεν υποσχόμαστε").