Ο Σαμαράς, πάντως, ήταν ατυχέστατο παράδειγμα (το θέτω επιεικώς), διότι ούτως ή άλλως ήταν εμφανές ότι δεν ήταν ποτέ εναντίον του μνημονίου. Απλώς, όντας στην αντιπολίτευση, έπαιζε τον "καλό" (που θα αναδιαπραγματευόταν) κόντρα στον "κακό" Παπανδρέου (που έπαιρνε τα μέτρα), ο οποίος είχε παίξει τον "καλό" ("λεφτά υπάρχουν") το 2009 κόντρα στον "κακό" Καραμανλή ("εμείς σας λέμε την αλήθεια, δεν υποσχόμαστε").