Η εξοικείωση με την ασχήμια

Η εξοικείωση με την ασχήμια Facebook Twitter
11
Η εξοικείωση με την ασχήμια Facebook Twitter
Η προτομή της Σοφίας Βέμπο στους Αμπελοκήπους, έργο του γλύπτη Μάρκου Γεωργιλάκη (1996).

Πάντα αγαπούσα το Πικέρμι, νομίζω από παιδί, γιατί έβρισκα τρομερά διασκεδαστικό το όνομά του /

θα μπορούσε να είναι μία παιχνιδούπολη ή η ευφυής επονομασία κάποιου πάρκου για παιδιά, με λούνα παρκ και χαριτωμένα ζώα /

σχεδόν μπορώ να θυμηθώ ακόμα τη στιγμή που γύρισα στη μητέρα μου με φοβερή έκπληξη και τη ρώτησα: «υπάρχει περιοχή που την λένε Πι-κέ-ρμι;» /

όμως σε κανέναν άλλο δεν έκανε τόσο εντύπωση /

αντίθετα, μεγάλη εντύπωση προκάλεσε η πρωτοβουλία του νεοεκλεγέντος αντιδημάρχου στον Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου Γιώργου Κοκκόλη (ο οποίος, αν δεν κάνω λάθος, είναι ο νεότερος αντιδήμαρχος στην Ελλάδα, μόλις 26 ετών) να καθαρίσει την κεντρική πλατεία της περιοχής από τα γκράφιτι και το tagging /

αυτά τα πράγματα είναι σχεδόν αυτονόητα, αλλά εδώ συνιστούν επανάσταση, επομένως χρειάζονται άρθρα ενθάρρυνσης, όπως αυτό που διαβάζετε /

ο νεαρός Γ. Κοκκόλης συνεργάστηκε με την εξειδικευμένη εταιρεία καθαρισμού booka και το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό /

χρησιμοποιήθηκε ένα ειδικό αντιγκράφιτι υλικό που σε περίπτωση νέων βανδαλισμών (μία στο εκατομμύριο...) οι υπάλληλοι του Δήμου μπορούν να καθαρίσουν αστικό εξοπλισμό, μάρμαρα και γλυπτά με λίγο νεράκι μέσα σε λίγα λεπτά /

η ίδια εταιρεία, υπό τον κ. Ηλία Ανδρεόπουλο προσφέρθηκε να βοηθήσει αφιλοκερδώς και τον καθαρισμό της προτομής της Σοφίας Βέμπο που θα πραγματοποιηθεί το πρωί της Παρασκευής στις 11, στο ομώνυμο παρκάκι πολύ κοντά στον σταθμό του μετρό στην οδό Πανόρμου /

εδώ η πρωτοβουλία ανήκει στον δημοσιογράφο Νίκο Βατόπουλο, ιδρυτή της διαδικτυακής ομάδας «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα», ο οποίος και εντόπισε το γλυπτό σε άθλια κατάσταση και είχε την ιδέα να κινητοποιήσει δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας για να καθαριστεί, αφού υπάρχει και η χρονική σύμπτωση με την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου /

ο δήμος ανταποκρίθηκε (όπως ήταν, επίσης, αυτονόητο) και ο Αντιδήμαρχος Καθαριότητας Ανδρέας Βαρελάς θα δώσει το παρών μαζί με άνδρες της υπηρεσίας του καθώς και με ένα πλυστικό μηχάνημα /

πολλά συγχαρητήρια στον κ. Ηλία Ανδρεόπουλο, ο οποίος βοηθάει όσο μπορεί σε διαφορετικές πρωτοβουλίες που λαμβάνονται είτε από πάνω είτε από κάτω /

το πιο σημαντικό σε όλα αυτά είναι η έννοια της σύμπραξης /

ότι έχεις διαφορετικές κοινωνικές «συνιστώσες» (ο δήμος ως θεσμικός φορέας, η εταιρεία καθαρισμού από την ιδιωτική πρωτοβουλία και το «Κάθε Σάββατο στην Αθήνα» εκπροσωπώντας την Κοινωνία των Πολιτών) να συστρατεύονται για τον ίδιο σκοπό /

δεν είμαι αφελής για να πιστέψω ότι ανάλογες πρωτοβουλίες θα κάνουν την Αθήνα μια λιγότερο βρόμικη και άχαρη πόλη /

επίσης γνωρίζω ότι όλα αυτά είναι ζητήματα βαθιά και το χέρι του παιδιού που μουτζουρώνει ένα άγαλμα θα το ξανακάνει όχι επειδή «δεν ξέρει» ή επειδή είναι «πολύ θυμωμένο» αλλά γιατί κανένα εκπαιδευτικό σύστημα, κανένα σύστημα αξιών της ελληνικής κοινωνίας μετά το '80 δεν το ενέπνευσε για κάτι καλύτερο /

κι έτσι, τόσο απλά, η αδιανόητη αυτή πράξη (για εκατομμύρια άλλους συνομηλίκους του σε άλλες «φτωχές» χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, όπως η Πορτογαλία) γίνεται στο ελληνικό περιβάλλον περίπου «κανονική» και «αναμενόμενη» /

η ενηλικίωση μέσα στην ασχήμια και τη βαρβαρότητα των ελληνικών πόλεων και η εκ του αποτελέσματος εξοικείωση με αυτές μας έκανε να πιστεύουμε ότι αυτός ο χυλός είναι το «φυσικό» /

έλα, όμως, που δεν είναι.

Αθήνα
11

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

8 σχόλια
Η εξοικείωση με την ασχήμια της (αν)εργασίας, φαίνεται, δε είναι τίποτα μπροστά στην ασχήμια των μουτζουρωμένων μνημείων -- ό,τι κατά τη γνώμη μας αξίζει σε έναν χώρο δημόσιας επιβολής θανάτου κι εξουσίας.Άλλωστε, τα κλουβιά μας πρέπει να 'ναι όμορφα.
Ναι, βανδαλισμός τα γκράφιτι, όμως άλλη είναι η επιτομή της ασχήμιας, η άσχημη αρχιτεκτονική, η άσχημη "τέχνη" (βλέπε πλατεία Μεταξουργείου για "φωτεινό" παράδειγμα)και οι τόνοι των αμάζευτων σκουπιδιών. Σε πόλη με τέτοια εικόνα, πραγματικά, η επιβολή των γκράφτιτι σας χαλά την αισθητική; Καλύτερη παιδεία στο να σέβεσαι το χώρο σου δεν υπάρχει από το να είσαι σε χώρο άξιο σεβασμού. Και είναι και δωρεάν (για τα σχολεία, όχι για τους δήμαρχους. Για τους δήμαρχους κοστίζει). Και μην αρχίσατε τα "μα εμείς φτιάχνουμε τους χώρους μας", γιατί όχι, δεν φτιάξαμε εμείς κι εσείς την πλατεία Ομόνοιας, τη Λεωφόρο Μπάμπης Βωβός (aka Κηφισίας), τα γλυπτά στην Ερμού κλπ.Κρίμα να την πληρώνει κι η Βέμπο, όμως σε τί πλαίσιο εντάσσεται όλο αυτό. Και αφού μιλάμε για άσχημα γκράφτι ας θυμηθούμε και την "λίαν σικ" επιγραφή "ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ" που επιψεκάστηκε (κάτι μου λέει πως όχι από δεκαπεντάχρονους γκραφιτάδες) στο κτήριο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, επάνω σε ζωγραφική τοιχογραφία που ομόρφαινε απρόσμενα την Ιερά Οδό, λίγες μόνο μέρες μετά τη δημιουργία της ! (της ζωγραφικής). Με δυό λόγια, δεν έχετε και άδικο, αλλά λάβετε υπόψιν σας τις αναλογίες!
Τώρα που θα βγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, θα το χρειαστούμε το κολπάκι, για τις προτομές του Γρηγοροπουλου, του Φύσσα και του Τεμπονέρα (όπως και του Βελουχιώτη, της Μάινχοφ και του Μάλκολμ Χ) που θα αντικαταστήσουν τα παρόντα εξαμβλώματα. Ελπίζουμε το "Κάθε Σάββατο στην ΑΘήνα" και οι λοιποί εξωραϊστικοί σύλλογοι να συντρέξουν.
και πού ακριβώς ήταν ο αντιδήμαρχος όταν το γλυπτό περιερχόταν σε αυτή την άθλια κατάσταση; περίμενε να ανακατευτεί η εφημερίδα καθημερινή για να ξεμυτίσει. Καλό θα ήταν βέβαια να ζητήσει και από τον εκδότη της Καθημερινής να συμμαζέψει τους χουλιγκάνους του που κόλλησαν τα αυτοκόλλητα στο άγαλμα. Και γιατί πρέπει να εξάρουμε την εταιρεία καθαριότητας που διαφημίζεται αφιλοκερδώς; έχουμε κανένα πρόβλημα με το κέρδος;
''Η εξοικείωση με την ασχήμια'' τα λέει όλα. Η εξοικείωση με τις άθλιες πόλεις που ζούμε, με την άθλια νοοτροπία που έχουν οι νέοι με τα γκράφιτι, η εξοικείωση με την ατιμωρισία, με το ότι οποιοσδφήποτε μπορεί να βάλει όποια πινακίδα θέλει στον δημόσιο χώρο, με το ότι στην Ερμού (τον εμπορικότερο και ακριβότερο δρόμο της Ευρώπης ΕΔΩ ΓΕΛΑΜΕ) οι φωτεινές επιγραφές θυμίζουν Μπαγκλαντες, με το ότι ο χριστουγιεννιάτικος διάκοσμος παρμένει όλο τον χρόνο, με...με....με.....ε η τόση εξοικείωση μας μας έκανε α τα θεωρούμε δεδομένα και όποιον αντιδρά γραφικό.
πως μπορεί ένα tag, ή ένα συνονθύλευμα από graffiti να ομορφύνει μια πόλη. Δεν λέω ότι τα graffiti δεν είναι όμορφα, αλλά όχι να πηγαίνει ο καθένας όποτε του καπνίσει και να εκφράζει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες όπου βρει.
Απλά ντροπή σε όλα τα 'παιδάκια' που έχουν μετατρέψει κάθε γωνιά της Αθήνας μες τη βρώμα σε κατάσταση όμοια με το άγαλμα στην φωτογραφία ...
"το χέρι του παιδιού που μουτζουρώνει ένα άγαλμα θα το ξανακάνει όχι επειδή «δεν ξέρει» ή επειδή είναι «πολύ θυμωμένο» αλλά γιατί κανένα εκπαιδευτικό σύστημα, κανένα σύστημα αξιών της ελληνικής κοινωνίας μετά το '80 δεν το ενέπνευσε για κάτι καλύτερο" Πηγή: www.lifo.grΚαι τόσα εκατομμύρια άνθρωποι που δε μουντζουρώνουμε, δε βανδαλίζουμε, δε φτύνουμε και δεν ουρούμε όπου βρούμε, έχουμε περάσει από το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα. Νομίζω, ότι είναι πολύ λάθος να τα ισοπεδώνουμε όλα. Πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι με παραβατική συμπεριφορά, οι οποίοι θεωρούν μαγκιά την καταστροφή της ξένης ή της δημόσιας περιουσίας. Ακόμα και σε χώρες με τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα, υπάρχουν άνθρωποι που με περισσή ευκολία θα πάρουν το μαρκαδόρο και θα γράψουν όπου βρουν.
Είμαι τριάντα χρονών και είμαι λάτρης της καθαριότητας του ωραίου και του καλαίσθητου.Κάθε φορά που βλέπω μουτζούρες σε πλατείες,αγάλματα και λοιπά έργα τέχνης οχι μόνο στεναχωριέμαι αλλά απελπίζομαι και όμως...εκεί κάπου στα δεκατρία μου μουτζούρωσα με μαρκαδόρο και εγω σε μια πλατεία πάνω σε μια μαρμάρινη επιγραφή.Οχι δεν ντρέπομαι δεκαπέντε χρόνια μετά γιατί με το μυαλό που είχα τότε δεν μπορούσα να σκεφτώ πόσο απαράδεκτη ηταν η πράξη μου.Κανένας δεν μας μίλησε ποτέ για το όμορφο,για το καθαρό,για τον σεβασμό και για τις αυτονόητες αξίες που καθορίζουν μια υγιή κοινωνία.Η απαράδεκτες πράξεις μας ειδικότερα στην περίοδο του σχολείου δεν μπορούσαν να μην αντικατροπτρίζουν το χάος και την έλλειψη παιδείας στο σχολείο.Έπρεπε σε ένα φοβικό και συγχρόνος χαοτικό περιβάλλον να μάθουμε απ'έξω το πάτερ ημών και τα θαύματα με θάλασσες που ανοίγουν αλλά ποτέ κανείς δεν μας μίλησε για τέχνη πολιτισμό και την σημασία τους.Η παιδεία είναι η σημαντικότερη επένδυση κάθε κράτους και καθορίζει άμεσα το μέλλον της.