5 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα Δεκεμβριανά: Τι έχει αλλάξει;

5 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα Δεκεμβριανά: Τι έχει αλλάξει; Facebook Twitter
35

ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ

Συνθέτρια, Ποιήτρια, Μουσικός, Τραγουδίστρια

Η επέτειος της εξέγερσης για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγοροπουλου ας γίνει η αιτία για την αφύπνιση του λαού μας που ζει ακόμα τη βουβή αγωνία σοκ -τον "φόβο μπροστά στην ελευθερία"- και να φέρει το πολυπόθητο ποιοτικό άλμα - την απεμπλοκή μας από τον εξαθλιωτικό καπιταλισμό.

5 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα Δεκεμβριανά: Τι έχει αλλάξει; Facebook Twitter

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ

Σκιτσογράφος της LIFO, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Δυστυχώς τίποτε δεν έχει αλλάξει μετά το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μάλλον προς το χειρότερο έχουν πάει τα πράγματα. Οι άνθρωποι έχουν γίνει πιο επιθετικοί. Τα Εξάρχεια έχουν μια ατμόσφαιρα ερημιάς και εγκατάλειψης. Η αισιοδοξία έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Ας ελπίσουμε στη νέα γενιά, που αν κρίνουμε από κάποια υπέροχα γκράφιτι στους τοίχους και κάποια πανέξυπνα συνθήματα και φράσεις, κάτι έχει αρχίσει να διαφαίνεται.

ΣΤΡΑΤΟΣ ΦΑΝΑΡΑΣ

Πέντε χρόνια πριν: Το «ανυποψίαστο» πολιτικό σύστημα αιφνιδιάζεται από την οργή που ξεσηκώνει ο αναίτιος θάνατος ενός νεαρού μαθητή. Ξέροντας πως είναι αδύναμο, ξέροντας αυτά που έρχονται και τη δίνη στην οποία είχε εισέλθει η χώρα, υποκύπτει άτακτα στη συμβολική διάσταση της δολοφονίας. Η κρίση εμπιστοσύνης, δεν είναι πια ένα ερευνητικό εύρημα. Είναι εκρηκτικό υλικό στους δρόμους ολόκληρης της χώρας.

Πέντε χρόνια μετά: Η δολοφονία του μαθητή είναι πια ένα ακόμα «όπλο» στο συμβολικό οπλοστάσιο της άλλης πλευράς. Ο άδικος θάνατος του, έγινε επέτειος. Εμπλουτίζει το πάνθεον των αδικοχαμένων και των ηρώων της Αριστεράς. Μόνο που τώρα, δεν υπάρχουν «ανυποψίαστοι». Η βία κατρακυλά από την κορυφή της πυραμίδας των στάσεων. Είναι μέσα στο Κοινοβούλιο, είναι σε ακραίες ομάδες που ομνύουν στην τιμή και το αίμα και λύνουν τις διαφορές τους στους δρόμους.

Η βία, μετατρέπεται σταδιακά σε πλευρά της καθημερινής πρακτικής. Γίνεται «καθημερινό δίκαιο». Υποκαθιστά την κοινωνική ανοχή και την εμπιστοσύνη.

Έχουμε μία ιστορική κουλτούρα μαρτυρικών σταθμών. Γράφουμε την ιστορία μας με θρήνους. Μόνο που έτσι τίποτα ελπιδοφόρο δεν προοιωνίζεται. Να αλλάξουμε το υπόδειγμα, να αλλάξουμε ιστορία. Όπως στη ζωή μας. Αυτό που θυμόμαστε, αυτό για το οποίο είμαστε υπερήφανοι, δεν είναι μια στιγμή μεγάλης οργής, αλλά μια στιγμή αγάπης, δημιουργίας, επιτυχίας. Αυτό να πούμε στα παιδιά που έρχονται. Μήπως και καταφέρουμε να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται.

 

5 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα Δεκεμβριανά: Τι έχει αλλάξει; Facebook Twitter

 

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ

Εκδότης / Εκδόσεις Χαραμάδα

Τα Δεκεμβριανά της γενιάς μας τα έζησα στην Πάτρα. Χωρίς πλιάτσικα, χωρίς δικαιολογίες για να επιβληθεί η τάξις, με οργή για τις τράπεζες και τους μπάτσους - σήμερα παίρνουν κι οι δυο την εκδίκησή τους.

Η κρατική βία ηγεμονεύει ατιμώρητη, οι ζαρντινιέρες ανθούν, οι προληπτικές προσαγωγές πολλαπλασιάζονται, οι εισπρακτικές εταιρίες ασκούν ψυχολογικά –ακόμα– βασανιστήρια κι οι τράπεζες ετοιμάζονται για τη μεγάλη μπάζα με τα σπίτια που θα πουλήσουν κοψοχρονιά.

Κι αν όλως τυχαίως μέχρι τώρα δεν θρηνήσαμε στους δρόμους άλλον έναν 15χρονο, θρηνούμε καθημερινά τους φίλους μας που φεύγουν στα ξένα για να βρουν μια δουλειά, θρηνούμε 13χρονα παιδιά που πεθαίνουν από μαγκάλια και περιμένουμε την ανάπτυξη.

 

ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Δημοσιογράφος

Μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου πολλά άλλαξαν και για αρκετούς συμπολίτες μας (νεότερους σε ηλικία) η ιστορία, η ουσιαστική ιστορία όχι αυτή που διαβάζεις, αλλά αυτή που βιώνεις, τότε ξεκίνησε. Έσπασε μια φούσκα που περιελάμβανε πολλά. Από τον ρόλο της αστυνομίας , μέχρι το καπιταλιστικό σύστημα και την αστική φιλελεύθερη δημοκρατία.

Για πρώτη φορά οι νέοι άνθρωποι άρχισαν να αμφισβητούν ανοιχτά το σύστημα. Όταν η σφαίρα χτύπησε τον Αλέξη, ήταν η στιγμή της συνειδητοποίησης ότι είσαι μόνος με τους μόνους. Ότι αυτοί που είχαν τον ρόλο να παίρνουν αποφάσεις για το δικό σου συμφέρον, να νομοθετούν, να αποδίδουν Δικαιοσύνη, να φροντίζουν την οικονομία σου, την Υγεία σου, την Παιδεία σου και την ασφάλειά σου, σε πρόδωσαν. Και ότι μάλλον ποτέ δεν είχαν το δικό σου συμφέρον κατά νου. Ένα ντόμινο ξεκίνησε τότε που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί.

Μετά τη δολοφονία του Αλέξη η οικογένεια του, οι φίλοι του και οι μαθητές όλης της χώρας υπέστησαν ένα μεγάλο τραύμα. Όχι όμως και η Δημοκρατία. Όχι όμως η Αλληλεγγύη. Γιατί η πραγματική Δημοκρατία τρέφεται από την αλληλεγγύη, τρέφεται από το ενδιαφέρον των πολιτών για τα κοινά (ο χειρότερος αγράμματος, είναι ο πολιτικά αγράμματος είχε πει ο Μπρέχτ), τρέφεται από την συμμετοχή. Και αυτά ενισχύθηκαν. Αυτά απέκτησαν άλλη αξία σε όλα τα επίπεδα. Ο απολιτικισμός που οριζόταν ως η σωστή στάση απέναντι στα πράγματα, άρχισε να χάνει έδαφος. Αυτή που έχασε ήταν η Δημοκτατορία που απαιτεί δολοφονίες για να λειτουργήσει και που παράγει νεκρούς ήρωες. Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα όμως συνεχίζει να το διασκεδάζει με την εξαθλίωση του κόσμου. Για αυτούς δεν άλλαξε τίποτα. Τόσο το χειρότερο για αυτούς. Αυτό που θα συμβεί, θα τους πιάσει ex abrupto.

 

5 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα Δεκεμβριανά: Τι έχει αλλάξει; Facebook Twitter

 

ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

Εκδότης

Δύσκολα προσδιορίζεις τι έχει αλλάξει με βάση το κριτήριο αυτό γιατί ενέσκηψε η οικονομική κρίση που σάρωσε τα πάντα και δημιούργησε πολλές και περισσότερες τραγωδίες...

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

Εικαστικός

Όλοι μας είδαμε τον κακό χαμό της νύχτας της 6ης Δεκεμβρίου του 2008 και καμαρώσαμε και τον Πάκη να προπονείται για να γίνει φίκος καθώς ησύχως καιγόταν η Αθήνα. Είδαμε τους δρόμους του Ιστορικού Κέντρου στο έλεος αγυρτών να ξεπατώνουνε τα πάντα, να καταστρέφουν περιουσίες παντελώς αθώων αγνώστων τους και να καίνε το σύμπαν ανενόχλητοι εξ ονόματος του απόντος πλέον δυστυχούς και άμοιρου Αλέξη.

Ξεκινώντας με ένα ακατανόητο αλλά για τους ίδιους βολικό άλμα λογικής βαφτίσανε "μακρύ χέρι του κράτους" έναν βλαμμένο και νυν φυλακόβιο ένστολο εγκαινιάζοντας έτσι τρόπον τινά τον μακρύ χειμώνα της Αθήνας ο οποίος εν τω μεταξύ μας έφερε σιγά σιγά στην ανεκδιήγητη παιδική χαρά Συντάγματος - που ομολογουμένως τόσο πολύ διασκεδάσαμε.

Μας έφεραν όμως όλα αυτά και τους νεκρούς της Marfin που σχεδόν ουδείς (πλην των οικείων τους βεβαίως) έκλαψε και τους οποίους άπαντες οι καταστροφείς και όλοι όσοι περιδεείς τους καταχειροκροτούσαν επιμένουν ακόμη να αγνοούν.

Σήμερα ενθυμούμαστε καθείς με τον τρόπο του - και δικαίως - την απεχθέστατη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Αλλά και οι εργαζόμενοι της Marfin που καήκανε ζωντανοί μέρα μεσημέρι είχανε ψυχή. Είχαν επίσης και ονόματα:

Παρασκευή Ζούλια, 35 ετών.

Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 ετών.

Επαμεινώνδας Τσακάλης, 36 ετών.

Δεν ζητείται επ'ουδενί ούτε να καεί η Αθήνα ούτε να κατεβούν λεφούσια en bloc στους δρόμους και να γεμίσουνε μετά την επαναστατική γυμναστική τους φαγάδικα και καφετέριες εις μνήμην και αυτών των νεκρών ανήμερα της 5ης Μαΐου.

Διότι εν τέλει δεν τίθεται θέμα δικών μας και δικών σας νεκρών. Θα ήταν καλό και χρήσιμο να μη γινόμαστε ένθεν κακείθεν τόσο μικροπρεπείς ενώπιον του θανάτου. Αλλά από την άλλη ήμαστε ο μοναδικός λαός σ'ολόκληρη την Ευρώπη ο οποίος ξεκίνησε αμέσως μετά από δυο παγκόσμιους πολέμους έναν κατάδικό του Εμφύλιο. Το δε καλύτερο: πολλοί ονειρεύονται ακόμη έναν νεό. Οπότε πάλι καλά να λέμε που κάηκε απλώς (...) όλη η Αθήνα.

 

5 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα Δεκεμβριανά: Τι έχει αλλάξει; Facebook Twitter

 

ΕΥΤΥΧΗΣ ΒΑΡΔΟΥΛΑΚΗΣ

Σύμβουλος Πολιτικής Επικοινωνίας, Στρατηγικής και Πολιτικών Ερευνών / STRATEGO

Τα όσα συνέβησαν τον Δεκέμβρη του 2008, με αφορμή το φόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ήταν εν μέρει «σκηνή από τα προσεχώς» για κάποια από τα φαινόμενα που ζούμε σήμερα. Τότε δεν είχε ξεσπάσει μεν η κρίση, ωστόσο τα γεγονότα των ημερών εκείνων αποκάλυψαν τη ήδη διερρηγμένη σχέση μέρους της κοινωνίας (και ειδικά των νεώτερων ηλικιών) με αυτό που θεωρούνταν «σύστημα» και την απόλυτη δυσπιστία έναντι των κρατικών θεσμών.

Τόσο ο φόνος του 15χρονου Γρηγορόπουλου, που για πολλούς δεν ήταν απλώς μια μεμονωμένη πράξη ενός επικίνδυνου και ανεύθυνου αστυνομικού, όσο και η αντιμετώπιση των επεισοδίων τις πρώτες μέρες, συμβόλισαν (έστω και υποσυνείδητα και όχι για τους ίδιους απαραίτητα λόγους) την αποτυχία του κράτους στην οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης με τους πολίτες.

Αυτό το ζήσαμε ακόμα πιο έντονα τα επόμενα χρόνια, καθώς η οικονομική κρίση συνέβαλε στην έντονη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας μας, με κυρίαρχο στοιχείο την ενίσχυση μιας αντισυστημικής κουλτούρας (η οποία απέκτησε ποικιλόμορφη πολιτική έκφραση), η οποία ενίσχυσε τη δυσπιστία απέναντι σε κάθε μορφή θεσμικής οργάνωσης ή εκπροσώπησης.

Σήμερα βρισκόμαστε στην αρχή της αντιστροφής αυτής της πορείας, καθώς μετά από 4-5 χρόνια συνεχούς έντασης, παράλληλα με την ακόμα υφιστάμενη ριζοσπαστικοποίηση, ενισχύεται το αίτημα «κοινωνικής τάξης».

Και αυτή είναι μια βασική διαιρετική τομή στη σημερινή ελληνική κοινωνία.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ

Εκπρόσωπος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι / ΕΠΣΕ

Πέντε χρόνια μετά το θάνατο του Αλέξη ελάχιστα πράγματα άλλαξαν και αυτά προς το χειρότερο. Δεν άλλαξε η αστυνομική αυθαιρεσία και ατιμωρησία κυρίως λόγω ολιγωρίας αν όχι συνενοχής της δικαιοσύνης. Αυτό όμως εξέθρεψε μια μεγάλη νέα γενιά τρομοκρατικής βίας. Ας μην ξεχνάμε πως ακόμα δεν υπάρχει τελεσίδικη και αμετάκλητη καταδίκη των δολοφόνων του Αλέξη, με αποτέλεσμα ο ένας να είναι προσωρινά ελεύθερος. Η αμφίπλευρη βία που ακολούθησε το φόνο του Αλέξη παραμένει πάντα ντε φάκτο νομιμοποιημένη και σε ένα βαθμό εξέθρεψε και τη Χρυσή Αυγή. Τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν στην πολυήμερη οργή που ακολούθησε το φόνο ποτέ δεν μελετήθηκαν. Άρα τίποτε δεν άλλαξε και ας έλεγαν πάρα πολλοί/ες τότε πως η οργή ήταν κατά ένα μέρος δικαιολογημένη. Σήμερα πολλοί/ες θεωρούν πως τα γεγονότα εκείνα ουσιαστικά προανήγγειλαν τη βαθιά κοινωνική και θεσμική κρίση που ζει έκτοτε η Ελλάδα.

 

ΘΑΝΟΣ ΔΗΜΑΔΗΣ

Δημοσιογράφος, προϊστάμενος πολιτικού ρεπορτάζ της τηλεόρασης του ALPHA

Για ποια «επανάσταση» μιλούν; Η δολοφονία του Αλέξη αντί να γίνει πραγματικό σύμβολο αφύπνισής μας, κατέληξε να σηματοδοτεί χρονικά την περίοδο εκείνη κατά την οποία οι λέξεις, οι πράξεις και οι συνδηλώσεις τους έχασαν το πραγματικό νόημά τους. Μίλησαν κάποιοι για τα νέα Δεκεμβριανά. Άλλοι για το θυμό και την οργή της νεολαίας που ξεχύθηκε στους δρόμους. Άλλοι πάλι είπαν ότι το Δεκέμβρη του 2008 με αφορμή τον Αλέξη, η κοινωνία ξύπνησε από το λήθαργο. Ειλικρινά θα ήθελα να ήταν έτσι τα πράγματα. Στην Ελλάδα όμως μας αρέσει όχι μόνο να καλλιεργούμε μύθους, αλλά και να τους πιστεύουμε. Να πείθουμε εαυτούς και αλλήλους για μια "επανάσταση" που στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ.

Τον Δεκέμβρη του 2008 δεν υπήρξε καμία «επανάσταση», όσο κι αν πουλάει να μιλούν κάποιοι για την εξέγερση μίας καταπιεσμένης νεολαίας. Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτή η καταπιεσμένη νεολαία είναι η ίδια που σήμερα βλέπει να περνούν από μπροστά της μέτρα που τη μεταλλάσουν από γενιά των εφτακοσίων σε γενιά των πεντακοσίων και τετρακοσίων ευρώ, την οδηγούν στον εργασιακό Μεσαίωνα και της πετσοκόβουν το μέλλον της. Κι όμως κανείς δεν αντιδρά. Κοινώς, δεν ανοίγει μύτη. Και αν τότε χάθηκε η ζωή ενός παιδιού από την αστυνομική αυθαιρεσία, σήμερα κινδυνεύουν να χαθούν δεκάδες χιλιάδες ζωές νέων παιδιών από τη σκληρές οικονομικές, κοινωνικές και εργασιακές αυθαιρεσίες που γίνονται εις βάρος του δικού τους αύριο. Ούτε ένα δείγμα, έστω ένα μήνυμα αντίστασης και αντίδρασης της νεολαίας σε όλα αυτά. Αν το 2008 υφίσταντο λόγοι πραγματικής επανάστασης, αυτοί δεν θα είχαν σίγουρα ημερομηνία λήξεως. Και δε θα ήταν αλά κάρτ. Η ιδεολογία που κινεί και εξωθεί μία κοινωνία στην πραγματική επανάσταση είναι διαρκής. Αν τότε, δηλαδή, η νεολαία ήταν καταπιεσμένη, σήμερα να υποθέσουμε ότι ο λόγος που δεν αντιδρα είναι γιατί το ΔΝΤ τη βοήθησε να ξεπεράσει την κατάθλιψή της; Λίγο οξύμωρο μου ακούγεται αυτό.

Τον Δεκέμβρη του 2008 δεν υπήρξε καμία «επανάσταση», γιατί σε μία πραγματική επανάσταση η ίδια η κοινωνία δεν αφήνει ούτε ένα περιθώριο για κομματικές τυχοδιωκτικού τύπου εκμεταλλεύσεις. Το Δεκέμβρη του 2008 ζήσαμε στο έπακρον την κομματική σπέκουλα εκμετάλλευσης αυτού του γεγονότος, ειδικά από τα κόμματα της αριστεράς. Φθηνές επαναστατικές κορώνες που βρήκαν χώρο και χρόνο να εκφραστούν μυριζόμενες ότι το παιχνίδι αυτό προσφέρεται για πολιτικές εντυπώσεις. Η μνήμη του Αλέξη δεν κιληδώθηκε μόνο από τις διάφορες μορφές αναρχοαυτόνομης βίας που βρήκαν πρόσφορο έδαφος στην ανικανότητα της τότε πολιτικής ηγεσίας να προστατεύσει το κοινωνικό σύνολο απέναντι σε ακραίες συμπεριφορές τρομοκράτησής του. Σε αυτό το σκηνικό προστέθηκε η πιο πρόστυχη μορφή κομματικής εκμετάλλευσης που έχει υπάρξει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.

Το έχω ξαναγράψει. Χειρότερη μορφή χρεοκοπίας μας από την οικονομική είναι η χρεοκοπία του ίδιου μας του εαυτού. Χρεοκόπησε κι αυτός μαζί με τη χώρα γιατί ουδέποτε τον βάλαμε σε διαδικασία να αποτινάξει από πάνω τους τις αυταπάτες, που του καλλιεργήσαμε και με τις οποίες τον σκεπάσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Μπορεί να ακούγεται αιρετικό και κυνικό όμως ο Δεκέμβρης του 2008 θα έπρεπε να σηματοδοτεί κάτι αν πραγματικά είχε σταθεί ορόσημο για να αλλάξει κάτι. Και να μη μας αποκαλεί μετά από χρόνια η ιστορία "γιαλαντζί επαναστάτες".

 

5 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα Δεκεμβριανά: Τι έχει αλλάξει; Facebook Twitter

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ

Στιχουργός

Αυτά έγραφα το 2008. Μια μέρα μετά τη δολοφονία που μας ακύρωσε όλους. Χωρίς να φιλτράρω σκέψεις, χωρίς να ζυγίσω ψύχραιμα καταστάσεις. Έχουν περάσει πέντε χρόνια πια. Το κακό έχει γίνει χειρότερο. Η ριζική μαζική αντίδραση που τότε φαινόταν αναπόφευκτη σήμερα κοιμάται τον άδικο ύπνο της συνήθειας.

Δεν είμαι αισιόδοξος. Θέλω να πιστεύω πως δεν είμαστε ίδιοι μετά από εκείνη τη μέρα. Θέλω να πιστεύω πως θυμόμαστε κι είμαστε επιφυλακτικοί. Όμως αισιόδοξος δυστυχώς δεν είμαι. Ξεμάθαμε να βλέπουμε τα σύμβολα. Μάθαμε να ζούμε με τη θλίψη μας.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΒΑΜΒΟΥΝΗΣ

@manolis - blogger, gkoultoura.gr

Βλέπω δυστυχώς, πως όσα παιδιά και αν δολοφονηθούν, από μπάτσους, Χρυσαυγίτες ή μπάτσους Χρυσαυγίτες, όσοι από αυτούς και αν κατηγορηθούν ή όντως φυλακιστούν, όσα μάρμαρα κι αν σπάσουν από αναρχικούς (ή μπάτσους ντυμένους αναρχικοί), μια βδομάδα ή ένα μήνα ή 5 χρόνια μετά ο Υπουργός θα αποφεύγει ακόμα χαριτολογώντας τις ευθύνες, οι δημοσιογράφοι ακόμα θα το δέχονται και θα περνάνε στο επόμενο θέμα... και ο κόσμος θα αλλάζει ακόμα κανάλι, ενώ πάντα συνεχίζει για κάποιο αψυχολόγητο λόγο να ψηφίζει ακόμα Χρυσή Αυγή.

Δεν ξέρω, τι να έχει αλλάξει στα 5 αυτά χρόνια; Ξεκίνησε νέα σεζόν Dancing άκουσα.

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΜΑΓΚΑΛΗΣ

Αρθρογράφος, Φοιτητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

Oφείλουμε να μελετήσουμε τον Γρηγορόπουλο (και) ως ορόσημο, πέρα από ως μια δολοφονία. Ορόσημο, γιατί ήταν το έναυσμα μίας περιόδου που η ένταση έψαχνε απλά μια αφορμή. Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου νομίζω πως ήταν η αρχή της «στρατοπεδοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας, όπως σήμερα εκφράζεται (π.χ μνημόνιο-αντιμνημόνιο) και της τοποθέτησης κάθετων διαιρετικών τομών σε αυτή.

Είναι οπωσδήποτε μια αποτρόπαιη και απολύτως καταδικαστέα πράξη, που όμως λειτουργεί ακούσια και ως έναυσμα μιας περιόδου που ετοιμάζει ένα εκρηκτικό κοινωνικό μείγμα για την εποχή της ύφεσης που έρχεται 1 χρόνο μετά. Ναι, η δολοφονία αυτή είχε και τις πολιτικές της προεκτάσεις και επεκτάσεις. Από την περιοχή που έλαβε χώρα, μέχρι και τους πρωταγωνιστές της ήταν μια καθαρή εικόνα μιας υφέρπουσας έντασης που έψαχνε το ξέσπασμά της. Όχι, δεν εννοώ πως ήταν μια «πολιτική δολοφονία», επουδενί, ωστόσο οι δρώντες ήταν χαρακτηριστικά κομμάτια δύο κόσμων έντονα συγκρουσιακών :

Της εξουσίας, εκπροσωπούμενης από έναν αστυνομικό (δολοφόνο εν προκειμένου) και ενός ανήλικο έφηβο στην φάση της αμφισβήτησης,- όπως είναι άλλωστε το σύνηθες και θεμιτό. Επάνω σε αυτή την δομική «αντίθεση» και στην δολοφονία που την ισχυροποίησε , εδράστηκαν ακραίες αντιδράσεις, που όλοι θυμόμαστε.

Δεν ξέρω εάν η περίοδος που εγκαινιάστηκε με την δολοφονία Γρηγορόπουλου κλείνει ή έχει κλείσει. Ξέρω ότι κράτησε πολύ και είχε θύματα. Ανθρώπινες ζωές.

 

5 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τα Δεκεμβριανά: Τι έχει αλλάξει; Facebook Twitter
35

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

16 σχόλια
το σημειο που αναφερεται η μαρφιν ειναι ασχετο με το βασικο ερωτημα του αρθρου.. σωνει και ντε να μπουν στη ζυγαρια ανθρωπινες ζωες βαση πολιτικών σκοπιμοτήτων?
Μαλλον η σωστη ερωτηση θα επρεπε να ειναι τι θα επρεπε κατα τη γνωμη σας να αλλαξει και οχι τι εχει αλλαξει.. Σιγουρα εχουν αλλαξει πολλα και κυριως προς το χειροτερο. Ημουν εξωτερικο οταν εγιναν ολα αυτα το 2008 και θυμαμαι οτι τοτε μιλαγαν στο εξωτερικο για την γενια των 700 ευρω, σημερα αυτη η γενια εχει γινει η γενια των καθολου ευρω ... Για εμενα ενας ανωριμος ερασιτεχνης ανεκπαιδευτος μπατσος σε αποστολη στη πιο θερμη συνοικια της Αθηνας σκοτωσε γιατι τον αφησαν να σκοτωσει ενα παιδι, υπευθυνο ηταν το πελατειακο ανευθυνο κρατος..Αρα καθαρα το παιδι αυτο ειναι θυμα κρατικης βιας. Αυτο που ακολουθησε στη συνεχεια ηταν πρωτοφανες η βια που βγηκε απο πολλους ανθρωπους στους δρομους ηταν απλως το καμπανακι οτι κατι δεν παει καθολου καλα στην Ελληνικη κοινωνια..Ηταν η τελευταια προειδοποιηση οτι κατι ειναι ετοιμο να πεσει ολοι το βλεπουν ολοι το ξερουν αλλα κανεις δεν κανει τιποτα για αυτο. Λοιπον δεν αλλαξε τιποτα προς το καλυτερο μονο προς το χειροτερο.. Επομενως ξαναθετω το ερωτημα .Τι θα επρεπε να αλλαξει ?
"Το ξέσπασμα του Δεκέμβρη όχι μόνο δεν μπόρεσε να δώσει απαντήσεις σε όλα αυτά τα προβλήματα, αλλά αποτέλεσε εντέλει μέρος του αδιεξόδου. Κι αυτό γιατί η πολιτική κρίση, ο ατομικισμός και ο μηδενισμός είχαν εισχωρήσει και σε όσους κατέβηκαν στους δρόμους. Γι’ αυτό και οδήγησε στον παροξυσμό τον φαύλο κύκλο της βίας, που είχε ήδη ξεκινήσει από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006.Μιας βίας αυτιστικής, που αρνείται πεισματικά να μετέχει στην κοινωνική ζωή, γι’ αυτό και πολύ συχνά καταλήγει να καταφέρεται εναντίον της. Παράλληλα όμως, το αδιέξοδο είναι πολιτισμικό και αξιακό, αφού απουσιάζουν τα συλλογικά πρότυπα και αξίες τα οποία θα την οδηγήσουν να αντισταθεί πραγματικά. "http://www.ardin.gr/?q=articles/264Και πολλά άλλα. Ο Δεκέμβρης του 08 ήταν το σημείο που κοιταχτήκαμε στον καθρέφτη και βρεθήκαμε τρομερά άσχημοι. όλοι.
Πάντως δεν άλλαξε τίποτα στην αστυνομία, μάλλον πήγε από το κακό στο χειρότερο - για να φύγω από το γενικό και να πάω στο ειδικό. Αν οι αστυνομικοί εκπαιδεύονταν στην "Μεγάλη των μπάτσων σχολή" θα είχαν καλύτερες αρχές και αίσθηση περί δικαίου στα πλαίσια ενός υποτίθεται δημοκρατικού κράτους. Το υπουργείο θα έπρεπε να μετονομαστεί σε "υπουργείο προστασίας του συναδέλφου" αφού αυτό που τους μαθαίνουν είναι "Πρώτα ο συνάδελφος, μετά ο πολίτης" . Η "αρχή" αυτή μεταξύ άλλων θεωρώ ότι αποτελεί προβληματική βάση για έναν κατ' εξοχήν κρατικό, δημόσιο θεσμό. Τότε είχε ανοίξει μία συζήτηση περί "εκδημοκρατισμού" της αστυνομίας, τι αστυνομία θέλουμε, χρειαζόμαστε κ.λπ. Ε όπως άνοιξε έκλεισε όταν (αν θυμάμαι καλά) τρομοκράτες θυματοποίησαν κάποια μέλη της. Κακός συμψηφισμός διότι καμία σοβαρή κοινωνία δεν συζητάει για το τι τρομοκρατία θέλει... Ο κάθε τρελός ιδεολόγος, η κάθε βίαιη πολιτική ομάδα, ο κάθε κοινός εγκληματίας δεν αποτελεί κοινωνικό θεσμό. Η αστυνομία όμως είναι ένας δημόσιος κοινωνικός θεσμός, υπεύθυνος υποτίθεται για την ασφάλεια και την προστασία της κοινωνίας (από την οποία χρηματοδοτείται) - αυτή είναι η θετικής της λειτουργία, σαφώς υπάρχει και η αρνητική αυτή της καταστολής. Εν κατακλείδι, δεν μπορέσαμε καν να συζητήσουμε, να συμφωνήσουμε και να αλλάξουμε ως κοινωνία το πιο άμεσο ζήτημα που προέκυψε με αφορμή τη δολοφονία του έφηβου Αλέξανδρου - τις πολλές προβληματικές αρχές και πρακτικές ενός κοινωνικού θεσμού και όχι απλά μεμονωμένων περιπτώσεων - δύσκολο να επεξεργαστούμε και το γενικό πλαίσιο από πάνω. Μέρος της ελληνικής κοινωνίας δεν θεωρεί καν ότι η ελληνική αστυνομία έχει θέματα αυθαιρεσίας και κατάχρησης εξουσίας να λύσει τι να λέμε τώρα.
Όταν ένα (μεγάλο, μικρό δε ξέρω, αλλά υπαρκτό) τμήμα της κοινωνίας έχει γενικά στοχοποιήσει την αστυνομία ως εξ ορισμού εχθρό, πως μπορεί αυτή η ίδια η κοινωνία να καταλήξει τι αστυνομία θέλει και να τη βελτιώσει;Αγαπάμε να μισούμε τον μπάτσο.Και τον θεσμό της αστυνομίας.Υπήρχε περίπτωση να ακούσεις καλό λόγο για την αστυνομία; για το παραμικρό πράγμα.Και πριν δώσουμε απαντήσεις του τύπου: Μα δεν κάνουν ποτέ τίποτε καλό, κλπ. ας σκεφτούμε λίγο. Το ποτέ και το πάντα είναι λέξεις ανυπόστατες στη ζωή.
"Η αστυνομία όμως είναι ένας δημόσιος κοινωνικός θεσμός, υπεύθυνος υποτίθεται για την ασφάλεια και την προστασία της κοινωνίας (από την οποία χρηματοδοτείται) - αυτή είναι η θετικής της λειτουργία..." Τουλάχιστον στο σχόλιο μου γίνεται εμφανές νομίζω ότι δεν στοχοποίησα την αστυνομία εξ' ορισμού ως εχθρό εφόσον έγραψα περί της θετικής της λειτουργίας. Ούτε το ποτέ, ούτε το πάντα χρησιμοποίησα αλλά ας είναι... δέχομαι ότι εστίασα μόνο στα αρνητικά. Εξηγούμαι λοιπόν: Συνεχίζω να θεωρώ ότι τα σώματα ασφαλείας έχουν θέματα (ήδη σχολίασα σχετικά) και χρειάζονται εκδημοκρατισμό. Είναι όλος ο θεσμός σάπιος και όλοι οι αστυνομικοί "γουρούνια"; Απαντώ πως όχι. Πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις; Απαντώ και πάλι πως όχι. Μεγάλο όμως κομμάτι των σωμάτων ασφαλείας είναι σάπιο και αυτό θεωρώ ότι έχει και θεσμικές διαστάσεις. Δεν με ενδιαφέρει να αναλύσω εδώ τόσο αν ο θεσμός της αστυνομίας ως φορέας εξουσίας είναι υπεύθυνος για την γέννηση των προβλημάτων της ελληνικής αστυνομίας ή αν η κυριαρχία μίας κακής, αυταρχικής, αντιδημοκρατικής νοοτροπίας σε μεγάλο κομμάτι της είναι εισαγόμενη από τα έξω ή και τα δύο. Το ζήτημα είναι τα βλέπουμε αυτά ως ελληνική κοινωνία ναι ή όχι; Θέλουμε να κάνουμε κάτι για αυτό ναι ή όχι; Ούτε σε αυτό συμφωνούμε λέω, σε ένα τόσο επιφανειακό επίπεδο πόσο μάλλον σε ένα βαθύτερο. ΥΓ: Το μεγαλύτερο ποσοστό προκατάληψης των πολιτών απέναντι στην αστυνομία εν γένει οφείλεται συνήθως στην ταύτιση της με τα ΜΑΤ. Και για αυτά τι να πεις πραγματικά... εγώ προσωπικά δεν έχω λόγια υπέρασπισης ούτε στο θεωρητικό επίπεδο.
Kudos στον εικαστικό Κωνσταντίνο Παπαμιχαλόπουλο που χρειάστηκε 305 λέξεις για να αναδιατυπώσει το κλισέ-σουτ-προς-την-κερκίδα "Αλλά για τη Μαρφίν δεν λέτε τίποτα, ε;" (8 λέξεις).
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ειπωθεί κάτι και για τη Μαρφιν στην τελική;Όποιος εκφράζει αυτή την απορία, δεν 'συγκρίνει' ή 'ζυγίζει' ανάμεσα στο θάνατο του ενός το Δεκέμβρη έναντι των άλλων το Μάιο. Εκφράζει μια απορία για το τι καθιστά αμελητέες κάποιες ανθρώπινες ζωές. Η δολοφονία της Μαρφίν δεν μειώνει τη φρίκη και την αδικία του θανάτου ενός νέου παιδιού και η σύγκριση είναι αν μη τι άλλο κατάπτυστη.Δεν είναι όμως λογικό να εγείρει απορίες το γεγονός πως ενώ πολλοί παλεύουν να μην ξεχαστεί ο άδικος θάνατος ενος μικρού παιδιού (και καλά κάνουν φυσικά) αλλά να αγνοούν τον επίσης άδικο θάνατο τριων άλλων ανθρώπων και να στοχοποιούν όποιον τους θυμάται/θυμίζει;
Αγαπητέ Μένη, επειδή το σχόλιό σου δείχνει καλοπροαίρετο, απαντώ:- Γράφεις: "Όποιος εκφράζει αυτή την απορία, δεν 'συγκρίνει' ή 'ζυγίζει' ανάμεσα στο θάνατο του ενός το Δεκέμβρη έναντι των άλλων το Μάιο."Οι συγκεκριμένες 305 λέξεις, όπως είναι γραμμένες, αυτό ακριβώς κάνουν: συγκρίνουν και ζυγίζουν.- Γράφεις: "...να αγνοούν τον επίσης άδικο θάνατο τριων άλλων ανθρώπων και να στοχοποιούν όποιον τους θυμάται/θυμίζει;"Απελθέτω απ' εμού το ποτήριον της λήθης και της στοχοποιήσεως. Επεσήμανα το "εκτός θέματος". Το οποίο, σε αυτό το ζήτημα, συνήθως γίνεται για να χωριστούμε σε "εμείς" και "άλλοι" ή για να υποβαθμιστούν ορισμένα οφθαλμοφανή.Αυτό που εννοώ το εξηγούσα σε παλιότερο σχόλιό μου:http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/40626?comment=784278#784278Επί της ουσίας της υπόθεσης Μαρφίν δεν θέλω να πω τίποτε (και έχω πολλά, καθώς βρέθηκα εκεί τη στιγμή που έφευγε το τελευταίο ασθενοφόρο), παρά μόνο ότι η 5η Μαΐου 2010 είναι μια μέρα που ακόμη με πονάει - πολύ. Όποτε περνάω από εκείνο το σημείο της Σταδίου, πάντα σφίγγεται η καρδιά μου. Μου 'ρχεται να προσευχηθώ για τις αδικοχαμένες ψυχές -και δεν είμαι θρήσκος.Και τέλος, δεν γνωρίζουμε ποιοι και γιατί το έκαναν. Πιθανολογούμε. Υπαρχουν κατηγορούμενοι, αλλά και πολλές ασάφειες. Κι επειδή α) εκείνη τη μέρα παίζονταν πολλά και β) υπάρχει μακρά ιστορία σκοτεινών δολοφονιών για πολιτική χρήση στην Ελλάδα, περιμένω ξεκάθαρες ενοχές και καταδίκες πριν διαμορφώσω οριστική γνώμη.Αν δεν γνωρίζεις, διάβασε το ιστορικό μιας συγκλονιστικής υπόθεσης που χρησιμοποιήθηκε προπαγανδιστικά επί δεκαετίες - και επιπλέον κόστισε την καταδίκη σε έναν αθώο με τις "λάθος" πεποιθήσεις:http://www.lifo.gr/team/sansimera/38344http://en.wikipedia.org/wiki/George_PolkΕυχαριστώ για τον κόπο που έκανες να διαβάσεις τη μακροσκελή απάντηση.
Αγαπητέ sayz who σε ευχαριστώ για την απάντηση.Το σχόλιο ήταν πράγματι καλοπροαίρετο και ως τέτοια εκλαμβάνω και την απάντησή σου.Το μόνο που έχω να σχολιάσω είναι πως 'με αδικείς' ολίγον τι, θεωρώντας πως 'συγκρίνω' επειδή ανάφερα ότι δεν συγκρίνω.Επίσης έχω να συμφωνήσω ότι είναι άκαιρη η αναφορά στους νεκρούς της μαρφίν στις 5/12 καθώς αυτή την ημερομηνία σκοτώθηκε ο Γρηγορόπουλος και όχι αυτοί. Ναι αυτό ισχύει.Αλλά δυστυχώς οι συσχετισμοί έρχονται στο μυαλό. Οι ένοχοι πράγματι δεν έχουν εντοπιστεί και ο κύριος κατηγορούμενος δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο εμπλέκεται τελικά (προσωπικά δεν έχω πειστεί ούτε για την αθωότητα ούτε για την ενοχή του). Τι ωθεί όμως όσους θυμούνται και συσχετίζουν τους νεκρούς της μαρφιν με την επέτειο Γρηγορόπουλου; και τα επεισόδια που ακολούθησαν; Ίσως γιατί κανείς δε μοιάζει να θέλει να 'τιμήσει' αντίστοιχα τη μνήμη αυτών των νεκρών που χάθηκαν μέσα στο ίδιο ευρύτερο πλαίσιο κοινωνικών ταραχών. Θες να μιλήσουμε πιο ειλικρινά; ως ένα βαθμό έχει δημιουργηθεί και ένα άτυπο δίπολο και δίνεται μια 'μάχη' μείωσης/αυξησης της βαρύτητας των δυο συμβάντων. Τμήματα της δεξιάς θέλουν να αντισταθμίσουν τη δολοφονία Γρηγορόπουλου με κάτι άλλο (γιατί άραγε;) και τμήματα της αριστεράς δεν φαίνεται να θέλουν να δώσουν βαρύτητα στη Μαρφιν (γιατί άραγε;). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αν μιλήσεις για τη μαρφίν αυτομάτως στοχοποιείσαι ως (αν μη τι άλλο) αντι-αριστερός.Βάζουμε 4 (και μισό) νεκρούς σε μια διελκυστίνδα για το ποιός είναι πιο νεκρός και αυτό μας φαίνεται λογικό; Και αν θέλουμε να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-bathtub, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε πως και οι δυο πλευρές έχουν τα άδικά τους (τα δικια τα ξέρουμε).
Μένη, με παρεξήγησες! Τα περί σύγκρισης δεν είχαν να κάνουν με σένα, αλλά με το κείμενο του εικαστικού στο οποίο αναφερόμουν. Εσύ μια χαρά το έκανες σαφές.Κατά τ' άλλα, δεν βλέπω πού διαφωνούμε. Γι' αυτό και έκανα το πρώτο σχόλιο: ήταν άκαιρο τη συγκεκριμένη στιγμή να ανοίγει μέτωπο συμψηφισμού. Η μια τραγωδία δεν αντισταθμίζει την άλλη, το αντίθετο: προστίθενται στη ζυγαριά των φονικών και αντισταθμίζονται μόνο με συλλογική συνειδητοποίηση, όχι με πρόκληση διχόνοιας.
Άλλαξε κάτι που δεν οφείλεται στο θράσος του δολοφόνου Κορκονεα που ειναι κλασικός τύπος και όχι μεμονωμένο άτομο.Η οικονομική ασφυξία που υφίσταται ο Έλληνας πλην των πλούτο/κλεπτοκρατων έφερε περισσότερη συντήρηση και εκφασισμό της κοινωνίας που εκδηλώνεται σε επίπεδο Βάσης με ψήφο στην Χ.Α., ή την κυβέρνηση ΣαμαροΒενιζελου και ΦαηλοΧρυσανθου, ή την αποδοχή των Αν.Ελ. ως ... προοδευτικού κόμματος, ή την αποδοχή της ΔΗΜΑΡ ως ... αριστερού κόμματος.Σε επίπεδο κορυφής με την υιοθέτηση φασιστικων αντιλήψεων απο μια κυβέρνηση που θεωρεί τη "νομιμότητα" ως μέθοδο επιβολής αστυνομικού κράτους, οπως ακριβώς ο δικτάτορας, το 1973, ανακηρυσσοντας τον εαυτό του "Πρόεδρο Δημοκρατίας", μεταμόρφωνε τη Χούντα σε ... Δημοκρατια !Δυστυχώς η έλλειψη πολιτικής κουλτούρας στη Βάση έφερε στην κορυφή νέους, ολοένα και χειρότερους κοινοβουλευτικός δικτατορισκους, που θα εξαφανιστούν μόνο αν οι μεγάλοι μας σύμμαχοι το αποφασίσουν, οπως ακριβώς έγινε το 1829 η ανακήρυξη "ανεξάρτητης" Ελλάδας, το 1921 η μικρασιατική καταστροφή, το 1974 η διχοτόμηση της Κύπρου και η "μεταπολίτευση" στην Ελλάδα, το 1981 "η μεγαλη Αλλαγή" και το 2010 η ένταξη στο "μηχανισμό στήριξης".Αλλά μοιραία και η διαδοχή κατάσταση ως εξωθεν επιβεβλημένη θα ειναι το ίδιο εθνοπροδοτικη και θνησιγενης.Αυτή ειναι νομοτελειακά η πορεία ενός κράτους Πόρνης με τους Νταβατζηδες "υποστηρικτές" του και με την κοινωνία του φονική, άτολμη και ενδοτική.
το 2008, ενας ψυχακιας ειδ.φρουρος δολοφονησε εναν 16χρονο.. απο που κι ως που αυτο καθιστα ηρωα τον 16χρονο? σκοτωθηκε κατα τη διαρκεια καποιας ηρωικης πραξης? επιπλεον, ποτε δεν καταλαβα τις συνομωσιολογικες προεκτασεις που πηρε αυτη η υποθεση.. δηλ. πιστευει στ΄αληθεια καποιος οτι ο κορκονεας ειχε λαβει εντολη ανωθεν να σκοτωσει καποιον εφηβο? οσο γι΄αυτους που θεωρουν εαυτον ευθεια συνεχεια του τσε γκεβαρα επειδη κατεβαινουν σε πορειες, βριζουν τους "μπατσους" (ή ακομη πιο "ηρωικα" τους πετανε και κανενα νεραντζι), ας χαλαρωσουν λιγο.. στην εποχη μας, πολυ πιο "επαναστατικο" ειναι το να μην εισαι καφρος, το να σεβεσαι τα δικαιωματα των συμπολιτων σου, το να εισαι σωστος στη δουλεια σου, το να αφιερωνεις χρονο απο τον ελευθερο σου για εθελοντισμο.. εν ολιγοις, θεωρω πολυ πιο "επαναστατικη" δραση αυτη των ατενιστας παρα των καθε λογης "βιτρινομαχων"..
"Πολλοί επαγγέλλονται μεγάλες επαναστάσεις, ανατροπές και ρήξεις. Εγώ θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος όταν οι Έλληνες αρχίσουν να σέβονται τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και τον νόμο για το κάπνισμα". Πηγή: www.lifo.gr απο το τελευταιο αρθρο του Ν.Δημου..
...τις αγαθές/ρομαντικές προθέσεις της ελληνικής μπουρζουαζίας (λέμε τώρα) πάντα τις πλήρωνε ακριβά το σύνολο...(ήταν μια στυγνή δολοφονία η οποία και τιμωρήθηκε, το ότι τα καλομαθημένα παιδιά των ιδιωτικών σχολείων -δεν εννοώ μόνο τους Γρηγορόπουλο/Ρωμανό -έψαχναν νέα thrills στο κέντρο της πόλης σε συνδυασμό με την αφασία των αρχών τη δεδομένη στιγμή οδήγησαν σε riots τύπου Λος Αντζελες, Λονδίνου και Παρισιού. Το πολιτικό καπέλωμα που ακολούθησε ήταν, νομίζω, ελληνική πατέντα)
βλέπω και διαβάζω πολλά σαητ ειδησεογραφικού κυρίως περιεχομένου , σήμερα θεός να να αναπαύει αυτό το παιδάκι που έφυγε άδικα -μωρό παιδί ήτανε - πριν κάποια χρόνια , βλέπω σχόλια καποιονών λοιπόν όπως (γιατί ηρωοποιείται αυτό το παιδί και όχι αυτούς της μαρφίν)(γιατί να πενθούμε κάθε χρόνο για αυτό το παιδί και όχι για τα χιλιάδες που αυτοκτονουνε και πεινάνε κάθε μέρα ) (γιατί να μην βγαίνουμε στους δρόμους για αυτούς της δίας που σκοτώσανε η τον ταξιτζή στη τραπεζοληστεια) (για το παλικάρι που γενναγε η γυναίκα του και για μια κάμερα τον εσκοτωσανε )........................... η απάντηση πιστεύω είναι απλή ρε παιδιά ......σε όλες της παραπάνω υποθέσεις το κακό το φονικό το εκτελέσανε κοινοί εγκληματίες , άνθρωποι του υποκόσμου , κλέφτες και δολοφόνοι ..................τον Αλέξη όμως ,ένας πιτσιρικάς μεστιν εφηβεία μεστην επανάσταση του με το παράπονο του από την κοινωνία , αοπλος σαν ήτανε, ε και ίσος είπε καμμία κουβέντα η φωνάζε , τον πυροβόλησε και τον φονεύσε δίχως αιτία πέρα των προσωπικών του θεμάτων και της εξουσιομανίας που τον διακατείχε και της δήθεν τιμής - σιγά μη με βρίζει το κολοπαιδο εμένα έναν ένστολο οικογενειάρχη - ένας κόπρος που είχε δώσει όρκο ζωής και τιμής να προφυλάει και να προστατεύει τον λαό ....αντ αυτού ο τύπος ο κορκωνέας την είδε καουμπου και μάγκας με το χειροπιστολο ..............οποίο βίντεο και να δεις με συρράξεις αστυνομίας-λαού θα δεις πόσο υποτιμητικά αντιμετωπίζουν τον 'Πολίτη ' όπως μας αποκαλούν τους συνανθρώπους τους ......σαν σκουπίδια σαν να είμαστε ένα τίποτε.....το αστείο δε ότι αυτοί σε κοπανάνε με τα γκλομπ και της ασπίδες σε ψεκάζουν με αυτά τα βρομοσπρει τους σου πετάνε κατακέφαλα ένα μπομπετο δακρυγόνο , εσύ άμα πας να αμυνθείς , να σπρώξεις πίσω , να αντεπιτεθείς για να προφυλαχτείς σε μπαγλαρώνουν και από πάνω !!!!!!!!!!!!!!! σιχαίνομαι και που γεννήθηκα να αντικρύζω τέτοιες καταστάσεις να βιώνω τέτοιες εποχές...........το μόνο που με βάστα γλυκιά ελπίδα ότι κάποτε θα γίνει η ζωή όμορφη για όλους μας και για όλα
Το 2008 τα ζητήματα ήταν η διαφάνεια, η ισότητα, με λίγα λόγια το κάτι περισσότερο. Πέντε χρόνια μετά, αυτό που αναδεικνύεται σιγά σιγά ως ζήτημα είναι δυστυχώς καθαυτή η πείνα, δηλαδή το ελάχιστο.
έχω γράψει κείμενο που αφορούσε τα δεκεμβριανά και το τρόπο που μεταδώθηκε το όλο γεγονός (social media)..προφανώς για να το μελετήσεις αυτο το συμβάν πρέπει να κοιτάξεις το υπόβαθρο στο παρασκήνιο! καταρχάς ωφείλουμε να κοιτάξουμε το παγκόσμιο κοινωνικό υπόβαθρο που λέγετε νεο-φιλευθερισμός και καπιταλισμός..2 συστήματα που έχουν αποτύχει..Ο Φουκουγιάμα πίστευε ότι με τη πτώση του τοίχους του Βερολίνου, και την παγκόσμια 'κυριαρχία' του καπιταλισμού, θα βαίναμε σε μια εποχή 'end of history of political ideology', με λίγα λόγια, δε θα είχαμε αναγκη για εξέλιξη του πολιτικού συστήματος..αυτό προυποθέτει όμως οτι δε θα έχουμε ανάγκη για αψυμαχίες, πολέμους, και γενικά μια παγκόσμια ηρεμία..κάτι που απο το 1990, εώς το 2008 δεν το ζήσαμε..περιλιπτικά για το σκηνικό..πάμε στο 2008..- γνωρίζουμε οτι το μέλλον των μαθητών και φοιτητών ειναι κατακρεουργημένο, μέσω του ίντερνετ, νέοι βγαίνουν απο τη φούσκα που τους περιβάλει..- έχουμε και το σκάνδαλο με το βατοπέδι, όπου μονάχα μετά απο πίεση των μίντια, ένοχοι παραδέχοντε τι έγινε, και εκέι που πάει να γίνει δίκη, ο πρωθυπουργός παίρνει την υπευθηνότητα, δίνοντας το άβατο στους υπουργούς και μπλοκάρει την εξέλιξη της υποθεσης...βέβαια το πολιτικό σκηνικο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ, ήταν πάντοτε ελεκτισμένο..-και ερχόμαστε στο δεκέμβρη του 2008, όπου ενας αστυνομικός, σκοτώνει έναν 15χρονο εν ψυχρώ!νομίζω οτι θα μπορούσα να παρομιάσω τη κατάσταση με ένα φράγμα που σπάει..σίγουρα υπήρξε καπίλευση του γεγονότος απο συγκεκριμένοςυ πολιτικούς και μη φορείς..ωστόσο, δεν μπορείς παρα να αποδεχτείς οτι η πρωτεύουσα καήκε, εξαιτιάς της: απόγνωσης και φόβου, αδιαφορία για το σύστημα και τη ζωή που προορίζει τους νέους, μίσος για την εξουσία,μια κραυγή κατα των πάντων που στέκοντε εμπόδιο στα όνειρα της επόμενης γενιάς..
@ ΑταξινόμητοςΗ πρωτεύουσα το 2008 ξεκίνησε να καίγεται απο τους γνωστούς - άγνωστους προβοκάτορες που "περιποιούνται" κάθε είδους διαμαρτυρία. Συνέχισε να καίγεται από κάποιους που στόχο είχαν το πλιάτσικο , φυσικά με την ανοχή κάποιων άλλων που το "είδαν" σαν ευκαιρία να στρέψουν το βλέμμα του κόσμου μακριά από αυτά που γράφει ο "Βαγγέλης" στο σχόλιό του!
Αυτόχειρα εγώ θυμάμαι πάντως πως σχεδόν όλοι όσοι έπαιρναν μέρος στις διαδηλώσεις - παρά την παράλογη μορφή που είχαν πάρει!- κατηγορούσαν όλους όσους διαφωνούσαν με τα μπάχαλα πως βάζουν την ανθρώπινη ζωή πάνω από τις πέτρες, τα τούβλα, τις σοκοφρέτες του ψιλικατζή, τις γκαζόζες του περιπτερά και τις ηλεκτρικές τις συσκευές του Κλαουδάτου. Όσο για τα συνομωσιολογικά μου δίνετε την εντύπωση πως ζείτε σε άλλο κόσμο ή διαθέτετε άγνοια της πραγματικότητας. Δεν έχετε γνωρίσει δηλαδή ούτε συνειδητούς μπαλαχάκηδες (που τα σπάνε για την προσωπική της την ηδονή ρε αδελφέ) ούτε έχει βρεθεί μέσα σε μάζες σημαντικό μέρος των οποίων αποτελείται από κάφρους.
διόρθωση:"πως βάζουν τις πέτρες, τα τούβλα, τις σοκοφρέτες του ψιλικατζή, τις γκαζόζες του περιπτερά και τις ηλεκτρικές τις συσκευές του Κλαουδάτου πάνω από την ανθρώπινη ζωή "Πρέπει να είμαι δυσλεκτικός...
@ AταξινόμητοςΤο 2011 συμμετέχοντας σε πορεία μέσα σε μπλοκ συναδέλφων (δλδ περιφρουρούμενο και οργανωμένο), δεχτήκαμε επίθεση από "μπαχαλάκηδες" Πανεπιστημίου και Κοραή. Δεν τους αφήσαμε να μας διαλύσουν , τους απωθήσαμε από το μπλοκ. Πανεπιστημίου και Σίνα φάγαμε "τυχαία" δακρυγόνα από τα ΜΑΤ.Όπως έχω ξαναγράψει ... από προβοκάτορες γεμάτη η Ελλάδα και η Ελληνική Ιστορία!
Αμετροεπής λαός , με έντονη ροπή στο δράμα και την υπερβολή οι Έλληνες, επιλέξαμε την δολοφονία ενός νεαρού να την κάνουμε αφορμή και δικαιολογία για νέα βία. Αυτό ακριβώς δεν κάναμε και με το πολυτεχνείο;Διακαής αναζήτηση θυμάτων-ηρώων ώστε να γίνεται ορατός κάποιος εχθρός-στόχος.Όλοι (οι λαοί) κάνουν λάθη, άλλα το ότι δεν μαθαίνουμε από αυτά σε κάνει να θλίβεσαι και να χάνεις ελπίδα.Κατά τα άλλα, εξαιρετικά τα σχόλια των Φαναρά και Παπαμιχαλόπουλου.
"Η επέτειος της εξέγερσης για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγοροπουλου ας γίνει η αιτία για την αφύπνιση του λαού μας που ζει ακόμα τη βουβή αγωνία σοκ -τον "φόβο μπροστά στην ελευθερία"- και να φέρει το πολυπόθητο ποιοτικό άλμα - την απεμπλοκή μας από τον εξαθλιωτικό καπιταλισμό"Πραγματικά, πιστεύουν και ελπίζουν πως υπάρχει περίπτωση ο Νεοέλληνας, ξαφνικά, να γίνει σοσιαλιστής επαναστάτης απορρίπτοντας συνειδητά τον καπιταλισμό; Είναι εκτός γαλαξία. Να ελπίζεις πως Μήτσος και ο Μπάμπης, ξαφνικά, θα θελήσουν την κοινωκινοποίηση των μέσων παραγωγής και τη συλλογική τους διαχείριση, όπου ο πλούτος που παράγεται δε θα ιδιοποιείται από λίγους, αλλά θα χρησιμοποιείται για τις ανάγκες των πολλών.
Δεν ξέρω αν άλλαξε κάτι στη χώρα. Σε αρκετούς όμως άλλαξαν κάποια πράγματα μέσα μας. Βάζω κ τον εαυτό μου. Απο τις λίγες φορές που η οργή που ένιωσα μέσα μου, δεν εχει καταλαγιάσει ακόμη.
ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, (Εκδότης / Εκδόσεις Χαραμάδα) Τα Δεκεμβριανά της γενιάς μας τα έζησα στην Πάτρα. Χωρίς πλιάτσικα, χωρίς δικαιολογίες για να επιβληθεί η τάξις, με οργή για τις τράπεζες και τους μπάτσους - σήμερα παίρνουν κι οι δυο την εκδίκησή τους. Η κρατική βία ηγεμονεύει ατιμώρητη, οι ζαρντινιέρες ανθούν, οι προληπτικές προσαγωγές πολλαπλασιάζονται, οι εισπρακτικές εταιρίες ασκούν ψυχολογικά –ακόμα– βασανιστήρια κι οι τράπεζες ετοιμάζονται για τη μεγάλη μπάζα με τα σπίτια που θα πουλήσουν κοψοχρονιά. Κι αν όλως τυχαίως μέχρι τώρα δεν θρηνήσαμε στους δρόμους άλλον έναν 15χρονο, θρηνούμε καθημερινά τους φίλους μας που φεύγουν στα ξένα για να βρουν μια δουλειά, θρηνούμε 13χρονα παιδιά που πεθαίνουν από μαγκάλια και περιμένουμε την ανάπτυξη.Αυτό ακριβώς όμως.
και για τα 'παιδιά' μας που φέυγουν έξω ποιός φταίει??-οι 'μπάτσοι'?-η κυβέρνησης?-τα πανεπιστήμεια?-οι καθηγητές?-οι παρατάξεις?-αυτοί που ψήφιζουν τις κυβερνήσεις?δηθενιές μηδαμινής ουσίας
Η σημερινή κυβέρνηση ναουμε φταίει που η Ελλάδα δεν έχει silicon valley ή που έστω δεν σε προσλαμβάνει ο μήτσος ο χασάπης. Οι κυβερνήσεις ως γνωστό ελέγχουν τα πάντα και γεννάνε δουλειές και λεφτά με νομοθετικές πράξεις. Και όσοι ψήφιζαν Ανδρέες, Κουτσόγιωργες, Τσοβόλες, Γιαννόπουλους, Καραμανλήδες.. και τώρα Τσίπρες, Καμμένους, Τζιαμτζήδες, Ταμήλους ουδεμία ευθύνη φέρουν. Ούτε όλοι όσοι έφαγαν ευρωπαϊκές επιδοτήσεις στα μπουζούκια, όσοι ΔΥ λαδώνονταν, όσοι δεν πλήρωναν φόρους, όσοι έχτιζαν αυθαίρετα, όσοι έβαζαν στα παιδιά τους στο δημόσιο από το παράθυρο κοκ κοκ.